D

Daemones, invisibiles nobis atque incomprehensibiles naturae, I, 189.

Coeli volucres cognominantur, 702.

Significantur vulpium nomine, 176.

Maris fundo, 189.

Daemonibus vivendi substantia liberaliter a Deo tribuitur, 692.

Daemones fugiunt faciem Dei ob trepidationem, sed non effugiunt, 215.

Credentium verbis torquentur, laniantur, uruntur, 189.

Tantum ad impositionem manuum nostrarum poenae suae vocibus ingemiscunt, ibid.

Daemonum tormenta et confessiones coram venerandis Martyrum ossibus, II, 567, ibid., not.

Daemonum punitorum mugitus, 376.

Christum Dei filium confitentur. 169

Daemones vitiorum jure nostri dominantur, I, 548.

Daemon ante legem Israelitas obtinebat, 733.

Lege expulsus gentes invasit, 733.

Gentibus indulta gratia ad Judaeos rediit, 733.

Daemones e gentibus expulsi haereticos obtinent, 704.

Daemones validissima fidei nostrae opera debilitare contendunt, 430.

Daemonum virtus doctrinae Dei splendore dispergitur, 615, 616.

Daemonii infamia ei est propria, qui a Deo sit alienus, 247. V.

Diabolus, Nequitiae, Potestates. 0942 Daniel, II, 436.

Temporum conscius. 146

Darius. I, 467, 635

Dathan et Abiron plaga quid animis eorum profuerit. I, 254, ibid., not.

David non sine peccato, I, 145.

Cum se sine iniquitate ait, Christi in eo sermo est, 145.

David nomen est Christi secundum carnem, 436, 510.

Quae a Deo David promissa sunt, ad Christum attinent, 506, 511.

David nomine Christi adventus praedicitur, 501 et seq.

David judicia legis agens, ea non intelligit, I, 368.

Pene a fide excidit, 346,

Fides ejus non concluditur saeculis, 316.

Praerogativae David secundum genus, secundum gratiam, secundum sacramentum, 306.

Plura praestat, quam lex jubeat, 367.

David legem servans in ea quae lege adumbrantur se extendit, 316.

Tantus est in dilectae legis meditatione, quantus dies universus in tempore, 356.

Quomodo spiritaliter legem impleat, 291.

Legis mirabilia orat ut cernat, 292.

Legem implet amore, non timore, 406.

David Spiritu sancto plenus non communia nec terrena cogitat et effatur, 289.

David psalmorum ex parte conscriptor, 501.

Psalmine auctor an causa sit, ex titulis latinis incertum est, 611.

David innuitur ut auctor psalmi qui Salomonis dicendus esset. 472

David vita infestata et periculis plena semper fuit, I, 584.

David contemptus, regis et prophetae gloriam accepit, 394.

Qui gloriam aut passionem Christi suam dicat, 136.

Factis prophetat in lege, 727.

Gestis suis Christum prophetat, 600.

Passionibus suis passiones dominicas prophetat, 605, 128.

Non tam spiritu quam passionibus prophetavit, 128.

Passionis dominicae non nescius, et patiendo prophetam se docuit et loquendo, 144.

David in deserto solis divinis studiis negotiosus, 171.

Christi in desertum secessuri propheta est, 171.

David evangelicae doctrinae non ignarus, 107.

Dominicae mansuetudinis aemulator, 107.

Per similitudinem passionum passionis Christi propheta, 107, 108.

Omnia Domini dicta atque gesta et servi fide et prophetae praefiguravit exemplo. 601

David in lege simul et in Evangeliis, I, 91.

Sive dedicatus ex lege, sive in Evangelii gloriam praeparatus, 407.—

Evangelicum atque apostolicum virum Deo conformans, non ignarus fuit evangelici sermonis, 407.

Non evangelicorum et apostolicorum praeceptorum, 287.

Non consummationis multiplicis, 354.

Praedicator fuit Evangelii, 341;

et apostolicae fidei, 91.

Ipse sibi et universis doctor, prospector, emundator et judex, 377.

In se caeteris credendi, agendi, intelligendi, ignorandi, sperandi, precandique formam constituit, 403.

Psalmo CXVIII evangelicum virum perfecta legis observatione consummat. 403

David spei evangelicae et apostolici gaudii particeps, I, 607.

Certus conformem se Dei gloriae praeparari, 167.

Sperat aeterna, 91, 347, 374.

Affectus illius totus in coelum est, 552.

Optat videre Deum, 173, 325.

Et Filium Dei, 173.

In adventum Jesu se totum extendit, 412.

Animo deficit prae desiderio illius, 343, 380.

Illum sibi doctorem quaerit. 330

David de gloria sua non insolescit, I, 498.

Quibus divitiis gaudeat, 286.

Illius modestia, 326, 338, 342, 398, 399, 411.

David humillimus fuit, cum ipsi subessent plures superbiendi causae, 366 et seq.

Eum humilitatis modestia intra disciplinam evangelicam continuit, 367.

David virtutes sibi tantum proprias non refert ad meritum, 378.

In operibus bonitatis totius perfectus, non hoc sibi putat sufficere ad salutem, 400.

Licet corpore ut uter in pruina frigeat, de naturae suae firmitate nondum confidit, 345.

Non gloriosas dotes, sed humilitatem in se conspici precatur. 404

David aream coemit ad locum templi, I, 507.

Nocte media surrexit ad laudandum Deum, 328.

Novit etiam in adversis gratiam Deo referendam, 331.

Illius in peccantes affectus, 320.

David non postulat inimicorum ultionem, sed conversionem, 341.

Ultionem sui Deo reservat, 404.

Obtrectationi locum non dat. 167

Debitum. I, 431

Decius. II, 564, 566, 567, 594

Declinare quid, I, 296, 456.

Declinandi a Deo affectus sequitur vitia, non praecedit. 97

Defectio animi unde oriatur, I, 343.

Defectionem animae sequitur defectio oculorum: quid haec sit. 343

Delectatio corporis qui animam inficiat, I, 172.

Quomodo mentis gaudiis sensus corporis imbuendus. 172

Demophilus, II, 668, 680.

Arii haeresim damnare recusavit, 673.

Sirmiensem fidem Liberio exponit. 678

Dentes peccatorum. I, 140

Deputari quid sit. I, 613

Derelictio Christi. I, 808

Desertum sentiendum est, in quo nulla Dei habitatio sit, I, 722.

Desertum quo Christus post resurrectionem se recepit, 121.

Deserta, gentes. 220

Desiderare. Quid maxime desiderandum, I, 169.

Optamus nobis, quod Deo videmur optare. 335

0943 Desiderius. II, 647

Detractioni locus non est dandus. I, 367

Devotioni officium in tentationibus non debet deficere. I, 601

Devotarum Deo mentium libertas. I, 780

Deus ob quae nomina laudandus sit, I, 527.

Per cognitionem nominis Dei ad scientiam ejus proficimus, 527.

Divinis rebus nomina secundum naturae intelligentiam aptata, II, 64.

Dei cognitio quorsum desideranda, 3.

Deum non ignorabilem, tamen inenarrabilem scire, perfecta scientia est, 31.

Deus totus est imperscrutabile profundum, 404.

Dei secreta homo non penetrat, I, 490.

Ea scrutari pium est, sed inscrutabilia confitenda sunt, 491.

In Dei rebus mens humana deficit, II, 358.

In Deo est quod percipi potest, 359.

Qui plus in eo vult videre quam potest, excaecatur, 359.

Deum possumus quantum in nobis est admirari, non quantus ipse est cognoscere. I, 621

Deus simplex et non humano more cogitandus, II, 313.

Sensu nostro non persequendus est, sed adorandus, 314.

Ab Hilario sola veneratione intelligitur, 402.

Dei virtus non nostro concipiendi modo metienda, 68.

Dei gesta non succumbunt naturalibus mentium sensibus; cur, 11. In incomprehensum profundum demersa ejus omnia sunt, 403.

Qui Apostoli exemplo divina sunt cogitanda, 403.

De Deo opinandi piae intelligentiae species, 403.

Deum in rebus naturalibus qui intelligamus, 440.

Divinis exemplis non satisfaciunt humanae comparationes, 199.

Deus incomparabilis, I, 401.

Rerum creatarum comparatione ad ejus intelligentiam juvamur, 401.

Quatenus per corpoream comparationem res divinae illustrentur. II, 200

Deus non nisi per se cognitus, II, 14.

Intelligi non potest nisi per Deum, 116, 117.

Divinarum rerum cognitio e divinis haurienda doctrinis, 81.

Ex Dei de se testimonio, 200.

Dei cognitio in operibus est, I, 626.

Qui se rerum divinarum arbitros deputant, arguuntur, II, 288.

Antiquorum de Deo variae sententiae, 3.

Reprobantur, 4.

Variae eorum quaestiones et opiniones de Deo, rebusque divinis, I, 165.

Quam certior e sacris libris scientia hauriatur. 166

Deus infinitus et immensus brevibus humani sermonis eloquiis intelligi non potest vel ostendi, II, 497.

Impium est de natura Dei verbis enuntiare se posse confidere, 402.

Divinae res inenarrabiles, 71.

De Deo non aliter loquendum est, quam ipse de se locutus est, 117.

Dei de rebus non humano aut saeculi sensu loquendum, 198.

De quibus non relictus est nobis alius quam Dei sermo, 206.

Quatenus ad eas eloquendas communi sermone utendum, 72.

Quae Dei sunt credidisse ad salutem sufficit, quibus non licet de eo loqui quod volunt. 499

Deus per Moysen manifestari saeculo coeptus est, II, 127.

Dei nomen ante Christum quomodo ignotum, 59.

Dei nomen olim Deus Abraham, Deus Isaac, etc., I, 557.

Secundum Evangelia Dei unigeniti pater, 558.

Deus nobis manifestatus est esse pater, non pater manifestatus quod Deus sit. II, 64

Deus quid sit, I, 181.

Dei substantiam qui volunt dilatari et contrahi, refelluntur, II, 490.

Deo nihil tam dignum, quam ut excedat quidquid cogitare possimus, 5.

Majus minusve officium praestare ei non possumus, quam ut tantum eum esse intelligamus, quantus intelligi non potest, et potest credi, 7.

Deus totius pulchritudinis pulcherrimus, 6.

Pulchritudo ejus nec sermone potest explicari, nec sensu percipi. 6

Deo nihil magis proprium, quam esse, II, 4.

Soli ei convenit ita esse, ut infectus sit, I, 577.

Nihil ante est, nihil aliunde, nihil extra, II, 405.

Ante id, quod proprium Deo est, semper esse aliquid aliud intentio retroacta non capit, 422.

Deum esse qui negat, publico assensu stultus judicatur, I, 95.

Deum non esse vitiorum oblectatio persuadet, dum veri necessitas cogit eum esse confiteri, 95.

Deum esse testantur praeclara ejus opera, 533.

Deus esse intelligendus est ex iis quae sub lege praestitit, 198.

Deum esse ex mundi contuitu nemo non sentit, 95.

Hoc vel coelum contuens quisque sentiet. 198, 440

Deus non est secundum nos corporalis, I, 455.

Incorporalis est, 492.

Qui corporeum volunt, quia ad illius imaginem homo conditus est, refelluntur, 492.

Membrorum nostrorum nomine vocatur virtus qua efficit quod membris nostris convenit, 492.

Alia interpretatio, II, 412.

Dei membra intelligi possunt angelicae virtutes, I, 494.

Dei cor, manus, oculi, quid, II, 413.

Dei os, virtus, sapientia, brachium et imago Christus est. I, 334

Dei summa simplicitas, II, 141, 244.

Deus compositionis expers est, I, 492.

Neque est ex compositis, aut ex inanimis, II, 198.

Neque ex obscuris, infirmis, aut disparibus, ibid.

In Deo non particulata, sed tota, non vivificata, sed viva, 306.

Totum in eo quod est, unum est, 198.

Totum quod in eo est vivit, 199.

Deus in spiritu dona dividit, sed in donis non dividitur, I, 709.

Quod Deus est, 0944 Deus totum est, II, 141.

Nihil in eo nisi virtus, nisi vita, nisi lux, nisi beatitudo, nisi spiritus, 141.

Dei summe simplicis quales sint proprietates, 282.

Deus se omnem per sua edocet 230

Dei aeterna immutabilitas, I, 800 et seq.

Deus non est mutationi obnoxius, 37; II, 314, 405.

In Deum non cadit rerum subitarum nova repensque molitio, I, 235.

Deus demutationem nesciens nihil ex substantia sua caro factus amisit, II, 491.

Dei filio crucifixo corruptionem non est perpessa deitas, 491.

Deus ita est, ut qualis est, talis et semper sit, I, 38.

Ipse est, in sese est, secum est, ad se est, suus sibi est, et ipse sibi omnia est. 38

Dei simplicitas et immensitas, II, 230.

Deus ubique, I, 455.

Totus et semper et ubique est, 628.

Ubique idem et totus, 400 et seq., 493.

Quomodo vitiosis non inest, 401.

Longe a Deo sunt, qui longe a cognitione Dei, 198.

Deus infinitus in omnia circumfusus est et infusus, II, 5.

Quomodo in omnia circumfusus et transfusus, I, 545.

Dei infinitas omnia excedens, 623.

Nullus sine Deo, nullus non in Deo locus, II. 6.

Neque in aliquo ipse, neque non in omnibus est, 6.

Deum monte vel templo claudentium error, 45.

Deus non clauditur locis, I, 468, 514.

Quae vulgo illius domus, 467.

Quae vera, 408.

Dei habitatio non coelum visibile, 440.

Sed Filius, 440.

Et Filio mediante fideles, 440.

Non excluditur publica de Dei sede opinio, ut ei coelum coeli throno sit, 441.

Deus non est in diversae a se naturae habitaculo, II, 100.

Intra Deum omnia, et extra eum nihil illius capax, 45.

In Deo omnia sunt, Deus in semetipso, 46.

Deum esse omnia in omnibus noster profectus est, 406.

Quod in Deo infinitum est, semper se infiniti sensus nostri recursui subtrahit. 422

Dei Sapientia aeternis se coaeternam docet. II, 430

Dei scientia, II, 313.

Unde mirabilis, I, 569.

Quomodo universa complectatur, 235.

Deo futura pro factis sunt, 436.

Proprium ei est futura cognoscere, II, 306.

Deus per naturae scientiam hominum praescit voluntates, I, 139.

Praesciendo necessitatem non infert, ibid.

Dei scientiam qui promoveat ignorantiae nostrae conscientia, II, 440.

Deus quomodo cognoscat aut ignoret, I, 29 et seq.

Dei ignoratio non est ignoratio, sed sacramentum, II, 311.

Aut tempus est non loquendi, aut dispensatio non agendi, 307.

Deum scire non est ignorantiae demutatio, sed temporis plenitudo, 307.

Deum nescire, non naturae potius quam voluntatis est, 309.

Deus Filius nescire quod tacet, et Pater quod non tacet scire dicitur, 313.

Deus interrogat aut peccatis veniam, aut fidei honorem redditurus, I, 419.

Deo visus omnis in virtute naturae est. II, 188

Dei virtus dextera significatur, I, 175.

Virtuti suae mandare non convenit nisi Deo, 234.

Dei virtus et sapientia Christus, in quo omnia potest, et sapienter potest, II, 419.

Dei manus, Christus ut Deus, I, 616.

Deo soli congruit omnia facere quae velit, 530.

Deus naturae legibus non subjacet, II, 314.

Omnia posse credendus est, 53, 314.

Dei virtutes lex humana non potest moderari, 369.

Deo possibile est, quod homini est inintelligibile, 49, 60.

Dei est quidquid per homines geritur mirabile. I, 543

Dei potentia se certo manifestat gestis, quorum ratio nobis occulta manet, II, 52.

Dei magnitudinem testantur opera, I, 560.

Dei majestas operum dignitate terribilis ostenditur, 197.

Dei potestatem et misericordiam spe metuque testamur, 639.

Dei opera potenter effecta, 623.

Nobis non admirationem tantum, sed et utilitatem afferunt. 623

Deo nihil deest, I, 38; II, 404.

Nihil ei deest, nihil accedit, 402.

Qui nihil ei accedat cum clarificatur a nobis, I, 263; II, 57.

Deo quod optare videmur, nobis optamus, I, 535.

Deus nostra potius, non sua causa venerandus, II, 539.

Dei sanctitas nihilo eget, nisi ut se alius utatur, I, 624.

Plena est terroris suavis, et terribilis suavitatis, 624 et seq.

Deus creatis non eget, 38.

Creata condidit, non ad suam, sed ad creatorum utilitatem, 38.

Dei misericordia sola rerum faciendarum causa fuit, 544, 546.

Deo in creandis rebus nihil novum ac repens est, II, 431.

Deus universitatis hujus corpus cogitationum partibus non condidit, 431.

Nihil non semper cum Deo fuit, 431.

Quae ad creationem sui coepta sunt, ad Dei vel scientiam vel potestatem non sunt inchoata, 431.

Deus fecit ventura, I, 235.

Quae ei ob scientiam et virtutem sunt facta. 581

Dei providentia, I, 636.

Deo non est digna rerum a se conditarum incuria, II, 4.

Deus omnium auctor operari non cessat, I, 266.

Absque ullo labore, 266.

Dei in mundi gubernatione miracula varia, 530.

Deo humanorum operum curam esse multi negant, 622.

Ne quod judicium Creatori ob vitam recte criminoseve actam relinquant, 20.

Refelluntur, 181.

Dei providentia perpetua erga Ecclesiam. 469

Dei sanctitas humanis auxiliis non se subtrahit, I, 627.

Dei ad homines varii prospectus, 96.

Deus incorporalis 0945 quomodo oculos ad nos convertat aut avertat, I, 200.

Deus adspicit ad puniendum, 388;

ad terrendum, ibid.;

ad miserandum, 388.

Hic adspectus innocentia promerendus, 388.

Deus ut ad poenam et ad misericordiam respicit, ita vultum suum ad utrumque deflectit. 390

Deus nescit aliud aliquando quam dilectio esse, II, 305.

Nihil in eo nisi bonum et aeternum, I, 429.

Deus nihil potest agere nisi secundum verbum suum, adeoque nihil nisi bonum, 295.

Aut iniquitatis aut malignae voluntatis argui non potest, 113.

Mala non malevolus excitat, ibid.

Deum bonum ex nativitate nostra discimus, II, 147.

Sapientem prodit mundi creatio, 147.

Deus non nos ad mali originem inchoavit, 145.

Cujus bonitati repugnat, ut nos ad injuriam aut ad dolorem genuerit, I, 392.

Dei in Israelitas benignitas et beneficia, 536.

Deus voluisset populum suum non judicari, 536.

Dei suavitas aequis omnibus semper patet: cur ab iniquis non capiatur. 624

Dei egemus benignitate, I, 527.

Deus non est praedurus judex, sed rationem habet infirmitatis humanae, 605.

Dei bonitas erga eos qui ex infirmitate labuntur, 99.

Deus praecipue ob misericordiam laudandus, 626; cur, 626.

Dei misericordia et patientia, 330, 486, 626.

Dei justitia per misericordiam non excidit, 625.

Dei bonitas simul et severitas intuenda, 326.

Dei bonitatem justitia moderatur utendi modo, non praebendi, 624.

Deus vult nostram salutem, et ex constituta lege peccantium damnationem, 717.

Unicuique pro fidei diversitate aut proximus aut remotus, 560.

Sanctus est sanctis, et perversis aversus, secundum uniuscujusque mores, 429.

Deus peccatoribus ignis consumens, et fidelibus lux, 326.

Ab impiis iniqua agentibus non cogitatus, mala contra ipsos convertet. 112

Dei severitas quibus verbis in Scripturis enuntiari soleat, I, 232.

Divina ultio humanae exemplo enuntiatur, 232.

De ira quid, 40.

Non prodit ex motu repentino, 40.

Quam nunc in peccantes temperata, 41 et seq.

Dei irati verba nunc benignitate temperata ad poenitentiam invitant, 41 et seq.

Deus iratus quomodo misereatur, 155.

Deum etiam punientem, justum fatetur fides, 391.

Deus justitiam et misericordiam in poena qui teneat, 626.

Non nos tradit in vitia, 428.

Cum nos eum deserentes deserit, tradere dicitur. 428

Deus de se ad humanae naturae sensum locutus est, II, 84, 144, 244.

Dei dictum non aliter intelligendum quam dictum est. 143.

Dei sermo ex usu loquelae nostrae pendendus, I, 262.

Deum verbi sui esse memorem quid, 319.

Dei poenitentia, 650.

Deo somnus, vigiliae, oblivio, etc., secundum meritorum nostrorum differentiam adscribuntur, 615.

Deus somni expers secundum fidem nostram vigilat aut dormit in nobis. 429

Deus invisibilis est oculis carnis, I, 325.

Neque videri potest in hac vita, 325.

Qui invisibilis, qui super terram visus, II, 101.

Dei visionem ardenter expetiit David, I, 172.

Deus homini, nisi assumpto homine, cognitus fieri non potuit, 614.

Homo factus est salva divinitatis suae natura, II, 325.

In homine ad Jacob et ad Abraham venit, 94.

In homine a Jacob intellectus et visus est, I, 150.

Deum vidit Esaias, neque alium vidit nisi Filium, II, 125.

Deum patrem visum nemo fatetur, 126.

Deus pater, a nemine visus vel auditus, in Filio videtur vel auditur, 296.

Deus olim per prophetiam auditus, nunc per fidei fiduciam contemplandus, I, 440.

Dei conspectum ferre nequit immundus 681.

Deum visuri sunt omnes mundi corde, 326.

Deum videntes omnem gloriam suam ex conspectu gloriae ejus sumunt, 326.

Qui videntis nos Dei lumen accipiamus. 390 et seq.

Dei requies quomodo in sanctis, I, 514.

Deus piorum mentes qui inhabitet. 504

Dei tantum est per se ex mortuis resurrexisse, II, 184

Deus non est nisi unus, II, 4.

Deorum multitudinem Ecclesia non cognoscit, I, 529.

Deus idem legis et Evangelii, 219, 558.

Idem legis latae, et universitatis, 636.

Deum unum quam fraudulenter profiteantur Ariani, II, 103.

Deum unum pie non praedicat, qui solum, 177.

Deus nobis unus, non solus, I, 442;

non solitarius, II, 484, 489;

non unicus, 241, 242, 246.

Deus non persona unus est, sed natura, 501.

Dei neque unio, neque non unitas est confitenda, 175.

Deum et Deum Moyses et Evangelia testantur, 105.

Dei jubentis et Dei facientis distinctio, 84, not. ibid.,

Aequalitas. 87.

Deos veros duos credi fides non patitur, 279.

Patrem et Filium cur non agnoscat fides duos deos. 201 et seq., 210

Dei unitas non officit Filii deitati, II, 82

Dei unius fide illaesa Filium Deum confitemur, 128, 185.

Filius et Pater Deus unus est, 95.

Non unione, sed proprietate, 374.

Unum in fide nostra sunt uterque, non unus, 13.

Dei unitas quomodo maneat cum Filii generatione, 278.

Dei filium innascibilem esse Dei unitas non patitur, 496.

Quod 0946 unus innascibilis Deus est, Deo unigenito adimi non potest quod Deus est, I, 443.

Non quod unus in duos divisus sit, 443.

Deus idcirco unus, quia neque duo innascibiles, neque unigeniti duo, sed unus ex uno, et ambo unum, 443.

Pater et Filius non uterque idem ipse; quia natura gignendi, non nuncupatio sola, fecerit Patrem et Filium. 443

Deo aequalis sola nativitas creditur, II, 197.

Deum unum verum non apprehendit, qui Patrem et Filium prius non confitetur, 126.

Deus verus et unus est in Patre et Filio subsistentibus, 106.

Deus nobis in Patris et Filii nominibus personisque unus, 642.

Nec alia de causa in nos excitatum est odium Judaeorum, gentilium, haereticorum, 642.

Deum patrem Filio majorem esse Ariani Sirmii decernunt, 464.

Eumque solum scire Filii nativitatem, 465.

Deus pater major est, dum pater est: sed Filius, dum filius est, minor non est, 302, 499.

Deus ab unitate excidit, si aequale quid habeat, quod sit extra eum, 197.

Qui Deum semper patrem fuisse negant, refelluntur, 427.

Deus non potest intelligi pater temporalis, 475

Dei patris essentiam, quantum in se est, Ariani perimunt, 473.

Profectus est dignitatis, genuisse potestatem, nec alienasse naturam. 197

Dei patris proprietas, II, 421.

Dei filii proprietas, 421.

Pater a Filio sola innascibilitate discernitur, 491.

Praeter originis causam non differt ab innascibilitate nativitas, 481.

Deus principium est Filio, a quo sumunt universa principium, 496.

Deus numquam sine Sapientia, Virtute ac verbo suo. 439

Dei patris et Dei filii unitas non humano more cogitanda, II, 285.

Qualis sit, 243.

Dei patris ac filii essentia vitae nomine significatur, I, 468; II, 472.

Unde una utriusque essentia demonstratur, 469.

Dei patris et filii natura una, 226, 395;

unus Spiritus, 228;

eadem virtus, 504.

In filio et Patre ut indiscretum deitatis naturaeque nomen, ita et virtus, I, 110.

Dei patris et filii unum opus, II, 292.

Scientia et voluntas eadem, 315.

Voluntas ad naturam eadem, ad nativitatis significationem distinguitur, 316.

Filius a Patre nec substantia differt nec tempore, 488.

Deitatis substantia in Patre et Filio nec genere nec voluntate dissidet, I, 513.

Ut unum sunt essentiae nomine, ita et genere, II, 484, 489, 493.

Filii et Patris unitas in natura, I, 169.

In potestate, 170.

In uno uterque confitendus, et tamen non unus intelligendus qui uterque sit, 170.

In Filio Dei potestas vel accepta vel nata est, 170.

Dei patris et filii unitas hinc probatur, quod Spiritus sanctus ab utroque accipit, II, 227.

Filius aequalis patri, quia de ipso, ut de Patre, sumit Spiritus sanctus, 315.

Utriusque est creatio, et reconciliatio nostra. 249

Deus unus pater si non sinit Christum esse Deum, non sinitur esse Dominus, quia Christus unus est Dominus II, 239, 242.

Deus pater et Christus Dominus unus est spiritus, sed non singularis, 235 et seq., 239.

Non possunt separari a se natura, spiritu ac virtute, 241.

Is qui inest non dissolvendus ab eo in quo inest. 129

Deus pater et filius in se mutuo significantur, II, 324.

Deus Verbum magis jam in principio apud Deum esse cognoscitur, quam nasci, 475.

Deus in Deo quomodo sit, 146.

Patri ac Filio mutua sibi ac similis invicem natura, 499.

Qui sibi invicem insint, 201, 202.

Qui in sese sint. 51, 207, 209, 298.

Filius vivens imago Patris, in quo consignata naturaliter Dei forma. 324.

Pater et Filius tanquam speculum unus unius est, 312.

Apparens Filio, vel susceptus a Filio, Patri apparebit in Filio, I, 173.

Ex substantiae similitudine et proprietate naturae alter est in altero, 621.

Deo simile esse non potest nisi quod ex se erit, II, 65.

Deus unigenitus Deo patri in omnibus per plenitudinem verae in se divinitatis aequatur, 421.

Deus pater omnem se in eo habet cui pater est. 306

Deus unus post extremum judicium etiam ab invitis intelligetur, I, 647.

De Deo patre ejusque filio fides Ecclesiae, II, 74.

Hilarii fides, 499.

Arianorum doctrina, 72.

De Filio et Spiritu sancto quid simpliciter credendum. 444

Deus non est solitudine sua venerandus, II, 146.

Deus iis solis pater est, qui Filium colunt, 155.

Dei Patris et Filii aequalis veneratio nobis imposita est, 412.

Filius in Patre, et Pater in Filio laudatur, I, 621.

Deus publica et constanti praedicatione laudandus, 202.

Unde laudandus, 202.

Deum omnis sermo ac sensus loqui debet, II, 24.

Deo exaltando nullus est modus, I, 137.

Hoc significatur, cum super coelos exaltandus dicitur, ibid.

Lege cessante Deus vivae intelligentisque hostiae laudibus est honorandus, 174.

Deus honorem a nobis non accipit nisi per Deum. II, 116

Deum ex operibus multi laudant, pauci regem sibi futurum credunt, I. 622.

Deo indignus est in viles et in degeneres dominatus, 542.

Deum intelligenter exquirendi modus, et paucitas exquirentium, 96.

Rarus est qui se Dei audeat dicere, 353.

Quis hoc audeat, ibid.

Deum suum dicere 0947 sanctorum est, I, 387.

Etiam Filii Dei proprium est, 587.

Deus Patriarcharum et Prophetarum Apostolis tamquam successionis haereditate est proprius, 324.

Deus omnium pater, propria et communi ratione Christi pater est, II, 384.

Deus Patri nullus est, Filio Pater est, nobis vero Pater et Filius. II, 97

Deo nunc non serviunt omnia, I, 351.

Dei de perdito Israel consolatio est populus fidelis, 536.

Deus per omnes fere gentes praedicatus, 237.

Dei nomen in omnibus gentibus sanctum, 559.

Deus exaltari nequit, nisi prius descenderit. 135

Deus natura non est nisi unus, plures sunt ex nuncupatione, II, 483.

Dii per nuncupationem sunt homines, I, 529.

Beati, 542.

Dei nomen sancto cuique per indulgentiam aeternitatis est destinatum, II, 596.

Dii plures in coelo et in terra qui, 542.

Dii in coelo sunt Angeli. 530

Deos quam plures finxerunt ethnici, I, 197.

Ex multitudine virtutum Dei, venerationem falsorum in diis nominum mentientes, 197.

Ad unum revocantur, 198.

Dei honor elementis delatus quae quisque sibi legit, 645.

Dii falsi ex elementis saeculi, ex regum nominibus, ex errore saeculi, 605.

Dii putati sunt heroum nomina, elementorum creationes et materies metallorum, 201.

Dii gentium virtute fidelium subjiciuntur ad poenam, 189.

Eorum templa post Christum praedicatum muta, 189.

Nonnihil ante sonuerant, 189.

Deorum gentilium servi, 442.

Quam pertinaces sint in errore. 441

Dexterae nomine partem optimam Scriptura demonstrat, I, 430.

Dextera virtus significatur, 560.

Dextera Dei, virtus Dei. 175

Diabolus pirata, II, 711.

Puncto temporis omnem mundum obit, I, 278.

Diaboli incolatus, saeculum, 85.

Ministeria et officia in hoc saeculo, 431.

Diaboli figura, Pharao, 534.

Diaboli suorumque clades in Pharaonis interitu adumbrata, 223.

Diabolus quomodo calumniatur, 380.

Quomodo cum suis regnum Christi nunc perturbet, 200.

Iniquitatum omnium auctor est, 599.

Diaboli opus est omnis infidelitas, 750.

Hostis noster in speculis positus nobis semper insidiatur, 179.

Dulce ei est peccare nos, ut peccatorum nostrorum testimonio glorietur, 278.

Diabolus vitiorum nostrorum incentiva praebet, 278.

Instigat ad peccandum, et arguit peccantes. 279

Diaboli tentationes variae, I, 379.

Arma et militia, 730.

Dentes ejus ira, cupiditas, etc., 450.

Diabolus angelique ejus laqueos nobis semper extendunt, 368.

Diaboli tentamenta maxime grassantur in sanctos, 677.

Cur, ibid.

Illius contra justos odium et pugna, 353.

Diabolo in nos via quomodo paretur, 698.

Quomodo geminam cupiditatem conetur accendere, 345

Diaboli impetus quid Deo plenis, quid vacuis efficiant, 449.

Diaboli domus, peccator, 378.

Quomodo ipsi tradatur, 378.

Diabolus vitiorum funibus nos ligat, 328.

Insidias maxime per homines aptat, 585.

Utitur hominum ministerio ad injurias piis viris inferendas, 484.

Scripturas memorans, silet quae contra se, 678.

Falsum intellectum imprudentibus insinuat. 382

Diabolus qui Christi deitatem explorare ac patientiam frangere tentet, I, 678.

Christum esse Deum suspicabatur, non cognoscebat, 677.

Dignum fuit nequitia ejus, ut in homine vinceretur, 677.

Diabolus per Judam et Judaeos Christum insectatus est, 605.

Eo principe passus est Christus, 590.

Diabolus in satana criminum suorum nomen audit, 679.

Ligatus est cum satanas a Domino est nuncupatus. 730

Diabolicae potestates, inimici fortissimi, I, 614.

Quare et quomodo montes, 188, 614, 754, 774.

Hi montes jam a Christo obtriti, et fumo aeterni ignis involuti, ac sic poenis aeterni judicii praeparati, 188.

Diabolus fumat, nondum totus uritur, 615.

Qui ultioni praeparetur, 615.

Diaboli potestas adventu Domini confracta, 615.

Sanctorum fidei utcumque subjectus diabolus, 615.

Nunc cum nocere nititur, vincitur, II, 711.

Maximas tamen adhuc habet vires, I, 615.

Diabolum non tam per Christum, quam etiam per discipulos, Deus vinci voluit, 803.

Qui eum contrivit, ac fidei suae animae subdidit, consummate sanctus est, 345.

Diabolo victo, non desunt nobis angelorum ministeria, 679.

Diabolus non obtinet, nisi quos Deus deserit, 428.

Nisi qui a Deo discedente sibi traditi fuerint, 379.

Diabolo traditur, qui ab Ecclesia resecatur. 379

Diaconus baptizans fungitur officio apostolico. I, 237

Diapsalma quid, I, 14, ibid., not.

Diapsalmae interventu mutatur persona cui dicebatur, 112.

Diapsalma sensum demutans, 122.

Sensus ac personae demutationem docens, 201, 206.

Sine personae aut sensus demutatione. 134

Dicti ratio ex rei dicendae sensu est intelligenda. II, 45

Didimion. II, 693

Didrachma. I, 756

Dies quid, I, 43, 695.

Dies secundum legem, 124.

Dies pro aetate vel tempore hominis nuncupari solet, 81, 128,

0948 Dies, sanctorum lumen, I, 351.

Dies pleni sanctis. 126

Dies novissimus cur nemini cognitus. I, 792

Difficultas ex infirmitate oritur. II, 314

Dignitas nominis est in conservato proposito voluntatis. I, 218

Dilatatio cordis. I, 303

Dilectio commendatur, I, 394.

Diligere plus est quam facere, cur, 383.

Dilectioni ex comparatione praeferri solet dilectio, 28.

Dilectionis proprium officium, 476.

Dilectionis operatio extra timoris necessitatem est, 406.

Dilectionis est, vitiorum et usum recidere et voluntatem, 408.

Dilectio Dei sine Christo, aut Christi sine Deo non potest esse utilis, 782.

In dilectione proximi concluditur quidquid in lege mandatum est, 409.

Dilectio perfecta quae. 383

Diluvio prima mundi crimina abluit Filius Dei. I, 182

Diocletiana civitas. II, 658

Diocletianopolis. II, 632

Diodorus. II, 632

Diogenes. II, 667

Dion, seu Dianaeus. II, 665

Dionysius de Elida. II, 632

Dionysius ab Elica olim depositus. II, 658

Dionysius de Lignedon. II, 632

Dionysius Mediolan., II, 675.

Propositam fidem Nicaenam primus scribendo profitetur, 540.

Illius exsilium. 562

Dioscorus. II, 632

Directio. I, 567

Discalceati Hilario ignoti. I, 712

Discretionis bonorum et malorum plura exempla et figurae. I, 792, 794, 808

Disciplina quanto fervore arripienda, I, 58.

Disciplina ecclesiastica. II, 662

Discipuli Christi favore erga Israel tenebantur. I, 761

Dissimilitudo. V. Anomoeusion.

Disputationes impiorum quam perniciosae, I, 167.

Disputationis scopum evitant haeretici. I, 20

Dissimulationis subdolae reatus. II, 461

Divisio per fidem aut per futurum judicium. I, 157

Divitiae quibus in rebus consistant, I, 286.

Dives in Domino esse quis non potest, nisi cum contemptu atque inopia saeculi, 287.

Divitiae coelestes non nisi damno saeculi possidentur, 736.

Divitiarum illecebrae et vanitas, 169.

Non concupiscendae sunt eas non habentibus, et habentibus voluntas ab his referenda est, 169.

Cavendum ne cupitae dominentur, ibid.

Divitiarum cura periculosa, 764. Crimen non est in habendo, sed in habendi modo. 763

Divites insolentes esse praestat opulentia, quam inaniter, I, 90.

Divitiarum fiducia maxime timorem Dei avertit, 90.

Divites magis religiosos esse oportet, 90.

Eorum avaritia inexcusabilis, 90.

Divitiis quomodo quis utatur post mortem, 90.

Divites inter et pauperes commercia. 794

Docimo. II, 665

Doctorem non terrenum sibi quaerit David, sed Christum, I, 330.

Docet Pater, cum auditur Filius, II, 296.

Doctrinis Dei erudita fuit omnis aetas, I, 402.

Doctrina multimoda Scripturae. 540

Doctrina sessionis et cathedrae nomine indicatur, I, 566.

Docere exemplo potius quam dictis optimum est, 696.

Non sufficit docuisse quae recta sunt, nisi refellantur quae impia sunt, II, 215.

Doctrinae apostolicae et propheticae sunt sagittae, I, 473.

Doctrina apostolica et sanctorum nubibus significatur, 532.

Doctrina regni Dei quomodo virga, 51.

et seq. Doctrinae coelestis intelligentia cui pateat, 387.

Doctrinae coelestis veritatem non recipit iniquitas, 346.

Ut homo doctrinae Dei sit capax, prius confitenda ei sunt peccata, 296.

Doctrinae Dei cognitio non erit, nisi fidelia opera praecesserint. 287

Doctrina placiti et non rationis. II, 321

Doctrina sana cum praedicatoribus suis exsulat. II, 323

Doec proditor, figura Judaeorum. I, 80

Doliceus. II, 664

Dolor unde sentiatur, II, 329, 344.

Quomodo arceatur fidei vi et gloriae cupiditate, 353.

Doloris sensu cur non laesus in passione unigenitus Deus, I, 114.

Dolorem in Christum cecidisse sensit Hilarius, 141, not.

Dolor vulnerum in Christo. 254, 255

Dominianus. II, 631

Dominus est, qui carni non servit. I, 543

Dominica habet sabbati perfecti festivitatem, I, 9.

Dominica neque jejunandum, neque strato in terram corpore adorandum. I, 8

Dominicum, pro Ecclesia. II, 540

Dominius. II, 666

Domus Dei vulgo templa, I, 467 et seq.

Aedificiorum domibus non concluditur Deus, ibid.

Domus Domini spiritalis, 433.

Domus Domini, domus unanimitatis, 437.

Unius mentis et fidei et charitatis domus est, 437.

Domui Dei nulla virtus sine pace, 438.

Sanctitas, aequitas, continentia humana 0949 Deo domus ac templum est, I, 468.

Domum Dei esse plus est, quam civitatem Domini esse. 438

Domus Dei, Ecclesia, I, 186.

Una est et plures, 469.

Domus hujus lapides, 434.

Fundamentum, structura et ornamenta, 468.

Domus Dei claves habent Apostoli, 434.

Domui eidem sociantur qui unitatem servant, 434.

Sanctae istius domus participationem non habent peccatores. 434.

Domus Dei bona, dona ei a Christo data, 486.

Bona alia plena et perfecta. 186

Domus Dei, homo a filio Dei assumptus, I, 187.

Bona ipsius, virtus, gloria et aeternitas. 187

Domus Dei, fidelis cujusque corpus. I, 187

Domus Dei corpus et anima, I, 469.

In ejus aedificatione ars humana deficit, 470.

Unus perfectae illius aedificationis artifex, Christus. 469

Domicilium patulum inconceptibili Deo opus est, I, 317.

Difficilia omnia et angusta sunt, cum divini Verbi habitatione sumus indigni. 317

Domesticae calumniae quam aegre caveantur, I, 389.

Fidei excidium solent afferre. 390

Donatus Carthag. II, 647

Dona pretiosa sunt, quae charitatem commendant, II, 163.

Dona in Spiritu Deus dividit, sed non dividitur in donis, I, 709.

Donis spiritalibus eo humiliter utendum docet Apostolus, quod ea ad utilitatem data tradit, 365.

Dona Dei sunt etiam ea, ad quae valere videtur nostra industria, 446. V. Munus.

Dorlani. II, 665

Dormitatio et somnus quid differant. I, 301

Dormitio Dei in nobis. I, 429

Dui. II, 633

Dux nobis in via mandatorum Dei necessarius. I, 308

Duces. II, 651, 661