263

ἁμαρτωλοὺς ἀποδείκνυσθαι, μόνων ἐκφευγόντων αὐτὸ τῶν δυναμένων εἰπεῖν Οὐ γὰρ αὐτοῦ τὰ νοήματα ἀγνοοῦμεν· οθεν καὶ πολλοὺς ἀγρεύσας θεοποιῶν τὰ δίκτυα, οις πρὸς θήραν τῶν ἠπατημένων ἐχρήσατο θεοῦ ἐπὶ σαγήνῃ καὶ θυμίᾳ τῷ ἀμφιβλήστρῳ ὡς ἐν τῷ προφήτῃ γέγραπται. ̓Αλλ' εἰ καὶ πεσοῦνται ἐν ἀμφιβλήστρῳ αὐτοῦ ἁμαρτωλοί, ἀλλ' ἐγὼ πάντων ἀναχωρήσας τῶν ὑλικῶν κατὰ μόνας εἰμί, εως αν παρέλθω τὸν ἐπίκηρον βίον καὶ τῶν κακῶν τὸ πλῆθος καὶ κολληθῶ τῷ κυρίῳ ἐπὶ τῷ εν πνεῦμα πρὸς αὐτὸν γενέσθαι.

1234 Ps 141,5 Οὐδεὶς ἐπιγινώσκεται τὸ σοφὸν τῶν ὑλικῶν καὶ ἠλιθίων, ἐπεὶ

περὶ τοῦ σοφοῦ καὶ τῆς σοφίας διάληψιν οὐδὲ τὴν ἀρχὴν εχουσι, μόνων τῶν σοφῶν ἐπιγινωσκόντων ἑαυτούς τε καὶ τοὺς παραπλησίους. ἐπεὶ ουν, φησίν, οὐκ ην ὁ ἐπιγινώσκων με, ἐγὼ κατενόουν εἰς τὰ δεξιὰ οις ἐπιβλέπω πρότερον ἐσχηκὼς αὐτῶν κατανόησιν, ινα ετι σοφωτέρου μου γεγενημένου ετι μᾶλλον ἡ καρδία μου εἰς δεξιὰν ελθοι οὐδὲν αἰσθητὸν ετι ἀλλὰ πάντα νοητὰ θεωροῦσα. καὶ ἐπεὶ πᾶς ὁ ἁμαρτάνων φεύγει θεόν, ὡς παρίσταται ἐκ τοῦ μετὰ παράβασιν λέγεσθαι Καὶ εφυγον ἀπὸ προσώπου τοῦ θεοῦ ο τε ̓Αδὰμ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ, ὁ μηκέτι ἁμαρτάνων ἀλλὰ κατορθώσας ἀναμαρτησίαν ἐρεῖ ̓Απώλετο φυγὴ ἀπ' ἐμοῦ, τουτέστιν ἀπώλετο ἀπ' ἐμοῦ κακία εἰς ην κρύπτονται καὶ χωροῦσιν οἱ φεύγοντες θεόν. διὸ καὶ οὐκ εστιν ὁ ἐκζητῶν τὴν ψυχήν μου, φανερωθεῖσαν θεῷ καὶ παραστᾶσαν ἐνώπιον αὐτοῦ. ζητήσεως δ' ἐπίτασιν δηλοῖ τὸ ̓Εκζητῶν· ζητεῖται καὶ ἐκζητεῖται τὸ ἀπολωλός. ταὐτὸν δὲ τὸ ἀπολωλέναι καὶ πεφευγέναι. καὶ ὁ ἐν κακίᾳ δὲ γεγονὼς οτε μετανοεῖν αρχεται φεύγει ταύτην· Φεύγετε γάρ φησι τὴν εἰδωλολατρείαν, καὶ ̔Ως ἀπὸ προσώπου οφεως φεῦγε ἀπ' ἁμαρτίας. καὶ ἐπιτείνει γε τὴν φυγὴν ὁσημέραι διὰ προκοπῆς μακρυνόμενος ης καταλέλοιπεν εξεως ὡς ἐπὶ τὴν ἀκραιφνεστάτην ἀρετὴν ἐλθεῖν, στὰς λοιπὸν ἐν τῷ ἀγαθῷ βεβαίως ἐρεῖ τὸ ̓Απώλετο φυγὴ ἀπ' ἐμοῦ· οὐκέτι γὰρ εχω διώκουσαν ἁμαρτίαν οὐδὲ τὸν ἐκζητοῦντα τὴν ψυχήν μου γενομένην ἐν τῷ φρουρίῳ τῆς εὐσεβείας. 1235 Ps 141,8a Κατὰ ἀναγωγὴν δὲ ἡ κακία καὶ ἡ δυσσεβεία πᾶσα ωσπερ φρουρά τις ενδον τὰς ψυχὰς περιλαβοῦσα κατεῖχεν· ἀφ' ης φυλακῆς ἑκάστη ἀναπέμπει τὴν προκειμένην εὐχήν, ὡς ἐπινεύσαντα τὸν κύριον ἐληλυθέναι ἐπὶ τῷ ἐξαγαγεῖν ἐκ δεσμῶν δεδεμένους καὶ ἐξ οικου φυλακῆς καθημένους ἐν σκότει.

1236 Ps 142,1.2 ̔Ο μὲν τρίτος ψαλμὸς ἐπιγέγραπται Ψαλμὸς τῷ ∆αυίδ, ὁπότε

ἀπεδίδρασκεν ἀπὸ προσώπου ̓Αβεσαλὼμ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, ἐνταῦθα δὲ Οτε αὐτὸν ὁ υἱὸς αὐτοῦ κατεδίωκεν. οὐχ ουτω δὲ δεινὸν τὸ φυγεῖν ἀπό τινος ὡς ἐκεῖνον διώκειν. ἐνδέχεται δὲ καὶ ἐξ ὑπονοίας μόνης φεύγειν, τὸ μέντοι τὸν διωκόμενον ἐλαύνεσθαι ἐμφαίνει τὴν ὠμότητα καὶ ἀγριότητα τοῦ διώκοντος. Φησὶν ουν· Πολλῶν ἐπιδεὴς ων κατέφυγον πρὸς σέ, ἐπιστάμενος ἀκριβῶς οτι πληρώσεις με πάντων ων ἐλλειπής εἰμι ἐνωτισάμενος τὴν δέησιν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ τῷ μονογενεῖ σου γεννήματι τῷ εἰπόντι ̓Εγώ εἰμι ἡ ἀλήθεια. η ἐπεὶ ἐν εἰκόνι καὶ σκιᾷ τέως λατρεύω, ευχομαι καὶ τὸ λεῖπόν μοι δοθῆναι. εστι δὲ τὸ ὑπερβῆναι τὴν τυπικὴν θεραπείαν ἐπὶ τῷ γυμνῇ τῇ ἀληθείᾳ σου προσβαλεῖν, ινα πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ σοι προσκυνήσω. ̓Επάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου, δικαιώσας με ἐν αὐτῇ. ἡ γὰρ ἐμὴ δικαιοσύνη ὡς οὐδὲν ἐναντίον σου λογισθήσεται. διὸ καὶ ἀξιῶ, οπως μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετ' ἐμοῦ· εἰμὶ γάρ σου δοῦλος, καὶ κριθῆναι πρὸς σὲ η ἐπὶ σοῦ φοβοῦμαι. ἐξετάζεις γὰρ οὐ τοὺς λόγους η τὰ εργα μόνον ἀλλὰ καὶ τὴν πρόθεσιν ἀφ' ης ταῦτα· οθεν τῶν ζώντων οὐδείς, καν ἀκροτάτην ἀρετὴν εχει, δικαιωθῆναι ἐνώπιόν σου δυνήσεται. πάντες γοῦν οἱ δίκαιοι συγκρίνοντες τὴν σφῶν δικαιοσύνην τῇ σῇ ἀπὸ