58. Rosarium 6.

I.

1. Qui ab Anna mittitur

Caiphae ligatus.
Cui tunc adscribitur

jus pontificatus.
Ubi verax spernitur

morte condemnatus,
Turpiter adspuitur

facie velatus.

2. Cui ago gratias

mente nunc supina.
Quod multas Injurias

a plebe vulpina
Ob nostras miserias

hora mututina
Pertulit, sic animas

nostras a ruina.

3. Qui ut summus opifex

mundum hunc creavit,
Ut virtutum artifex

ipsum reereavit.
Judaeorum pontifex

talem condemnavit.
Velutique carnifex

praesidi legavit.

i. Quem Judaei odio

gratis habuerant.
Tempore primordio

vates ut scripserunt.
Ideoque Pontio

ipsum tradiderunt
Ac dari supplicio

crucis petierunt.

5. Quem ad se tunc Pontius

seorsum vocavit,
Atque diligentius

hunc examinavit,
Justum esse penitus

ipsum judicavit.
Et Judaeis omnibus

illud propalavit.

6. Qui stans coram praeside

caput Inclinavit,
Et quaesitum placide

sibi revelavit,
Praeses justum perndae

plebi hunc narravit
Ac pro eo provide

multum laborarit.

7. Quem Judaeus populus

prius collaudavit,
Sed post diris vocibus

hunc exacerbavit,
Tolle. tolle citius,

praesidi clamavit,
Qui se Deum crebrius

verum nominavit.

8. In quem plebs pestiferis

verbis exclamare
Coepit, praeses miseris

hunc associare:
Si Ipsum dimiseris,

tunc patebit clare.
Quod sis hostis Caesaris,

quem debes amare.

9. Quem terrore Pontius

victus judicavit,
Quem justum In omnibus

prius declaravit.
Barrabam petentibus

in Pascha donarit.
Sic petitionibus

Judaeorum favit.

10. Quem cohois militiae

dire flagellavit,
Purpura lusorie

ipsum decoravit,
Ejus caput anxie

spinis coronavit.
Ave rex, Ironice

ludens exclamavit.

II.

11. In quo vero lumine

participaverunt
Cuncte, quae creamine

ejus prodierunt,
Milites velamine

talem velaverunt
Nec non et sputamine

turpi foedaverunt.

12. Qui est hora tertia

dire flagellatus
Pressus contumelia,

spinis coronatus,
Rex subsannatoria

voce nominatus,
Cruci ex perfidia

est adjudicatus.

13. Quem veste coccinea

ludentes Induerunt,
Et corona spinea

hunc coronaverunt,
Virga arundinea

caput percusserunt,
Et Ita intronea

capitis laeserunt.
14. Cujus cor dulcissimum

amaricaverunt,
Hominem deificum

male tractaverunt,
Cum ut hostem publicum

ipsum ligaverunt
Et velut maleficum

flagris ceciderunt.

15. Quem morte turpissima

damnavit Pilatus,
Quo voce rectissima

erat excusatus,
Sic trahe gravissima

crucis oneratus,
Cui sorte pessima

fuit acclavatus.

16. Qui cruore proprio
fuit madidatus,
Cum dolore nimio
cum est flagellatus,

Quando serto spineo

fuit coronatus
Et cum magno crucio

cruci acclavatus.

17. Cujus carnis tunicam

dilaceraverunt,
Dum per virgam asperam

hanc flagellaverunt,
Cum coronam spineam

huic Imposuerunt,
Per clavos et lanceam

hunc vulneraverunt.

18. Cujus sanguis funditur

flagellatione
Et postquam Illuditur

coronatione,
Item cum extenditur

crucifixione
Et cum latus panditur

lanceatione.

19. Qui montem Calvariae

sponte non Invite
Adiens, fons gratiae,

tulit lignum vitae,
Quem cum flerent anxie

Jerusolimitae,
Ait: Sion filiae,

fiere me nolite.

20. Qui de coeli vinea

botrus est egressus
Ac per torcularia

crucis fuit pressus,
Quae et voluntaria

mente est Ingressus,
Quando ad Calvaria

loca fixit gressus.
21. Qui est prima veritas,

a falsis damnatur,
Virtutum sinceritas

aceto potatur,
Felle summa suavitas

et amaricatur,
Ab Iniquis aequitas

injuste necatur.

III.

22. Qui In monte vestibus

fuit spoliatus
Et clavis crudelibus

cruci acclavatus,
Cum cruce celerius

in altum levatus,
Duobus latronibus

sic est sociatus.

23. Quem In cruce funibus

dire distraxerunt
Et clavis atrocibus

ipsi affixerunt,
Deinde volocius

ipsam erexerunt,
Subsannationibus

ipsum deriserunt.

24. Qui cum te dulcissimam

adstare conspexit
Et mente tristissimam

fore Intellexit,
In tui custodiam

Johannem subvexit,
Per solamen animam

tuam sic erexit.

25. Qui vere justissimus

passus pro Injustis,
Sed et a militibus

praesidis Injustis,
Item sub judicibus

passus est Injustis
Atque cum latronibus

opere Injustis.

26. Cujus fuit passio

carnis In natura
Credentum collegio

multum profutura,
Hac parentum lapsio

erat curatura
Coelique apertio

electis futura.

27. Qui salvavit merito

suae passionis
Credentes a debito

condemnationis
Vel pro culpa Indito

pravae actionis
Vel ligno Illicito

probibitionis.

28. Qui ut homo carneus

cruce est extensus,
Sicut serpens aeneus

palo est appensus
Mihi princeps Stygius

nimis est Infensus,
Unde sto In precibus

animo suspensus.

29. Qui per Tau fidelium

frontes Insignivit
Nec non postes mentium

sanguine linivit,
Pro nobis supplicium

crucis cum subivit,
Et virtutem hostium

fortiter contrivit.

30. Qui per virgam, baculum

vel per sanctam crucem
Devicit diabolum,

inimicum trucem,
Nobis sustentaculum

hanc dedit et ducem,
Quae per cultum sedulum

ducat nos In lucem.

31. Cujus crux est baculus,

per quem sustentamur
Et ab Infernalibus

canibus tutamur,
Hac ad viam protinus

vitae dirigamur
Et a cunctis hostibus

semper protegamur.

IV.

32. Cujns crucem jugiter

decet venerari,
Quos constat benigniter

per hanc liberari
A culpis et pleniter

poenas relaxari
Et Ita finaliter

beatificari.

33. Cujus cruce debiles

nostri recrentur
Et ad bonum fragiles

hac fortificenrur,
Quae et invincibiles

hostes effugentur,
Credulique flebiles

ita consolentur.

34. Qui cum suo sanguine

crucem consecravit,
Cum In hac pro crimine

nostro laboravit,
Satanam molimine

suo sic privavit,
Quod multo conamine

contra nos paravit.

35. Qui crucis mysterio

Satanam prostravit,
Ab ejus dominio

sic nos liberavit,
Ipsum Stygis crucio

sic Incarceravit,
Per hoc nos consortio

suo adoptavit.

36. Cnjus cruce crimina

nostra relaxentur
Et virtutum semina

in nos seminentur,
Hostium molimina

eminus fugentur
Et credentum agmina

sic laetificentur.

37. Quem gravis calamitas

undique premebat,
Nam In eo sanitas

nulla remanebat,
Carnem quidem gravitas

poenae affligebat.
Judaeorum pravitas

animam angebat.

38. Propter quem quassatio

fit creaturarum.
Titubat cum actio

virium earum,
Aeris obscuratio,

scissio petrarum,
Sol a suo radio

deficit non parum.

39. Cujus morte scinditur

velum templi Dei
Terra motu quatitur

suffragando ei
Sed cor non compatitur

vani pbarisaei,
Sed nec, quo occiditur.

impii Judaei.

40. Cujus cum discipuli

laudes tractaverunt
Has, ut servi seduli

lapides promserunt,
Defunctorum tumuli

suis patuerunt
Nec quidquam obstaculi

ipsis praebuerunt.

41. Cajns in exsequiis

mente doleamus
Ac pro nostris vitiis

graviter gemamus,
Virginis angustiis

sic condoleamus,
Ejus ut consortio

perfrui queamus.

V.

42. Qui pro plebe dulciter

interveniebat,
Quae Ipsum crudeliter

interficiebat,
Ejus mors nam pleniter

satisfaciebat
Patri et communiter

omnes redimebat.

43. Qui latroni propius

juxta se pendenti,
Quamvis vere tardius

tamen poenitenti,
Paradisum protinus

promisit petenti,
Quem dedit celerius

carne decedenti.

44. Qui cum In patibulo

morti properavit,
Te matrem discipulo

suo commendavit,
Et amoris vinculo

illo vos ligavit,
Quo et corde sedulo

utrosque amavit.

45. Qui In crucis ,Sitio"

cum clamasset ara,
Et porrecta potio

fuisset amara,
Magna te turbatio

pressit, o praeclara,
Quando tua visio

haec cernebat clara.

46. Qui clamans angustia
animoque tristi:
Heli, In miseria
cur me reliquisti?

In quali tristitia,
mater, tunc fuisti,

Quando sibi propia
stans haec audivisti.

47. Qui claudens finaliter

hujus mundi statum,
Patri filialiter

commendavit flatum,
Dicens, Integraliter

relaxa peccatum,
Verbum tuum pleniter

nam est consummatum.

48. Qui pendens In stipite

fervide ploravit,
Pro matre superstite

se Ipsum turbavit,
Inclinato capite

Patri commendavit
Spiritum, quem subdite

clamans exhalavit.

49. Cujus mors vivificat,

excitat, honorat,
Pacem dat et reparat,

armat et dulcorat,
Ducit, sanat, spoliat,

ornat et obumbrat,
Nos a culpa revocat,

reserat, Inflammat.

50. Cujus mors ad gaudium

sublevet gaudentes
Et perfecte vitium

omne deserentes,
Relevet exsilium

mundi patientes,
Et Illud rosarium

devote canentes.