Liber de sacrificio Missae.

 prologus.

 TRACTATUS I.

 CAPUT I.

 CAPUT II.

 CAPUT III.

 TRACTATUS II.

 CAPUT I.

 CAPUT II.

 CAPUT III.

 CAPUT IV.

 CAPUT V.

 CAPUT VI.

 CAPUT VII.

 CAPUT VIII.

 CAPUT IX.

 ARTICULUS I.

 ARTICULUS II.

 ARTICULUS III.

 ARTICULUS IV.

 ARTICULUS V

 ARTICULUS VI.

 ARTICULUS VII.

 ARTICULUS VIII.

 ARTICULUS IX.

 ARTICULUS X.

 ARTICULUS XL

 ARTICULUS XII.

 CAPUT X.

 ARTICULUS I.

 ARTICULUS II.

 ARTICULUS III.

 ARTICULUS IV.

 ARTICULUS V.

 ARTICULUS VI.

 ARTICULUS VII.

 ARTICULUS VIII.

 ARTICULUS IX.

 ARTICULUS X.

 ARTICULUS XI.

 ARTICULUS XII.

 TRACTATUS III.

 CAPUT I.

 CAPUT II.

 CAPUT III.

 CAPUT IV.

 CAPUT V.

 CAPUT VI.

 CAPUT VII.

 CAPUT VIII.

 CAPUT IX.

 CAPUT X.

 CAPUT XI.

 CAPUT XII.

 CAPUT XIII.

 CAPUT XIV.

 CAPUT XV.

 CAPUT XVI.

 CAPUT XVII.

 CAPUT XVIII.

 CAPUT XIX.

 CAPUT XX.

 CAPUT XXI.

 CAPUT XXII.

 CAPUT XXIII.

ARTICULUS II.

Secundus autem in concilio fuit Andreas, frater Simonis Petri, qui bolum suum posuit dicendo : Et in Jesum Christum, Filium ejus unicum, Dominum nostrum. Et hoc dicto siluit.

Quod enim dixit: Et in Jesum Christum, notat mediatoris personam, sicut constat ex habitis.

Quod autem dixit: Filium ejus unicum, in Filio ejus notat et generationis processionem et connaturalitatem divinitatis, quae inter hominem generantem est et genitum, si ab ipso naturaliter et substantialiter generatur. Et cum deitas nec secundum esse nec per naturam possit

multiplicari, oportet quod inter generantem et genitum consubstantialitas esse credatur.

Quod autem dicit: Unicum, notat quod totam gloriam Patris possedit, et eam cum alio secundo genito non divisit, ut in ante habitis ex verbis Basilii habitum est.

Et quod dicit: Dominum, notat quod omnium divitiarum sit possessor et largitor.

Et quod dicit: Nostrum, notatur quod noster debitor ex sua charitate qua nostra in se suscepit, sit effectus.

Haec autem omnia in ante habitis sunt exposita.