Fides Secundum Orientis Synodum. (an. 347.)

Sancta synodus in Sardica congregata ex diversis provinciis Orientalium partium, Thebaida, Aegypto, 0506C Palaestina, Arabia, Phoenice, Syria Coele, Mesopotamia, Cilicia, Cappadocia, Ponto, Paphlagonia, Galatia, Bithynia, Hellesponto, Asia, 0507A Phrygiis duabus, Pisidia, Cycladum insularum, Pamphylia, Caria, Lydia, Europa, Thracia, Emimonto, Mysia, Pannoniis duabus, hanc exposuimus fidem.

34. «Credimus in unum Deum patrem omnipotentem, creatorem et factorem universorum, ex quo omnis paternitas in coelis et in terra nominatur. Credimus et in unigenitum ejus filium Dominum nostrum Jesum Christum, qui ante omnia saecula ex Patre genitus est, Deum ex Deo, lumen ex lumine, per quem facta sunt omnia quae in coelis et quae in terra, visibilia et invisibilia: qui est verbum, et sapientia, et virtus, et vita, et lumen verum: et qui in novissimis diebus propter nos incarnatus est, et natus ex sancta Virgine, qui 0507B crucifixus est, et mortuus, et sepultus, et surrexit ex mortuis tertia die, et receptus in coelo est, et 483 sedet in dextera Patris, venturus judicare vivos et mortuos, et reddere unicuique secundum opera ejus; cujus regnum sine cessatione permanet in immensa saecula. Sedet enim in dextera Patris non solum in hoc saeculo, sed et in futuro. Credimus et in Spiritum sanctum, hoc est, paracletum, quem promittens Apostolis post reditum in coelos misit docere eos ac memorari omnia, per quem et sanctificantur sincere in eum credentium animae. Eos autem, qui dicunt de non exstantibus esse filium Dei, vel ex alia substantia, et non ex Deo, et quod erat aliquando tempus aut saeculum quando non erat, alienos novit sancta et catholica Ecclesia. Similiter et 0507C eos, qui dicunt tres esse deos; vel Christum non esse Deum et ante saecula, neque Christum, neque filium eum esse Dei; vel eum ipsum esse Patrem et Filium et sanctum Spiritum, vel innascibilem filium; vel quod neque consilio neque voluntate Pater genuerit Filium: anathematizat sancta et catholica Ecclesia.»

35. Fides haec Filii originem aeternam statuit. Eamque ex Dei substantia.—Brevibus expositio fidei hujus, sed absolutissimis usa est definitionibus. Nam condemnans eos, qui de non exstantibus esse Filium dicerent, originem ei non coeptam, sed manentem 0508A dedit. Ac ne haec origo ejus, ex qua natus est manens, alia potius quam Dei intelligeretur esse substantia; etiam eos blasphemos pronuntiat, qui ex alia aliqua substantia, et non ex Deo Filium natum esse loquerentur: atque ita cum non ex nihilo substitit, neque aliunde quam ex Deo quod est exstitit, non potest ambigi in his natus esse quae Dei sunt; quia neque de non exstantibus, neque alia quam de innascibili Patris et aeterna substantia unigenita Filii generatur essentia. Respuit vero et intervalla temporum ac saeculorum: ut qui per naturam non differt, non possit separabilis esse per tempus.

36. Deus non nisi unus est; quatenus dicantur plures. Fides superior unam Patris ac Filii substantiam praedicat.—Ex omni autem parte, qua se circumagere 0508B sollicitudo potuit, haereticorum ingeniis aditus obstruitur, ne quid esse diversitatis praedicetur in Filio. Anathematizat namque eos, qui tres deos dicant: quia secundum 484 naturae veritatem, numerum nuncupationum substantia ista non recipit, nisi ut in hominibus atque Angelis solet, cum nomen tribuitur ex honore meritorum, naturae tamen inter eos et Deum differente substantia; et idcirco dii plures sunt. Caeterum in natura Dei Deus unus est; ita tamen, ut et Filius Deus sit, quia in eo natura non differens sit: et cum Deus ex Deo sit, non potest non uterque Deus esse, quorum per generis indifferentiam non discernatur essentia. Numerus autem nominis in nuncupatione respuitur; quia non est in naturae qualitate diversitas. Cum igitur anathema 0508C sit deos dicens, et anathema sit Filium Deum denegans; absolute ostenditur unius ad utrumque nominis unitatem de proprietate indifferentis esse substantiae: cum in confessione innascibilis Dei patris et unigeniti Dei filii, neutro a se dissimilitudine essentiae differente, uterque cum Deus sit, Deus tamen unus et credendus sit et praedicandus. Sollicita itaque multum diligentique cautela episcoporum fides munit naturae genitae et gignentis indifferentiam nominis unione confirmans.

37. Non tamen fides solitarium Deum, Filium recte docet innascibilem. Qui ex voluntate nascatur.—Tamen 0509A ne rursum unius Dei praedicatio unicam ac sine progenie sua solitarii Dei velit affirmare substantiam; statim hanc condemnat temeritatem, quae quia Deus unus est, unum ac solitarium Deum patrem, habentem in se nomen et patris et filii confiteretur: cum in generante Patre et nascente Filio Deus unus esset ob indifferentis ab invicem naturae substantiam praedicandus. Innascibilem quoque Filium sanctorum fides nescit: quia natura Filii nisi ex nativitate non exstat. Nativitatis autem in eo adeo perfecta natura est, ut qui ex substantia Dei natus est, etiam ex consilio ejus ac voluntate nascatur. Ex voluntate enim atque consilio, non ex corporalis passione naturae, essentiae Dei de essentia Dei genitae absoluta perfectio est. Consequens autem est, ut eam nunc fidem 0509B retractemus, quae non olim cum Photinus episcopatu dejectus est, conscripta est.