54. Rosarium 4.
I.

1. Qui fines cum transiit

Tyri et Sidonis,
Mulier hunc adiit

hujus regionis,
Natae donum petiit

liberationis,
Daemon quam impetiit

vi possessionis.

2. Quem rogant apostoli

pro Syrophoenissa,
Proclamante humili

voce ac submissa,
Ut malo tam flebili

mulier conscissa
Gaudio optabili

redeat dimissa.

3. Qui ait sequentibus

se, qui rogaverunt,
Non sum missus gentibus,

qui me nescierunt,
Sed his qui ex ovibus

Jacob perierunt
Vel ex sanctis patribus

nostris prodierunt.

4. Quem turbata femina

iterum rogavit,
Fletu madens lumina

forte se prostravit,
Christus consolamina

date retardavit,
Fidei fundamina

ejus sic probavit.

5. Qui dicebat feminae

de gente paganorum,
Non est bonum sumere

panem filiorum
Canibusque mittere,

qui more porcorum
Assolent sordescere

faece vitiorum.

6. Ad quem ait mulier:

fateor me canem,
Per errorem turpiter

foedor nam Immanem,
Nec peto simpliciter

filiorum panem,
Sufficit si satier

per micam Inanem.

7. Qui dixit: O mulier

magna credidisti,
Quae nisi tenuiter

ante audiisti,
Accipe hilariter,

pro quo huc venisti,
Nam vivit feliciter

pro qua me petisti.

8. Qui a Tyri finibus

venit per Sydonem,
In qua via positus

dat auditionem
Parum audientibus,

caecis visionem,
Gressum claudicantibus

multisque sermonem.

9. Qui de septem panibus,

quos multiplicavit,
Et ex paucis piscibus

turbas satiavit,
Quatuor In milibus

quos existimavit,
Demptis mulieribus

quas non numeravit.

10. Quem confessus filium

Petrus Dei vivi,
Ex quo fluunt omnium

gratiarum rivi,
Quos per desiderium

animae sitivi
Unde patrocinium

petens te adivi.

II.

11. Qui coram discipulis

est transfiguratus
Et a patre titulis

laudum sublimatus,
Ne prodant apostolis

visa es minatus,
Donec mortis vinculis

resurgeres prostratus.

12. Cui testimonium

pater perhibebat,
Cum dilectum filium

suum hunc dicebat
Et Istud collegium

Christi audiebat,
De quo evangelium

postea scribebat.

13. Qui sanat lunaticum,

sanat surdum mutum,
Propellens zabolicum

hostem et versutum,
Per nomen mirificum

dominus virtutum
Emundet et lubricum

carnis meae lutum.

14. Qui est admirabilis

in sua doctrina,
Quae est Inscrutabilis,

quia est divina,
Animarum oculis

exstat medicina,
Servat a periculis

et culpae ruina.

15. Qui quaerebat gloriam

semper sui patris,
Praedicans potentiam

ejus majestatis,
Ipse det ob gratiam

tuae pietatis,
Mihi Indulgentiam

meis pro peccatis.

16. Qui dat se sequentibus

ejusque ducatum,
Bona sitientibus

potum delicatum,
Donum sancti spiritus

per hunc designatum,
Qui ducet posterius

ad felicem statum.

17. Qui venit diluculo

in orationis
Templum, quo de poculo

praedicationis
Ministrabat populo,

quandam a profanis
Salvat et periculo

lapidationis.

18. Quem qui libens sequitur

tenebris carebit,
Et, quo Deus cernitur,

lumine fulgebit,
Si ad mortem ducitur,

hostes non timebit,
Sed exhilarabitur

et magis gaudebit.

19. Quem pater glorificat

in aeternitate,
Sibi aequalificat

et In deitate,
Ipse me perficiat

sua caritate
Ab omnique retrahat

mundi vanitate.

20. Qui patri et flamini

par est deitate,
Caeco dedit homini

a nativitate
Lumen, quo et animi

pulsa caecitate,
Se divino numini

subdit ordinate.

III.

21. Qui quoddam proverbium

dicebas Judaeis,
Turbis Infidelium

atque pharisaeis:
Ego patens ostium

exsto servis meis,
Sepiternum gaudium

coeli parans eis.

22. Qui est In coelestibus

Dominus virtutum,
Dominis terrestribus

solvebat tributum,
En, o virgo, crebrius

perfero versutum,
Expande celerius

precis tuae scutum.

23. Qui daturus parvulis

est regnum coelorum,
Qui cavent a scandalis

caute proximorum,
Ipse me a vinculis

solvat peccatorum,

Ducar ut ab angelis

in sortem justorum

24. Qui uni ex ovibus

centum ob erranti
Et ab Itineribus

legis devianti
Occurrit velocius

se humilianti
Cunctasque posterius

noxas declinanti.

25. Cujus si In nomine

sumus congregati
Ac pro adjuvamine

ipsum deprecati,
Ejus consolamine

erimus laetati
Et a perturbamine

cuncto liberati.

26. Cui decem milia

debeo talenta,
Mente quae per vitia

contraxi Intenta,
Mater, praesta varia

virtutum augmenta,
Quibus Infernalia

evadam tormenta.

27. Quem coram hominibus

corde confitemur,
Coram coeli civibus

ne per hunc negemur,
Sed per hunc cum omnibus

sanctis coronemur,
Ac ejus attentius

vultum contemplemur.

28. Qui scit Indigentiam

servorum suorum,
Dans Illis per gratiam

dona meritorum,
Praestet abundantiam

in regno coelorum
Fanti per constantiam

hymnum hunc decorum.

29. Qui habebat vineam

debite plantatam
Et In hac ficulneam

fructibus orbatam,
Is per poenitentiam

faciat ornatam
Mentem meam sordidam

culpisque foedatam.

30. Qui sanabat feminam

nimis Infirmatam,
Ligatam per Satanam

direque curvatam
Sublevet et animam

meam nunc prostratam,
Dulciter ad gloriam

coeli affectatam.

IV.

31. Qui amplexans parvulos
hos benedicebat
Velutique ramulos

fidei fovebat,
Tales in discipulos

sibi eligebat
Et sicut apostolos
ipsos diligebat.

32. Qui relictis ovibus

nonaginta novem
In desertis montibus

perrexit ad ovem
Mutatam sceleribus

in petulcum bovem,
Mutans hanc celerius

iterum in ovem.

33. Qui pro dragma decima

de coelo descendit,
Quae sequendo pessima

oberrans offendit,
Qui carne purissima

lucernam accendit
Inventaeque maxima

munera impendit.

34. Qui jungens coestibus

Lazarum mendicum,
Mersit poenis acribus

divitem iniquum,
Me suum clementius

faciat amicum,
Abigens a finibus

meis inimicum.

35. Cujus me inutilem

servum sum professus
Legem venerabilem

cujus sum transgressus,
Mundum sequens fragilem

augeo excessus,
Ad te praeamabilem

venio nunc fessus.

36. Quem, cum In encaeiuis

habitaret rite,
Impetunt Insidiis

Hierusalimitae
Clarum testimoniis

operum et vitae
Lacerant blasphemiis

maxima cum lite.

37. Qui languentem noluit

Lazarum curare,
Volens, postquam obiit,

hunc resuscitare,
Gloriam sic voluit

suam propalare,
Qua morti, ut patuit,

potest Imperare.

38. Quem Martha humiliter

flensque adoravit,
Et lacrimabiliter

fratrem deploravit
Sed Christus benigniter

tristem animavit,
Victurum celeriter

ei nuntiavit.

39. Qui clamavit misere

vocis per lamentum
Suae mentis tenerae

pandens amamentum
Veni foras, Lazare,

ostendens portentum
Qui exivit propere

linquens monumentum.

40. Cujus ad potentiam

pridem tumulatus
Redibat praesentiam

institis ligatus,
Domini per gratiam

et apostolatus
Ad convenientiam

redit sui status.

V.

41. Contra quem Judaicus

coetus conspiravit,
Dicendo: quod facimus?

hic multa patravit
Signa, si dimittimus

hunc, ut Inchoavit,
Honor nobis debitus

non diu durabit.

42. Contra quem consilium

tradunt pharisaei,
Dolosum excidium

machinantes ei,
Mihi sis praesidium,

digna mater Dei,
Abigens obsidium

inimici mei.

43. Contra quem barbarice

Caiphas latravit,
Verum licet mystice

tuis nunciavit,
Deus nam prophetice

illi Inspiravit,
Quod Christus mirifice

pati deliberavit.

44. Cujus caput unguine

unxit Magdalena,
A quo quondam crimine

recessit serena,
Cum qua soror nomine

Martha, fide plena,
In beatitudine

laetatur amoena.

45. Qui signum clementiae

dedit per olivam,
Cum delevit pluvie

omnem carnem vivam,
Tollat conscientiae

culpam infectivam,
Reddens suae gloriae

hanc contemplativam.

46. Qui de diabolica

nos captivitate
Liberavit deica

sua potestate,
Sicut Aegyptiaca

Jacob pravitate
Et a Babylonica

Judam gravitate.

47. Qui cuidam arbori

malum Imprecatur,
In scriptura veteri

ficus quae vocatur,
Gratiarum uberi

dono repleatur,
Qui hoc hymno celebri

virgo te precatur.

48. Qui est praeamabilis

summi patris natus,
Transmissus agricolis

et ab his mactatus,
Et lapis mirabilis

anguli aptatus,
A Judaeorum populis

olim reprobatus.

49. Qui urbs fortitudinis

et antemurale
Sit sui gregaminis,

ne Illud letale
Vulnus laedat criminis

vel scelus mortale,
Sive dolo daemonis

chaos gehennale.

50. Qui suis sequacibus

puro ex amore
Et mundum spernentibus

tuo cum favore
Dabit In coelestibus

regnum In decore,
Quod det nobis omnibus

tuo pro honore.