Patrologiae Cursus Completus

 Patrologiae Cursus Completus

 Elenchus Operum Quae In Hoc Volumine Continentur.

 Elenchus Operum Quae In Hoc Volumine Continentur.

 In Libros De Trinitate Praefatio.

 In Libros De Trinitate Praefatio.

 Summa Librorum Sequentium E Duobus Mss.

 Summa Librorum Sequentium E Duobus Mss.

 (Circiter An. 356 Inchoati.)

 (Circiter An. 356 Inchoati.)

 1 Liber Primus.

 25-26 Liber Secundus.

 49 Liber Tertius.

 69-70 Liber Quartus.

 103-104 Liber Quintus.

 131-132 Liber Sextus.

 173-174 Liber Septimus.

 211-212 Liber Octavus.

 255, 256 Liber Nonus.

 319-320 Liber Decimus.

 373-374 Liber Undecimus.

 407-408 Liber Duodecimus.

 445-446 In Librum De Synodis Praefatio.

 445-446 In Librum De Synodis Praefatio.

 (Scriptus Circa Finem Anni 358.)

 (Scriptus Circa Finem Anni 358.)

 Exemplum Blasphemiae Apud Sirmium per Osium et Potamium conscriptae

 Fides Secundum Orientis Synodum. (an. 347.)

 485 Exemplum fidei Sirmio ab Orientalibus contra Photinum scriptae

 521-522 Sancti Hilarii Apologetica Ad Reprehensores Libri De Synodis Responsa .

 521-522 Sancti Hilarii Apologetica Ad Reprehensores Libri De Synodis Responsa .

 Admonitio In Epistolam Sequentem Et Subjunctum Ei Hymnum.

 Admonitio In Epistolam Sequentem Et Subjunctum Ei Hymnum.

 (Circa Finem Anni 358 Missa.)

 (Circa Finem Anni 358 Missa.)

 529-530 Sancti Hilarii Hymnus Filiae Suae Abrae Missus.

 529-530 Sancti Hilarii Hymnus Filiae Suae Abrae Missus.

 Censura Alterius Hymni Hilario Perperam Tributi.

 Censura Alterius Hymni Hilario Perperam Tributi.

 Alterius Hymnus Hilario Perperam Tributus.

 Alterius Hymnus Hilario Perperam Tributus.

 Fnis.

 In Sequentem Librum Admonitio. Nonnulla De Libris Aliis Ad Constantium Praelibantur.

 In Sequentem Librum Admonitio. Nonnulla De Libris Aliis Ad Constantium Praelibantur.

 (Scriptus anno 355 aut 356.)

 (Scriptus anno 355 aut 356.)

 541-542 In Libellum Subsequentem Admonitio.

 541-542 In Libellum Subsequentem Admonitio.

 (Scriptus anno 360.)

 (Scriptus anno 360.)

 Praevia Dissertatio In Librum Contra Constantium.

 Praevia Dissertatio In Librum Contra Constantium.

 (Scriptus Anno 360.)

 (Scriptus Anno 360.)

 Additamentum ex libris de Trinitate.

 Admonitio In Librum Contra Auxentium.

 Admonitio In Librum Contra Auxentium.

 (Scriptus Anno 364.)

 (Scriptus Anno 364.)

 Exemplum Blasphemiae Auxentii.

 603-604 In Fragmenta S. Hilarii Praefatio.

 603-604 In Fragmenta S. Hilarii Praefatio.

 613-614 Fragmentorum Vetus Ordo Cum Novo Comparatus.

 613-614 Fragmentorum Vetus Ordo Cum Novo Comparatus.

 617-618 Fragmenta Ex Libro Sancti Hilarii Pictavensis Provinciae Aquitaniae, In Quo Sunt Omnia, Quae Ostendunt Vel Quomodo, Quibusnam Causis, Quibus I

 617-618 Fragmenta Ex Libro Sancti Hilarii Pictavensis Provinciae Aquitaniae, In Quo Sunt Omnia, Quae Ostendunt Vel Quomodo, Quibusnam Causis, Quibus I

 Fragmentum I ( Alias I partis

 Fragmentum II ( Alias I partis

 Synodi Sardicensis ad universas Ecclesias.

 Nomina Haereticorum.

 Item Nomina Episcoporum Infra, Qui Synodo Sardicensi Adfuerunt Et Subscripserunt Iidem In Judicio.

 Fragmentum III ( Alias II partis

 Incipit Decretum Synodi Orientalium Apud Serdicam Editum an.

 Fragmentum IV ( Alias I partis

 Incipit Exemplum Epistolae Liberii Episcopi Urbis Romae Ad Orientales Episcopos.

 671 Fragmentum V ( Alias II partis

 Incipit Epistola Legatorum Missa Ad Constantium circa an

 Fragmentum VI ( Alias I partis

 Liberius Ante Quam Ad Exsilium Iret, Hanc Uniformem Epistolam Confessoribus Scripsit, Id Est, Eusebio, Dionysio Et Lugifero In Exsilio Constitutis (an

 Item Liberius Ante Quam Iret In Exsilium, De Vincentio Capuensi Ad Caecilianum Episcopum Spoletinum circa initium an.

 Fragmentum VII ( Alias II partis.

 Incipit Exemplum Epistolae Constantii Imperatoris Ad Episcopos Italos, Qui In Ariminensi Concilio datae die 27 maii, an.

 Eusebio Et Ypatio Conss.

 686 Appendix Superioris Fragmenti.

 687 Fragmentum VIII ( Alias II partis

 Sequitur Epistola Ariminensis Concilii Ad Constantium Imperatorem,

 690 Gesta, Ubi Praevaricati Sunt Episcopi Legati A Fide Vera, Incipiunt. ( An. 359, die 10 octob. )

 691 Fragmentum IX ( Alias II partis.

 Incipit Exemplum Fidei An. 359 exeunte.

 Fragmentum X ( Alias I partis

 Exemplum Epistolae Orientalium Episcoporum, Quam Reversis Ab Arimino Legatis Dederunt. ( scriptae an. 359 exeunte

 Fragmentum XI ( Alias II partis

 Incipit Fides Catholica Exposita Apud Fariseam Civitatem Ab Episcopis Gallicanis Ad Orientales Episcopos.

 Incipit Epistola Eusebii Ad Gregorium Episcopum Spanensem ( Scripta circa an.

 Fragmentum XII ( Alias I partis

 «Incipit Exemplum Epistolae Liberii Episcopi Urbis Romae, Factae Ad Catholicos Episcopos Italiae» ( an. 363, aut etiam serius ).

 Item Exemplum Epistolae Episcoporum Italiae.

 Fragmentum XIII ( Alias II partis

 Incipit Epistola Germinii Episcopi Adversus Arianos Circa an. 365 edita

 Fragmentum XIV ( Alias I partis

 Incipit Exemplum Epistolae Valentis, Ursacii Et Aliorum Ad Germinium ( anno 366 scriptae ).

 Fragmentum XV ( Alias I partis

 Incipit Rescriptum an.

 712 Fragmenta Ex Aliis Sancti Hilarii Operibus In Veteribus Monimentis Relicta. 711

 712 Fragmenta Ex Aliis Sancti Hilarii Operibus In Veteribus Monimentis Relicta. 711

 Ex tractatibus in Job.

 Item

 Ex Prooemio expositionis Evangelii in Matthaeum.

 Item ex eodem.

 De expositione epistolae ad Timotheum.

 713 Ex libro ad Constantium imperatorem.

 Ex incerto Opere.

 Item aliud.

 Fragmentum dubium.

 Testimonium de Hilarii doctrina circa Spiritus sancti processionem.

 Appendix.

 Appendix.

 Joannis Chrysostomi Trombelli In Sequentem Hilarii Epistolam Praefatio.

 Joannis Chrysostomi Trombelli In Sequentem Hilarii Epistolam Praefatio.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Sancti Hilarii Epistola Seu Libellus. (Numeri annotationes ad calcem epistolae subjectas indicant.)

 Sancti Hilarii Epistola Seu Libellus. (Numeri annotationes ad calcem epistolae subjectas indicant.)

 In Superiorem Hilarii Epistolam Annotationes.

 In Superiorem Hilarii Epistolam Annotationes.

 Dissertationes In Epistolam Seu Libellum Sancti Hilarii.

 Dissertationes In Epistolam Seu Libellum Sancti Hilarii.

 Dissertatio Prima. Ad haec epistolae Hilarii verba Num hominis causa sensibilia omnia, a Moyse descripta, condita sint.

 Dissertatio Secunda. Ad illa capitis V (col. 736, n. 87) : Dei Filius Deus Artifex Patre Jubente Moderatus Est. Item ad illa ejusdem capitis Demum ad

 Dissertatio III. Ad verba illa cap. V (num. 100, etc.) : Concessit Etiam, Ut Homo Dei Imaginem Portaret In Terris, Daturus Postea Similitudinem, Si Im

 Quaestio Prima. An ea imago, et similitudo, quam nobis indidit Deus, sint duo quaedam a se diversa, an unum tantum.

 Quaestio Secunda. In quo posita sit haec, de qua agimus, imago, et similitudo.

 Quaestio III et IV. In qua hominis parte posita sit haec, de qua agimus, imago et similitudo. Et: An soli viro, an etiam foeminae eamdem imaginem et s

 Quaestio Quinta. An Angelus ad similitudinem et imaginem Dei factus sit.

 ((Sermo De Dedicatione.))

 Joannis Chrysostomi Trombelli In Sequentem Sermonem Praefatio.

 Joannis Chrysostomi Trombelli In Sequentem Sermonem Praefatio.

 Sermo B. Hilarii De Dedicatione Ecclesiae Cumptus Pictavis In Ecclesia Ipsius Ibidem Consecrata.

 Sermo B. Hilarii De Dedicatione Ecclesiae Cumptus Pictavis In Ecclesia Ipsius Ibidem Consecrata.

 Monitum Editoris.

 Monitum Editoris.

 Liber De Patris Et Filii Unitate, Et Aliquot Locorum Sacrae Scripturae Interpretatio.

 Liber De Patris Et Filii Unitate, Et Aliquot Locorum Sacrae Scripturae Interpretatio.

 De Essentia Patris Et Filii Contra Haereticos Liber Unus.

 De Essentia Patris Et Filii Contra Haereticos Liber Unus.

 Monitum Editoris.

 Monitum Editoris.

 Nicolai Fabri In Fragmenta Sancti Hilarii Praefatio.

 Nicolai Fabri In Fragmenta Sancti Hilarii Praefatio.

 Index Rerum Et Sententiarum. ( Numeri arabici paginas edit. Veron., in hac nostra crassioribus characteribus expressas, Romani Operum Hilarii tomum in

 Index Rerum Et Sententiarum. ( Numeri arabici paginas edit. Veron., in hac nostra crassioribus characteribus expressas, Romani Operum Hilarii tomum in

 A

 B

 C

 D

 E

 F

 G

 H

 I

 L

 M

 N

 O

 P

 Q

 R

 S

 T

 U

 V

 X

 Y

 Z

 Index Glossarum.

 Index Glossarum.

 Observationes.

 A

 B

 C

 D

 E

 F

 G

 H

 I

 L

 M

 N

 O

 P

 Q

 R

 S

 T

 U

 V

 Index Rerum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Index Rerum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 De Trinitate Libri Duodecim.

 Sancti Hilarii Ad Constantium Augustum Libri Duo.

 Fragmenta Ex Aliis S. Hilarii Operibus Et Veteribus Monumentis Relicta.

 Appendix.

H

Habere criminis non est, sed modus in habendo retinendus, I, 763.

Habere haberique non unum est. II, 46

Habitationis et requiei distantia, I, 70.

Habitatio Deo digna, non coelum visibile, 440;

sed Filius, 440;

et Filio mediante fideles, 440 et seq.

Nulla res creata Dei habitatione digna, 504;

hominem Dei habitaculo dignum reddere, maximum Christi opus, 504.

Habitatio Dei in piis mentibus qualis sit, 504.

Habitatio mutua Patris et Filii, 440.

Habitare et habitari non est unici. II, 100, 255, 257

Habitus Christi cum Sanctis conregnaturi est albus, I, 224

0962 Hadrianopolis. II, 653

Haereditas Dei quae, I, 221.

Haereditas Domini, non carnalis Israel. sed nati in Christo, 472;

sed sancti. 162

Haereditas licet inter plures dividatur, ipsa tamen nomine haeredis ex solido est, I, 369.

Haeredum inter se dividentium instar portionem eligere debemus meliorem, 324.

Quae illa sit, ibid.

Haeresis caseo similis, I, 224;

ex Ecclesia se abscidit, II, 118;

oritur e Scriptura perperam intellecta, 27;

ex vitio malae intelligentiae, 178;

certum ac fixum nihil habet, I, 20;

qui stultitiam suam ostendat, II, 219

Haeresis pertinax non tantum prudens est, quantum audax, 143;

facile refellitur, sed non facile emendatur, 143.

Haeresis ex errore non est sine emendationis spe. 143

Haeretici, viri sanguinum, I, 582;

porci, 696.

Haereticos obtinent daemones e gentibus expulsi, 704.

Haereticis quae errandi causa, II, 12.

Iis omnis sensus incertus. 29;

incerta et erratica omnia, 131.

Haeretici angusti, divini Spiritus et Scripturarum intelligendarum incapaces, 284.

Sapientiae ac scientiae sermone carent et fide, 238;

ne naturalium quidem rerum causas tenent, 344;

rationem coelestis sapientiae non comprehendentes, omnia ad speciem humanae prudentiae coaptant. I, 224

Haeretici suas ad partes Scripturas trahunt, II, 548.

Aliter omnia tradunt et docent, quam scripta sunt, I, 419;

confusis permixtisque verbis veritatem eludunt, II, 472;

scopum disputationis evitant, I, 20.

Eorum in animo solum contentionis studium. 582

Haeretici aut per impietatem obtusa mente, aut per adversi spiritus dominationem fidei obtrectant, II, 418;

improbabiles effecti vita, voluntate, judicio, placere volunt novitate doctrinae, 642.

Deum ex arbitrio fingunt, I, 20,

non minori impietate, quam qui negant, 20;

quantis dolis fidem subvertere tentent, incredibile est, 181;

fallunt potius, quam vincunt, II, 419.

Haereticis ratione humana nitentibus qui respondendum, 144.

Eorum ratiunculis auctoritas divina opponenda, 143.

Haeretici omnes contra Ecclesiam veniunt, 178;

sibi invicem adversantur, nec sibi, sed Ecclesiae vincunt. 178

Haereticorum inania sunt jejunia, continentia, etc., I, 73.

Haereticis nec fides, nec spes, nec baptisma, II, 243.

Ecclesias in vanum sibi congregant, I, 582.

Apostoli monentur ne haereticorum ecclesias adeant, 711;

haereticis fides et vitae probitas desideratur, ut Evangeliorum sint capaces, 801.

Cum Arianis communionem qui permiserit Hilarius, II, 563.

Qui cum haereticorum ducibus, qui cum eorum consotibus agendum, 562, ibid., not.

Haereticis insignibus conceditur venia, ut cum lucro Ecclesiae vires haeresi detrahantur, II, 635.

Sub haereticorum consortio pacem plerique mentiuntur, I, 224.

Haereticorum labor ad excusandas excusationes. 595

Haruspicum silentium. I, 559

Hebion, quod est Photinus, II, 176, 180.

Hebionis doctrina, I, 224, II, 28.

Quae illi Scripturae contrariae, 40.

Hebion et a Sabellio et ab Ario qui vincatur. 16

Hebraeus sermo ex 22 litteris convenit, I, 272.

Hebraica lingua ambigua. 32

Hebraeo Scripturae textu Paulus apud Hebraeos usus est, I, 33

Helianus. II, 669

Heliodorus. II, 706

Heliodorus presbyter an Hilarium fefellerit, I, 473, not. et 477, not.

Helpidius. II, 693

Heraclea. II, 665

Heraclianeus. II, 632

Herodianus. II, 693

Hermon, mons Phoenicis, I 521;

a Phoenicibus Sanior cognominatus, 521, not.;

profana gentium religione colitur, 521.

Hermon anathema interpretatio est, 521.

Fertur Angelos concupiscentes filias hominum in hunc montem convenisse. 521

Heroum nomina in deos computata. I, 201

Hieracas Filium dixit lucernam de lucerna, II, 80, 135;

quam absurdo intellectu. I, 140

Hieronymus Hilarii sententiam non probans, an sensum illius assequatur, I, 473, not., 477, not.;

alterum Hilarii locum reprehendit, culpamque in Heliodorum rejicit, 477, not.

Fragmentum ex Hieronymo in Matth. 811

Hilarius se discipulum veritatis vocat, II, 572;

fidelis Dominici nominis praedicator a synodo nuncupatur, 700.

Uxor illi fuit, postquam episcopatum adeptus est; superstes, 528;

et filia unica, 525.

Hilarius impositi sacerdotii munus ad officium publicae salutis extendit, 12;

ut episcopus, putat se habere Ecclesiae praedicationis evangelicae ministerium, 133;

in gratiam catholicorum libellum ad Constantium, mittit, 535,

in gravissimo fidei periculo prudens edit decretum, 562;

quod arbitrio confessorum Christi permittit, 0963 II, 565.

Fidem Nicaenam numquam nisi exsulaturus audivit, 518.

Homousii et homoeusii intelligentiam Evangelia et Apostoli ei intimaverunt, 518.

Pridem regeneratus, in episcopatu aliquantisper mansit antequam exsularet. 518

Hilario potestas data est saeculi honoribus et commodis fruendi, II, 619;

quae spernit per Christi charitatem infidelium consortium respuens, 619.

Tutiores ei sunt montes, silvae, quam ecclesiae haereticorum, 600.

Hilarius ad Biterrensem synodum compulsus quid ibi agat, 563;

ibi patronos haereseos ingerendae denuntiat, 460.

Saturnino, circumvento Imperatore, in exsilium detrusus, 459;

exsulat factione, non crimine, 543;

circumvento Constantio, et Juliano illuso, 543;

in omnium Gallicarum ecclesiarum communione permanet, 543;

adhuc communionem per presbyteros suos Ecclesiae distribuit, 543.

Exsul factus, neque de Christi confessione decedere, neque honestam unitatis conditionem respuere decernit, 563;

criminis loco non ducit, quemquam cum haereticis colloqui, aut orationis domum adire, aut paci optanda sperare. 563

Hilarius de exsilio suo laetatur, II, 323;

de temporibus non queri constituit, 322;

nihil in tempora aut Arianos famosum scribit, 563;

sed eo affectu, quo clamat; Exsulemus semper dummodo incipiat verum praedicari, 506,

efficit ne veritas a fidelibus exsulet, 323;

libros de Trinitate scripsit episcopus, 533;

et in exsilio, 325;

quibus causis adductus, 174.

Libros illos plurimi ex antiquis inscribunt de fide. V. praef. Tom. II, n. 2;

quibus favent plura Hilarii verba, ibid. n. 4.

Arianos etiam ad veritatem per hos libros adducendi spe gaudet. 133

Hilarius de plurimis Romanarum provinciarum urbibus Gallis significat Orientalium fidem ac studium, II, 457:

timet ne Gallorum taciturnitas ex polluta ipsorum conscientia sit suscepta, 458;

constituit nullas ad eos ecclesiastici sermonis litteras mittere, 458;

litteras ab eis sumit anno exsilii sui tertio, 459,

apud quem de litterarum lentitudine se excusant ob exsilit ipsius longitudinem ac secretum, 459.

Galli ei communionem dominicam mittunt, 462;

fide ac spiritu se ei cohaerere testantur, 459.

Quid Orientales in fidei professionibus gerant aut gesserint, quidve super his sentiat, nonnulli ab eo sibi significari cupiunt. 459

Hilarius intra Asiam consistens, librum de Synodis scribit, II, 498.

Ecclesiae militiae suae stipendium reddit, et episcopatus sui in Christo vocem, 519;

et aliqua cum Gallis piae fidei consilia conferre dignum ducit, 463;

illos maxime vult in synodis elucere, 463.

Rogat ut exsilii ipsius in orationibus sanctis meminerint, 520;

nescit an tam jucundum sit ad suos reverti, quam ipsi securum est in exilio mori, 520;

operam dat ut mutuas Orientalium et Gallorum suspiciones levet, 463.

Qualiter exposuerit Orientalium fidem, 476.

An haec catholica, an haeretica sit, permittit judicare, 462.

Hilarius de formulis Orientalium diversa ab Athanasio numquam sensisse ostenditur, 453, n. 13.

In illius libro de Synodis quid reprehensum sit. 521, 522

Hilarius apologia sui instituta rationem reddit cur Orientales libro de Synodis laudarit, II, 521;

ostendit se fidem illorum veram non dixisse, ibid.;

nec ab eis ademisse suspicionem, 523;

seque invitum homoeusii fecisse mentionem, 522;

cur et qua conditione hanc vocem non improbarit, declarat, 521, 522 et seq.;

tum maxime cupit efficere, ut ab Imperatore adversus Valentem et Ursacium audiretur, 521,

de exsilio ad filiam scribit, 525,

quo eam a vanis ornamentis et sumptuosis vestibus dehortetur, 527 et seq.,

hymnumque matutinum et serotinum ei mittit. 528

Hilarius assistit Orientalium in Seleucia synodo, II, 572;

qui sese in ea gerat, 572.

Ibi ab uno ex Anomoeis tentatus, haereticam impietatem quam prudenter exploret, 574.

Constantinopoli libellum ipse Imperatori tradit, 543;

rogat ut exsilii sui ministrum praesentem ad confessionem falsorum quae egit adducat, 544;

de fide sub synodo dissidenti audiri petit, 549.

Imperatoris arbitrio derelinquit, quatenus et quomodo jubeat eum loqui, 544;

omnia se ad Orientis et Occidentis pacem cum honore regni ac regiae fidei, locuturum pollicetur. 549

Hilarius se non aliquo humanae perturbationis vitio contra Constantium scripsisse probat, II, 563, 565;

ad martyrium anhelat, 561, 564.

Edere tentat opus grave et multiplex, 620;

ex eo loco in quo gesta res est, 620;

quo consilio. 621

Hilario directae Orientalium litterae, et ab eo in Gallias missae, II, 698.

Galli rescribentes, cum iis pacem se habere negant cum quibus ille se habiturum negavit. 700

Hilarium Auxentius solitus est traducere ut haereticum, II, 599;

ut schismata ubique facientem, 602.

Utriusque congressus, 597.

Hilarius fraude Auxentii retecta Mediolano 0964 jubetur proficisci, II, 598;

spernit synodos adversus se ab Auxentio congregandas. 600

Hilarius quam modeste de se sentiat, II, 519; se omnium

indoctissimum dicit, 461;

propriae suae fidei sensum aegerrime se verbis explicare posse testatur, 461;

ne de se ante libri finem judicetur rogat, 461, 480, 500;

invitus ac tremens de Trinitate verba facit, 29,

testatur sibi verba deesse, non sensum, 499;

humilitate ac fide supplet quod verbis deest. 50

Hilarii fides de sancta Trinitate, II, 439 et seq.

Quanta sit fides illius de Patris et Filii aequalitate, 146, 147.

Hilarius sapientiam Dei, quae mundo stultitia est, consecutus, 105. Deum sola veneratione intelligit, 402;

de fide sua securus, cur, 547, 550;

sermoni Dei quantum deferat, 206.

Deo de omnibus ut sunt ab eo dicta credit, 61;

non de suo loquitur, sed per Deum edoctus, 141;

semper orat ut possit digne loqui, 499;

ad intelligendas Scripturas et apte eloquendas prophetici et apostolici spiritus consortium rogat, 24;

nullum majus de sermonis usu praemium referre potest, quam ut Deo serviat, 24.

Hilarii oratio ut fidem quam in regeneratione sua professus est, semper conservet. 444

Hilarius in Scripturis interpretandis quemque arbitrio suo permittit, I, 426;

ipse sermonem suum nequit aptare nisi his quae intelligit, 426;

quemque suo sensui permittens, tractat quod secundum donum spiritalis gratiae sensit, 581;

occurrit iis, qui ipsum suis interpretationibus vim veritati afferre arbitrarentur, 506 et seq.;

ostendit se sensus spiritales non frustra prosequi, 457;

quam modeste ab aliorum sententia discedat, 417;

aut refutet quae non probat, 466;

aut judicet de aliis, II, 508;

aut propriam sententiam dicat. 508

Hilarius quam viam contra haereticos teneat, II, 215;

loquitur sub specula omnium haereticorum quaeritantium quod reprehendant, 176;

securus non suis, sed apostolicis scandit gradibus, 176;

haereticis repugnat iis ipsis dictis, quibus fidem impugnant, 279, 378, 391;

iis ipsis dictis, illos coarguit, quibus fallere tentant, 107;

quam caute Arianos confutarit, 105,

quam caute fidei totius demonstrationem temperarit. 439

Hilarii fervens charitas, II, 145.

Hilarius curat pacem amissam quaerere, turbatam componere, et repertam tenere, 593.

Non vult quidquam libro de Synodis nisi ad unitatis profectum proferre, 510.

Constantinopoli spondet se omnia ad Orientis et Occidentis pacem locuturum. 549

Hilario numquam pax optabitur, nisi eorum qui Nicaenam fidem tuentur, II, 600.

Ipse fidei Nicaenae adhaerens caeteris formulis non eget, 580.

Arianorum blasphemias epistolae committere pertimescit, 599.

Invitus Sirmiensem blasphemiam describit, 464.

Ipsi diabolus est, qui Arianus. 600

Hilarii erga Arianos indulgentia, II, 563.

Erga imperatorem reverentia, 506.

Erga eosdem moderatio in libris de Trinitate. V. praef. ad tom. II, n. 9

Hilarius de passione Christi quid sentire ac praedicare soleat, I, 113.

Dolorem in Christum cecidisse docuit, 142, not.

Non sensit Verbum a carne Christi moriente secessisse, II, 267, not.

Aut omnia simul et semel a Deo creata. 417, ibid., not., 432, not.

Hilarius diaconus Liberii legatus. II, 674

Hircorum quoddam appellativum nomen. I, 205 et seq.

Hodie num conveniat aeternae Verbi generationi. I, 43

Holocaustum quid. I, 204

Homo non vanitas, sed similis vanitati, I, 613.

In Scripturis aquarum nomine saepe significatur, 451.

Saepe etiam carnis nomine, 129, 185.

Nihil in terrenis Dei operibus homine praestantius, 334.

Nihil amabilius Deo est, 531, 532.

Hominis praerogativae, 531 et seq.

Humanae originis princeps Deus, II, 333.

Homo genus Dei, I, 229.

Homini Deus ex se ipso vitae ac spiritus elementa tribuit. 229

Homo ex nihilo ortum habet et post tempus, II, 417.

Hominis origo hanc habet dignitatem, quod ei proprium sit de se ante tractari, I, 336.

Deinde quod non manu, sed manibus Dei conditus sit, 336, 561.

Ideo manibus, quia ex duobus generibus in unum animal rationis particeps duplici est institutus exordio, 236.

Et quia non solitarii triplex fuit in illius constitutione operatio, 338.

Hominis institutio triplicem prae se fert Dei operationem, 229, not., 338, 493 et seq.

In hominis conditione significatur faciens, factum, exemplum, II, 85.

Homo duabus naturis continetur, spiritali et terrena, I, 492.

Humili et coelesti, ibid.

Internam et externam naturam aliam ab alia dissonantem in se continet, 337.

Homo internus et externus, 595.

Homo interior anima, exterior corpus, 493.

Homo totus ex anima et carne formabilis est. 111

Homo unum est in terris animal rationale, intelligens, dijudicans, sentiens, I, 335.

Primum secundum animam, tum secundum corpus institutus, 337 et seq., 493.

Secundum corpus de terra formatus, 337.

Secundum animam ex 0965 nulla aliena substantia factus, I, 337.

Corpus et anima quodam inspirati spiritus Dei foedere continentur, 337.

Animae et corpora occulta nobis Dei virtute quotidie procedunt, 266.

Quisque est generalis animae et corporis. 90

Homo initium creationis secundum originem Dei similitudinemque sortitus est, I, 650.

Fit ad communem Patris et Filii imaginem, II, 108 et seq.

Quod fit secundum imaginem Dei, ad animi pertinet dignitatem, I, 337.

Homo in substantia animae ad imaginem Dei figuratus, 423.

Secundum animam ad imaginem Dei factus, 493.

Non Dei imago, sed imaginis et similitudinis Dei exemplum, 337.

Incorporalis est et quoddam divinum, 337 et seq.

Qui naturam divinam imitetur, 493.

Per gloriam consummatur imago Dei. II, 406

Homo solus ex animantibus particeps rationis, I, 638.

Ut creatis aut uteretur, aut dominaretur, est electus, 197.

Hominis ad usum et sua et alia terrena referuntur; ipse vero ad nihil aliud, 335.

Ad cognoscendum venerandumque Deum omnibus uti debet. 335

Homo a Deo non inchoatus ad mali originem, II, 145.

Natus est ad volandum in coelum, I, 716.

Impii sunt, qui hominum ortum ac mortem naturae necessitati tribuunt, 20.

Hominis aeternitatem ad consolandam scelerum conscientiam multi negant, 622.

Hominem ad vitia proclivem et quassum, jam cadentem demergit desperatio judicii aeterni, 167.

Homo nascitur ad cognitionem Dei, 541, 560.

Ad id Deum cognovit, ut conformis Deo fieret, 614.

Eatenus deputatur, ibid.

In cognitionem Dei est editus, ut profectum sibi ex opificis sui cognitione speraret. 181

Hominis aeternitas ex bonitate Dei ostenditur, I, 361.

Ratio ipsa suadet dignum non esse Deo, ut homini vitam largitus sit consilii participem sub defectione vivendi, II, 7.

Homini aeternitas promissa ex prima in ipsius conditione Dei voce, I, 406.

Homines ad bona spiritalia et aeterna sese natos senserunt, II, 3 et seq.

Deus hominem rationale animal in usum largiendae aeternitatis suae vita sensuque perfecit, I, 38.

Profectum ad id ei per meritum vitae innocentis constituit, ibid.

Liberum eum condidit, ibid.

Poenis a malo deterruit, praemiis invitavit ad bonum. 39

Homo per se consummationem non obtinet, I, 370.

Hujus tamen adipiscendae meritum est ex initio voluntatis, 370.

Hominis proprium officium est Deum invocare, 638.

Et aliis fidem, justitiam, atque omnem benevolentiae affectum praebere, 785.

Hominem assumere Deo difficilius non fuit, quam eum in tanta naturae ac vitae suae ratione formasse, 167.

Homo quando quid grande sit, 335.

Nomen suum per vitia amittit, ut dicatur serpens, equus, etc. 335

Homini Dei beneficia diabolus invidit, I, 677.

Qui ab homine, quem dejecit, vincendus, 677.

Hominis corpus et anima nata ut unum sint in coelis, qui cadant unum in terra, 717.

Homines omnes ex terra in primo Adam parente geniti, 196.

In unius Adae errore, omnes aberrarunt, 758.

Homo in peccato primi hominis e paradiso expulsus, 573.

Per transgressionem primi parentis ex beata requie ejectus. 635

Hominis vita misera ab Adam coepit, non cum Adam, I, 630.

Haec non sua est, sed quae primum in homine est instituta, 630.

Qualis primi hominis natura fuerit, 608.

In hanc redire optat propheta, 608.

Quod non meriti esse sui arrogat, 608.

Neque conceditur in hac vita, 608.

Homo in crimine Adae exsul factus illius Sion, in qua sine metu, sine crimine, sine dolore vita est, 549, 551.

Quamdiu hic degit, non vere vivit, 389.

Quamdiu hic vivit, mundus esse non potest, 290.

Hunc corporum infirmitas ac vitiorum incentiva imperfectum esse compellunt, 291.

Hominem in vitiis natum esse et vivere, 470.

Hominis ortus ex Deo sanctus, ex contagione corporis pollutus, 423.

Ad vitia naturae instinctu homo propellitur, 21.

Homines imperiti, refugae, sordidi, sine spe mortui, sine lege tenebrosi, II, 57.

Homo subditus variis motibus aequalis esse non potest, I, 98.

Homini errare debitum est, 595.

Mortalibus oculis nubes obscuritatis obsistit, 291.

Homines post peccatum Adae in ignoratione Dei et in omnium vitiorum oblectatione detinentur. 719

Humanam intelligentiam quam multa excedant, I, 491 et seq.

Deum comprehendere non valet, II, 314.

Secreta Dei non penetrat, I, 490.

Aliquid intra simul et extra alterum esse posse non consequitur, II, 49.

Qui infinitus sit sensus noster, et in infinitis cogitandis deficiat, 422.

Homo non capit quaedam corporalia Christi gesta, 52.

Non debet esse omnipotentiae ac sacramentorum Dei arbiter, 439.

Quod homini inintelligibile, possibile est Deo, 49.

Hominis ignorantia, I, 361; II, 33.

Originis suae causam et rationem necnon finem nescit, I, 338, 361.

Humanae infirmitatis religiosa confessio, hoc solum ex Deo nosse quod Deus est, 491.

Dijudicantis mentis suae motum aut vitam aut rationem sentiens non intelligit, II, 440.

Multa alia e 0966 rebus suis ignorat, II, 440.

Aequanimiter imperitus in suis, insolenter in Dei rebus est ignarus, 33.

Multa serius percipit ratione quam aure, 390.

Humani sermonis vitia, I, 110.

Humanus animus ex se habet naturam Deum intelligendi, sed non scientiae lumen. II, 48

Homo suis viribus pervenire nequit ad cognitionem Dei, II, 116.

Indignus est, cui Deus se cognoscibilem praestet, I, 613.

Incognoscibilem cognoscere natura nostra non potuit, nisi per nostram naturam, 614.

Homo eget benignitate Dei, 527.

Verbi Dei luce ad omnes operum processus indiget, 361.

Hominis infirmitas in percipiendis Dei rebus: qui per fidem roboretur, II, 66 et seq.

Hominem Deus sacris litteris ad cognitionem sui erudivit, 145.

Hominum saluti quam saepe prospexerit Dominus. I, 95

Humani generis in tres divisio. I, 704

Homo in creatione Deo placens, peccato displicens, in Christo bene placuit, I, 650.

Alienum a bonitate Dei non fuit, ut ei vitam in se redderet et aeternitatem, 229.

Quomodo hoc praestiterit, 230.

Homini id Incarnatione acquirebatur, ut Deus esset, II, 286.

Homo per Incarnationis mysterium natus in Deum est, 325.

Qui a Christo provectus in Deum, 261.

Hominem Dei habitaculo dignum reddere, maximum Christi opus, I, 504.

Quam hoc Christo cordi fuerit, 505.

Homo templum Dei aeternum qui consecratus, 788.

Homo a filio Dei assumptus, domus est Dei, 186.

Humanae corruptionis Christus hausit omne vitium, 809.

Hominem ut apprehendit Deus, ita Deus homini apprehendendus, 58.

Hominem quem assumpserat Christus, exspectatum Deo patri munus reportavit, 677.

Homines quomodo in Christo passi et exaltati sint. 186

Hominis sanitas hic tantum inchoata, post resurrectionem erit perfecta, I, 635.

Homo carnalis quis, 72.

Quis animalis, ibid..

Quis spiritalis, ibid.

Hominis novi indumenta, 494.

Homo ut homo Deum debet timere, ut subditus orare, ut beneficiis affectus diligere, 628.

Nostramet ipsi potestate ab omni via mala sumus inhibendi, ut deinceps custodiamus verbum Dei, 358.

Homini versanti in nocte ignorantiae, insidiarum, infirmitatum, concupiscentiarum, vitiorum, orandum et operandum. 524

Humanae infirmitatis Deus rationem habet, I, 605.

Homini, si fides in eo maneat, in omnibus periculis adest coelestium virtutum defensio, 557.

Homo agit sub specula angelorum, 557.

Se totum Deo debet, 781; et omnia sua, 447.

Humanae vitae ac mortis finis est resurrectio, II, 402.

Homo post legem mortis ex Dei sanctificatione mansurus est aeternus. I, 423

Homoeusion nusquam scriptum, II, 509.

Catholicis ad fidem est otiosum, ab Arianis improbe anathematizatur, 581.

Homoeusii nuditas non caret offendiculo, 515.

Quae hujus vocis pia sit intelligentia, 505. Est et impia, ibid., not.

Homoeusii mentionem Hilarius invitus fecit, 522.

Qua conditione recipiendum sit, 521 et seq.

Quot episcopi hanc vocem Seleuciae praedicarint, 572.

Ex iis aliqui nonnulla pie verbis praeferebant, 573.

Qui homoeusion defendunt, Anomoeorum duces condemnant, 574.

Sed ab his postea vincuntur, 574.

Epistola de homousii et homoeusii expositione Sirmium delata. 508

Homousii et homoeusii significationem se nescisse, fateri coguntur auctores Sirmiensis formulae, II, 506.

Homousii et Homoeusii intelligentiam Evangelia et apostoli Hilario intimarunt, 518.

Homousion ab Orientalibus inventum, ab Occidentalibus sancte fideliterque susceptum est, 698.

Ab anterioribus episcopis est praedicatum, 73.

Antiquitatis est fides, et pietatis securitas, 581.

Haec vox ad maximam fidei securitatem usurpata est, 75.

In qua religionis maxima et sola cautela est, 576.

Homousion seu τὸ unius substantiae qui declinare Ariani tentarunt ante Nicaenum Concilium. 79, 81

Homousion in se habet et fidei conscientiam, et fraudem paratam, II, 500.

Quando recte praedicetur, 500.

Homousion triplici pravo sensui patet, 73, 500;

et pie dici potest, et pie taceri, 502.

Quo loco pie dicatur, ac negetur impie, 501, 502.

Non debet nude praedicari, 501.

Ob sensus pravos illud se Ariani respuere confingunt, 73.

Hos sensus damnat Ecclesia, 74.

Homousion sensu non suspecto probavit Nicaena synodus, 510 et seq.

Ejus proprietatem Patres post Nicaenam synodum religiose interpretati sunt, 518.

Homousion non improbandum, licet vitiose intelligi soleat. 511

Homousion Ancyrae anathemate damnatum, II, 517, not.

Quo obtentu ab Orientalibus respuatur, 509.

Cur a Patribus, qui Paulum Samosat. damnarunt, sit repudiatum, 509.

Homousion Samosatenus male confessus est, 512.

Octoginta episcopi olim respuerunt, 513.

Hi improbando statuerunt, quod Nicaeni Patres probando. 513

Homousion Seleuciae soli Aegyptii constantissime obtinebant, II, 572.

Homousion quid intelligat Hilarius, 510, 514.

Scrupuli adversus illam vocem levantur, 514.

Hujus 0967 vocis significationem explicant Galli, 698.

Et sub anathematis poena vetant aliter de Deo ac Domino sentiri, quam hac voce sentiunt. 700

Honor naturae aut species est, aut dignitas, II, 221.

Honor earumdem rerum non est diversus, 412.

Honoris aequalitas est quid proprium virtutis naturaeque aequalitati, 294.

Honore non exaequantur nisi naturalia. 275

Honor saeculi, diaboli est negotium, I, 679.

Honoris terreni despectus coelorum regnum est, 362.

Honoris aliquid praesumere non decet, sed humilitatis operibus promereri, 770.

Honorem ab alterutro accipere infidelium est. II, 274

Honor a Deo quaerendus. II, 274.

Honor famulantis in honorem mittentis est, 57.

Nulli Deum timenti est denegandus, I, 76 et seq.

Honorem a nobis non accipit Deus nisi per Deum. II, 116

Honoratus. II, 690 bis.

Hortatio multum valet illiciente casu, plus ratione duce. I, 216

Hosanna quid hebraice. I, 772

Humiliatio quid significet, I, 352.

Humiliationem praecedunt delicta, 332, 333.

Horum illa emendatio est. 332, 333, 340

Humilitas cordis virtutum omnium maxima, generosae et regiae nativitatis ornatus est, I, 365.

In humilitate consistit mandatorum omnium caput ac summa, 403.

Continentur omnia fidei nomina et praemia, 403.

Humilitas maximum est fidei nostrae opus, 497.

In humilitatis conservatione, legis est memoria, 404.

Humilitatis causae et merces, 680.

Ad humilitatem prodest Dei magnificentiam et miserationem reputare. 404

Humilitatis exempla, I, 445.

Humilitatem solam ostentat David, 404.

Humilitatis praeceptum Christus praebuit et exemplum, 364.

Humilitatis Christi praemium, 365.

Humilitatis operibus promerendus honor, non praesumendus, 770.

Humilibus a Patre revelantur occulta mysteria. 576

Humilitatem non oportet carere constantia, I, 75.

Corde humiles, sensu et anima simus excelsi, 498.

Quomodo a vitiis liber vitiosum se possit profiteri. 462

Hymenius. II, 632

Hymnus et carmen unum et idem est, I, 117.

Hymnorum celebres soni inter divina officia, 196.

His terrendus est omnis profanus auditor, 196.

His adversus diabolum pugnamus, his victoria nostra monstratur, ibid.

Inter hymnos divinos quomodo animus avocetur, 551.

Hymni matutini et vespertini, 190.

Hymnus matutinus, II, 529.

Hymni alterius fragmentum. Ibid.

Hypocrisis sequitur fidei defectionem. II, 322

Hyrenius. II, 680