167

ὁ τὸν υἱὸν ουτω καλέσας δηλοῖ καὶ τὸν πατέρα καὶ τὸ αγιον πνεῦμα. ὡς γὰρ μία θεότης, ουτω καὶ τὸ υψιστος εν, ινα μηδὲν τούτῳ διαφορὰ ῃ περὶ τὴν τριάδα, ωσπερ ἐν τοῖς αλλοις ὀρθῶς θεολογοῦμεν.

843 Ps 83,2.3a ̔Η ̔Ως λέξις οὐχ ὁμοίωσιν καὶ παραβολὴν ἐνταῦθα σημαίνει

ἀλλ' αὐτὸ τὸ ἀγαπητόν, ωσπερ καὶ ἐν τῷ Μωυσεῖ ̓Εν ολῳ τῷ οικῳ αὐτοῦ ὡς θεράπων, καὶ ετι Χριστὸς δὲ ὡς υἱός. τὸ γὰρ ̔Ως υἱὸς ἀληθείᾳ υἱὸν ἀλλ' οὐχ ὁμοίωμα τοῦτο σημαίνει, καὶ Μωυσῆς δὲ οὐχ ὁμοίωμα θεράποντος τοῦ θεοῦ ην ἀλλὰ θεράπων ην αὐτοῦ. οθεν ἐπὶ τῆς προκειμένης λέξεως οὐ κατὰ παραβολὴν ἀλλὰ κατὰ ἀλήθειαν ἀγαπητὰ τὰ σκηνώματα τοῦ θεοῦ. καὶ εἰ νοήσαμεν αὐτὰ τίνα ποτέ ἐστιν, ετι μᾶλλον συνήσομεν ὡς ἀγαπητὰ ἀλλ' οὐχ ομοια ἀγαπητοῖς τυγχάνει. εστι τοίνυν αἰώνια καὶ ἐπουράνια ταῦτα, περὶ ων ὁ σωτὴρ τοῖς παροῦσιν εφη Ποιήσατε ἑαυτοῖς φίλους ἐκ τοῦ μαμωνᾶ τῆς ἀδικίας, ιν' οταν ἐκλίπῃ δέξωνται ὑμᾶς εἰς τὰς αἰωνίους σκηνάς. ̓Επιποθεῖ καὶ ἐκλείπει ἡ ψυχή μου, τῷ ἀποβαλεῖν τὴν ψυχικὴν κατάστασιν καὶ γενέσθαι πνευματικὴν ὡς καταλλήλως εχειν πρὸς τὴν διατριβὴν τὴν ἐν ταῖς ἐπουρανίαις αὐλαῖς ἐκ παραλλήλου εἰρημέναις. 844 Ps 83,4c Θυσιαστήρια οὐκ αἰσθητά. οὐ γὰρ πλῆθος ἀλλ' εν ην τὸ θυσιαστήριον κατὰ τὴν ἱστορίαν. εἰ μὴ αρα καὶ τὸ θυσιαστήριον ουτω τις καλέσοι, κυρίου δὲ τῶν δυνάμεων τῶν οὐρανίων τὰ θυσιαστήρια ειπεν ἐφ' α ἀνάγονται κρείττους θυσίαι τῶν κατὰ σκιὰν καὶ ὑπόδειγμα· ῃ φησιν ὁ ἀπόστολος ̓Ανάγκη τὰ ὑποδείγματα τῶν ἐν τοῖς οὐρανοῖς ταύταις ταῖς θυσίαις· αὐτὰ δὲ τὰ ἐπουράνια κρείττοσι θυσίαις παρὰ ταύτας. αἱ γὰρ τῆς αἰνέσεως καὶ δικαιοσύνης θυσίαι ἐπὶ ταῦτα τὰ θυσιαστήρια ἀναφέρονται, καὶ οἱ θυσίαν δὲ ζῶσαν εὐάρεστον τῷ θεῷ προσάγοντες τὰ ἑαυτῶν σώματα οὐκ ἐπ' αλλα η ἐπὶ ταῦτα τὰ θυσιαστήρια αὐτὴν προσφέρουσιν. 845 Ps 83,5 Οικος δὲ θεοῦ ἡ παντελὴς ἀρετὴ καὶ ἀκροτάτη γνῶσις τῆς ἀληθείας ἐστίν. ειρηται δ' ἐν τοῖς εμπροσθεν τὴν σκηνὴν προκοπῆς σύμβολον ειναι· ὁδευόντων γὰρ οἰκεία αυτη. αὐτὸ δὲ τὸ τέλος τῆς μακαριότητος δηλοῖ ἡ οικος θεοῦ φωνή. οθεν καὶ κατὰ τὴν ἱστορίαν ὁδεύων ὁ λαὸς σκηνὴν μαρτυρίου (οικον δὲ θεολογίας) ειχε καὶ τῶν ἑαυτοῦ ἀρετῶν διαφόρους σκηνὰς ἐν αις πᾶς ὁ λαὸς ῳκει. φθάσαντες δὲ ἐπὶ τὴν ἁγίαν γῆν καὶ αὐτοὶ ἐν οἰκίαις τὴν οικησιν ειχον, οὐκέτι προκόπτοντες· εἰς τὸ τέλος γὰρ τῆς ἀρετῆς καὶ ἐπιστήμης εφθασαν. ἀλλ' οὐκέτι τῇ σκηνῇ τοῦ μαρτυρίου ἀλλὰ τῷ οικῳ τῷ ἱδρυμένῳ προσερχόμενοι ἐπετέλουν τὰ τῆς λατρείας. καὶ ἐνταῦθα τοίνυν μετὰ τὸ ποθῆσαι καὶ ἀγαπῆσαι τὰς προκοπὰς ας διὰ τῶν σκηνωμάτων ᾐνίξατο εἰπὼν ̔Ως ἀγαπητὰ τὰ σκηνώματά σου, κύριε, μακαρίζει τοὺς διὰ τῶν προκοπῶν ἐπὶ τὴν ἀκρώρειαν ἀναβεβηκότας ὡς οἰκεῖν τὸν θεοῦ οικον φέροντας τὴν κατὰ θεὸν κατάστασιν, πληρωθέντος ἐπ' αὐτοῖς τοῦ Οταν φανερωθῇ, ομοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα, οτι ὀψόμεθα αὐτὸν καθώς ἐστιν. 846 Ps 83,7.8a Τὸ Εθετο δηλοῖ τότε ποιῆσαι, ὡς τὸ ̓Εθέμην τῷ στόματί μου φυλακήν, ἀντὶ τοῦ ἐποίησα· καὶ ̔Ο τιθεὶς τὴν οἰκουμένην ολην ερημον ταὐτὸν ον τῷ ποιῆσαι τὴν οἰκουμένην ερημον. καὶ ἐνταῦθα ουν τὸ Εἰς τόπον ον εθετο παρίστησι τὸ ̓Εποίησε τόπον. ουτος δ' ἐστὶν ὁ περίγειος τόπος. ἐν τούτῳ γὰρ ὁ θεὸς διέθετο τὰς πρὸς ἀνθρώπους διαθήκας αὐτοῦ. κλαύσωμεν ουν ἐπαινετῶς τὸ ἀμέμπτως κλαίειν, μανθάνοντες ἐξ ης διέθετο ὁ θεὸς διαθήκης τοῖς ετι ἐνταῦθα τυγχάνουσιν. ουτω γὰρ καὶ τῶν εὐλογιῶν τευξόμεθα, κατὰ τὸ βούλημα τῆς διαθήκης ζήσαντες τῆς ἐνταῦθα δοθείσης. γνωσόμεθα δὲ τὸ μέγεθος τῶν δεδομένων εὐλογιῶν, συνέντες τίς ὁ ὀρέγων αὐτάς. εστι δὲ ουτος ὁ νομοθετήσας θεός. Πορεύσονται δὲ καὶ ἐκ δυνάμεως εἰς δύναμιν. αἱ ἀρεταὶ καὶ θεωρίαι τῆς ἀληθείας δυνάμεις εἰσίν. διὸ καὶ πλέον τι δύνανται οἱ ταύτας εχοντες. οἱ πορευθέντες ουν κατὰ τὰς προκοπὰς τῆς εἰσαγωγικῆς δυνάμεως σπεύσουσιν ἐπὶ