57. Rosarium 7.

I.

1. Qui decrevit hominem

potenter liberare
Suam ad Imaginem

et effigiare,
Proprium per sanguinem

ipsum reformare,
Coeli celsitudinem

ita restaurare.

2. Quo misericorditer

sumus liberati,
Qui judicialiter

fuimus damnati,
Per hostem fallaciter

quando sunt prostrati
Parentes procaciter

et praevaricati.

3. Qui est auctor unicus

hominum salutis
Et redemptor Inclitus

scelere Imbutis,
Adsis, mater, citius

ope destitutis,
Tribulationibus

multis constitutis.

4. Qui olim ex millibus

est a te electus
Ac prae rebus omnibus

creatis dilectus,
Hic a contribulibus

suis est despectus
Sed et a militibus

vili veste tectus.

5. Quem corona spinea

cum coronaverunt
Et veste purpurea

hunc circumdederunt,
Clavis, flagris, lancea

ipsumque foderunt,
O mater virginea,

te quoque laeserunt.

6. Cujus caput stigmate

illa mortis rea
Sive diademate

praecinxit Judaea,
Te submisso capite

precor, mater mea,
Purga me a limmate

vel mentis morphea.

7, Pro quo tu tristitia

magna gravabatis,
Cum pressum angustia

hunc intuebaris
In omni moestitia

tu me tuearis,
Ovantem Industria

odis his praeclaris.

8. Quem delectabiliter

olim tu pascebas,
Huic lamentabiliter

passo adsistebas,
Ensem tunc veraciter

vatis sentiebas,
Pati tam crudeliter

natum cum cernebas.

9. Quem ut tuum filium

corde diligebas,
Omne nam solatium

in Ipso habebas,
Unde magnum crudum

in mente ferebas,
Ejus Improperium

quando audiebas.

10. Propter quem tristitiam

alteram habebas,
Crucis cum angustiam

pati hunc cernebas
Et magnam Injuriam

ferre audiebas,
Nec Illi suppetiam

praebere valebas.

II.

11. Quem dilectum filium

plus quam te amabas,
Unde corde nimium

tristi huic adstabas,
Ipsius supplicium

quando ruminabas,
Loco sui crucium

pati affectabas.

12. Quem tua compassio

multum contristavit,
Cum In tanto crucio

te consideravit,
Unde te avunculo

suo commendavit,
Antequam a saeculo

isto transmigravit.

13. Cujus cum apparuit

vulnus laterale,
Lictor quod apperuit,

dictum prophetale
Implens, cor contremuit

tuum maternale,
Et fortassis corruit

corpus virginale.

14. Qui cruce diriguit

pendens miseranter,
Morte mortem diruit

hominis constanter,
Vitam sic restituit

suis abundanter,
In hostem praevaluit

nostrum principanter

15. Cujus In ecclesia

crux nunc adoratur,
Olim In Calvaria

quae statuebatur,
Nam haec Ignominia

magna putabatur,
Sed hac coeli gloria

nobis parabatur.

16. Cujus crucem credulum

decet honorare,
Cujus VI diabolum

potest superare,
Sed et omne scandalum

facile vitare,
Cum justis In saeculum

in coelo regnare.

17. Cujus cruce spernitur

fraus daemoniorum,
Sanctorum reficitur

rues angelorum,
Ipsique conjungitur

coetus beandorum,
Quorum hic perficitur

status animorum.

18. Qui hoc cruci contulit

suae gigas fortis,
Qui per eam abstulit

dirae portas mortis,
Quod electos Intulit

paradisi portis,
Quos ab aeterno praesciit

fore suae sortis.

19. Qui nos crucis munere,

petimus audenter,
Dolentes pro scelere

absolvat clementer,
Ut In suo opere

adstemus gaudenter,
Nil agentes temere

sive negligenter.

20. Qui In sexta feria,

postquam exspiravit,
Magna cum potentia

infernum Intravit,
Cum benevolentia

patres salutavit
Et magna per gaudia

hos laetificavit.

III.

21. Qui limbum cum Ingreditur,

fornax Babylonis
In rorem convertitur

consolationis.
Tis omnis propellitur

desolationis.
Justis dos tribuitur

Dei visionis.

22. Qui voce pennaxima

postquam exspiravit.
Ejus sancta anima

limbum subintravit.
Turba beatissima

patrum exsultavit
Et laude promptissima

ipsum adoravit.

23. Cujus sacer spiritus

emissus In tormentis
Apparendo patribns

in limbo detentis
Ac devotionibus

divinis Intentis,
Solvit hos a nexibus

dolorosae mentis.

24. Ad quem cum laetitia

patres clamaverunt:
Tu es quem suspiria

nostra vocaverunt.
Procidentes latria

hunc adoraverunt.
Longa quem angustia

desideraverunt.

25. Cujus In praesentia

tunc jubilaverunt
Patres ex laetitia,

ipsum laudaverunt.
Mortis pro victoria

gratias egerunt
Secumque cum gloria

limbum exierunt.

26. Ad quem et descenderat

anima latronis,
Postquam exspiraverat

hora passionis.
Donum. quod petierat.

consolationis
Plene Impetraverat

Christi visionis.

27. Qui fortis In atria

fortior Intravit.
Loca Infernalia

quando dissipavit.
Inde sacra spolia

secum asportavit,
Vincla per fortissima

fortem alligavit.

28. Qui Abraham eripuit

de Ur Chaldaeorum,
Immolare noluit

quia diis eorum.
De limbo nunc eruit

patres Inferorum.
Liberando statuit

in regno coelorum.

29. Qui cum pendet mortuus

vespertina luce,
Foderat quem arcius

mucro manu truce.
Advenit celerius

Joseph Deo duce
Et Ipsum devotius

deponit de cruce.

30. Cujus tu corpusculum

de cruce sumebas
Et uti fasciculum

tibi colligebas,
Ad tuum pectusculum

ipsum adstringebas
Et amoris osculum

dulciter praebebas.

IV.

31. Quem olim feliciter

vivum deferebas
Nec non maternaliter

ipsi applaudebas,
Post sinu flebiliter

mortuum tenebas
Et lacrimabiliter

ipsi condolebas.

32. Quem blandis amplexibus

ad te constringebas,
Replens cor gemitibus

lacrimas fundebas
Comitumque fletibus

causa tu fiebas,
Consolationibus

quorum revivebas.

33. Quem tu, mater, sedula

sic lamentabaris,
Ejus membra singula

deosculabaris,
Pectus, collum, latera

tunc amplexabaris
Ac Ipsi per omnia

compatiebaris.

34. Cujus In pectusculum

forte corruisti,
Ipsi praebens osculum

corde multum tristi,
In hoc namque oculum

quoties flexisti
Toties et jaculum

mente persensisti.

35. Qui myrrbae fasciculus

tunc licet amarus,
Attamen prae omnibus

tibi fuit carus,
Immo coeli civibus

exstitit praeclarus,
Quo et ego servulus

tuus sum avarus.

36. Cujus sacra vulnera

cum intuebaris,
Tunc, o mater tenera

multum tristabaris,
Paululum sed, misera

virgo, solabaris,
Scansurum ad aethera

cum recordabaris.

37. Cujus quanto dulcior

tibi fuit amor,
Tanto te acerbior

tunc oppressit dolor,
Quem cum tristis memoror,

animo desolor
Ac tibi compatior,

qua saepe consolor.

38. Cujus sacram faciem

foedam tu vidisti,
Et corpus per sanguinem

tinctum conspexisti,
Puto parvam requiem

habere quivisti,
Oculorum aciem

in terram jecisti.

39. Cujus carnis trabeam

cernis laceratam,
Sanguine ut tunicam

Joseph cruentatam,
Rogo te spem unicam

meam tunc turbatam,
Munda meam animam

peccatis turpatam.

40. Quem inaestimabili

planctu deplorasti,
Ejus poenas vigili

mente dum tractasti,
Nam hunc Ineffabili

amore amasti,
Tempore hoc flebili

quod manifestasti.

V.

41. Quem tu miserabilis

tunc Ita flevisti,
Dicens: o amabilis

fili, quid fecisti,
Cunctis despicabilis

quod Ita fuisti,
Qui semper laudabilis

prius exstitisti.

42. Cujus corpus sindone

Joseph Involvebat,
Te adstante virgine,

cujus cor plangebat,
Ut est moris, unguine

illud condiebat,
Ac petrae asperrimae

tumulo ponebat.

43. Quem completo crucio

atque agonia
Nobilis decurio

ab Arimathia
Tuo cum auxilio,

dulcis o Maria,
Sepelit cum studio

nec non mente pia.

44. Cujus tumbae flebili

gestu adstitisti,
Ipsum lacrimabili

luctu deplanxisti,
Tandem lamentabili

planctu recessisti
Et In domum famuli

tui Introisti.

45. Cujus es dulcedine

saepe recreata
Sed amaritudine

es amaricata,
Mentis exturbamine

forte es prostrata,
Nati consolamine

quando es orbata.

46. Post cujus funebria

facta diligenter,
Busto figis dulcia

oscula dolenter,
Duceris ad propria

post hoc reverenter,
Expectans solatia

nati patienter.

47. Cujus cum praesentiam

dulcem cogitabas,
Lacrimis pulcherrimam

faciem rigabas,
Animo Calvariam

tristis visitabas,
Et pie sanctissimam

crucem adorabas.

48. De cujus absentia

plurimum dolebas,
Post quem In angustia

gravi remanebas,
Quippe super omnia

ipsum diligebas
Summaque solatia

in Ipso habebas.

49. Cujus tumbam anxia

tunc osculabaris,
In Johannis propria

sic deducebaris,
Maxima tristitia

angustiabaris,
Donec die tertia

A nato solabaris.

50. Qui suorum precibus

faverat servorum
Vi deficientibus

adversariorum ;
Et Illud canentibus

canticum decorum
Praestet in coelestibus

praemia justorum.

58. Rosarium 8.

I.

1. Cujus caro floruit

incarnatione,
Postea denoruit

dira passione,
Ac tandem refloruit

resurrectione,
Dulcem fractum praebuit

in ascensione.

2. Quem ut leo catulum

Deus suscitavit,
Portam In monticulum

Samson sic portavit,
Stygeum allophylum

ita subjugavit
Fortiterque populum

suum liberavit.

3. Resurgens velociter,

cito nam victurus,
Multos socialiter

resuscitaturus,
Surgit Integraliter

nihil relicturus,
Item aeternaliter

nunquam moriturus.

4. Cujus caro mortua

viva cum surrexit,
Cervus sua cornua

iterum resumpsit,
Jonasque de bellua

illaesus exivit,
Et phoenix occidua

per Ignem revixit.

5. A cujus potentia

infernalis leo
Victus est cum tertia

die hypogaeo
Surgit, nunc ex gratia

adsit cordi meo,
Ductus poenitentia

qui peccata fleo.

6. Qui virtute pepulit

tartari draconem,
In deserto pertulit

quem velut praedonem,
Quod et opus praetulit

factum per Samsonem,
Vineis In Engaddi

cum stravit leonem.

7. Quem fraudulentissime

tractavit Judaea,
Et violentissime

passus est ab ea
Quod designat optime

illa Thamnathea,
Samsonem quae pessime

fallit mortis rea.

8. Qui vindictam maximam

sumens de Judaeis,
Feram ferocissimam

Titum misit eis,
Samson huic simillimam

fecit Philistaeis,
Segetes et vineam

cum succendit eis.

9. Cujus cum supplicium

tristis meditaris,
Et per Illud triduum

nimis contristaris,
Dulciter per filium

tuum consolaris,
Cum hunc post martyrium

laeta specularis.

10. Cui cum laetitia

conresurrexisti,
Cum hunc die tertia

vivum conspexisti,
Mortis ejus tristia

quasi non sensisti
Vel ob cordis gaudia

oblita fuisti.

II.

11. Cujus praedulcissimum

tibi eonsolamen
Datum omne pristinum

aufert tribulamen,
Imo In altissimum

ducit speculamen,
Quod neque angelicum

diceret effamen.

12. A quo benedicens

quasi dulcis mater,
Prae creatis ceteris,

quam et amat pater
Subveni nunc miseris

o amoris crater,
Quos vexat In tenebris

inimicus ater.

13. Qui vale dulcissimae

dicens genitrici,
Apparet promptissime

suae dilectrici,
Miserere animae

meae peccatrici,
Petenti cordintime

a te benedici.

14, Qui dignatur propere

coetum amicorum
Clementer Invisere

et metum Judaeorum
Ab eis repellere

donis gaudiorum,
Vivum se ostendere

post diem laborum.

15. Cujus resurrectio

cum manifestatur
Suis, magno gaudio

ipsos consolatur,
Judaeorum concio

sed multum turbatur,
Falsitas pro pretio

magno comparatur.

16. Qui levatis manibus

coelos ascendebat
Et In hoc propensius

duo Intendebat,
Nam suos devotius

patri offerebat
Et Ipsorum hostibus

fortis resistebat.

17. Qui suis videntibus

fuit elevatus
Et In potioribus

patris sublimatus,
Ultimis temporibus

venturus testatus,
Ut judex aequissimus

vindicet reatus.

18. Quem nubes ab oculis

suscepit suorum
Scandentem cum angelis

ad regna coelorum,
O amor mirabilis

viscerum tuorum,
Cordibus spectabilis

tuorum carorum.

19. Qui vobis cernentibus

scandit sic patenter,
Benedicens omnibus

et Ita clementer,
Jubilis et plausibus

sic scandit gaudenter
Binis cum agminibus

et Ita decenter.

20. Cujus ut amabilis

nobis est descensus,
Ita est mirabilis

angelis ascensus,
Satanae terribilis

fuit et Infensus,
Mundo venerabilis

amore extensus.

III.

21. Qui mire tripliciter

fait exaltatus,
In terris humiliter

meritis ornatus,
Supra terra viliter

cruce elevatus,
Super coelos aliter

multum sublimatus,

22. Qui scandens coelestia

patri conregnare,
Spopondit cubilia

suis praeparare,
Quo Ipsum per saecula

possint collaudare
Quibus me ex gratia

velit sociare.

23. Qui, licet abierit

per humanitatem,
Semper tamen aderit

per divinitatem,
Nam In Ipso manserit

qui per caritatem,
Nunquam Illi deerit

per benignitatem.

24. Qui ascendit coelitus

cum societate,
Solverat quam penitus

a captivitate,
Dona dat hominibus

plena bonitate,
Quae promisit primitus

sua veritate.

25. Qui, sicut apostolis
promittebat digne,
Pneuma In scintillulis

misit vel In Igne,
Tibi ac discipulis

donum dans Insigne,
Quod et nobis famulis
tuis det benigne.

26. Quem In patris gloria

esse confitemur,
Qui jam In ecclesia

sua continemur,
Ex Ipsius gratia

modo consolemur,
Gravi In angustia

qui nunc detinemur.

27. Qui postquam ad sidera

post mortem ascendit.
Patri sua vulnera

propter nos ostendit,
Et potenti dextera

ab hoste defendit,
Quos ad bona opera

sedulos perpendit.

28. Qui clamat de superis

cautione pia,
Veni coronaberis,

mater mi Maria,
Suprema locaberis

coeli hierarchia,
Quae mihi obsequeris

prae cunctis In via.

29. Qui tunc personaliter

tibi occurrebat
Et venerabiliter

te suscipiebat,
Velut mater dulciter

tibi applaudebat
Secumque hilariter

ad summa vehebat.

30. Qui te cum amplexibus

sibi adstringebat,
Sicut matri filius

facere debebat,
Virgo, quantum animus

tuus tunc gaudebat,
Credo, quod perfectius

amore fervebat.

IV.

31. A quo divinis osculis
refocillaboris,
A mundi piaculis

dum absolvebaris,
Hymnodiae titulis

digne laudabaris,

A beatis angelis

dum deducebaris.

32. Qui ad suam dexteram

te tunc collocavit.

Et ut matrem teneram

digne honoravit
Divinam essentiam

tibi demonstravit,
Creaturam ceteram
tibi subjugavit.
33. Per quem cum ad sidera
assumpta fuisti,
Et gaudens In dextera

ejus resedisti,
Sacrosancta ubera

ipsi ostendisti
Ac pro gente misera
sic intercessisti.
34. Cujus multifariam
tibi lux Illuxit,
Cum tibi plenariam
gratiam Influxit,
Et post In vinariam
cellam Introduxit,
In coelestem gloriam
quando te produxit.
35. Cujus olim dextera
tu amplexabaris,
Ab Ipso ad sidera
cum exaltabaris,
Ubi mater tenera

semper jucundaris
Atque super cetera
creata laudaris.

36. Cujus sub umbraculo,

modo requiescis,
Et ut flos a surculo

rami revirescis,
Ejus a spiraculo

temper juvenescis
Ac ab ejus osculo

declinare nescis.
37. Per quem ut per filium

digne veneraris
Et post hoc exsilium

ad coelos levaris
Dignumque In solium

ibi collocans,
Cum choris coelestium

ubi jucundaris.
38. Qui te a putredine

recte praeservavit,
Qui tam longo tempore

in te habitavit,
Justo valde ordine

te resuscitavit,
Anima et corpore

beatificavit.
39. Quem, o dulcis domina,

digneris lenire.
Cum ob nostra crimina

vult In nos saevire
Mentis per conamina

nos Illi servire
Fac et oblectamina

mundi fastidire.
40. Quem tua piissima

interventione
Retrahas a nocua

flagellatione,
Quam perfert ecclesia

pro transgressione
A gente durissima

persecutione.

V.

41. Qui In patris gloria
Sui est venturus,
Juxta sua merita
cunctis redditurus,

Bonos In consortia
sua est ducturus,

Malos In miseria
poenae relicturus.

42. Qui cum coeli civibus

nimio fulgore
Veniet In nubibus

magnoque terrore,
Nobis arescentibus

gravi cum timore,
Det solamen protinus

tuo pro amore.
43. Qui cum dicet reprobis:

In poenas abite,
Nobis tuis famulis

dicat: Mecum Ite,
Cui vestris servitiis

servivistis rite,
Vos dotabo gaudiis

sempiternae vitae.
44. Qui fons Indeficiens

exstat animarum,
Defectum reficiens

conscientiarum,
Tua prece abigens

molem sit culparum,
Ne nos mergat vehemens

turbo tenebrarum.

45. Qui se diligentibus

gaudia paravit,
Quae nec vidit oculus

nec cor cogitavit.
Aliis nec sensibus

homo auscultavi.
Quae a sapientibus

mundo occultavit.
46. Qui In regno gloriae

ad perfectionem
Nostrae des memoriae

comprehensionem,

Et intelligenfiae
det cognitionem

Amoris potentiae
det dilectionem.

47. Cujus splendor visui

dabit oblectamen,
Suavitas olfactui

plenum recreamen.
Sed et vox auditui

dulce modulamen.
Duleedoque gustui

mirum delectamen.
48. Cujus sapientiam

mente sentiemus.
Ad coelestem gloriam

cum perveniemus.
Ubi et potentiam

ejus cognoscemus,
Sanctique clementiam

spiritus cernemus.
49. In cujus melliflua

vultus visione,
In Illa perpetua

coeli regione
Exsultent continua

jubilatione
Pressi nunc assidua

tribulatione.

50. Quem laudans Industria

sive per conamen.
Teque, virgo regia.

patrem atque flamen
Per Ista rosaria

vel per hoc laudamen
Laetetur In patria

cum beatis. Amen.