CAPUT XIX.

De excitatione desiderii ad petendum panem caelestem, et de praemissionc institutionis orationis Dominicae.

Oremus : Praeceptis salutaribus moniti, etc.

In hac conclusione perfector sanctitatis stans ad aram quasi confecto jam pane caelesti, alta voce praemonet omnes petere hunc panem, attendens quod in desiderio primum diu est ante desideratus, quamvis nullus esset qui esurientibus dare et frangere posset, sicut, Thren. IV, 4 : Parvuli petierunt panem, et non erat qui frangeret eis. Hoc autem modo speratur a benignitate Domini, quod suis quidem viribus, sed sacerdotis manibus frangatur et distribuatur unicuique secundum quod oportet: et ideo ad excitandum hoc desiderium sacerdos exaltat vocem in hac oratione.

Et ideo hic duo facit : excitat enim desiderium ad petendum panem caelestem cum dicit in communi : Oremus, sciens quod dicitur, Jacobi, V, 16 : Multum valet deprecatio justa assidua. Attendit benignitatem largitatis divinae, quae de facili inclinatur ad consensum orantium : quia promisit, Exod.XVI, 48 : Mane saturabimini panibus, scietisque quod ego sum Dominus Deus vester. Mane enim exaudivit ad volum, qui saepe prevenit exaudiendo ipsum petentem et orantem.

Hac ergo de causa clamat, Oremus. In oratione autem duo facit. Praemittit: orationis institutionem divinam, ne temerarius judicetur in tanta rei petitione : et consequenter Dominicam inducit orationem.

tot praemissione institutionis duo facit: allegat enim obligationem praecepti, et doctrinae ostendit institutionem divinae.

De praecepto dicit : Praeceptis salutaribus moniti. Praeceptum enim necessariae est obligationis. Hoc autem praeceptum est, Matth. VI, 9, ubi Dominus dicit: Vos autem sic orabitis. Luc xviii, 1 : Quoniam oportet semper orare, et non deficere. Est enim praeceptum Apostolicum, ad Coloss.IV, 2: Orationi instate, vigilantes in ea. Haec autem praecepta sunt salutaria: quia oratio est salutaris salvans hominem ab omnibus malis. Jacobi, v, 15 : Oratio fidei salvabit infirmum : et si in peccatis sit, remittentur ei. Unde, Sapient.XVIII, 21, cum pontifex oraret pro populo, dicitur sic de eo: Properans homo sine querela deprecari pro populis, proferens servitutis suae scutum, orationem, et per incensum deprecationem allegans, restitit irae, et finem imposuit necessitati, ostendens quoniam tuus est famulus. Hoc salutari ad orandum praecepto moniti et praemoniti a Deo benignissimo, qui semper monet nos de salutaribus. Ad Hebr. XII, 10: Hic autem, scilicet Filius Dei, erudit nos ad id quod utile est in recipiendo sanctificationem ejus. Isa. xxx, 20 et 21 : Erunt oculi tui videntes praeceptorem tuum : et aures tuae audient verbum post tergum monentis.

Et divina institutione. Tangit institutionem ipsius orationis de pane caelesti, qui divinae est auctoritatis. Et est sensus: Et nos formati divina institutione, hoc est, instructione qua instruxit nos ut sciamus petere quae conveniunt ad salutem : quia sicut dicitur, ad Romam VIII, 26 : Quid oremus, sicut oportet, nescimus : sed ipse Spiritus postulat pro nobis gemitibus inenarrabilibus, hoc est, docet nos postulare. Et ideo Christus spiritu Dei plenus, sciens quod oportet orare, ad has orationis petitiones nos instruxit et informavit. Et in hoc affectu dixerunt discipuli ad Dominum, Luc. XI,

1 : Domine, doce nos orare, sicut docuit et Joannes discipulos suos. Et tunc in discipulis omnes nos Christus instituit ad haec oranda.

Sic ergo instituti tam authentica disciplina, Audemus dicere: jam enim scientes quid et a quo petere debeamus, nec nobis dicetur id quod, Matth. XX, 22, dicitur filiis Zebedaei: Nescitis quid petatis: nec repulsam patiemur cum Paulo nesciente quid peteret, II ad Corinth. XII, 8 et 9, dicente: Propter quod ter Dominum rogavi, ut discederet a me : et dixit mihi : Sufficit tibi gratia mea. Et quia jam dignificati sumus praecedente hujus officii sanctificatione et sacrificii in quo Deo oblati sumus oblatione, non dicetur nobis

illud libri II Machabaeorum, IX, 13, quod dictum est Antiocho impiissimo : Orabat autem scelestus Dominum, a quo non erat misericordiam consecuturus.

Sic ergo parati praecepto et institutione praecepti, audemus dicere : Pater noster, etc.