149. (18. ) Hymnus in Laudem sancti Bonifacii Martyris.

1. Inclita sanctorum cum gloria crescit ubique, Et meritum splendor fulget in orbe soli. Asia magnificat Jacobum, Ausonia quoque Petrum Iohannemque Ephesus, Africa Cyprianum.

2. Non minus exaltans celebrat Germania laudes Et Bonifacii opus martyris almificum. Ordinat hunc Roma, mittitque Britannia mater Doctorem populis hoc decus ecclesiae,

3. Pontificem summum, signorum fulmine clarum, Eloquio nitidum, moribus egregium, Tanta prophetalis quem gratia fulcit honoris, Ventura ut multa retuleritque nova,

4. Quem Francus Fresoque simul Saxoque ministrum Aeternae vitae praedicat esse sibi, Quamquam Fresonum gens, moribus effera semper, Martyris ergo manus sanguine polluerit.

5. Praedixit Christi sed vox verissima, quod nunc Cernitur impletum pluribus esse locis: Quod terra moritur, frumentum plurima confert Semina fructumque multiplicare studet.

6. Sicque sacerdotis Domini laetissima crescit Paucis ex granis glorificanda seges. Mortuus, ecce, modo vivensque, solebat ut ante. Lucratur Christo agmina multivaga.

7. Signa movent populos, cernunt magnalia caeci, Surdorumque sonus auribus ipse tonat, Morborum fugiunt labes, furor impius atri Daemonis absistit martyris ex precibus.

8. Sicque suum famulum Christus ditavit honore, Ut regnet caelo imperet atque solo. Multorum aeternas Dominus dat crescere laudes, Quos fidei meritum fecerat esse sacros.

9. Sed merito ecclesiae laudantur in orbe magistri, Quos opus et verbum praeparat atque fides. Ergo vir iste Dei spernens mundana reliquit Pro Christo cuncta, qui meliora daret,

10. Centuplicemque metens fructum hic accipit amplum, Insuper aeternam possidet et requiem. Dignus laude quidem est vitam sine crimine ducens, Qui aevi sic metas clauserat et numeros.

11. Accola iam Domini saevum iam vicerat hostem, Cum Christo regnat accola iam Domini. Gaudia magna Dei iam intravit laetus et ille Invitat nos ad gaudia magna Dei.

12. Sanguine nempe suo requiem sibi comparat almam, Impetrat hanc nobis sanguine nempe suo. Martyrio decorat, quidquid Germania nutrit, Et proprio subolem martyrio decorat.

13. 0 patria, o populus, tanto ditata patrono,

Per quem vita venit, o patria, o populus ! Dignaque quae fueras, o ter quaterque beata, Praesule hocque regi dignaque quae fueras.

14. Gloria digna Deo, talem qui illum dedit esse, Quique dedit nobis, gloria magna Deo. Gloria magna Deo semper per saecula cuncta, Dicamus omnes: gloria magna Deo.