36. Abecedarius XI.

1. Amore crucior,

tuo, mi domina,
Cujus quotidie

sumo solamina,
Mecum angelica

te laudent agmina,
Coelestis gloriae

tenentem culmina.
2. Benigne suscipe

carmen, quod offero
Tibi In solio

regnanti supero,
Vitalem terminum

cum pertransiero,
Ne me despicias,

devotus obsecro.
3. Congaudens Intime

perfectionibus,
Tuis, has effero

his In carminibus,
Quibus te veneror

cum Christi plebibus,
Devote gloriam

tuam quaerentibus.

4. Dotes In corpore

tenes et anima,
Ut pie praedicat

mater ecclesia,
Hoc suadet ratio,

probat scientia
Doctorum maxime

Dei clementia.
5. Eja fidelium

turmae accurrite,
Impedientia

cuncta abjicite,
Beatae virgini

mecum concinite
Laudes hilariter

et Ita dicite:
6. Fons ave gratiae,

ave millesies,
Cujus praeclarius

resplendet facies,
Dilectum filium

nobis propities,
Per culpas frivole

laesum muliplices.

7. Gratiosissima

et venerabilis,
Coetorum domina,

cunctis amabilis,
Nobis propitia

sis tuis famulis,
A cunctis undique

tutans periculis.

8. Hera angelici

praedigna carminis
Sanctorum omnium

nec non gregaminis,
Tuum solatium

da pusillanimis
Nobis, miseriis

oppressis plurimis.

9. In te virginitas

matrum cum gloria
Concurrunt pleniter

divina gratia,
Ad te clamantium

audi suspiria,
Gravant pro crimine

quos purgatoria.

10. Kalo: cum angelis

Adsis credentibus
Ipsos eripiens

e poenis gravibus,
Solutos coetibus

junge coelestibus,
Ubi te perpetim

laudent devotius,

11. Labentes crebrius

in culpas varias
Orationibus

tuis nos retrahas,
Commissis nequiter

medelam praebeas
Et a similibus

semper custodias.

12. Mater egregia

superni numinis,
Non tamen gloriam
amittens virginis,

Tui suffragium
da consolaminis

Cantu laudantibus
te hujus carminis.

13. Nostrae irradia

intelligentiae,
Caecatum oculum,

o stella gratiae,
Uti sic cernere

solem justitiae
Possimus perpetim

in regno gloriae.

14. Omnis munditiae

politum speculum
Cum dulci filio

regnans In saeculum,
A tuis famulis

arce diabolum,
Ne nos In aliquod

inducat scandalum.

15. Piare satagas,

o clemens domina,
Quae perpetravimus

horrenda crimina,
Nostram de cetero

vitam sic ordina,
Divinis legibus

uti sit consona.

16. Quas leges Integre

servare vovimus,
Quando baptismate

abluti fuimus,
Quia tunc Satanae

renuntiavimus
Pompisque saeculi

nec non criminibus.

17. Refraenes igitur

per patrocinium
Tuum barbariem

istorum hostium,
Ne Intrent terminum

nostrarum mentium
Trahentes turpiter

nos ad flagitium.

18. Sumus nam debiles

in resistentia,
Ob culpas merito

privati gratia,
Sed tua miseros

juvet clementia,
Horum ne superet

nos pertinacia.

19. Taedet praeterea

nos vitae miserae,
In qua citissime
foedamur scelere,

Non tamen facile

quimus resurgere,
Ni tu, sanctissima,

velis succurrere.
20. Vafer nos undique

hostis persequitur,
Concupiscentiis

caro Illicitur,
Et In superbiam

mens vane tollitur,
Ita religio

omnis confunditur.