Congregatio de Causis Sanctorum 149

adepto, desiderium intime fovit sese Domino et educandae iuventuti prorsus

dicandi. Aliquot transegit annos in Congregatione Dominarum a Sacro Corde

Iesu et aliquod temporis spatium in pago Galeazza, prope Bononiam, cum

Sororibus Servis Beatae Mariae. Demum, saeculo undevicesimo exeunte, una

cum matre Margarita duabusque sociis Congregationis Servarum Mariae Re-

paratricum fundamenta iecit et die 12 mensis Iulii anno 1900 in pago Vidor,

in dicione Tarvisina, Mariae Elisae nomine sumpto, vota religiosa emisit.

Maria Elisa ex tunc in fidei sensu, in omnimoda fiducia erga divinam

Providentiam - quam «benignitatem Dei » vocabat - et in recipienda

divina dilectione adeo profecit ut nihil aliud gravius haberet quam ut ipsa

omnesque christifideles absque modo super omnia Deum diligerent;

huiusmodi experientia eius dotes corporis et spiritus corroboravit, eamque

sustentavit in obviandis non paucis impedimentis quae propositum eius

praepediebant. In dies clarior et impensior fuit ei afflatus vitam ducendi,

aptato mulieribus modo, secundum spiritum Ordinis Fratrum Servorum

Mariae, ita incremento favens Congregationum mulierum illius temporis,

exemplo vitae conformatae ad evangelicam legem caritatis in Deum

et proximum, ad fraternam communionem, ad marialem devotionem et

servitium.

Anno 1911, Maria Elisa, habito colloquio cum Episcopo et pia muliere

Maria Inglese - quae postea, sumpto nomine Mariae Dolores, in eandem

Congregationem ingressa est - «Opus Marialis Reparationis » in sua familia

religiosa laeta assumpsit. Sorores Servae Mariae Reparatrices - ita ab anno

1913 nuncupatae - miro exemplo adhaesionis Deiparae Virginis passioni

redemptrici Filii Iesu motae, proprium spirituale reparationis munus exer-

cent, totamque vitam in oblationem redemptivi amoris transfigurare conan-

tur. Hic modus vivendi Mariae Elisae eiusque filiarum fit humanis necessi-

tatibus et difficultatibus auxilium generosum ac promptum et gratuitum

adiumentum. Exinde, gravissimis rerum adiunctis et hominum doloribus

intime commota, clarius Christo seipsam omnesque navitates suas confor-

mandi percepit necessitatem. Caritatem erga proximum exercebat, parvulo-

rum iuvenumque educationi incumbendo necnon pauperes, egenos et infirmos

praeeligendo et eis subveniendo, ea suavi benignitate, quae sollicite alios

audiebat, eisque consilium, spiritualem directionem, solacium et consolatio-

nem in tristibus rerum adiunctis afferebat ac tandem generose indulgebat.

Caritatem Dei quocumque Maria Elisa afferebat. Fratribus, eius auxilium

rogantibus, dicere solebat inter omnia caritatem excellere debere: « Caritas