C

Cabula. II, 668

Caecilianus Spoletinus. II, 676.

Caelum contuens Deum esse nemo non sentiet, I, 198, 440.

Caelum cur nonnullis Deus, 197;

unde admirabile sit, 258.

Caeli praeparatio in quo sita sit II, 433.

Caeli firmitas indemutatabilis, I, 530.

Caelorum et mundi situs, 545.

Caeli rationabiliter a Deo temperati, 544.

Plures sunt, 0927 I, 544.

De caelorum numero non constat, 544.

Nec certum an id Paulus scierit, 544.

Caelos non sentit Hilarius animatos, 543.

Caelum primum circumfusi Dei accensum virtute, 544.

Caelum inferius multiplex una firmamenti voce comprehenditur, 544.

Caelum inclinatum, 615.

Caeli visibilis obsequium Dei verbo, 348.

Caelum visibile non est habitatio digna Deo, 440.

Non excluditur tamen publica de Dei sede opinio, ut ei caelum caeli thronus sit. 441

Caeli, Angeli, I, 220;

Sancti, 350, ibid., not. 710

Caelestis civitas Sanctis reddita, I, 155, not.

Caelestis spes quae, 552.

Caelestis Jerusalem prius aedificatur, quam congregetur, 635;

per fidei et spei opus aedificatur in nobis, ibid.;

a Dei misericordia per gratiam justificationis aedificatur, 635.

Caelestis Jerusalem etiam Ecclesia militans, 454.

Caeli oblivioni quas poenas imprecetur Propheta, 551.

Caelestis habitationis quanta dignitas, 69.

Ad eam merendam labore opus est, 69.

Ad terram repromissionis plures viae sunt, 546.

Caelum non mirabilibus, sed bonis operibus reddetur, 698.

Caelum ingressuro Stephano patuisse. 146

Caelestis Adam secundus, quare, I, 441;

quomodo nos coelestes efficiat. 441

Caesara Augusta. II, 631

Caesarea Cappadociae. II, 665

Caesarea Palaestinae, II, 665;

ibi condictum Concilium. II, 652

Cain maledicto diaboli adaequatus. I, 420

Caindo. II, 632

Calamitates Sanctorum quis scientia assequatur, I, 491.

Inter calamitates in Dei bonitate, tamquam tutissimo familiarique portu, requiescere. II, 3

Calamus infirmitatem atque inanitatem significat. I, 807

Calepodius. II, 632

Calix irae et calix vitae, I, 156.

Calicem transire, non sibi, sed suis deprecatus est Christus. 802, 803

Calle. II, 685

Callenicus. II, 666

Calumnia quid, I, 389;

omnis improba est, II, 379;

domestica aegre cavetur, I, 389.

Hac impetiti sunt Sancti, 389.

Fidei excidium solet afferre, 390.

Qui vitanda. 390

Cameli natura. I, 764

Calvus. II, 632

Candidianus exorcista. II, 706

Canis nomine rabies et impudentia designatur, I, 148.

Canum proprietas. II, 696

Canticum quid proprie, I, 13, 195;

quid mystice. 13, 14

Canticum psalmi quid proprie, I, 13;

quid mystice. 13, 195

Canticum novum ob indultam gentibus Dei notitiam, I, 617;

ob mirabilem Christi resurrectionem, 617;

ob datam Sanctis judicandi potestatem. 617

Canticis graduum captivitatem babylonicam, ac populi reditum prophetari quidam volunt, I, 416, 465;

quam modeste aliud sentiat Hilarius, 417.

Canticis graduum de humilibus ad excelsa scanditur. 439

Cantu profano cerimoniarum omnis mundus ante Christum resultabat, I, 189.

Cantus eloquiorum Dei obscoenis spectaculorum turpium fabulis suavior, I, 311.

Cantus Psalmorum in omni loco, 321.

Dies in orationibus Dei inchoatur, dies in hymnis Dei clauditur. 190

Cantus Marsorum, et cantus Sanctorum. I, 140

Canusium. II, 632

Capilli quid significent. I, 245

Captivitas Jerusalem, quae Jeremiae diebus contigit, an Psalmis praenuntiata, I, 465.

Captivitatem babylonicam, et ab ea populi reditum Canticis graduum prophetari quidam volunt, 416.

Captivitatem, liberationemque aliam his prophetatam sentit Hilarius. 417, 423

Captivitas gentium. I, 105

Captivitas mentis quae, I, 548.

Captivitas corporis gravis: at longe gravior captivitas animae. 458

Capua. II, 632

Caput sedes vitae, prudentiae et omnium sensuum, I, 597.

In capite est omnis intelligentia, 689.

Caput Sanctorum Christus, iniquorum diabolus. 590

Capitum census. II, 569

Car. II, 667

Carbo alius devastans, alius purgans, I, 421.

Carbones desolationis. 421

Carinius. II, 709

Caritatis vis ac natura, II, 619.

Caritatis mandatum lucidum, cujus lumine alia absconsa revelantur, I, 292.

Caritatis regula, 697.

Caritatis perfectae non est interdum indulgentem officiosumque esse, II, 277.

Perfecta caritas omne cujusque modi implevit officium, 277.

Caritatis perfectae 0928 affectus, I, 409.

Caritatem eorum quae amet impatientem esse convenit, 422.

Caritas in peccatorum calamitate se secus infernum abigi existimat, 598;

errorum nostrorum ambitiosa ad Deum patrona est. 685

Carmen et hymnus non differunt. I, 117

Caro frequenter in Scripturis pro homine, I, 129;

pro generis humani universitate, 185

Caro morticina, 290;

legi mortis et peccati obnoxia, 289;

animae domicilium, 290.

Carnis fines habitant qui quae carnis sunt, nec in totum sectantur, nec dimittunt, 190;

his timendum, 190.

Peregrinandum a carne, 292.

Sancti cum carne, non in carne habitant. 424

Caro nostra Babylonis et confusionis est filia, I, 553.

Subigenda est animae, cujus imperium usurparat, 554.

Carnis vitia cruci configenda esse, 376 et seq.

Carnis incentiva Dei recordatione comprimuntur, 175

Carnis cruciatus sagittae Domini, 420;

iniquis ad poenam, dilectis Dei prosunt ad innocentiam, 421.

Carni dominantes reges et domini sunt 543;

digni sunt, quorum Deus dominus sit, 543;

hoc habent ex Dei benignitate. 543

Caro Christi salutifera, I, 66;

non ex communi originis genere. 61

Carnalis homo. I, 72

Carthago. II, 647

Cartherius. II, 666

Caseus. I, 225

Castolona. II, 631

Castramartis. II, 632

Castus. II, 631

Cathedra doctrinam significat, I, 576;

sacerdotii sedes est. I, 773

Cathedra pestilentiae. I, 21

Catholicae Ecclesiae Mediolanensium episcopum Auxentius se vocat. II, 600

Catulus. II, 710

Caynopolis. II, 632

Cecropius. II, 679

Cedar gens est Ismaelitarum, I, 423;

hebraice id est quod latine obscuratio. 423

Census capitum. II, 569

Centuplum promissum relinquentibus saeculum. I, 324

Certandi causam sibi adimi non est orandum, sed tribui auxilium vincendi. I, 346

Cervix. I, 486

Chalcedonia. II, 665

Chanaan, motio. I, 535

Chananaei qui. I, 744

Charthae Ecclesiarum, II, 597;

continent acta synodalia. 629

Chatimera. II, 665

Cherubin et Seraphim perpetuae voces. I, 491

Christianum nomen novum, II, 122;

non indultum ante Christi passionem. I, 799

Christiani praerogativae, I, 642.

Christiani omnes sunt fratres, 784.

Christianus coelestis doctrinae particeps factus non debet morari in terra, 369.

Vox fidelibus vexatis usitata. Christianus sum, II, 536, ib,. not.

Christianorum jejunia, continentia, castitas ob spem vitae aeternae, I, 374.

Qui haec eorum spes et bona opera ab impiis irrideantur, 374.

Christianum peccantem fieri ministrum saeculi, operarium diaboli, etc., 392 et seq.

A Christianis intellecta et probata est Scriptura legis, 457.

Dei gratia. 457

Christus a quibus sciatur, et a quibus nesciatur, II, 364.

Christi qualiscumque confessio non est fidei consummatio, 169.

Christi varia cognomina, I, 80.

Christus Dei virtus ac sapientia, 235.

Deus unigenitus, Dei Spiritus, Dei Virtus, Dei Sapientia, Dei Filius, 166;

sanctus, 156, 227;

os, virtus, sapientia, brachium et imago Dei est, 334;

cur et quomodo sapientia, virtus ac verbum Dei sit, II, 182 et seq.;

qua Deus, manus est Dei, I, 616;

qui vermis est, II, 383;

Christus David aeternus, I, 159;

ex David utero aeterni regni Dominus, 253;

ex Juda princeps idem est exspectatio gentium, 253;

Christus, qui pastor rex, justus, oriens, et haeres testamenti pacis, 501;

virga simul et flos, 52;

sagitta, 421;

qui mediator, 730; II, 224, 259, 388.

Christus remissor peccatorum, mortis peremptor, diaboli debellator, judex saeculi, Deus et Dominus noster. I, 183

Christus qui speculum Patris, II, 312;

qui Patrem in se videndum praestet, 299.

Christi cognitio secundum hominem non praestat cognitionem Patris, 203 et seq.

Christus Patrem exhibet ut vivens ipsius imago, 205;

viventis Dei viva imago est et plenissima forma, 377.

Non est vera imago, si quid habet Pater quo careat, 377.

Et imago est auctoris, et veritas, 258.

Ut imago Dei non est alterius naturae, 247;

neque est corporeus aut non infinitus, 248;

Christo credito Dei vocem audiendam et figuram videndam. 274

0929 Christum qui tantum per praedestinationem ante Mariam extitisse volunt, refelluntur, II, 489.

Christi et elementorum mundi in exsistendo discrimen, 252.

Christi triplex status distinguendus, ante hominem, in homine, post hominem, I, 571; II, 262.

Medium est, quod esse coepit, id est, natus homo, 405;

tunc tantum Deus et homo, cum in homine fuit, I, 51.

Ante hominem Deus, suscipiens hominem exstitit homo et Deus, II, 335.

Gesta ejus alia sunt nondum nati, alia morituri, alia aeterni. 262

Christi ante saecula aeterna divinitas, et in omnibus operibus ac doctrinis Dei efficacia, II, 428.

Christus via Dei est, I, 322:

qui initium viae operum Dei, II, 435;

ipsius a saeculo inita dispensatio, 435.

Omni tempore universos ad legis curam vocavit, I, 766.

Ante carnem assumptam in Spiritu, post in corpore manens nos docuit, 571, 572.

Olim varias Angeli, hominis, ignis species assumpsit, II, 436;

ut naturae creatae ad speciem potius quam ad substantiam naturae, fidem disceres, ibid.

Illas ea virtute absumpsit, qua assumpsit. 437

Christi sub lege et post legem diversa munia, II, 102.

Christus mediator, unguenti quo unctus est Aaron compositionem docuit, I, 520;

in prophetis locutus est, II, 122;

idem in corpore fuit, qui mansit Spiritu in prophetis, 386;

in corpore jam tritam a se in prophetis semitam percucurrit. I, 567

Christum non Sapientiam ipsam, sed Sapientiae opus asserentes refelluntur, I, 724 et seq.

Christus a virtutibus coelestibus non sola differt potestate, quod per eas quaedam, per illum cuncta sint, II, 64.

Eum Ariani creaturam probare se putant ex iis locis, in quibus se dicit viam, januam, etc., 708.

Qui verba illa intelligenda, 708.

Christum efficiendorum operum causa creatum sentientes refelluntur, 433.

Christus non per causam, sed per ipsum omnis causa, 387;

non est creatura, cui creatoris nomen proprium est, 410 et seq.;

in quem non cadit ut speret, ut serviat, ut liberandus sit, etc., 411.

Si creatura est qui in forma Dei est, Deus erit creatura, 411.

Christum Scriptura creatorem mundi locutura, Patrem mundi fabricatorem professa est, 433.

Christum ex Deo creatum nulla Scriptura locuta est, 438.

Quo sensu creatum dicere liceat, 433, 438;

qui creatio est a saeculo, 428.

Christus dicens nesciri unde ipse sit, se non creatum docet, 154.

Usque adeo non est ex nihilo, ut impii unde sit nesciant, 154.

Docens se solum nosse Patrem quia ab eo est, se creatum non esse significat. 153

Christus ante tempora et saecula, II, 427.

Nihil cogitari valet ante ipsius nativitatem, 427.

Non coepit ad originem, 252.

Illum primogenitum omnis creaturae quo sensu dicant haeretici, 643;

quo catholici, 249.

Christus aeterna nativitate primogenitus creaturae, temporaria primogenitus ex mortuis, I, 47;

praeparati coeli praevenit aeternitatem. II, 432

Christum Deum ignorat, qui ignorat Deum natum, II, 381.

In Christo principale est natum esse, 375.

Aeterna illius nativitas exitionis verbo quam apte significetur, 159;

Christus filius Dei, I, 44.

Hoc inter ea, quae de ipso docentur, praecipuum est, II, 148.

Multis modis notum est eum esse vere Dei filium, 148.

Ubi ostensus est vere Dei filius, ostensus est natura Deus, 147.

Proprietates ei ad filii nomen adjectae indicant illum esse verum filium, 151.

Christus verus Dei filius asseritur nomine, nativitate, natura, potestate, professione, 17.

Christi nativitas probatur ex nomine Dei ipsi dato, 181;

ex nativitate ipsius ex Deo, 185.

Christum non adoptivum, sed proprium filium esse qui Pater testetur, et cur, 148, 149.

Christus Deum semper patrem proprium testatur, et proprius filius a Patre semper significatur, 414.

Christus cum humilia de se frequenter praedicet, credibilis est cum se Dei filium docet, 150 et seq;

nativitatem suam quanta potuit claritate significavit, 192;

nativitatem ac naturam suam qui Judaeis explicet. 187

Christi, ut Filii Dei, fides ad salutem necessaria, II, 164, 166.

Ipse divinae naturae suae ac nativitatis fidem poscit, 208.

Ut Filius Dei credatur ad sanitatem corporis merendam praerequirit, 168.

Idem ad salutem animae a caeco jam vidente postulat, 168.

Non in Christo solum, sed in Christo Dei Filio sperandum, 13.

Christum Dei Filium confitentis meritum. 162

Christum futurum esse Filium Dei scierunt Judaei, etsi qui esset Christus nescierunt, II, 170.

Eum Dei Filium daemones confitentur, 169.

Si propter corpus non creditur Dei Filius, credatur operibus quod Filii Dei sint, 197.

Christum Filium Dei contra Sabellium quomodo probent Ariani, 179.

Qui eum negat Filium Dei inexcusabilis est, 167.

Antichristum pro Christo est suscepturus, 168.

Christum non nuncupatione, sed natura Dei Filium esse Petro revelatum est, 160.

Ab apostolis creditus est Filius ex natura, non ex adoptione, 156.

Christi ut Filii naturalis insitam 0930 intelligentiam qui nobis diabolus avellat, II, 168.

Quae egit aut docuit, ultra omnia eorum sunt, qui filii ex nuncupatione sunt, 148.

Christum filium esse degenerem, in Patris contumeliam cadit. 284

Christi aeternae nativitati an unctio Dei deputanda. II, 387, 388.

Aeterna Christi nativitas quatenus signaculis explicetur, 245 et seq.

Christum Filium, unigenitum, ac Deum qui praedicent Ariani, 145.

Christus etiam ut Deus de Patre cum reverentia loquitur, I, 602.

Per reverentiam Filii omnia sua Patri defert, 602.

In his non est infirmitatis suae confessio, sed paternae virtutis praedicatio, 602.

Christus Deum Patrem coepit habere Dominum, cum factus est servus, II, 382.

Christi missio ac natura Apostolis ante innotuit, quam nativitatis ratio, 158 et seq.

Summa fidei de aeterna Christi nativitate. 428

Christum aperte negare Deum non audent Ariani, II, 215, not.

Quibus sophismatis simplices ab hac fide depellere contendant, 215.

Christum ante omne omnino tempus natum ex Deo Deum esse concedunt Auxentius ac socii, 595.

Aliae eorumdem de Christo opiniones, 595 et seq.

Christi divinitatem unde probet Sabellius, 179.

Quibus modis eum novimus Deum, 181.

Christi divinitas Ps. LXVII, 34, asserta, 237.

Christus in creando mundo Deus Dei dictis obediens, 119.

Christus a lege, prophetis et Apostolo praedicatus est Deus, 179 et seq.

Christum verum Deum non esse, qua arte insinuent Ariani, II, 105.

Ex lege confutantur toto libro v de Trin. Christus non negatur Deus, quod Pater dicatur solus verus, 283;

si Deus est, Deus verus est, 111;

non est Deus coeptus, sed natus, 186;

nec coepit quod Deus est, nec profecit, 186,

ut natus ipsam Patris naturam habet, 381,

ut vere ex Deo natus, ita vere Deus, 120,

verus Deus est, si Pater Deus verus est, 284;

per veram ex Deo nativitatem Deus verus, neque alter Deus, 216.

Christus Deus verus toto libro VII demonstrandus, 176, 181.

Christi divinitatis multa argumenta, 283,

aliud, 115.

Christo in lege virtus Dei, potestas Dei, res Dei, nomen Dei attribuitur, 119.

Christus mediator legem Moysi per angelos dedit, 118.

Deus verus est qui hanc dedit, ibid.

Christus se Dominum ac Deum, dum negare videtur, ostendit, 279;

egit quae non percipimus, ut tamquam Deus omnia posse intelligatur, 53.

Qui jurat in eum, ut in Deum verum jurat, 176.

Christum Deum verum jurat omnis credentium fides, 123.

Christus hinc Deus probatur, quod dat vitam aeternam, 281,

et non secus ac Pater Ecclesiae ministeria statuit, 237,

se ostendit Deum, ubi se testificatur a censu liberum, 755

Christi anima signis et factis se Deum probavit, 602, ib., not.

Christus verba sua ita temperavit, ut et natum se proderet et Deum, 381.

Christi divinitatis argumentum, resurrectio ipsius, 120, 184.

Alterum, quod cum tam humilis esset, non recusavit Dei nomen, 184.

Agens quae Deo essent propria, et inter ista se Dei Filium profitens. Deus immerito non creditur, 204, 205.

Eum Deum verum discipuli intelligunt ex divinis illius virtutibus. 280

Christus non nuncupatus, sed creaturarum Deus est, qui super omnia Deus est, II, 240,

daus escam vitae aeternae, quia signatus a Deo, indicat se signantis se formae plenitudinem obtinere, 245.

ut Dei forma, totum in se coimaginatum habet quod Dei est, 246;

ut in Dei forma et in Dei gloria, nequit aliud esse quam Deus, 246;

non aliud aliquid ipse totus quam Deus, 246.

Sicut in eo vera est caro nostra secundum formam servi, ita in forma Dei vera est divinitas Patris, 708.

Si in ipso plenitudo divinitatis inhabitat, non est ex parte similis, et ex parte dissimilis, 708.

Christi dignoscendi nota operum virtus, I, 747.

Agit quod nec ignoratur, et ignorabile est, II, 362.

Deitas illius per operum magnificentiam a Judaeis intelligi debuit, I, 112, 113.

Christo negare divinitatem quam operibus prodit, blasphemia est non remittenda. 730, 731

Christus habet cum Patre substantiae unitatem, I, 783.

Hanc quam potuit aptius declaravit, II, 250.

Qui cum Patre Deus ac Dominus unus sit, 278.

Ubique se nec eumdem nec diversum a Patre profitetur, 271, 272.

Unus est uno Deo Patre, I, 508.

Ex Deo spiritu nascenti non potuit aliquid diversum inesse, II, 185.

Christus cum Patre unum natura ostenditur, dum ita per se agit, ut non a se agat, et ita non ab se agit, ut per se agat, 295;

inseparabilis est a Patre, 240, 282.

Quomodo in Patre et Pater in eo, 146.

Ut ad fidem, ita ad salutem non est separandus, 282.

Patrem secum habet virtute atque unitate naturae, 280;

qui vivat per Patrem, 225.

Patris naturam habet, sicut in Eucharistiae sacramento carnis ipsius naturam adipiscimur, 225.

Filii Patrisque eadem virtus, honor, opus, natura, professio, forma et gloria, 576 et seq.

Christi facies, divinitatis ipsius gloria, I, 511.

Christi gloria omnis in solo Deo vero Patre, II, 291.

Non glorificatus est gloria exteriore, sed in Patre, 291.

Christi Patrisque una est gloria, 291,

honor inseparabilis, 275.

Christus 0931 fidei honore Patri aequavit, II, 272,

se Patri exaequavit honore, potestate, natura, 244,

ex honoris aequalitate natura aequalis ostenditur. 294

Christi ut Patris substantia est invisibilis, II, 377.

Christi cum Patre aequalitas a quibus auctoribus asserta sit, 146.

Christus non est secundum nos corporalis, ut cum alicubi sit, absit aliunde, I, 455.

Virtus illius infinita, 708

et seq. Omnis ei potestas ex Patre. 603

Christi virtus de cognitione, quid haec cognitio, II, 188.

Deus unigenitus non per ignorationem demonstrationis doctrina eguit, 189.

Ei connata est cognitio operum quae Pater effici vellet. 190

Christus finis legis, I, 509,

plenitudo legis et prophetarum, 252.

Christi lucerna est omnis de eo prophetia, 516.

Christus in lege, prophetis et Evangeliis continetur, 735.

Fermento comparatur, 735.

Mysteria ejus tuto explicantur, cum secundum Scripturas, II, 368.

Christi corporalitatem, passionem, resurrectionem lex locuta est, I, 683,

eum redemptorem lex, prophetia, etc., omai tempore testata sunt, 404.

Sunt qui ad Christum omnia Psalmorum verba referri velint: quid de illis sentiendum, 178.

Qui omnes Psalmi de Christo sint, 562,

qui ad illum referenda omnis eorum prophetia, 17,

Christi fides, Psalmorum clavis, 5.

Christum prophetavit David gestis suis. 600

Christi adventus omnibus legis mandatis continetur, I, 410,

nomine David praedicitur, 501 et seq.

Illum tota vita sua speravit Psalmista, 496.

Haec sanctorum exspectatio, ut omnis caro redimeretur in Christo, 246.

Christi adventus opus est prophetarum, 5, 786.

Christi dispensationis ultimae sacramentum. II, 435

Christus excessit ex aeternae beatitudinis suae strato, I, 505,

ex Deo homo, ex potente infirmus, etc., factus est, 505.

Cur Deus nasci, pati ac mori voluerit, II, 263.

De Christi origine ac passione quid Catholici, quid Ariani sentiant, 375 et seq.

Christum Adae carnem atque animam ex Virgine assumpsisse nonnulli dicunt, 333.

Quando in carne sit natus, I, 767.

Christi corporati mysteria homini ineffabilia, 684.

In ipso Christi ortu temporali deficit humana ratio, II, 359.

Christi generatio aeterna et temporalis exponitur, 324 et seq.

Humilitatem conceptionis et ortus Christi dignitas commendat, 41 et seq.

Christus qui natus lege hominum, et non hominum lege conceptus, 354.

Christus ex se natus homo, 340,

per virtutem profectae ex se originis, 339,

per Verbum caro factus, I, 675,

Christi caro non aliunde originem sumpsit quam ex Verbo, II, 332.

Ipse sibi origo nascendi, 263;

ipse corporis sui origo est, 332;

ipse corporis et animae suae princeps, 329;

per initia corporis et animae nostrae non vixit in corpore, 330;

per se ex Virgine corpus, ex se animam sibi assumpsit, 334;

non est in vitiosae infirmitatis nostrae corpore, qui non est in origine, 345.

Christi conceptio spiritalis, 352.

Hinc probatur a vitiis humanis liber. 352

Christus qui et de coelo, et filius hominis, et in coelo, II, 331 et seq.

De terra est ut ex Virgine, de coelo ut ex Verbo, 332 et seq.

Item filius hominis simul et panis de coelo, 332.

Christi corpus arca testamenti figuratum fuit, I, 510 et seq.

Christus in corpore positus, arbor est, 731.

Christi corporatio non Dei infirmitas est, sed virtus, II, 114.

Hoc impietas non intelligit. 114

Christus assumpsit creationis nostrae corpus, I, 676,

terrenam carnem nostram, 166,

naturam corporis primi Adam, 255,

universitatis nostrae in se naturam continet, II, 384,

est de frutice Judae, I, 234,

ex frutice Judae, ex radice Jesse, ex Maria secundum carnem, 512,

in lege docetur David filius, 744,

vere est ex semine David, 783,

ut homo David nuncupatur, 436, 511,

nomen sumens ejus, cujus ex genere sumebat et corpus, 501.

Christus David secundum carnem filius, secundum Spiritum Dominus, II, 278,

de peccatoribus carnem suscepit, I, 158,

de Juda et Moab, 158.

Christus fructus ventris, 472,

qua mercede, 473,

natus ex carne Virginis, quae tamen de suis imminuta non fuit, II, 61 et seq.;

pudorem humani exordii non recusavit, 40.

In Christo humani corporis pudor, I, 232,

quatenus. ibid., not.

Christum ita ex se genuit Virgo, ut ex Verbi Spiritu genuerit, II, 330.

Christus vere natus ex Virgine cur ab Apostolo et factus et creatus dicatur, 437, 438.

Christi generationis ordo cur nec numero nec successione sibi constet, I, 670.

In Christi corporea procreatione, nativitatis aeternae significantia comprehenditur. 670

Christum non nostri corporis atque animae hominem qui a catholicis credi objiciant, refelluntur, II, 334.

Christus non in habitu falsae carnis visus, I, 558,

non alienae aut simulatae naturae hominem assumpsit, 563,

verus et non simulatus homo est, 600;

cui non simulatus hominis affectus, 600,

nostri corporis atque animae homo natus est. 112

Christi corpus naturae propriae fuit, II, 338,

cui corporis humani veritas, non vitia, 339 et seq.

Christus peccati 0932 nostri, peccati ipse nescius, particeps fieri non recusavit, I, 565,

peccati nostri corpus assumpsit, II, 268, 354,

carnis nostrae homo natus, I, 242,

carnem peccati recepit: cur, II, 11,

carnis nostrae fit particeps assumptione, non crimine, 11,

habitum nostrum assumpsit, I, 612.

Christo non est similitudo carnis, sed similitudo carnis peccati, II, 578.

Assumpta peccati carnis similitudine, de peccato condemnavit peccatum. I, 605

Christus ex susceptione carnis puer, I, 251,

secundum carnem nobis consanguineus qui dissideat a nobis, 247,

non habet fratres nisi ex carnis susceptione, II, 383, 388,

factus nostri corporis homo, I, 80,

fratres nos suos fecit, 80,

omnium nostrum corpus assumens, omnibus factus est proximus, 763.

Per conjunctionem carnis assumptae in eo sumus, 270.

Christi caro civitas est, cujus cives sunt homines, 683.

In Christo sanctificatum universi generis humani corpus exstitit. II, 40

Christi corporati finis, II, 41.

Christi corporatio homini acquirit ut Deus sit, 261.

Omnibus venit. I, 707

Christus filius hominis non ex parte, I, 111,

in quo totus homo, 675, not.,

perfectus homo natus est secundum habitum conformationis humanae, II, 334,

ex anima et corpore perfectus homo fuit, 330.

Christum Deum Verbum esse et filium hominis anima et corpore constitisse non ambigimus 362

Christus habet in se totum verumque quod homo est, totum verumque quod Deus. II, 333.

Christum ignorans et verum Deum et verum hominem, nescit vitam suam, 259.

Christum vel Spiritum Deum, vel carnem nostri corporis denegare, ejusdem periculi res est, 259.

Deus et homo in Christo qua vi uniti, I, 243.

De Verbi hominisque in Christo conjunctione varia haereticorum commenta, II, 356,

vera fides, 358.

Verbum alii putant modo spiritus prophetalis in Christo habitasse, 334, 356,

alii in corporis animam defecisse 356,

alii corpus officio animae vivificare, 356.

Christum tripertientes, aut in unum communis generis hominem contrahentes arguuntur. 364, 366

Christus in forma Dei simul et in forma hominis manere non potuit, nec aboleri Dei forma ita potuit, ut esset tantum servi forma, I, 256, not.,

exinanivit se ex Dei forma, II, 245;

se exinaniens amisit cum forma Dei naturae Dei secundum assumptum hominem unitatem, 286.

Christi evacuatio ex Dei forma sine interitu naturae coelestis, I, 256.

Evacuatio formae non est abolitio naturae, II, 169.

Evacuatio proficit ut proficiat forma servi, 169.

Christo exinanito substantia se exinaniens non erat, non quia se caruit, sed quia non videbatur exstare, I, 243.

Christus se exinanivit, non virtutis naturaeque damno, sed habitus demutatione, II, 286.

Damnum ad detrimentum sui evacuatio formae Dei nescit, I, 613.

Virtus in humilitatem, sese licet cohibens, non defecit ex sese, 613.

Christi exinanitio sine Verbi demutatione egregie explicatur, II, 289, 295.

In Christo, nato aliud oculis, aliud animo conspicitur, 42.

Christus factus homo non desiit esse Deus, I, 45; II, 114, 169, 310, 334,

non amisit quod erat, sed coepit esse quod non erat, 59.

Deus assumpta carne erat aliud quam manebat, nec tamen non erat quod manserat, 260.

Assumptio nostra profectus non est Deo, 261.

Dei unigeniti post carnis assumptionem immutabilitas. 51

Christi duae naturae, I, 256, 678.

Christus Deus verus simul et perfectus homo, II, 333, 367, 378, 384.

Formae servilis assumptio non fuit proprietas interior, sed exterior accessio, I, 256,

nec tamquam genuinae originis conditionisque natura, ibid.

Naturae posterioris adjectio nullam defectionem naturae anterioris attulit, 117.

Infirmitates in Christo sunt ad naturam genitae, II, 114.

Christus probatus ut homo, cognitus est Deus, I, 565 et seq.;

dictis ac gestis se Dei hominisque filium semper ostendit, II, 261,

duplicis naturae esse ostenditur, cum et se demersum dicit, et ne demergatur rogat. I, 250

Christi natura indesecabilis, II, 345.

Christum non dividit vera fides, 358.

Totum ei Deus Verbum est, totum ei homo Christus est, 358.

Christum dividentes refutantur, 334, 364, 366.

Christus idem Deus simul et homo, I, 111, II, 335,

idem Spiritus et homo, 169;

unus et idem est demutans habitum, et assumens, 169;

unus atque idem intra extraque Dei Filius est, 507,

non alius in forma Dei quam qui in forma servi, 333,

non alius filius hominis, alius Filius Dei, 289,

ex utroque, Deo et homine, unus subsistit, 712,

est inter hominem et Deum medius confessione in se utriusque naturae, 712.

Mediator est inter Deum et homines, dum ex unitis in id ipsum naturis naturae utriusque res eadem est, 259, I, 720, II, 388.

Ex illa unitione Deus et pati coepit et mori posse, I, 244.

Christi indivisio, II, 361, 365, 366.

Quod in corpore ipsius factum est, hoc factum est in ipso, 363.

Deo sociae sunt infirmitatum nostratum passiones. 263

Christus Deus simul et homo, aliquando quae Dei, aliquando 0933 quae hominis sunt loquitur, I, 117,

dictis ad duplicem naturam suam coaptatis utitur et in Evangeliis et in Prophetis, 584.

In Scripturis de eo contuendum, quid divinitati ejus, quid homini sit aptandum, 571.

Mysteriorum Christi intelligentia in hoc sita est, ut illius naturas nec dividas, nec confundas, 563, II, 484, 485.

Si quid infirmum ex persona ejus dictum, ad hominem referendum, I, 563.

Christi novissima sunt, quae sunt hominis ab eo assumpti propria; antiqua, quae ad illius aeternitatem attinent. 569

Christus aliud natura sua, aliud assumptione nostra, II, 264.

Aliud in eo est naturam esse, aliud assumpsisse naturam, I, 563.

Quod Deus est, naturae suae est; quod autem homo, naturae nostrae assumptio est, 584.

Cognomina ejus alia naturalia, alia assumpta, II, 283.

Alienum a natura sua corpus assumpsit, I, 247.

In unigenito Deo non fuit naturalis infirmitas, sed assumpta, 246.

Naturae nostrae infirmitates assumpsit, 563.

Assumptio infirmitatis non fecit infirmum, 563.

Christi animam qui humanae naturae et infirmitatis existimant, quatenus fallantur, 111.

In Christo omnia contra naturam. II, 114

Christi duae voluntates, II, 347,

libera voluntas, 297,

sed a Patris voluntate non dissidens, 297.

Volens ipse voluntatem Patris explet. 54

Christus in saeculo demoratus vitia et peccata saeculi non adiit, I, 700,

fuit peccati expers, 145, 245,

solus extra peccatum, 583,

solus culpae nescius, 146,

perfectus et sine peccato solus, 364,

qui peccatum factus, 355.

Christus non peccator, sed peccata suscipiens, non infirmus, sed infirmitates portans, I, 563,

tanquam peccati mortisque debitor, cum non esset, habitus, 245,

ut peccator et stultus vexatur. 246

Christus circumcisione non egens in templo oblatus est ut circumcideretur. I, 274

Christi humilitas in baptismo, I, 565.

Qui lavacro propter se non eguit, sed propter nos, 676.

Christus hominem et assumptione sanctificavit et lavacro, 676,

baptismo renascebatur Deo in Filium perfectum. 48

Christi tentatio in deserto, I, 565,

hominem suum diabolo obtulit ad tentandum, 677,

ut in homine vinceretur, 677.

Usque in tentationem cibo hominis abstinens, Dei Spiritu alebatur, 678.

Jejunium, fames, et tentatio ejus coelestis consilii effectibus plena sunt, 676.

Christi jejunium quomodo ei in opprobrium factum sit. 248

Christus in monte transformatus habitum regni sui ostendit. II, 398

Christus Judaeae missus, sed salus gentium nuncupatus, I, 673.

Opus ejus, missionis ipsius a Patre testimonium est, II, 273.

Christi proprium est salvare credentes, I, 675.

Ad remissionem peccati condemnationemque peccati legis homo natus, 166,

nihil sua causa agit aut patitur, 251.

Christi in hoc mundo exercitatio nostrae salutis operatio est, 119.

Christi clamor, 244.

Christi proprium officium fuit cognitionem Dei afferre, 782,

praedicare Patrem, et illius voluntatem explere, 575.

Maximum opus fuit Patrem nobis manifestare ut Patrem, non ut sui creatorem, II, 63, 64,

et hominem dignum Dei habitaculo reddere, I, 504,

homo factus est ut divinarum rerum testis nobis esset ex nostris, II, 54;

humanae prudentiae formam in se praebuit, I, 364.

Christus quomodo dux noster in semita mandatorum, 308,

tantum in se humilitatis et materiae recepit, quantum in nobis erat virtutis ad intelligendum se, II, 51,

sub ministerio assumpti hominis omne opus suum exsequitur, 197.

Christi manus qui ad bellum edoctae. I, 611

Christi paupertas. I, 263, 590

Christus hoc habet in natura ne sit humilis, II, 394,

humilitatis praeceptum praebuit et exemplum, I, 364.

Humilitatis ejus praemium, 365 et seq.

Christi humilitas nostra nobilitas, est, II, 41.

Christus qua ratione minor Joanne, I, 723, not.,

cur sanatis silentium de se jubeat. 728

Christi claritas in carnis humilitate, II, 58.

Omnis gloria non Verbo, sed carni acquirebatur, 288.

Christi sputus et sermo natura corporis est, 354.

Virtus ex ipso velut ex veste fimbria exit. I, 743

Christi miracula unde, II, 491.

An illius corpus per se habuerit virtutem ea patrandi, 337, ib., not.

Non convenit ut ad animae Christi praeceptum ac virtutem anima in corpus revocetur, 361.

Christi corpus in famulatum Spiritus (id est Verbi) assumptum, I, 675.

Cur panes multiplicaturus in coelum respexerit. 741

Christus omne tempus, quod in homine egit, in Dei operibus explevit, II, 43,

remittendo peccata se Deum probat, I, 705.

Christo soli de communione paternae substantiae familiare erat peccata dimittere, 706.

Qui quidquid gerit Christus, Deus gerat. II, 268

Dei de Christo testimonium, ipsa Christi operatio, II, 273.

0934 Christi virtutes atque opera omnia ut Dei esse laudanda. I, 704

Christi gesta et veritates sunt, et signa rerum futurarum. I, 726

Christo dominantem nesciendi necessitatem haeretici affingunt, II, 303.

Quiescentium adhuc animorum subituras inquietudines non ignorat, 304.

Nescire nihil potest ut auctor omnium, 304.

Ut non naturae incompositae, 305.

An humana penetret ut potior, et paterna ut inferior non penetret? 311.

Scientiae thesauri omnes in eo insunt, qua Deus est; occultantur, qua sacramentum est. 304

Christi ignoratio dispensatio potius quam ignoratio est, II, 307, 309.

Infirmum naturae nostrae hominem usque ad ignoratae diei suae scientiam est professus, I, 605.

Quod judicii diem nesciat, tacendi dispensatio est, II, 316.

Patri injuriosum est, ut filio demonstrarit diem passionis, et diem virtutis eum celaverit, 305.

Quod nescit, ex naturae scientia est, 309.

Si quid ignorat, una non est ipsius ac Patris voluntas. 313

Christus corporis nostri homo natus, naturae nostrae more locutus est, II, 262.

Eloquia ejus rebus apta sunt et vera, 220.

An juraverit, incertum, I, 502.

Jurasse dicitur, quia ita implevit omnia, quasi ea jurasset, 502.

Juravit se in coelum non rediturum, nisi homo digna Dei sedes effectus esset, 505;

ob id mortuus est. 505

Christi subjectio eum Patre inferiorem non probat, II, 393;

quid sit, 397 et seq.

Semper se Patri subdidit et filii honore, et hominis conditione, 261.

Christi Dei subjectio pietatis est, non essentiae diminutio, 493.

Christus Deus Patri et obsequio subjectus est et nomine. 493

Christus Patri obediens, eoque minor est in forma servi, II, 699;

voluntati Patris in omnibus volens obedivit, I, 110;

obsequens Patri, voluntatis officio non caret, 588.

Christi obedientiae quale meritum. 109

Christi omnipotentia ex assumptis infirmitatibus concluditur, II, 114.

Christus eorum deprecatur obsequio, quorum infirmitates portavit, et peccata suscepit, I, 108.

Dei erga suum hominem memoriam precatur, 502;

salutem homini quem assumpserat precatur. 249

Christum infirmum non probat gloriae petitio, aut potestatis acceptio, II, 281, 282.

Gloriam non naturae divinae optat, sed humanae, I, 136.

Quam clarificationem a Patre exspectet, II, 59.

Assumptae servili formae gloriam reposcit, I, 109.

Hoc est Dei nomen, 109.

Neque tantum hujus nuncupationis honorem, 109.

Sed virtutem et naturam, 109.

Oratio ejus nobis, non sibi profecit, II, 371.

Christus ut homo salutem deprecatur, quam etiam moriturus sperat ob conscientiam divinitatis, I, 243.

Aliquid praeter hominem prae se fert, cum salutem sibi non sua causa precatur, 251.

Qui gloriam ac resurrectionem non aliunde expectat, minime est infirmus. 120

Christus honorem paternae majestatis per humilitatis nostrae confessionem praedicat, I, 612.

Omnia secundum hominem passus, omnia secundum hominem locutus est, 108.

Omnia ut homo et patitur et loquitur, 251.

Se nobis accommodavit in omnibus, quibus naturae nostrae infirmitas detinetur, II, 309.

Universarum humanarum passionum sorte perfunctus, I, 166, 242.

Universae carnis nostrae passionibus functus, II, 22.

Omnes naturae nostrae contumelias transcucurrit, 40.

Passus est quae homines pati possunt, 368,

Christi assumpta caro, id est totus homo, passionum est permissa naturis. 339

Christus humanae consuetudinis affectus suscepit, ut se verum probaret hominem, II, 365.

In eo mansit flendi, sitiendi, esuriendique affectio, 338.

Christus se sommo, lassitudini, siti et esuritioni saepe commisit, I, 245;

infirmitates nostras suscipiens portansque peccata, usu et consuetudine humanae defatigationis locutus est, 245.

Per somnum, famem, sitim, lassitudinem, lacrymas hominem egit, II, 56.

Esuritionis illius patientiam tentavit diabolus illudere, I, 678.

Post quam per esuritionis infirmitatem in eo quae sunt hominis recognovit, 677.

Christus ut esuriret naturae suae hominem dereliquit, non ei inediae subrepsit operatio, 677.

Dereliquit, quia diabolus a carne, non a Deo erat vincendus, 677.

Cibum aut potum accipiens consuetudini se tribuit, non necessitati. II, 339

Christi anima in Evangeliis frequenter tristis et moesta est, I, 112.

Christus Lazarum excitaturus quid fleverit, 248.

Christus et flevit et doluit, II, 362.

Vere flevit, 361.

Illius fletus rationem reddere nequeunt Ariani, 360, et seq.

Christus flet interdum et ingemiscit et tristis est: et id ipsum ad infirmitatis tribuitur exemplum, I, 248.

Non sibi flevit, aut sitivit, aut esurivit, II, 339.

Lacrymae ejus pro nobis erant, I, 130.

Ex infirmitate corporis anxius fuit, 585.

Christi esuries, sitis, mors, etc., non sunt solitarie audienda, II, 502.

Gerens hominis Deique naturam, habebat ex hominis infirmitate trepidationis affectum, et ex conscientia divinitatis fiduciam securitatis, I, 588.

Sermo 0935 ei et affectus hominis infirmi sine contumelia Dei. I, 128

Christi vita omnis impiorum odiis exagitata, I, 585, 586.

Grano sinapis comparatur, 735.

Quae gessit ac passus est, praescivit ac praescripsit Pater, 568.

Eum non pati possibile non erat, 802.

In Abel et Zacharia habitans et praedicans erat passus, 786.

Christi passio jam a constitutione mundi ostensa, 802.

In lucta Jacob praefigurata, II, 115.

Psalmo LXVII, praedicatur, I, 242;

passionibus David prophetatur. 604

Christi divinitati tristitiam, metum, etc., quidam attribuunt, I, 800.

Confutantur, 800.

Iidem asserunt filium Dei coeptum ex tempore, et ex nihilo creatum, 801.

Christus Verbum pati potuit, passibilis esse non potuit, II, 492.

Christus passionem non timuit, quam voluntarie suscepit, I, 573, ib., not.

Hanc implere vehementer desideravit, 588 et seq.

Ad prophetiae fidem, 589.

Quia per passionem humanae saluti consulebat, 251.

Cur passio ei in deliciis fuerit, 574.

Christus in tempore passionis flevit et oravit non ob naturalem quasi passionis metum, sed affectum hominis quem gerebat ostendens,. 600.

Nulla ei fuit causa de se timendi, vel dolendi, II, 327, 341.

Non recte putatur mortem timuisse quam docuit non timendam, 327,

quam et sponte oppetiit cum reviviscendi potestate. Ibid. et 328

Christi moestitia non secundum humanam necessitatem, I, 250.

Non de se, sed de discipulis orta, 603, 801; II, 347.

Usque ad mortem, non ob mortem tristis fuit, I, 802; II, 346.

Blasphemiam Spiritus suis metuebat, I, 802.

Commoerentis non solatium, sed fidem quaerit. 252

Christus ad omne officium humilitatis explendum, passioni se et infirmitati ipse permisit, I, 107.

In medio orbis terrae passus est, 534. Quid in passione a militibus passus sit, 34.

Ad incrementum gloriae flagris scapulas obtulit, 688.

Conviciis omnibus affectus quae in impios dirigi solent, 247.

Omni hominum generi obtrectatio et canticum effectus, 248.

Plus aliquid morte passus est, 505.

De sudore sanguinis et adventu Angeli nihil exstat in pluribus libris, II, 349.

Sudare sanguinem non infirmitas est, sed potestas, 350.

Christus propter nos, ut tristis, ita et confortatus. 349

Christum in natura impassibilis Dei fuisse nolunt haeretici, II, 326.

Quatenus impassibilis fuerit, I, 506.

Christus a dolore vindicatur, II, 342.

Omnibus quae infirma sunt salva majestatis suae dignitate perfunctus est, I, 120.

Universa quae mortis nostrae ac timoris sunt, in eum incidebant potius quam inerant, 120.

Habuit corpus ad patiendum, non naturam ad dolendum, II, 338.

Christi corpus an habuerit doloris nostri naturam, 337.

Christus vere passus est, 337.

Qui in eo passionis impetus sine dolore passionis, 336.

Dolet pro nobis, et non doloris nostri dolet sensu, 354.

Natus homo nobis opinionem naturalis sibi in passione doloris invexit, 355.

Christi passionum natura secundum animae corporisque naturam fuit, 330.

Christus extra carnalem naturam dolendi, 343.

Corporis sui virtute corporis nostri passiones suscepit, 354.

Licet se passioni dederit, non tamen Virtus aeterna dolorem passionis excepit, I, 603.

Christus res naturae nostrae in passione et morte ita peregit, ut eas virtute naturae suae gesserit, II, 262.

Omnes nostras passiones suscepit, sed in passione tenuit omnipotentiae suae naturam, 354.

In eodem Christo et infirmitas ad passionem, et ad vitam Dei virtus. 368

Christi divinitas vulneris clavo non succubuit, II, 355.

In Christum omnis terror desaevientis in nos tempestatis incubuit, I, 243.

Non aliunde quam ex assumptione carnis; quia in eum ut Deum infirmitatum nostrarum terror incidere non valebat, 243.

Christus non naturaliter infirmus, II, 342.

Quae in eo fuerunt infirmitates, non naturales erant, sed assumptae, I, 252.

Hoc soli Deo erat notum, 251,

Christus dolet, ac dolorum nostrorum querelis loquitur, 242.

Ipse extra necessitatem et timoris positus et doloris, his quae suscepit se accommodat, ibid.

In carnem illius, non in aeternam et impassibilem divinitatis naturam iniquis jus passionis fuit, 103.

Christi naturis primum distinctis, 563,

subinde divina tantum a dolore eximitur, 564, 574. not.

Christus doloribus caret ut Deus, 564.

Qui non dolet, non Deus permanere non potest, 564.

Qui Christus peccata nostra portet, ac pro nobis doleat, 803.

In Christo dolor vulnerum et persecutionis, 254, 255.

Quia dolet ut homo, male arguitur dolere ut Deus, 255, not.

In Christo Dei filius passus est, non compassus, II, 507.

Christi corpori nulla infirmitas dominata est, 342.

Christi corpus permissum passioni: sed permissa sibi, dominata mors non fuit, I, 588.

Christi passio voluntaria est, non coacta, II, 355

Non naturalis est, sed assumpta. I, 246

Christi potentia in passione emicuit, II, 355.

Passio Christi triumphus est, 356.

Christus passione sua infirmitates nostras absorbuit, I, 701.

Et ipsum dolorem mortis, 803.

Secundum hominem pro nobis infirma omnia passus, secundum Deum in his omnibus triumphavit. II, 356

0936 Christi in cruce caro nodata et transfossa, II, 328.

Christi mortis prophetia, I, 244.

Dominicae mortis et temporis imitator Jonas, 244.

Christus in cruce majora opera agebat, quam si de ea descenderet, 807.

Christi morientis clamor divinitatis recedentis contestans dissidium, 807. ib., not.

Christi derelictionem quam frustra objiciant Ariani, II, 356, et seq.

Qui illam interpretentur, 357.

Christi in morte securitas, I, 506.

Christus mortem perpetiens, sed mori nesciens, 115.

Morti se, id est, discessioni se tamquam animae corporisque subjecit, cur, 115,

cum voluit, spiritum posuit, 619.

Christo mors discessio immortalis animae, 506.

Quae nobis poena, ipsi requies fuit. 506

In vivente Deo mors praedicanda, licet hinc ab impiis mortuus Deus arguatur, II, 512.

In Christo mors hominis, Deo vero carnis excitatio deputanda, 267.

Non alius tamen qui mortuus, alius per quem resurgit, 267.

Verbum a carne Christi mortua secessisse non sensit Hilarius, qui dicit mortuum esse qui vivit, 263.

Et Deum hominem natum esse, ut homo in aeternum in Deo maneret, 263,

ac revera permanere, ibid.;

ac Deum intra legem mortis se habuisse, 263.

Christus idem mortuus est, qui eodem tempore in coelis regnat, 365.

Christo moriente divisae non sunt duae illius naturae, 364, 366.

Non alius est mortuus quam qui natus est, 336.

Non alius est mortuus, alius sepultus, alius descendens ad inferna, alius adscendens in coelos, 367.

Caro spoliata et carne se spolians unus est Christus. 266

Christi in cruce clarificatio, II, 55.

In morte sua variis modis filius Dei est declaratus, I, 149.

Christi morientis triumphus, 230:

Crux ei confessus ad Deum et reditus ad regnum, II, 344.

Christi mortis effectus, 265.

Christus pro omnibus mortuus, I, 154.

Virtutes nobis infestas cum duce suo peremit, ibid.

Omne vitium humanae corruptionis hausit, 809.

Christus immortalis, neque morte vincendus, pro morientium aeternitate mortuus est, II, 11.

Mortuus est ad condemnanda in se coelestium nequitiarum impia tentamenta, et ut aeternitatem omnibus inveheret, I, 166.

Christi sanguinis pretio universa sunt empta. 805

Christus placatio nostra, I, 185.

Omnium redemptio, 742.

Animae et corporis est redemptor, 715.

Cui spiritalia debent quod maneant, II, 249.

Optasset Judaeos salvari, I, 708.

Moriens doluit se non omnium peccata portare, 808.

Omnis caro redempta in Christo est ut resurgat, 130.

Pro peccatoribus ad salutem resurrectionis est mortuus, 130.

Christi mors injusta et juste vindicata, 246 et seq.

Christi sepultura. I, 809 et seq.

Christus infernas sedes adiit, I, 115, 244, 58.

Ad consummationem veri hominis descensionem ad inferos non recusavit, 572.

Ad inferos adiens, a paradiso non abfuit, 602, I, 344.

Christi praedicatio in inferis, I, 344.

Eo descendens an justos an peccatores exemerit. 149, ibid., not.

Christi corpus morti debitum, sed corruptioni non obnoxium, I, 588.

Resurrectio Christi, et per eum fuga daemonum optatur, 214.

Ei resurgenti finis psalmi LVIII probe convenit, 151.

Christus sua virtute resurrexit, 611.

Sibi resurrectionis suae Deus, 131, II, 267.

Christi proprius est exitus a morte, I, 228.

Christi et Dei illum a mortuis excitantis una operatio, II, 266.

Christus in eo quo elevatus est corpore a dextris Dei sedet, I, 575;

in eodem corpore conspectus est post resurrectionem, 575.

Januis clausis soli sibi penetrabili aditu assistit, 575; II, 62.

Christi corpus penetravit solida, 337.

Qui hoc explicari queat, 63.

Christus carnis nostrae naturam jam inseparabilem sibi assumpsit, 222.

Omnes credentes in se coexcitavit, et collocavit in coelestibus, I, 146, 379.

In eo gentes naturae suae carnem in aeternae salutis substantiam transformatam esse cognoscunt, 617.

Testes divinitatis Christi lex et prophetae, resurrectionis Apostoli. 749

Christus unde terribiliter mirificatus, I, 575.

Ei virtus volandi in coelum semper fuit, 572, 573.

Christus materiem assumpti corporis consociatam Spiritui suo ad coelum retulit, 683.

Hominem quem assumpserat exspectatum Deo patri munus reportavit, 676.

Ejus in coelum reditus ambitione occursus coelestis ornari dignum fuit, 146.

Coelum adscendit virtutibus coelestibus, animisque sanctorum, iter ejus praeeuntibus, 233.

Adscendens in altum accepit captos a diabolo, 227.

Gentes scil. in haereditatem, 227.

Homini nostro a dextris Dei consessus in coelis est. 167

Christi merces ob assumptam humilitatem nostram, I, 603, 613.

Christus homo post crucis mortem in Deum provehitur, 50.

In aeternam gloriam ejus assumptae ex Virginis carnis natura transfertur, 200.

Corpori ejus in gloriam Dei glorificato et Dei nomen donatur et regnum, 200.

Christo homini nomen et honor Dei propter obedientiam donatur, 565.

Christus gloriam meruit, non quia coelum condidit, sed quia in forma servi effectus est, 365.

Christi statum gloriosum quae spectent, 572, II, 406.

Gloria ejus apud Patrem quae sit, 287.

Gloriae Christi diversi gradus, 400.

Obedientiae per quam habitus servilis assumitur, et 0937 ipsi habitui servili donatur ut in forma Dei sit, I, 613, 603.

Qui forma servilis profecerit in gloriam Dei, 571.

Hunc, cum quo voluntate sua alvo virginali conceptus et natus est, sublimavit in Deum, II, 713.

Superavit magnitudo Domini parvitatem formae servilis, ut cessaret esse servilis, 713.

Christo per gloriam formae Dei redditur aequalitas, 300.

Christus secundum Spiritum in formam Dei natus, secundum carnem in formam Dei renovatus, 301.

Unitatem divinae naturae secundum hominem per gloriam obtinet, 286, 298.

In quo caro et Spiritus jam ambo unum, I, 793.

Totus jam Deo vivit, II, 268.

Ante in se duos continens, nunc Deus tantum est, 399.

Homo et Deus jam Deus totum est, ibid., 400, 401.

Nulla ex parte terreni corporis residente natura, 399.

Non abjecto tamen corpore, 399,

sed ad divinitatis gloriam natura corruptionis absorpta, I, 588

Et humana natura in divinae naturae gloriam assumpta, II, 239.

In Christo nunc repleti sumus, 264.

In Christo nosmetipsos per assumptionem carnis nostrae speculamur. I, 453

Christum super coelos exaltatum testatur Spiritus sancti donum, I, 136.

Christi gloria qui super coelos, et in terris, 137.

Unde eum laudent Angeli, II, 53.

Quomodo jam diabolum cum suis obtriverit, I, 188 et seq.

Christo ut homini data omnia, 612.

Christus quare Deus noster, II, 97.

Eorum Deus est qui fient salvi. I, 228

Christus rex, I, 44.

Rex coeli, 45.

Non occultus est rex, 516.

Ei regnandi initium ac finem Marcellus attribuit, II, 648.

Christus regnum Patri tradendo non amittit, II, 393.

Regnabit donec ponat inimicos suos sub pedibus suis, I, 163.

Hujus regni tempus a generatione usque in generationem, hoc est, usque ad resurrectionem omnium est comprehensum, 163.

Tum regnum tradet Patri, non ut rex ipse tum non sit, 163.

Sed cum tradiderit, conregnabit his ipse qui reges sunt, 163.

In Christo salus, gloria et spes est justi, quem coexcitatum sibi, conformem coelesti gloriae suae est redditurus, 168.

Christus quatenus Deus ut semper est dominans, ita et dominabitur semper, 200.

Etsi regnavit semper, non tamen semper regnavit in corpore, 200.

Nunc quamvis regnet, non regnabit tamen plene et perfecte nisi post consummationem saeculorum, 200.

Tum regni aeterni ei donabitur arbitrium, 200. V. Regnum.

Christus aeternus rex et sacerdos, etiam in carnali ortu utriusque generis gloriam obtinet, I, 668.

Christi dispensationis salutaria mundo sacramenta, II, 111.

Christi oblationis prae oblationibus legis praestantia. I, 114

Christi haereditas ac possessio, I, 48 et seq.

Scil. gentes, 472.

Haec merces est assumptae carnis. 472, 473

Christi sponsa Ecclesia, I, 480.

Christus qui sponsus simul et sponsa, 793.

Christus Ecclesia est, universam eam in se continens per sacramentum corporis sui, 460.

Nobis corpus est, II, 249.

Corpus est omnium, 236.

In Christi corpore nunc manent omnes, 264.

Christi corpus gloriosum montis nomine significatur, I, 71 et seq.

Christi corpus, Sion, 66.

Christus ex monte lapis propter carnem, ex lapide mons propter gloriam, 453.

Ignorari jam nequit: cur, II, 376, 379.

Christus in carne thesaurus est in agro, I, 735.

Christum invenisse est gratuitum, 735.

Sed possidendi potestas non est sine pretio, 735.

Christi somnus et vigilia in nobis. 702

Christus qui iter sit ad Patrem, II, 203.

Christi nomen haereticis pene omnibus in ore est, 169.

Christum omnia regna, licet sero, Deum intellectura sunt, I, 237.

Judaei noscent eum finium terrae dominatorem. 150

Christus judicaturus in loco passionis sanctos congregabit, I, 789.

Tum omnibus praesentem se sistet, 789.

Christi adventus gloriosus quando et qualis, 790.

Christum judicii die videbunt omnes in ea carne, in qua transfiguratus est, II, 59.

In Christo jam consistunt quaecumque per adimpletionem temporum sunt gerenda, I, 284.

Mediator noster Christus qui omnes Deo uniet. II, 399

Cibus animae. I, 478

Cicero fatetur se dissensione sapientum cogi Dominum ignorare. I, 166 not.

Cio. II, 666

Circensium certamina. I, 311

Circuitus contra Christum. I, 590

Circumcisus est Christus in templo. I, 274

Circumcisio spiritalis, II, 10 et seq.

Haec circumcisio Christi est, 265.

Circumcisio in signo tantum constituta spiritalis circumcisionis auctorem non habentibus jam non prodest. I, 356

Civitas in quibus consistat, I, 438.

Civitatis Dei constructio et consummatio, 635, 641, 643.

Civitas Deo est plebs fidelium, 704.

Ex multis in unum convenientibus, et in unoquoque nostrum civitas Deo est, 469.

Civitas Domini quomodo proficiat in domum Dei. 438

Clamor oris, non cordis in oratione a Domino prohibitus, I, 397.

Quis toto corde clamet, 397.

Clamor sanguinis martyrum, 592.

Abel perempti, 397.

Spiritus, 397.

Orationis 0938 fidelis, 592.

Fdei in silentio, 134, 397.

Clamor Deo est etiam tacita fidelis viri expectatio, 601.

Clamor Moysi tacentis, 397 et seq.

Christi. 244

Claritas quam Pater et Filius sibi exhibent quae sit. II, 57

Clavis scientiae Scripturarum, I, 5.

Claves cujusque libri. 15

Claves regni coelorum sortiti sunt Apostoli, II, 157.

Has non est adepta fides a Petri fide dissidens. 162

Clericorum causas ne cognoscant provinciarum rectores. II, 535

Cocras. II, 632

Cogitationis vis ad sistenda animo quae absentia sunt, I, 426.

Cogitationes corporeae atque terrenae cum terreno corpore interibunt, 631.

Cogitationes cordium nosse, Dei est. II, 280

Cognominum et pronominum discrimen. II, 148

Cognoscere futura Deo proprium est. II, 306

Cognitio Dei maxime sectanda, I, 169.

Ex ipsius dictis expetenda, II, 14.

In Evangeliis quaerenda, 192.

Nulla ad Deum comparatio terrenorum satisfacit, 14.

Religiosa confessio est, hoc de Deo solum nosse quod Deus est. I, 491

Colere Deum, justitiae proprium officium est, II, 712.

Cultor Dei optimus. I, 283

Collationes ab Apostolis institutae tantum propter pauperes aut saeculo renuntiantes. I, 101

Columba sanctus Spiritus significatur. I, 773

Columna neque ignis noctu, neque nubis de die anteibat, cum populus in iisdem castris diu continendus esset. I, 305

Comedentium Dei populum triplex genus. I, 100

Comitatus. II, 681

Comites. II, 599, 651

Communia omnia omnibus existimanda. I, 680

Communionis divinae sacramentum, I, 251.

Communione sacramentorum aeternorum Judas dignus non fuit, 799.

Communione sancti corporis in communione deinceps sancti corporis collocandi sumus, 191.

Cibo illo et in praesens salvamur, et in posterum ad Dei consortium praeparamur, ibid.

Communionem distribuit Hilarius per praesbyteros suos. II, 543

Communione passionum fit particeps quis timentium Deum. I, 329

Communio habitationis, I, 713.

Non admisceri eorum domibus ac familiaritatibus, qui Christum aut insectantur aut nesciunt, 712.

Communionis nota in accipiendis et mittendis vicissim litteris, II, 659, 660.

Communionem incaute commiscentes cum iis qui anathemate damnati sunt, necesse est pati supplicia sempiterna, 538.

Communionem cum haereticis qui permiserit Hilarius. 563

Comparatio humana non satisfacit rebus divinis demonstrandis, II, 71, 137, 199;

ad quid prosit, 138, 200.

Comparatio terrenorum ad Deum nulla est, 14;

juvat intelligentiam nostram, quamvis non expleat. Ibid.

Compositionis expers Deus, I, 492.

Compositum quidquid est, aeternum non fuit. Ibid.

Concilia si contraria invicem senserunt, debemus probare meliora, II, 513.

Concilium generale expetitur, quo confirmetur fides Nicaena, 674.

Concilii Sardicensis qui curam gesserint, 661.

Concilium apud Sardicam fieri episcopi ex Imperatoris benignitate sumpserunt, 655.

Concilium fieri Liberius Constantium deprecatur, 661, 674.

Rogant Itali episcopi Constantium ut ad Aquileiam jubeat concilium congregari, 677.

Concilium Sardicense in media Ecclesia, 655.

Item Mediolanense an. 355 in Ecclesia habitum, 540, 542,

donec episcopi verentes populi judicium e Dominico ad palatium transiere, 540.

Concilio Mediolanensi anni 349

assistunt legati Romanae Ecclesiae, 688.

Ursacius et Valens in eo veniam rogant, et impetrant, 668.

Concilia Orientalium ab Occidentalibus confirmari solere, et vice versa Occidentalium ab Orientalibus. 661

Concupiscentia carnis et spiritus, I, 551.

Vitia naturae nostrae coalita, 385;

non sinunt homines intra naturae leges coerceri, 598.

Natura corporis nostri ferimur in omnem criminum cursum, 358.

Quomodo inhibendus hic instinctus, 358.

Carnis humanae labes aboleri penitus non potest in hac vita, 608.

Per naturam corporis Prophetae inest vitiorum connata materies, 345.

Concupiscentiae lucta in regeneratis, 719.

Quomodo in sanctis maneat nec noceat, 344.

Concupiscentia cordis, non membra corporis excidenda, 686. V. Cupiditas.

Confessio quid, I, 641;

non semper ad peccata referenda est, 329.

Alia peccatorum est, alia laudationis Dei, 210, 541, 555.

Fidei nostrae utrumque conveniens. 556.

Confessio Dei publica et constans esse debet, 202

Omnis nobis res atque sermo cum confessione Dei ineundus est. 184

Confessio peccati quid sit, I, 541, 555.

Professionem habet desinendi, 541, 556.

Vera est ejus, qui nec poenitere 0939 desinit, nec poenitenda committit, I, 391.

Confessionis veniam amittit, qui in intellectis et confessis manet, 556.

Confessio et conversio debet esse integra, 556.

Haec a Deo petenda, 556.

Confitenda sunt sine intermissione vetera delicta, 391.

Confessio intermittenda non est etiam justificatis, 541 et seq.

Haec est justi viri vera confessio, quae justitiam praesentem ex praeteritorum conscientia et confessione commendat. 95

Confessionis fructus, I, 420.

In confessione consistit omne spei nostrae praemium, 420.

In confessione peccatorum maxima est letalium vitiorum morbis medicina, 555.

Confessio peccatorum facit, ut etsi digna arguitione habeamus, non tamen arguamur, 297.

Confitendum crimen, ut obtineatur venia, 297.

Confessione praemissa ligatos solvunt Apostoli, 759.

Confessio ab effectu nuncupatur vitiorum pudor, 674.

Ubi peccati confessio, ibi et justificatio a Deo est, 462.

Confessionis venia quibus concedatur, 556.

Confessio quomodo peccatorum veniam obtineat, 760.

Confitenda peccata, ut homo sit capax doctrinae Dei. 300

Confessio peccatorum in hoc tantum saeculo locum habet, 92.

Quomodo nulli alii confitendum nisi Deo. I, 93 not.

Confidere plus est quam sperare. I, 59

Confirmationis sacramentum. V. I, 688, not., 711, 762, not.

Confusio est ex dedecore, I, 262.

Ex peccatorum conscientia est. I, 342

Conjugium Christi qui jam perfectum. I, 778

Conjugiorum usu magistri (vel magi) abstinent, I, 184.

Unica a conjugio desinendi causa. 686

Conscientia boni operis, animarum lux, I, 795.

Misericordiae fructibus emenda, 794.

Conscientiae rectae coram testibus securitas, pravae trepidatio. 286

Conspectus sanctorum gravis iniquis, laetus justis. I, 338

Conservatio. Ut creata conserventur continua Dei operatione indigent. I, 269

Consolatio nobis nunc nonnulla est, sed non plena, I, 460.

Fidelem in aerumnis quid relevare et consolari debeat, 391.

Consolatio hic contemptorum a solo Deo est, 445.

Item consolatio afflictorum a solo Deo, 444.

Qui post hanc vitam vicissitudinem eis praestet, 444 et seq.

Consolatio afflicti spes aeterna. 320

Constantinopoli multi Sardicam confluxerunt. II, 658

Constantinopolitanae synodi anni 336.

acta, II, 649.

Falsum illius judicium. 640

Constantinopolim revertunt Ariminenses legati, II, 693, 694.

Constantinopolitanae synodi, an. 360 gesta, II, 575.

Haec synodus dissidens appellatur, 549.

Quae de fide litigat, 548.

Coram ea de fide audiri rogat Hilarius, ibid.

Constantinopoli inter Anomaeos et Seleuciensis synodi legatos gesta, 693 et seq.

Ibi orientales dissensiones nutrit Constantius. 566

Constantinus Nicaeno Concilio interfuit, II, 688.

Illius adversus Athanasium sententia, 652.

Nicaenum Symbolum tenens baptizatus ad quietem Dei commigravit, 688.

Illi Nicaena synodus usque ad mortem curae fuit, 583, ibid., not.

Constantinus sanctae memoriae. 671, 674

Constantius paternae pietatis haeres rebellis, et divinae religionis hostis, II, 583.

Contumeliosis sermonibus in vulgus sparsis Liberium facerat, 671.

Constantium per legatos deprecatur Liberius, ut Concilium ad Aquileiam jubeat congregari, 677.

Constantius legationem Ancyranae synodi honorifice habet, 506.

Se seductum recognoscit, 506.

Bellis occupatus ac nondum regeneratus ab Arianis seductus est, ut credendi formam Ecclesiis imponeret, 506.

In causa Hilarii circumventus, 543.

Litterae illius ea de re, 543.

Constantio praesente Marcus fidem dictavit, 708.

Liberii litterae ad Constantium de Athanasii condemnatione, 678.

Constantio Fortunatianum mittit Liberius. 681

Constantii epistola ad episcopos Italos Arimini congregatos, II, 683.

Cujus mentio fit, 688.

Memorantur aliae litterae quae non exstant, 684.

Constantio scribunt perfidi episcopi Ariminensis synodi nomine, 691.

Gratulantur ei, quod scriptis illius illustrati sint, 691.

Constantius Anomoeorum blasphemias damnari vult. 694

Constantius beatae religiosaeque voluntatis, II, 547.

Cujus etiam circa reos placabilis animus, 671.

Fidem quaerit, 548.

Fidem optat ab episcopis audire, et non audit, 444.

Fidem tantum secundum ea quae scripta sunt desiderat, 547.

Clamat, Nolo verba quae non sunt scripta dici, 575.

doctor profanorum est. 566

Constantii in fide inconstantia, II, 579 et seq.

Hypocrisis ac persecutio, 564 et seq.

Violentia adversus Seleuciensis synodi legatos, 575.

Qui comminetur populo per praefectum et episcopis intra palatium, 575.

Orbem terrarum pro quo Christus passus est, diabolo qui condonavit, 575.

Constantius, novo ingenii triumpho de diabolo, omnia saevissima sine invidia gloriosarum mortium peragit, 567.

Antichristum praevenit. 566

0940 Consubstantialitatis fides qua cautela praedicanda. II, 181

Consuetudo magnum in se habet vinculum. I, 283

Consummatio multiplex, I, 354.

Et bonorum et malorum est. 347

Continentia qua virtute polleat, I, 551.

Ea velut pruinae frigore corpus vitiis fervens obrigescit, 344.

Continentiae nocturno maxime tempore periculum, 322.

Quomodo caveatur. Ibid.

Continentium oculis captiosi sunt lascivientium foeminarum occursus. I, 327

Contradictio et iniquitas potissima inter crimina sunt, I, 123.

Contradictioni obnoxius est omnis sermo humanus, II, 301

Controversiae verborum amice componendae. II, 518

Contumaces durae et altae cervicis arguuntur. I, 486

Conversio peccatoris. V. Poenitentia.

Convivia ministrorum Ecclesiae sub obtentu religionis sumptuosa. I, 101

Coo. II, 666

Cor intimum quomodo Deo pateat, I, 139.

Cordis puritatem frustra jactari, 342.

Quomodo immaculatum fiat, 342.

Qui cordis os Spiritui sancto patere debeat. 387

Cordis dilatatio, I, 303.

Cordis dilatati officium est, ut ex eo verba divina procedant, 317.

Cordis ampli fructus et causa, 317 et seq.

Cordis coartati causa ac poena, 317.

Praeter shristum nihil debet in corda nostra penetrare, 810.

Corde solo conceptum adulterium jam crimen est. 139

Corbanan. I, 806

Corona sanctificatae terrae, Dominus Sanctorum choro gloriosus. I, 192

Coronatus notarius. I, 464

Cornelius primitiae gentium. I, 771

Cornu regni insigne. I, 516

Corpus. Hujus vocis multiplex sensus, I, 692, not.

Corporum natura impenetrabilis, II, 62.

Vis solis et lunae in nostra corpora, I, 430.

Corporis societas animae molesta, 298.

Animam commaculat, 299.

Qui corporis vitia naturam animae inficiant, 172.

Corpora ad vitiorum materiam concreta, 172.

Vitiorum omnium sunt materies, II, 711.

Corpus, et tenebrosus et contagiosus animae carcer, I, 424.

Animae vestis, 723.

Prophetae vestimenta substernunt, dum se corporibus exuunt, 772.

Corpora luxu dissoluta domus sunt daemonum. 723

Corporis nostri vitiosa labes Verbi virtute quomodo curetur, I, 699.

Corpus continentia castigatum, uter in pruina, 344.

Per fidem mortificatum in naturam animae evadit, 719.

Obsequens animae in naturam illius transit, quomodo, 717.

Corpora fidelium domus sunt Dei. 187

Corpora humana Scriptura vocat organa, I, 550.

Corpus animae et affectionis et negotiorum organum est, 196.

Artificiosis corporis operibus placendum est Deo, 197.

Illud famulari Deo suave est, 528.

Corporis ministerium incorporale est, licet corpore fit, 478.

Corporis sensus quomodo mentis gaudiis imbuatur. 172

Corporum aeterna possessio fidelibus promittitur, I, 535.

Corporis firmitas nulli in hoc saeculo speranda, 431.

Sed in aeternitate, 431 et seq.

Corpori nostro debita, mori, infirmari, egere, 431.

Corpora aedificia sunt aut fide firma, aut infidelitate ruitura, 488.

Corporum claritas aut tenebrae sequuntur claritatem aut tenebras animorum, 690.

Corpora excitata quid piis, quid iniquis exhibitura sint, 142.

Quod corpori carnale est, in naturam spiritus per gloriam devoratur, II, 406.

Corpus per gloriam non aboletur, sed mutatur. 399

Corpus Christi, Ecclesia, I, 487.

Corpus Christi gloriosum quomodo vera Sion, 260.

Corpus Domini in omnibus Scripturis Sion nuncupari existimatur, 640.

Corporis ac regni Christi consortium universis patet, nisi quis ob infidelitatem aut inutilitatem avellatur, 87 et seq.

Corpus Domini. V. Eucharistia.

Corporale nihil in Deo est, II, 141.

Corporale nihil retinent habitantes cum facie Dei, I, 591, ibid., not.

Nihil non in substantia sua et creatione corporeum, 692.

Corpoream naturae suae substantiam animarum species sortiuntur. 692

Corrigere se prius debet, qui vult alios corrigere. I, 696

Corripi velle a sancto et fideli viro prudentis est. I, 597

Correptionis fraternae modus, I, 75 et seq.

Corruptionem iniquitas affert, abominationem meretur corruptio. I, 95

Corvus peccatoris est figura. I, 638, 639

Crassitudo impietatis et vitiorum aut comes est aut causa. I, 597

Cratia. II, 666

Creatio et nativitas quid differant, II, 470.

Creatio rerum 0941 ex nihilo et post tempus, 417.

Creata e nihilo id in se habent necessitatis ut non sint, I, 792.

Creatio coeli, terrae, caeterorumque elementorum ne levi saltem momento operationis discernitur, II, 432.

Alia creata dispensationem sui habent, ibid.

Faciendorum sola causa fuit Dei misericordia, I, 544, 546.

Creata condidit Deus, non ad suam, sed ad creatorum utilitatem, 38.

Creandarum rerum efficientia omnis in verbo est, 691.

Creandorum natura non exstitit per propriam obedientiam Dei verbo, II, 83.

Creata sunt omnia verbo, I, 336.

Quid peculiare habeat creatio hominis, 336.

Creatorum, homine excepto, inchoationem et perfectionem tempus aliquod non discrevit. 337

Creatio qui Patris simul et Filii sit, II, 87.

Creata omnia sunt Patre dicente, Filio faciente, I, 645.

Creavit Deus in Filio omnia, et postea de thesauris in se conditis pro arbitrio singula protulit, 267.

Creata qui cum Deo sint semper, II, 431.

Qui coepta et non coepta, ibid., 432.

Magnitudinem Creatoris testantur, I, 334.

Dei magnificentiam omnes mundi creationes indemutabili officiorum suorum constitutione testantur, 351.

Nulla in terris est praeter hominem, quae speciei suae fructum sentiat, 335.

Creaturae omnes laetantur de salute nostra, cujus in exspectatione congemiscebant, 258.

Cur hominis beatitudinem exspectent. 644

Creatae res quam imperfectae et infirmae, II, 66.

Creaturae vetita est religio. 410

Creatio fuit vinum in aquam mutatum. II, 52

Creatus qui intelligi queat unigenitus Deus. II, 461

Cresconius. II, 667

Crimen impietatis. II, 90

Crux Christi posita in medio terrae, I, 807.

Hanc ferre indignus erat Judaeus, 807.

Crucifixum Christum quae sequatur gloria, II, 55.

Crux ei consessus ad Deum, 344.

Crucis scandalum, I, 722.

Stultitia, 245.

Fructus, 246 et seq, 720.

Crux saltem voluntate tollenda, 751.

Cruci carnis vitia configenda. 376 et seq., 720

Culpam imperitiae oblitterat resipiscens. II, 702

Cupae. II, 632

Cupiditas rerum saecularium contemptu arguenda, I, 688.

Cupiditatis pugna, 471.

Cupiditatum strages, 553.

Cupiditas quomodo tenebras offundat, 606.

Cupiditas ardens justificationum Dei oblivionem parit. 344

Cupiditates robustae periculosae sunt, I, 554.

Levius est prorumpentes avellere, flexibiles retorquere, ibid.

Cupiditatem omnem qui recidat vir Dei, 384.

Cupiditates internae quomodo extrinsecus continentia obrigescant, 344.

Cupiditatum insalutarium febres mitificant eloquia Dei, 359.

Cupiditates animi et corporis frangere, maximum spei coelestis lucrum, 697.

Cupiditate ne descendat, qui in corporis sui perfectione constitit, 789. V. Concupiscentia.

Cura omnis nostra non de praesentibus, sed de futuris esse debet, I, 688, 694.

Cura omnis sit placendi Deo. 690, 695

Curiositas quomodo non cadat in eum, cujus oculi ad Deum intenti. I, 598

Currus Dei, comitatus coelestis concordi consensu Deo obsequens. I, 226

Cursus publicus attritus. II, 661

Custodia spiritualis erat Judaeis, I, 123.

Custodia coelestis optatur Ecclesiae. I, 123

Custodia Domini, per quam fideles e corpore exeuntes reservantur. I, 432

Cyprianus, vir sanctae memoriae in orationem dominicam scripsit. I, 689

Cyriacus Arimin. II, 662, 649, not.

Cyriacus officialis. II, 709

Cyrotus a Roeo. II, 665