135. (4. ) Hymnus de Caritate.

1. Alta res magnumque bonum, salubre Munus ex alto veniens supernum, Conditoris maxime ius potentis, Lux pia mundi,

2. Caritas praeclara tonantis atque Ardor et communio trinitatis, Cuncta virtus rite regens, potens lex, Agmina caeli.

3. Haec creaturae fuit alma origo,

Nam per hanc caelestia condita exstant, Et maris terraeque simul reperta Germina constant.

4. Haec Adam primum dedit in se habere, En, Dei exemplar fieretque imago Conditoris praeposuitque toto hunc Conditor orbi.

5. Haec prophetas et patri

fecit

archas, Cum sacro spiramine eos replevit, Ut salutarem pie praedicarent Dogmate Christum.

6. Haecque huc descendere fecit ipsum Filium summi patris ad medelam, Ut supernam terrigenamque plebem Iungeret auctor.

7. Haec pati Christum cruce, haec flagella, Sputa, spinas ferre dedit, sepulcrum Atque victorem fore deque morte Surgere fecit.

8. Haec poli regnum dedit esse apertum, Christus ex quo celsa petit, sequentes Eius et vestigia fecit omnes Scandere caelum.

9. Spiritum sanctum dedit haec ab arce

Pentecostes sicque [diem] sacravit,

Primitivum cum paracletus agmen

Visitat orbe.

10. Haec salubrem dirigit et cohortem, Primitus Christi comites dehincque Praedicatores fidei, ut salutem Mundus haberet.

11. Martyres cum virginibus paravit Ad honorem regis in arce magni, Christianam ducit ad astra plebem, ad Gaudia vitae.

12. Corpus haec Christi copulans adunit, Membra cum membris sociat valenter, Membra supponit capiti, caput cum Corpore iungit.

13. Ecce, haec dilectio vera, haec arx Summa virtutum, caput et regina, Plenitudo haec legis utriusque, Fons bonitatis.

14. Nemo viventum sine hac videbit Regis aeterni faciem, sed atra Introibit Tartara, horret hunc quo Inferus ardens.

15. Hancque mandatum vocitat novum auctor, Hanc habere eius comites iubebat; Valde hinc nos hanc habeamus omnes Pectore puro.