104

περικεισόμενον αὐτῷ μύλον ὀνικὸν περὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ. 555 Ps 51,7 ∆ιὰ τὸ ἠγαπηκέναι τὰ βλαβερὰ εἰς τέλος τουτέστι παντελῶς καθελεῖ σε ὡς οὐ καλῶς οἰκοδομηθέντα ἀλλὰ καὶ ὡς κακῶς φυτευθέντα ἐκτῖλαι ὁ φάσκων Πᾶσα φυτεία ην οὐκ ἐφύτευσεν ὁ πατήρ μου ὁ οὐράνιος ἐκριζωθήσεται· ἀλλὰ καὶ τοῦ ἱεροῦ σκηνώματος μεταναστεῦσαι ποιήσει, ἐκβάλλων καὶ φυγαδεύων σε ἐκ τῆς σκηνῆς ἐκείνης ης τοὺς ἱερεῖς διαβέβληκας καὶ εἰς θάνατον ηγαγες, ετι μὴν Καὶ τὸ ῥίζωμά σου ἐκ γῆς ζώντων. εἰ γὰρ καὶ ̓Ιδουμαῖος ην ἀλλὰ προσηλύτευσας τῷ ̓Ισραὴλ διὰ τῆς τοῦ νόμου κατηχήσεως, ἐν τῷ σκηνώματι καὶ τῇ τῶν ζώντων γῇ πεφύτευτο· εἰ γὰρ μὴ ειχε σέβας πρὸς τὸν τοῦ ̓Ισραὴλ θεόν, οὐδ' αν ἐν τῷ ἱερῷ ἐνοχλούμενος ηρχετο. τὰ δὲ πρὸς τοῦτον λεγόμενα ἁρμόσει πρὸς πάντας τοὺς ἀπὸ τῆς εὐσεβείας μεταπίπτοντας. 556 Ps 51,8.9a Οἱ πάνυ εὐλαβεῖς, οταν μεταπίπτοντας ἐξ ἀρετῆς εἰς κακίαν ιδωσί τινας, φόβον λαμβάνουσι μὴ τὰ αὐτὰ πάθοιεν. ουτοι δὲ καὶ ἐπικερτομήσαιεν κατὰ τοῦ ἁλόντος ὡς ἐπ' αὐτῷ γελᾶν ἐροῦντες Ουτος ὁ ανθρωπος οὐκ εθετο τὸν θεὸν βοηθὸν αὐτοῦ· η γὰρ αν οὐ διέβαλε τοὺς δούλους καὶ θεραπόντας αὐτοῦ. συμβαλεῖς τούτοις τὸ ̔Ο ὑμᾶς ἀθετῶν ἐμὲ ἀθετεῖ. 557 Ps 51,11 Εὐχαριστίαν διὰ τοῦ ἐξομολογεῖσθαι τῷ θεῷ δηλοῖ ἐπὶ τῷ πεποιηκέναι αὐτόν, ισως α ᾐτήσατο η α προτέθειτο. προθέμενος γὰρ ην φυγεῖν τὸν Σαούλ. ̓Αλλὰ καὶ ετι ὑπομενῶ, φησίν, τὸ ονομά σου εστ' αν αὐτοῦ τύχω οτι χρηστὸν καὶ ἀγαθότητός ἐστι πλῆρες ἐναντίον τῶν ὁσίων σου· οἱ γὰρ ὁσιότητα κατορθώσαντες τῆς χρηστότητος τοῦ ὀνόματός σου αἰσθάνονται.

558 Ps 52,2a Αφρονα ἡγητέον λέγεσθαι τὸν φρονήσεως θείας στερούμενον.

φαίνεται γὰρ ουτος περὶ ου ὁ λόγος μὴ σῴζων κοινὴν φρένα. εἰδὼς γὰρ πάσῃ ψυχῇ εννοιαν θεοῦ καταβεβλημένην, ἀθεότητα ἀσπαζόμενος, οὐδενὶ αλλῳ εἰ μὴ τῇ ἑαυτοῦ καρδίᾳ ειπεν μὴ ειναι θεόν. καὶ ουτως ὁ αφρων διάβολος οὐ τῇ ἀλλοτρίᾳ ἑαυτοῦ καρδίᾳ (αυτη δ' εστιν ἡ ἀνακειμένη θεῷ) ἀλλὰ τῇ ἐξ αὐτοῦ διὰ τὸ ἁμαρτάνειν γεγενημένῃ ειπεν μὴ ειναι θεόν. 559 Ps 52,2b ̔Ο γὰρ κακῶς περὶ θεοῦ φρονήσας καὶ εἰς τὴν αλλην ερχεται κακίαν· τὴν γὰρ εὐσέβειαν τῆς ἑαυτοῦ ψυχῆς ἐκβάλλων συνεκβέβληκεν αὐτῇ πᾶσαν ἀρετὴν ἀκολουθοῦσαν ὡς βασιλίδι τῇ εὐσεβείᾳ. οἱ γοῦν δι' ἀφροσύνην λέγοντες μὴ ειναι θεὸν διέφθειραν τὴν ἑαυτῶν γνώμην ἐν ἀνομίαις αις επραξαν, ἐξ ων ἐβδελύχθησαν τουτέστι βδελυκτοὶ γεγόνασιν. Ειθ' ἑξῆς ἐπιλέγεται. 560 Ps 52,2c Η πάντων ἁμαρτανόντων η καὶ αὐτῶν τῶν δοκούντων τὸ ἀγαθὸν ποιεῖν, οὐ κυρίως καὶ ἀληθῶς ποιούντων ἀλλ' ινα καν τύπον αὐτοῦ λάβωσι δι' ἐσόπτρου καὶ αἰνίγματος αὐτὸ ποιούντων. 561 Ps 52,3 ̔Ο παρὼν στίχος προνοητὴν εἰσάγει τὸν θεόν, οὐ τῶν κατ' οὐρανὸν μόνον ἀλλὰ καὶ τῶν ἐπὶ γῆς· ἐξ οὐρανοῦ γὰρ ἐφορᾶν προνοητικῶς τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων ειρηται, οὐκ εξωθεν κατὰ τὸ σῶμα μόνον ἐπιβλέπων αὐτοὺς ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸ κρυπτὸν τῆς καρδίας. ἐπιβλέπει γοῦν ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων, οπως ιδῃ εἰ εστιν ὁ διὰ τοῦ καλὸν ποιεῖν συνιὼν καὶ διὰ τοῦ ἐξετάζειν τὴν ἀλήθειαν ἐκζητῶν τὸν θεόν. ἀνθρωπίνως δὲ καὶ ἀφ' ων ισμεν ειρηται τὸ διακύπτειν αὐτὸν ἐξ οὐρανοῦ καὶ τοῦ ἰδεῖν εἰ εστιν συνιών· μεγάλῃ γάρ, ιν' ουτως ειπω, προσβολῇ βλέψεως τοῦ πάντων κρυπτοῦ γνῶσιν εχει. 562 Ps 52,4 Καὶ ἐκ τῆς προκειμένης λέξεως μανθάνομεν κατὰ παράβασιν νόμου τὴν ἁμαρτίαν συνίστασθαι ῳ ἀκολουθεῖ μὴ ειναί τινα φύσει πονηρόν· Πάντες γὰρ ἐξέκλιναν· αυτη δὲ ἡ εκκλισις ἁμαρτία ἐστίν, ἀποτυχία ουσα τῆς εὐθείας ὁδοῦ. αμα δὲ καὶ ἠχρειώθησαν οἱ ἐκκλίνοντες· ἀχρεῖον λέγων η κατὰ τὴν ἐπικράτησιν τῶν παθῶν η τὴν αγνοιαν τοῦ μὴ νοοῦντος συγχεομένου τῷ μετιέναι ἐξ ἑτέρων εἰς ετερα πράγματα, τῷ μὴ κεκρατηκέναι ἑνὸς ου τὴν ἐπιστήμην εχει. Πάντων ουν ἐκκλινόντων, εἰκότως ειρηται τὸ Οὐκ εστι