39. Abecedarius XIV.

1. Artifex, fabricans

potentialiter
Creata omnia,

te mirabiliter
Carne Inhabitat,

qua liberaliter
Hominem recreat

laesum letaliter.

2. Bellum nam subiit

homo domesticum,
Hostem decipitur

cum per sophisticum,
Grliscens acquirere

lumen deificum,
Sed miser perdidit

statum salvificnm.

3. Coetus angelici

et quaeque cetera
Laudent perenniter

te, mater tenera,
Deductam jubilis

ad coeli sidera,
Qua gaudes jugiter

in prolis dextera.

4. Divinam precibus

flecte potentiam,
Ne suam subtrahat

misericordiam,
In bono roboret

sanctam ecclesiam,
Ab Ipsa abigat

omnem miseriam.

5. Ejus et scoriam

culparum conterat,
Quibus a legibus

ipsius deviat,
Ut si se penitus

a malis corrigat,
Divinam gratiam

digne recipiat.

6. Fulcita taliter

tuo munimine
Et munda funditus

ab omni crimine,
Tuta ob hostium

fiat formidine
Ac Ignis Stygei

amaritudine.

7. Gazophylacium

es omnis gratiae,
Thesauros continens

Dei potentiae,
Stipem fidelibus

tuae clementiae
Da, poenae comprimunt

quos purgatoriae.

8. Hujus Theophilus

gazophylacii
Magni solatium

sumpsit praesidii,
Cum sibi reddidit

scriptum chirographi,
Quod hostis dederat

in manus Invidi

9. Id quoque sublevet

meam progeniem,
Ab Ipso removens

omnem pauperiem,
Defunctis Impetret

aeternam requiem
Ac Dei perpetim

videre faciem.

10. Karis fautoribus

et contribulibus,
Hujus miseriae

vias currentibus
Sive In pulvere

terrae jacentibus,
Pie subvenias

tuis muneribus.

11. Lucemque, domina,
mihi pauperculo
De tuae gratiae

da promptuario,
Qua prorsus liberer

a multifario
Malo, quo deprimor
ab adversario.

12. Modo nam elevat

me per superbiam,
Et post hoc dejicit

per diffidentiam,
Deinde sordidat

per Immunditiam,
Succendit saepius

per Iracundiam.

13. Nec non et aliis

morbis pestiferis,
Tentat Invidia

in fratrum prosperis,
Per avaritiam

in rebus exteris,
Ventris Ingluvie

culpisque ceteris.

14. O felix mulier

virgoque generans,
Ad te cor erigo

devote supplicans,
Sis decoloria

dicta exterminans
Et innocentiae

statum recuperans.

15. Patrem et filium

almumque spiritum
Precatu facito

mihi propitium,
Clementer diluat

ut omne vitium
Et jungat coetui

me se colentium.

16. Quorum ut merear

sequi vestigia
Et Illis postea

jungi In gloria,
Mater amabilis

et plena gratia,
Des mihi misero

tua subsidia.

17. Rorem et Impetra

divinae gratiae
His, poenae agitant

quos purgatoriae,
A lacu liberos

ita miseriae
Connectas Incolis

supernae patriae.

18. Sed hos prae aliis

tibi committimus,
A quibus geniti

carne descendimus,
Nec non et utimur

quorum muneribus
Vel commendati sunt

qui nostris precibus.

19. Tandem subvenias

his liberaliter,
Quos forsan scelera

gravant letaliter,
Ad Deum redeant

ut Integraliter,
Ut possint consequi

vitam finaliter.

20. Universaliter,

o mater omnium,
Salutem quaerimus

Christo credentium,
Ut tuum Inclitum

per patrocinium
Queamus Ingredi

terram viventium.