26. Abecedarius I.

1. Abba deificum,

rerum principium,
Qui naturaliter

generas filium.
Cum quo mirifice

spiras paraclitum,
Cujus det gratia

milii consilium.
2. Beatam efferam

dignis ut laudibus
Alumnam filii

tui devotius,
Cujus solamine

utor frequentius,
In mundi variis

adversitatibus.
8. Christe, credentium

tibi spes unica,
Precantis servuli

cor serenifica,
Juva Ingenium,

linguam sic applica,
Ut digne virginis

depromam cantica.
4. Donum paracliti

poscenti tribue,
Mentem irradia

et sensus imbue,

Matrem ut virginem
collaudem strenue,

Nunc et In coelico
regno perpetue.

5. Ergo nunc animae

vires concurrite
Et Inconveniens

omne abjicite,
Deum prae omnibus

et benedicite,
Deinde virginem

sanctam et dicite:
6. Pons dulcis gratiae,

virgo mitissima,
Se tuis pedibus

velut peripsima
Mea flebiliter

prosternit anima,
Oppressa scelerum

mole gravissima.
7. Gravatur siquidem

fastu superbiae,
Igne succenditur

et avaritiae,
Foedatur turpiter

luto luxuriae,
Ipsamque concremat

fax iracundiae.

8. Hinc rancor, odium,

linguae fallacia,
Ventris Ingluvies

seu castrimargia,
Et torpor animi

sive acedia,
Me premant graviter

sed et invidia.

9. Incontinentia

meorum sensuum
Me reum faciunt

magnorum criminum ;
Per culpas etenim
excessi tactuum.
Olfactus visusque,
gustus et aurium.

10. Kacodaemoniljus

consensi turpiter
Insidiantibus

mihi fallaciter,
Ni in te remige

a malis revocer,
Me foetens Aclieron

uret perenniter.

11. Luce me gratiae

tuae irradia,
Praedicta penitus

potenter ascia,
Virtutes Insere,

aufer tristantia,
Tui solaminis

praestans solatia.

12. Maria siquidem

non gratis diceris,
Praees nam domina

creatis ceteris,
Splendens et fulgida

stella In superis
Et Christi crucio

amara crederis.

13. Nam tuam animam
mucro tunc acriter
Laesit. ut Simeon
dixit veraciter,

Quando cum hostiis
natum humiliter

Ferebas Domino
nec non legaliter.

14. O mors dulcissimi

Jesu, quam graviter
Beatam virginem

laedis ac duriter,
Astante filio

lamentabiliter,
Crucis patibulo

penso crudeliter.

15. Plebs o fidelium,

corde compatere
Beatae virgini

matrique tenerae,
Gravatae gemitu

ac mentis vulnere,
Quam cernis animo

quasi deficere.

16. Quis ejus animi

narret angustias.
Quis scribae calamus

scribat tristitias,
Quibus afficitur

cernens molestias,
Quas natus patitur

atque Injurias.

17. Reor verumtamen,
nil eam temere
Per Insolentiam

fari aut agere,
Sed cum modestia

mores componere
Et sic miserias
suas exprimere.

18. Sed post sanctissimae

carnis funebria
Transit avunculi

sui In propria,
Praestolans filii

consolatoria
Fienda protinus

in die tertia.

19. Tunc ergo splendide

miroque jubilo
Advenit filius

primo diluculo.
Salutat virginem

dulci cum osculo,
Orantem forsitan

tunc In cubiculo.

20. Verum ut referam,

mente quod sentio,
Credo quod penitus

haec visitatio
Sanavit virginem

ab omni crucio,
Sibi quod Intulit

praecedens passio.