34. Abecedarius IX.

1. Ave millesies,

o rubens rosula,
Quam nulla tetigit

peccati nebula,
Laudantes carmine

te mente sedula,
Tuis precatibus

salves per saecula.

2. Beata genitrix

prolis es tenerae,
In summo perpetim

regnantis aethere,
Hymnos me gnaviter

fac tibi psallere,
Tuam ut gratiam

queam acquirere.

3. Concio credula

seu Christianitas
Stellae conjubilet

laudes per debitas,
Quae coelo rutilat,

cujus serenitas
Dissolvat hominum

culpas praeteritas.

4. Da manum gratiae

stipem petentibus,
Robur auxilii

deficientibus,
Viae viaticum

peregrinantibus,
Veram concordiam

vane rixantibus.

5. Es pacis aeterni

promotrix habilis,
Concordans homines

cum sanctis angelis,
Aufers tendiculas

inferni aucupis,
Ne tantum noceat

ut vellet credulis.

6. Fuga satellites

quoque satanicos,
Qui modo saeviunt

in tuos famulos,
Nec non et Impetus

pelle paganicos,
Quibus crudeliter

premunt catholicos.

7. Gtaare fac principes

ipsis resistere,
Ne possint terminos

nostros conterere,
Ut tuo filio

tibique libere
Queamus jugiter

laudes depromere.

8. Hujus molestiae,

mi clemens domina,
Nostra ut vereor

causant peccamina,
Quae tua citius

tollant precamina,
Pelle tristitias,

praebe solamina.

9. In hac miseria,

ut luce clarius
Patet Intuitu

mentis cernentibus,
Jam virtus deficit,

tam In majoribus
Quam In juvenibus

sive minoribus.

10. Karitas tepuit,

succrescit odium,
Volat superbia,
culpae Initium,

Et avaritia

velut Incendium
Jam habitacula

devastat mentium.

11. Luxus, Ingluvies,

tepor, Invidia,
Ira, contentio,

rixa, discordia,
Rancor, temeritas

et his similia
Cernuntur ducere

multos per devia.

12. Materna Igitur

tua compassio
Nos reconciliet

dilecto filio,
Ut ejus deica

propitiatio
Mala, quae patimur,

tollat de medio.

13. Nunc nos prosternimus

sibi humiliter,
Petentes veniam

corde flebiliter,
Uti Indulgeat

misericorditer
Quaecunque crimina

commissa turpiter.

14. O summa pietas

et Ineffabilis,
Nostrae memineris

vitae tam fragilis,
Quae tantis jugiter

subest periculis,
Et esto sceleri

nostro placabilis.

15. Parce humiliter

culpam fatentibus,
Ac tuam gratiam
corde poscentibus,
Nobis prudentiam

da praesidentibus,
Ut caute obvient In nos surgentibus.

16. Quibus, purissima

virgo, si placeat
Deo, precatio

tua subveniat,
Ut baec plebs fidei

legi obediat,
Et per concordiam

se nobis uniat.

17. Regina nobilis

coelique domina,
Cui angelica

adsistunt agmina,
Efficacissima

tua precamina
Nostrorum hostium

pellant conamina.
18. Sursum ad sidera

manus extollimus,
Divinam gratiam

tuamque quaerimus,

Ne vis tyrannica
nos premat amplius,

Sed sit pax undique
in nostris finibus.

19. Tu nempe poteris

nostris succurrere
Cito miseriis

nosque defendere,
Mundare penitus

ab omni scelere,
Dei clementiam

sic ad nos flectere;
20. Ut his, quas patimur,

calamitatibus
Manum apponere

dignetur citius,
Ipsum ut colere

possimus dignius
Nunc et perenniter

cum coeli civibus.