QUAESTIONES QUODLIBETALES

 PRAEFATIO AD LECTOREM.

 Sumit rem pro ente dicente perfectionem non pro ente ut sic, quia hoc non dividitur primo in finitum et infinitum, sed in ens quantum et non quantum,

 COMMENTARIUS.

 QUAESTIO I.

 COMMENTARIUS.

 Respondeo primo, ad intellectum quaestionis sunt aliqua necessaria praemittenda. Secundo, quaestio solvenda. Tertio, contra solutionem quaestionis dub

 COMMENTARIUS.

 Contra ista (g) quae dicta sunt de isto termino essentia, potest objici dupliciter : Primo sic, per auctoritatem Damasceni adductam: Totum in se, esse

 COMMENTARIUS.

 Explicat essentiale apud Philosophos esse id, quod opponitur accidenti, communi et proprio. Theologice autem id dicitur essentiale, quod realiter conv

 COMMENTARIUS.

 Ponit duplex essentiale in divinis alterum, quod dicit respectum ad extra, ut creator, conservator, supponit tamen pro absoluto in Deo, connotans dic

 COMMENTARIUS.

 Probat contra alios quatuor rationibus dari alterum essentiale, quod nullum respectum ad extra includat. Prima, :quia perfectio simpliciter non includ

 COMMENTARIUS

 Explicat hic terminum immediatius et quomodo dupliciter sumitur: positive, id est, quando ipsum est medium inter aliqua et negative, id est, quod ma

 COMMENTARIUS.

 Prima conclusio, nullum rationale est essentiae primo modo immediatius aliquo essentiali, alioquin essentiale non posset inesse nisi praesupposito not

 COMMENTARIUS

 Ad­ducit contra duas rationes pro tertia conclusione impugnationes Henrici, et statim hoc, quod ante verbum productum nulla est distinctio inter essen

 COMMENTARIUS.

 Contra (k) ista ratio posset multipliciter improbari, quia duarum productionum alterius rationis non videtur posse poni idem principium formale produc

 COMMENTARIUS.

 Ad argumentum principale, (s) supponit quod persona divina constituitur per aliquod notionale, et pro nunc supponatur.

 COMMENTARIUS.

 QUAESTIO II.

 COMMENTARIUS.

 Hic concordant (b) omnes Theologi in conclusione negativa, sed oportet videre an ista sola fide teneatur, an per rationem. Ad ipsam autem diversi dive

 COMMENTARIUS.

 Prima (d) ratio videtur esse transcendens propositum, et assumere dubium, sive falsum, secundum multos. Illa enim propositio major, scilicet quod form

 COMMENTARIUS.

 Rejicit secundam rationem D. Thomae positam n. 2. quia ideo in nobis unitas intelligere infert unitatem dicere, quia est terminus formalis ejus, quod

 COMMENTARIUS.

 Rejicit tertiam rationem supra allatam, explicans bene illud : Natura determinatur ad unum, id est, ad unum modum producendi, non ad unum productum. R

 COMMENTARIUS.

 Ratio Henrici, quod repugnet dari plures productiones ejusdem rationis, est, quia productum est adaequatum, et semper manet idem actus producendi, et

 COMMENTARIUS.

 De secundo articulo, (d) dico quod ista conclusio : In divinis non possunt esse plures productiones ejus dem rationis, non sola fide tenetur, sed etia

 COMMENTARIUS.

 De tertio articulo (k) objicitur contra praedicta, et primo contra conclusionem , deinde contra prae missas. Contra conclusionem dupliciter, primo sic

 COMMENTARIUS.

 Ad primum * triplex (1) est via respondendi. Primo ad majorem, quod licet essentia esset principium elicitivum, tamen respectu alterius et alterius pr

 COMMENTARIUS.

 nec aliud ejusdem rationis esse posset propter rationes allatas art. 2. Vide Doctorem de hoc 1. dist. 3. q. 7. sig. dicet tunc ad quaest, explicat mod

 COMMENTARIUS.

 Ad tertium (u) dicitur, quod illa propositio est vera, quod prima pluralitas necessario finita est alterius rationis, quia quaelibet necessario finita

 COMMENTARIUS.

 QUAESTIO III.

 Rem sumi tripliciter : Primo, communissime pro omni conceptibili reali et rationis. Secundo, communiter pro ente extra animam ut opponitur modo rei. T

 COMMENTARIUS.

 De secundo (e) articulo, primo dicetur illud, quod est reale.

 COMMENTARIUS.

 Hic tamen (h) est alius modus dicendi de istis relationibus, qui, talis est : Relatio comparationem importat, et ad oppositum et ad fundamentum. Ex al

 COMMENTARIUS.

 Explicat optime sensum specificativum et reduplicativum, et quomodo haec relatio, ut comparata ad essentiam est res, sit vera primo modo,non secundo m

 COMMENTARIUS.

 COMMENTARIUS.

 Objicit contra dicta. Primo, si relatio ut comparata ad essentiam est res ergo res ad alterum, ergo ipsa essentia erit res ad alterum, sicut sequitu

 COMMENTARIUS.

 d. 12. q. 1. concl. secunda et tertia, et q. 2. ad 3. De distinctione et identitate relationum a fundamentis late agit Doct. 2. d. 1. q. 4. et 5. ubi

 Et cum arguitur (a) ulterius de substantialitate relationis in divinis, dico, quod licet Philosophus distinguat in Praedicamentis substantiam primam a

 COMMENTARIUS.

 QUAESTIO IV.

 COMMENTARIUS.

 quae est perfectior illo ex Doct. 4. d. 49. q. 4. Vide eum in Prologo q. ult. et quodl. 13. de ordine naturae. Vide eumdem 1. d. 5. q. 2. et d. 7. q.

 COMMENTARIUS.

 Juxta illud (d quod supponitur, de secundo articulo, dico quod alia relatione constituitur secunda persona, et alia sibi opposita, constituitur prima

 COMMENTARIUS.

 Refutat impugnationem allatam, probans primam personam non constitui per ingenitum, quia est negatio, ( ex Augustino), et nulla negatio est primo inco

 COMMENTARIUS.

 Aliter respondetur (m) adhuc ad rationem et adhuc ad minorem, sic, quod licet personae primae ad secundam sit relatio originis sola una realiter, tame

 COMMENTARIUS.

 Contra ista arguitur (a) dupliciter Primo contra ambas conjunctim, secundo contra utramque divisim. Conjunctim sic : Relatio non constituit personam

 COMMENTARIUS.

 Aliter dicitur adhuc (g) ad minorem quasi exponendo illam responsionem secundam de proprietate, quod essentia divina constituit personam, non tamen ab

 COMMENTARIUS.

 Prima conclusio hujus articuli : Unica est relatio originis primae personae ad secundam omnino distincta ante opus intellectus. Secunda conclusio, pot

 COMMENTARIUS.

 Contra istud (m): Relatio pertinens ad secundum modum fundatur super actionem et passionem, ex 5. Metaph. Exitio au tem a Deo est absoluta nativitas,

 COMMENTARIUS.

 Ex istis duabus (u) conclusionibus, quomodo scilicet unica est in re relatio originis primae personae ad secundam, quodammodo tamen distincta secundum

 COMMENTARIUS.

 Solvendo argumentum principale explicat pulchras propositiones, quae parum subtilizantibus videntur paradoxa, scilicet dictionem non necessario suppon

 COMMENTARIUS.

 QUAESTIO V.

 De primo : Infinitum, secundum Philosophum 3. Physic. est cujus quantitatem accipientibus, semper aliquid restat accipere esse esse fieri esse

 COMMENTARIUS.

 Viso de infinito (e) de hoc quod quaeritur videamus, scilicet si relatio formaliter posset esse infinita. Hoc enim non est quaerere, si relatio sit ea

 COMMENTARIUS.

 De secundo articulo (f) teneo hanc conclusionem secundum quod expositum est : Paternitas non est formaliter infinita. Et ad hoc sunt tres rationes : P

 COMMENTARIUS.

 Secunda (1) ratio principalis de conimunicabilitate sic formatur : Omnis perfectio simpliciter est communicabilis omne infinitum intensive est perfe

 COMMENTARIUS.

 Tertia ratio principalis, quod relationes divinae non sint infinitae, quia perfectio simpliciter praedicari potest in abstracto de quolibet sibi compo

 quare negetur haec : Paternitas est spiratio activa, quia distinguuntur ratione. Contra

 COMMENTARIUS.

 Circa tertium articulum, (r) contra praedicta arguitur quadrupliciter, primo sic : Quod non est comprehensibile nisi ab intellectu infinito. est forma

 COMMENTARIUS.

 QUAESTIO VI.

 Primus articulus habet tria : Primo videndum de fundamento aequalitatis in communi. Secundo, quid posset assignari fundamentum aequalitatis in divinis

 Augustino, et probat ex Philosopho, qui secundum eum quantitas est fundamentum, nec est alia quantitas in Deo nisi aeternitas vel magnitudo virtutis

 De tertio (a) in isto articulo, patet quod ad illud videndum, oportet tria videre. Primo, an magnitudo sit ibi ex natura rei. Secundo an aeternitas. T

 COMMENTARIUS.

 Objicit suadens infinitatem seu magnitudinem essentiae non distingui ab ea, et per consequens non fundare aequalitatem. Respondet, esto non distinguat

 COMMENTARIUS.

 Postquam probavit dari magnitudinem a parte rei, nunc probat dari unitatem realem ejusdem magnitudinis. Primo, quia est numeralis, sive singularis et

 COMMENTARIUS.

 Ut declaret fundamentum proximum aequalitatis secundum aeternitatem, de qua supra, num. 3. ex Augustino ponit duos modos dicendi. Primus est : Aeterni

 COMMENTARIUS.

 De tertio, (m) scilicet potestate potestas maxime importat relationem ad possibile, et per consequens relationem rationis, quia sicut alibi probatum

 COMMENTARIUS.

 (n) De secundo articulo principali tria dico : Primo, quod aequalitatis in divinis extrema sunt realiter distincta. Secundo, quod ipsa etiam requirit

 COMMENTARIUS.

 Contra dicta (s) in isto articulo objicitur dupliciter : Primo contra conclusionem. Secundo, contra illam tertiam probationem de praeexigentia illa.

 COMMENTARIUS.

 Prima ratio (a) videtur esse fundamentum unius opinionis, et ideo contra illud, quod accipitur in ea pro fundamento, scilicet quod aequalitas realis r

 COMMENTARIUS

 Secundo contradicit his, (i) quae dicta sunt in secundo articulo de praeexigentia. Dicitur enim quod aequalitas non est aliqua realis relatio distinct

 COMMENTARIUS.

 De tertio articulo (n) dico quod ista relatio, quae inest extremis istis, inest secundum fundamentum, quod est in eis ex natura rei. Et hoc probatur d

 COMMENTARIUS.

 QUAESTIO VII.

 COMMENTARIUS

 Prima conclusio : Deum esse omnipotentem etiam immediate, est demonstrabile in se propter quid. Probatur primo, quia si Deus haberet voluntatem infini

 COMMENTARIUS.

 Secunda conclusio : Deus est omnipotens stricte demonstrari potest propter quid a viatore non habente notitiam, statui viae repugnantem, qualis fuit P

 COMMENTARIUS.

 Tertia conclusio : Viator ex naturalibus non potest demonstrare propter quid Deum esse omnipotentem utroque modo. Probatur primo, quia talis conclusio

 COMMENTARIUS.

 Jam consequenter (n) videndam est de demonstratione quia. Primo autem videndum est de omnipotentia immediata respectu omnis possibilis, ubi primo inte

 COMMENTARIUS.

 De tertio tenendum est secundum communem sententiam Theo logorum, Deum sic esse omnipotentem, quod sine quocumque alio agente possit causare quodlibet

 1. q. 1. et d. 2. q. 2. n. 27. et q. 3. n. 6. etlate d. 42. Vide eum 1. d. 20. Probatur primo, quia Philosophi id non potuerunt demonstrare. Secundo,

 Sed licet (p) haec conclusio non sit demonstrabilis, quia tamen, cum vera sit, oppositum demonstrari non potest, ideo ad rationes adductas pro opinion

 COMMENTARIUS.

 Quinta conclusio principalis est ista, quod demonstrabile est viatori demonstratione quia, Deum esse omnipotentem mediate vel immediate, hoc est, quod

 COMMENTARIUS.

 Ad argumenta principalia. (a) Ad primum, primo videndum est de antecedente, et postea de consequentia. De antecedente dicunt quidam quod Aristoteles n

 COMMENTARIUS.

 Ad primum (b) argumentum in contrarium, quod scilicet est de generatione Filii. Respondeo, quod potentia activa potest intelligi proprie, quia pro pot

 COMMENTARIUS.

 Ad argumentum secundum n. 2, adductum respondet, si haec : Angelus est creabilis, posset demonstrari, similiter demonstraretur Deum posse creare ipsum

 COMMENTARIUS.

 Sed quia nulli auctori imponenda est sententia falsa, vel multum absurda, nisi habeatur expresse ex dictis ejus, vel sequatur evidenter ex dictis ejus

 Contra eosdem DD. Divam Thomam et Henricum probat fuse juxta intentionem Aristotelis, Angelum esse creabilem, adducendo varia ejus loca, et refutando

 COMMENTARIUS.

 QUAESTIO VIII.

 Quaestio ista generaliter proposita intelligi potest de quacumque causalitate, quae Deo convenit respectu creaturae sed argumenta magis tangunt de ca

 COMMENTARIUS.

 Contra ista potest argui (i): Notitia et amor in divinis, secundum quod sunt procedentes sunt rationes secundum quas creaturae producuntur, et hoc sec

 Ad ista, major primae rationis neganda est, quia (ut dictum est prius) notitia et amor, secundum quod Deus est causa creaturae, sunt communes formalit

 COMMENTARIUS.

 De secundo articulo principali dico, quod Filius negat a se auctoritatem primariam non causandi, Joan. 5. non potest Filius a se facere quidquam con

 Nullus respectus ad creaturam potest per se includi in constitutivo Verbi, quia talis essot realis, et necesse esse, quae repugnant, de quo late Docto

 COMMENTARIUS.

 QUAESTIO IX.

 COMMENTARIUS.

 Angelus nulla potentia potest informare materiam. Probatur, quia est ens per se complete subsistens, de quo pulchram habet doctrinam. Secundo, actui s

 COMMENTARIUS.

 De tertio (i) principali, objicitur contra primam rationem, quia, ex 7. Metaph. forma ast magis ens quam compositum ergo illa non ordinatur ad esse

 COMMENTARIUS.

 QUAESTIO X.

 COMMENTARIUS.

 Nullam esse repugnantiam, quin species consecrata, seu quantitas separata converti possit in aliquid praeexistens. Probatur, quia conversio est possib

 COMMENTARIUS.

 Contra (c) istud objicitur, primo sic, quia secundum hoc Deus posset aeque convertere substantiam corpoream in substantiam incorpoream, et unam incorp

 COMMENTARIUS.

 Quoad secundum articulum, supposito secundum fidem, quod non repugnet ex parta termini praeexistentis fieri conversionem, Aegidius in hujus possibilit

 COMMENTARIUS.

 Explicat tripliciter aliquid in praeexistens converti posse. Primo in id quod fuit, nunc tamen non est et hoc esse possibile patet, quia non est ali

 Ad primum, explicat non requiri ad transubstantiationem quod terminus ad quem secundum substantiam proprie succedat termino a quo, quia hic inciperet

 COMMENTARIUS.

 Ostendit, dato quod quantitas converteretur in praeexistens, quodque terminus ad quem esset localiter in duobus locis, nulla inde sequi impossibilia

 COMMENTARIUS.

 Declarat quomodo quantitas converti posset in praeexistens, licet praeexistens per hoc nihil novi habeat, quia sicut conservatio non requirit novitate

 COMMENTARIUS.

 Sententia Henrici panem non annihilari, quia quod praefuit panis est corpus Christi, vel aliquitas corporis est ejus, quod fuit panis. Contra, corpus

 COMMENTARIUS.

 nata affici accidentibus inductis a causa naturali, quod est contra D. Thom. 3. p. q. 77. a 5. qui asserit redire materiam, cujus sententiam solidissi

 COMMENTARIUS.

 QUAESTIO XI.

 Posse dari corpus sine corpore locante, imo de. facto sic datur ultimum Caelum. Patet, quia absolutum potest esse. sine respectu ad id quod nec est pr

 COMMENTARIUS.

 Posse dari superficiem concavam sine respectu ad corpus contentum, probatur, quia iste respectus non est ad prius, nec ad id quod est simul natura cum

 Dari posse hunc locum, et hoc corpus, quod tamen illo non locatur, quia si est in alio loco non potest naturaliter in isto esse. Haec conclusio patet

 COMMENTARIUS.

 Quoad primum asticulum, prima conclusio est, non posse hoc corpus esse quantitative praesens huic loco sine aliquo corpore, quin habeat hoc ubi, quia

 COMMENTARIUS.

 Secunda conclusio quarti articuli. Corpus praesens huic loco quantitative, simul cum alio sic praesente habet ubi in hoc loco. Primo, alias locus eo c

 COMMENTARIUS.

 Tertia conclusio : Corpus praesens non quantitative non habet proprie ubi, quia hoc est secundum se divisibile, est tamen improprie in ubi, sicut Ange

 COMMENTARIUS.

 QUAESTIO XII.

 COMMENTARIOS.

 Eumdem esse respectum creaturae ad Deum creantem et conservantem, probatur, quia existentia creaturae permanentis eadem est in creatione, et in conser

 COMMENTARIUS.

 De secundo (k) articulo dico, quod cum isto respectu creaturae habentis esse ad Deum, ut a quo habet esse, non esse non esse, esse esse esse non esse

 COMMENTARIUS.

 In hac littera sunt pulchra dicta Philosophica, de quibus vide Doct. 2. d. 2. q. 9. a. n. 3. et 8. Phys. Primum dictum naturaliter nihil producitur ut

 COMMENTARIUS.

 QUAESTIO XIII

 Prima conclusio (a) probatur tripliciter, primo sic : Ultima perfectio substantiae vivae non est sola relatio operatio est hujusmodi perfectio substa

 COMMENTARIUS.

 De secundo articulo principali tria sunt videnda : Primo arguitur, quod in operatione necessario est aliqua relatio realis ad objectum. Secundo, dicet

 COMMENTARIUS.

 Docet in actu cognoscendi intuitivo esse duas relationes reales ad objectum, una est mensurabilis ad mensuram, altera est unionis seu attihgentiae. Qu

 COMMENTARIUS.

 Secundus actus cognoscendi (1), qui scilicet non est necessario existentis, ut existentis, non necessario habet relationem actualem ad objectum, quia

 COMMENTARIUS.

 Respondet ad argumenta posita num. 6. et 7. ex doctrina jam probata. Ad primum operatio quae est ultima perfectio seu beatitudo, habet annexam relatio

 COMMENTARIUS.

 Ad secundum argumentum (a) quod accipitur ex 7. Physic. si diceretur, quod Aristoteles omnia illa dicit non secundum opinionem propriam, sed secundum

 COMMENTARIUS.

 Ad tertium (i) potest dici, quod in tertio modo relativorum sic conceditur relationem esse in substantia alterius extremi tantum, sicut in duobus prim

 COMMENTARIUS.

 De tertio articulo principali dico, quod relatio potest tripliciter se habere ad absolutum. Uno modo contingenter, et per accidens, ut similitudo ad a

 et hic admittit passiones spirituales, quales sunt dolor, gaudium, de quo 3. distinct. 15. a num. 8. objicit quatuor loca Aristotelis et duas rationes

 COMMENTARIUS.

 Solvit argumenta allata numero praecedenti. Ad primum, docet operationem dici actionem, et actum secundum, quia duabus conditionibus convenit cum acti

 COMMENTARIUS.

 De quarto principali dici potest, quod illa qualitas, quae, vel est operatio, vel includitur in operatione, non habet relationem ad subjectum magis es

 COMMENTARIUS.

 QUAESTIO XIV.

 Ad intellectum hujus quaestionis (a) aliqua praemittantur : Primo, de perfectione naturali animae vel Angeli. Anima humana, etsi in quocumque statu, s

 COMMENTARIUS.

 Posse intellectum etiam pro hoc statu habere cognitionem imperfectam horum terminorum : Deus est trinus, non autem perfectam. Ratio primi, quia in quo

 COMMENTARIUS.

 Ex his el similibus auctoritatibus ejus habemus, quod credere possumus testimonio aliorum, etiam tam firmiter, ut illud credere dicatur apud eum scire

 COMMENTARIUS.

 Ponit aliquot differentias inter fidem infusam et acquisitam. Prima est, quod ex fide acquisita sine infusa, saepe elicimus actum credendi, non o cont

 Dei, consequenter experirer verum esse quod credo, quod repugnat. ille etiam tangit, an fidelis, licet non experiatur, credat tamen fide infusa, se ha

 COMMENTARIUS.

 Trinitatem non posse sciri a nobis scientia quia, seu a posteriori quia nullus effectus deducit in notitiam causae necessariae ad ejus fieri, vel es

 COMMENTARIUS.

 Ostendit animam et Angelum non posse intuitive vel abstractive, scientia immediata, seu ex terminis, atque propria, cognoscere Deum suis viribus. Rati

 COMMENTARIUS.

 Sed contra arguitur (a), quia si illud intelligeretur de proprio objecto intellectus humani, ut est talis potentia, sequeretur quod intellectus Beati

 COMMENTARIUS.

 Pro solutione argumentorum, quae fecit, praemittit quaedam primum, quod primum mobile naturali motione in divinis, est intellectus Dei, et primum mo

 COMMENTARIUS.

 Nunc autem (a) quantum ad pri mam minorem, essentia divina est motiva immediate sui intellectus, sed non intellectus creati, quia intellectus divinus

 COMMENTARIUS.

 (g) De tertio principali dico, quod anima ex naturalibus in quocumque statu, vel Angelus non potest cognoscere essentiam divinam sub ratione propria m

 COMMENTARIUS.

 Contra istam responsionem (m) dupliciter argui potest, primo sic : Relatio imaginis, vel est idem cum essentia animae vel Angeli, vel saltem necessari

 COMMENTARIUS.

 Ad ista (a), aliquid esse medium cognoscendi, vel in cognoscendo potest intelligi dupliciter : Uno modo, quod sit medium cognitum, sic quod per ipsum

 COMMENTARIUS.

 QUAESTIO XV.

 De primo supposito, quod intellectio perfecta, puta definitiva de objecto definibili, sive sit verbum illius, sive non, saltem non est sine verbo ipsi

 COMMENTARIUS.

 Utrum autem horum est per se activum, vel principalius, certum non est, et pro utraque parte adducit Augustinum, et Philosophum, de quo late 1. dist.

 COMMENTARIUS.

 De isto articulo (f) potest dici, quod utrumque concurrit in ratione principii activi respectu intellectionis, aliquid, scilicet ipsius animae, et ips

 COMMENTARIUS.

 Sed hic sunt duo dubia : Primum quomodo ista constituunt unum perfectum principium. Secundum de quibusdam auctoritatibus adductis, puta de illa August

 De tertio primi articuli principalis, videndum est an illud in parte intellectiva, quod est activum ad intellectionem, sit intellectus agens vel possi

 De isto articulo (1) si prima via tenetur, posset dici quod intellectus agens habet duas actiones ordinatas. Prima est facere de potentia intelligibil

 COMMENTARIUS.

 Si vero teneretur alia via, scilicet quod illud animae, quod est activum ad intellectionem, est intellectus possibilis, et quod intellectus agens habe

 COMMENTARIUS.

 De secundo articulo (a) dico quod intellectus beatus potest habere verbum de creatura cognita in genere proprio et ad formationem illius verbi ponen

 COMMENTARIUS.

 Ad primum principale, si teneatur in tertio articulo, quod intellectus agens active se habeat ad intellectionem, et possibilis passive, tunc non secun

 QUAESTIO XVI.

 Hic sunt tria videnda. Primo, an , in aliquo actu voluntatis sit necessitas. Secundo, si cum hoc stet ibi libertas. Tertio, si quandoque cum libertate

 COMMENTARIUS.

 Istae rationes (e) non videntur probare conclusionem necessariam de quacumque voluntate in communi, nec etiam videntur in se necessariae. Primum proba

 COMMENTARIUS.

 Hic adverle, licet Doctor ut dubium reliquerit, an voluntas possit velle malum l. d. I. q. 4. 18. 18. et 2. d. 6. q. 2. n. 13. et 43. q. 2. tamen reso

 COMMENTARIUS.

 De secundo articulo principali, dico quodcum necessitate ad volendum stat libertas in voluntate. Hoc probatur, primo per auctoritates. Prima est Augus

 De tertio principali dicitur, quod in aliquo actu voluntatis divinae, scilicet in actu spirandi Spiritum sanctum, est aliquo modo necessitas naturalis

 4

 SCHOLION.

 QUAESTIO XVII.

 Hic primo videndum est, quid intelligendum sit per dilectionem naturalem secundo, quid per dilectionem meritoriam tertio ex his Lnfertur veritas q

 COMMENTARIUS.

 Secundum dictum hujus articuli meritum est actus a Deo acceptatus, ut dignus praemio. Secunduoc, addit actui duas relationes unam ad voluntatem Dei,

 COMMENTARIUS.

 Ponit actum meritorium et actum naturalem, specie non distingui : Primo, quia meritum constituitur per respectum, vel respectus, ut ostensum et abso

 COMMENTARIUS.

 Videtur admittere actus fidei acquisitae et infusae non differre specie, et quandoque nec numero, de quo supra q. 14. n. 5. Sed hic n. 12. videtur adm

 COMMENTARIUS.

 Ad argumentum principale (t) dicitur, quod habitus est causa non substantiae actus, sed modi in actu, et ille modus posset concedi differre specie suo

 COMMENTARIUS.

 QUAESTIO XVIII.

 Ista quaestio (a) habet majorem difficultatem de bonitate actus morali, quia de bonitate actus naturali manifestum videtur, quidquid per illam intelli

 COMMENTARIUS.

 De primo (b), bonitas moralis actus est integritas eorum omnium, quae recta ratio operantis judicat debere ipsi actui convenire, vel ipsi agenti in su

 COMMENTARIUS.

 quomodo, quando. De quibus Greg. Nyssen. 5. Philos. cap. I. Arist. 3. Ethic. c. I. D. Thom. I. 2. q. 7. art. 3. vide Doctorem, 2. dial. 40. et aliis l

 COMMENTARIUS.

 De secundo principali dico (a) quod laudabile et vituperabile, imo generalius, praemiabile et punibile continentur sub hoc communi, quod est imputabil

 COMMENTARIUS.

 De tertio principali primo potest dici, quod actus exterior, scilicet imperatus, habet bonitatem moralem propriam aliquam aliam, quam actus interior e

 COMMENTARIUS.

 Ex isto sequuntur quaedam corollaria, per quae etiam declaratur propositum.

 COMMENTARIUS.

 De secundo in isto articulo, scilicet de imputabilitate, patet ex distinctione posita in secundo articulo, si stricte accipiendo, solum illud dicatur

 QUAESTIO XIX.

 De primo (a) creditum est naturam humanam personaliter - esse unitam Verbo, Joan. I. Verbum caro factum est, ubi caro

 COMMENTARIUS.

 De secundo articulo (k) principali videndum est, quomodo sit possibile ex parte termini, quomodo scilicet hoc subsistens incommunicabile, ut tale, pot

 COMMENTARIUS.

 Ad ista (m). Ad primum, dependentia potest dupliciter distingui : Uno modo formaliter, sive quasi specie, secundum rationem distinctam formalem depend

 COMMENTARIUS.

 De secundo (a) potest propositum sic declarari : Aliqua est in entibus dependentia naturae communicabilis, inquantum communicabile, ad suppositum cui

 COMMENTARIUS.

 Tertio (h) secundum aliquos de-- claratur propositum sic : Persona i divina eminenter continet perfectionem omnis suppositi causali igitur potest su

 COMMENTARIUS.

 De tertio (k) articulo certum est juxta Damascenum cap. 57. quod Verbum assumpsit naturam in atomo, hoc est, singularem, et tameu non habentem persona

 COMMENTARIUS.

 Ad argumenta suadentia personam creatam constitui per positivum, adducta n. 17. id primum, explicat pulcherrime, communicari vel dependere simpliciter

 COMMENTARIUS.

 De secundo (m) igitur in tertio articulo principali videtur quod naturae humanae repugnat dependere ad personam alienam ut sustentantem ipsam. Primo,

 Potest dici quod non est ponenda inter aliqua esse formalis repugnantia, nisi vel in rationibus eorum propriis aliqua repugnantia includatur manifeste

 Ad rationes contra concilia. num. 22. adductas. Ad primam, etsi substantia det esse simpliciter, et primum supposito proprio, non dat sic in alieno. A

 COMMENTARIUS.

 QUAESTIO XX.

 Hic (a) praemittendum est unum, hoc, scilicet quod probabile videtur, quod Missa non solum valet virtute meriti, sive operis operantis, sed etiam virt

 COMMENTARIUS.

 Oratio (idem est de omni alio opere bono) valet specialissime oranti, generalissimo omnibus, et specialiter cui applicatur, alioquin frustra ordinasse

 COMMENTARIUS.

 Habet ergo (e) articulus iste difficultatem specialiter intelligendo hoc tertio modo. Et potest dici, quod una Missa dicta pro duobus non tantum valet

 COMMENTARIUS.

 Potest dici, quod ista non impediunt rationes prius positas, quia utraque major istarum rationum est vera simpliciter, tam secundum extensionem quam s

 COMMENTARIUS.

 Ad illa in contrarium (k). Ad primum de spiritu, dico quod spiritus, etsi extensive non dividatur, tamen numeraliter spiritus a spiritu distinguitur

 COMMENTARIUS.

 De secundo articulo principali tria sunt videnda : Primo si in potestate sacerdotis sit applicare certae personae bonum, quod debetur Ecclesiae, vel a

 COMMENTARIUS.

 et non resolvit primum, an prius parentibus quam Parochianis applicanda Missa ? Secundum, an potius mortuis quam vivis, et peccatoribus quam justis

 COMMENTARIUS.

 SCHOLION.

 COMMENTARIUS.

 ad communem sensum recurrendum est et in proposito is est, ut obligans aliquem pro sua intentione celebrare, intendat totum bonum celebrationis spec

 COMMENTARIUS.

 Sed numquid in casu (c) aliquo speciali satisfacit iste, qui tenetur ad unam Missam pro eo, si celebrat simul pro eo, et alio. Dicitur quod sic, quia

 COMMENTARIUS.

 QUAESTIO XXI.

 Quantum ad primum, sufficienter potest sententia Philosophi de bona fortuna ad duo reduci : Primo, an sit, et quomodo sit. Secundo, propter quid, sive

 COMMENTARIUS.

 Secundo in ista particula (e) quod est de bona fortuna, explicatur in una conclusione, et duplici distinctione. Conclusio, quae etiam videtur communit

 COMMENTARIUS.

 Tertium in hac particula, scilicet de bene fortunato, stat in quadam divisione trimembri.

 Sed quae est causa essendi bene fortunatum, quod est secundum principale in primo articulo principali, et hoc de bona fortuna improprie dicta, quae no

 COMMENTARIUS.

 Sed de causa extrinseca hujusmodi eventus fortuiti secundum Aristotelem videtur dicendum, quod natura non est causa ejus, quia natura est determinata

 LOCORUM EX QUODLIBETIS SCOTI, CUM ALIIS EJUSDEM DOCTORIS LOCIS, QUAE INTER SE APPARENTER OPPONI VIDENTUR

COMMENTARIUS.

(a) Ad ista. Respondet Doctor ad instantias, praemittendo unam distinctionem, scilicet quod aliquid esse medium in cognoscendo potest intelligi dupliciter, etc. Primo modo nihil est medium cognoscendi objectum illud, nisi contineat in se cognoscibilitatem illius objecti, etc. Et hoc patet, quia si A cognoscitur per B ut cognitum, ita quod B ut cognitum, sit ratio cognoscendi A, sive causandi notitiam perfectam et distinctam A, sequitur quod B continebit A, secundum totam ejus cognoscibilitatem ; patet, quia B ut sic, est causa suae cognitionis, et causat ipsam secundum totam suam virtutem, et per consequens causat illam quantum est cognoscibile, ut supra exposui. Si ergo ut sic cognitum, causat notitiam alterius quantum ipsum est cognoscibile, sequitur quod continebit cognoscibilitatem illius, et per consequens entitatem. Sed non potest continere cognoscibilitatem objecti perfectioris ; patet, quia tunc, ut cognitum causaret notitiam perfectam illius quantum est cognoscibile ; hoc autem est simpliciter impossibile, quia ut causat cognitionem sui, causat perfectam quantum potest ; ergo ad causandum illam requiritur tota ejus perfectio et virtus. Si ergo ponatur causare perfectiorem, qualis est illa, quae est perfectioris objecti, non poterit causare per perfectionem, quam praecise habet ad causandum cognitionem sui perfectam ; ergo per majorem perfectionem, et per tantam perfectionem, quanta requiriturad causandum notitiam perfectam perfectioris objecti. Sed objectum imperfectius non habet tantam perfectionem, quanta requiritur ; ergo si posset causare, ut cognitum cognitionem perfectioris objecti, necessario contineret illud secundum totam ejus cognoscibilitatem, et per consequens secundum totam ejus entitatem, et sic patet ratio.

(b) Secundo modo. Sed loquendo de medio secundo modo, quod scilicet est ratio cognoscendi, non ut cognitum, dicit quod aliquid potest esse medium cognoscendi aliud, licet cognoscibilitas sua propria deficiat a cognoscibilitate illius, dum tamen sit natum ducere in illud, ut cognoscibile, et sic. species intelligibilis hoc modo ponitur medium cognoscendi, quia potest esse ratio formalis cognoscendi objectum cujus est talis species, ut supra patuit. Et per hoc patet responsio ad primum, quia licet anima sit imago Dei, tamen non est nata esse medium cognoscendi Deum secundo modo, quia si ut cognita, esset sic medium, necessario contineret entitatem Dei perfectam. Sed si ponitur medium, tantum ponitur medium primo modo, ut haberi potest ex auctoritate Augustini supra adducta : Qui uidet suam mentem, etc.

(c) Contra, actus in illo intellectu, cui inest est ratio perfecta attingendi objectum tanquam praesens per illum actum, etc.

Respondeo intellectus, cui actus inest per illum, ut rationem proximam attingendi, etc. Nota, quod aliud est esse rationem propriam intelligendi, sive causandi notitiam objecti ; et aliud est esse rationem propriam et proximam atlingendi objectum, quia primo modo ponitur causa actus intelligendi ; secundo modo ponitur praecise ipse actus intelligendi, quia potentia habens illum formaliter attingit objectum, et actu per illum percipit objectum in se. Et ideo posito quod nunc habeam actum, quo intelligo lapidem in se praesentem, si cognosco illum actum in me, non propter hoc cognosco objectum, cujus est ; patet, quia ille actus secundus non terminatur ad objectum in se, sed praecise ad actum rectum, quo intelligo objectum in se ; et ideo sola visio actus non sufficit ad videndum objectum illius actus, quia oportet videre objectum per actum immediate ad ipsum terminatum. Licet ergo actu recto immediate terminato ad objectum videam objectum, quando est praesens, non tamen sequitur quod per illum actum, sive in me, sive in alio, videam objectum, quia actus ille rectus, etsi sit similitudo objecti cognita, non tamen est ratio causandi notitiam distinctam objecti, cujus est.

In isto articulo sunt aliqua parva dubia. Primo in hoc, quod nihil potest intelligi per aliquid, ut per medium cognitum, nisi tale medium contineat illud virtualiter, vel essentialiter secundum totam ejus cognoscibilitatem. Quaero primo, quid intelligitur per medium cognitum, ut cognitum. Aut intelligitur de medio, cui inest cognitio propria, aut de cognitione, qua cognoscitur ? Si primo, ergo non est ratio cognoscendi, ut cognitum, sed est ratio cognoscendi, ut praecise entitas talis. Si secundo, contra, quia talis notitia non est ratio causandi cognitionem alterius, quia tunc contineret illud secundum totam cognoscibilitatem, quod non videtur de cognitione, maxime quando per medium cognitum cognoscitur substantia aliqua.

Secundo instatur, quia cum accipitur per medium cognitum, ut cognoscitur aliud, aut ly ut accipitur reduplicative, et tunc sequitur quod esse cognitum illius medii esset causa cognoscendi aliud, quod est falsum, quia ut sic, habet tantum esse diminutum ; aut accipitur specilicative, et tunc sensus est, quod tali medio, ut sic cognito, non repugnat quod per ipsum aliud causetur, et tunc quaero ut prius, quia aut causat, ut habet praecise esse cognitum, aut absolute, - aut ut est aliquod totum per accidens, quocumque dato, sequitur inconveniens.

Tertio instatur, et accipio aliquod principium per quod, ut cognitum, cognoscitur conclusio, puta ista conclusio: homo est risibilis, per hoc principium cognitum : animal rationale est risibile. Tunc quaero, dicatur principium A et conclusio B, notitia B, a quo immediate causatur, aut a notitia

A; et hoc non quia talis notitia contineret conclusionem secundum entitatem suam totam ; aut causatur ab A absolute, et tunc A contineret totam entitatem B, et per consequens extrema ipsius B, et sic contineret entitatem hominis, qui ponitur unum extremum, quod non videtur, quia contineret seipsum, aut causatur ab A, includente tam principium quam conclusionem, et hoc est tantum unum per accidens.

Quarto sic, quia ponitur Deus sub ratione Deitatis esse primum subjectum Theologiae in se, ut primo notum, ut patet in prologo q. 3. et sic, ut primo notus, continet omnem veritatem in illa scientia contentam, et sic per ipsum, ut primo notum, potest causari notitia omnium veritatum contentarum in Theologia in se. Tunc sic, ipse, ut primo notus ponitur subjectum Theologiae beatorum ; ergo ut primo notus continet notitiam omnium veritatum Theologicarum respectu intellectus beati creati, et tunc movebit necessario talem intellectum ad notitiam non tantum sui, sed et omnium contentorum ; patet, quia non ponitur voluntas sic subjectum, ut supra patuit.

Respondeo praemittendo unum, quod quando Doctor dicit, quod per medium cognitum cognoscitur aliud, sic debet intelligi, quod A si ponitur ratio formalis causandi notitiam B, quod nunquam poterit causare notitiam B, nisi prius secundum totam virtutem suam causet in eodem intellectu notitiam sui perfectam, quia objectum motivum per modum naturae prius necessario movet ad sui notitiam perfectam, quam ad notitiam alterius, quia non potest A causare notitiam B in intellectu C, nisi A sit perfecte praesens C, et ut sic, prius necessario causat notitiam sui perfectam quantum potest, ut etiam supra exposui, et non potest perfectiorem causare, quia seeundum totam ejus virtutem et perfectionem quam habet, causat perfectiorem causare non posset, nisi haberet in se majorem perfectionem, et per consequens non potest causare notitiam B in C, si B est perfectius intelligibile quam A, nisi contineret totam intelligibilitatem, sive totam entitatem B, cum ad perfectam notitiam B requiratur tanta perfectio. Dicitur ergo medium, ut cognitum, causare notitiam alterius, etc. quia per cognitionem ipsius medii arguimus de cognitione alterius, vel perfectioris, vel imperfectioris, quia si A ut praesens C, causat necessario cognitionem sui perfectam ut quatuor, et perfectiorem causare non potest. Si causat cognitionem B, ut duo, perfectam, signum est, quod A continet perfectionem B, quae requiritur ad cognitionem ipsius B.Si vero B sit cognoscibile ut sex, quae cognitio requirit in causa perfectionem forte ut septem, tunc talis cognitio non poterit causari ab A, quia tunc contineret entitatem B ut septem, sed tantum habet perfectionem ut quatuor, quia non potest causare notitiam, nisi perfectam ut quatuor. Hoc modo debet intelligi per medium cognitum, non quod cognitio ejus sit causa, nec quod necessario requiratur, sed quia tale medium non posset causare, ut objectum notitiam alterius objecti, nisi prius causaret sui notitiam. Sed non est sic de specie intelligibili, quia ipsa causat notitiam objecti, et tamen non causat prius notitiam sui. Si etiam dicatur quod notitia objecti, virtualiter continentis aliud, est ratio causandi notitiam illius, non requiritur tunc quod talis notitia contineat virtualiter entitatem illius objecti, sed sufficit quod sit notitia perfecta talis objecti virtualiter continentis aliud objectum, sicut etiam dixi in prolog. q. 3. respondendo ad rationes Gregorii ;.vide ibi. Prima tamen responsio videtur melior, et magis ad propositum, scilicet quod objectum sit notum habitualiter, et tamen non causat notitiam alterius, nisi actu sit prius cognitum, non quod cognitio sit formalis ratio causandi, sed ipsum objectum, ut actu notum habitualiter, id est, ut praesens intellectui in ratione actu intelligibilis, ut exposui in prologo, ubi supra.

Hoc praemissu, patet responsio ad primum argumentum, et similiter ad alia sequentia. Cum dicitur in tertio argumento, dico secundum primum modum, quod principium continet conclusionem, id est, quod medium in tali principio, scilicet animal rationale continet conclusionem, id est, inhaerentiam passionis ad subjectum ; non enim intelligo,quod contineat subjectum, sed sufficit quod contineat praedicatum, et inhaerentiam ipsius ad subjectum ; et hoc modo est ratio cognoscendi hujusmodi inhaerentiam, quam virtualiter continet. Nam cum dico, quod principium continet veritatem conclusionis, nihil aliud intelligo, nisi quod continet conformitatem, sive inhaerentiam praedicati ad subjectum, ut exposui in prolog. q.3. art. 1. vide sibi singularem expositionem.

Ad quartum, patet responsio, quia non ponitur Deus, ut primo notus, esse ratio formalis continendi omnem veritatem, ita quod notitia illa contineat, sed dicitur continere, ut primo notus habitualiter, id est, ut perfecte praesens intellectui in ratione objecti, actu intelligibilis ; tamen in aliquo intellectu non potest immediate causare notitiam alicujus contenti, nisi prius causet notitiam sui, in intellectu creato non causat notitiam sui, et per consequens nec alterius ;sed voluntas divina potest supplere vicem talis objecti, ut exposui in q. 3.

Secundo principaliter dubitatur, quia Doctor videtur concedere quod quando medium cognitum continet aliquid virtualiter, vel essentialiter, quod possit causare notitiam illius perfectam ; contra, primo, quia causa effectiva, sive aequivoca, sive univoca continet virtualiter effectum, et tamen non omnis effectus cognoscitur per causam tanquam per medium cognitum, patet de multis, nam per Solem cognitum, non cognoscuntur omnes effectus Solis. Nec valet dicere quod Sol non continet aliquem effectum secundum totam ejus entitatem, quia ad omnem effectum Solis principaliter concurrit causa prima, imo plus dependet a causa prima, ut patet. Contra, tum quia non sequitur, Deus continet omnem effectum secundum totam entitatem, ergo cognoscendo Deum sub ratione propria poterit cognoscere omnem effectum perfecte, non sequitur, ut supra patuit. Tum etiam, quia Deus continet etiam passionem hominis, et tamen non cognito Deo, potest immediate cognosci passio per subjectum cognitum, et hoc est, quia virtualiter continet illam ; ergo sic erit de Sole.

Secundo instatur, quia voluntas divina continet virtualiter omnem effectum, et tamen per ipsam, ut cognitam etiam perfectissime non cognoscitur omnis effectus, imo nec potest cognosci, ut patet de Beatis perfecte cognoscentibus ipsam voluntatem divinam, qui tamen possunt de novo acquirere cognitionem multorum, ut patet a Doctore in 4. dist. 45. et in 2. dist. 3. q. ultima.

Tertio instatur, quia homo continet essentialiter omnia superiora, et tamen homo cognitus non est ratio cognoscendi omnia superiora perfecte; patet, quia superiora sunt ratio cognoscendi hominem distincte, ut patet a Doctore in 1. dist. 3. q. 2. aliter sequeretur circulus, quia tunc idem respectu ejusdem,puta A respectu B, esset ratio cognoscendi B, et e contra B esset ratio cognoscendi A. Similiter hoc idem videtur de homine respectu partium essentialium, quia homo continet essentialiter animam et corpus, et tamen per hominem cognitum non cognoscitur distincte anima, non enim humanitas cognita causat notitiam distinctam ipsius animae.

Quarto instatur, quia paternitas in nobis continet essentialiter omnem conceptum superiorem, et tamen ipsa cognita non est ratio causandi cognitionem superiorum.

Respondeo, ad primam concedendo de illo, quod continet secundum totam ejus entitatem. Cum instatur de Deo, dico quod sic debet intelligi, quod quando objectum continet plura virtualiter secundum totam entitatem, quando causat notitiam sui per modum naturae in aliquo intellectu, quod etiam potest causare notitiam omnium virtualiter contentorum; imo amoto impedimento, necessario causat, et sic essentia divina, quae necessario movet intellectum divinum ad sui notitiam, etiam necessario movet ad notitiam omnium contentorum ; intelligitur ergo quando objectum sub ratione propria immediate causat notitiam sui, sed non quando illa notitia causatur ab alio sicut causatur visio a voluntate divina. Cum dicitur secundo de passione, dico quod ideo dicitur subjectum continere entitatem passionis, pro quanto continet secundum, quod ponitur causa necessaria, et immediata et praecisa ipsius. Et dico, si, per impossibile, Deus non esset, et homo esset, adhuc contineret homo suam passionem, et ideo per hominem cognitum posset cognosci passio, sed non est sic de Sole, quia si Deus, per impossibile, non esset, et Sol esset, Sol non posset producere aliquem effectum, cum talis effectus necessario dependeret a prima causa, tenendo ordinem essentialem sic, scilicet quod sit impossibile secundam causam aliquid causare, non concurrente prima causa.

Ad secundam, dico quod si voluntas divina necessario moveret intellectum creatum per modum objecti ad suam notitiam, quod etiam moveret ad notitiam omnium contentorum. Sed quia tantum movet contingenter ad sui notitiam, non sequitur, quod cognoscens voluntatem divinam cognoscat omnia contenta.

Ad tertiam, dico quodsi homo posset immediate causare notitiam sui distinctam posset etiam causare notitiam,distinctam omnium superiorum ; sed talis notitia distincta non potest haberi sine notitia superiorum. Dico ergo quod homine cognito per speciem intelligibilem possunt omnia superiora cognosci, vel per eamdem speciem, vel per aliam et aliam sicut exposui supra q. 13. quae tamen dependent a primo objecto eo modo quo exposui.

Ad quartam, dico quod conclusio Doctoris intelligitur de illo medio cognito, quod est motivum alicujus intellectus ad sui notitiam, quia tunc potest movere ad notitiam contentorum ; sed relatio nullo modo est motiva ad sui notitiam.

Tertio principaliter dubitatur de hoc quod dicit, quod si fundamentum includeret terminum secundum suam cognoscibilitatem, quod tunc includeret relationem secundum suam cognoscibilitatem, quia pono quod A includat B, secundum cognoscibilitatem B, et tunc sequitur, quod possit causare relationis notitiam sine B, hoc autem est falsum, quia ipsa relatio est formaliter habitudo ad B ; ergo non potest perfecte cognosci sine B.

Secundo instatur, quia idem videtur quod si terminus includeret fundamentum secundum totam cognoscibilitatem fundamenti, quod tunc cognito termino posset statim cognosci fundamentum, quod non videtur.

Tertio, quia Deus sub ratione Deitatis ponitur terminus relationis creaturae, ut mensurabilis essentialiter ad ipsum, ut ad mensuram ; ergo cognito Deo, ut termino talis relationis necessario cognosceretur ipsa relatio. Nec valet dicere quod talis notitia causaretur a voluntate, quia ipsa non ponitur terminus talis relationis, nec ut terminus continet ipsam relationem, quia terminatur ad ipsam. Respondeo, praemittendo unum, quod quando dicit Doctor quod si fundamentum contineret terminum, intelligitur sic, quod fundamentum, ut praesens intellectui in ratione objecti actu intelligibilis, necessario causaret notitiam sui perfectam, et immediate post causaret notitiam termini contenti, et post notitiam relationis, et sic relatio illa non posset actu cognosci non praecognitis extremis. Et sic patet . ratio ad primam, cum dicitur quod tunc posset cognosci relatio sine termino ; si intelligitur sine termino causante, vel concausante notitiam relationis, conceditur, quia ipsa tantum esset causata a fundamento. Si vero intelligatur sine termino ut praecognito, tunc negatur, quia requiritur saltem terminus, ut praecognitus.

Per hoc patet responsio ad secundum. Concedo enim quod si terminus contineret virtualiter fundamentum relationis, quod primo causaret notitiam sui ; secundo notitiam fundamenti ; et tertio notitiam relationis, et quod posset causaret notitiam relatiosine fundamento, ut concausante, sed non sine fundamento, ut saltem praecognito, et sic patet.

Ad tertium dico, quod etsi Deus sub ratione Deitatis ponatur terminus relationis dependentiae mensurabilis, etc. non tamen sequitur quod causet notitiam sui. Nec requiritur ad hoc quod cognoscatur talis relatio, quod notitia sit causata a Deo sub ratione Deitatis, sed sufficit quod voluntas divina in aliquo intellectu causet notitiam termini sub ratione popria, et notitiam fundamenti sub ratione propria, et notitiam rclationis talis ; et tunc bene verum est quod relatio illa non potest distincte cognosci extremis non praecognitis, licet non causantibus hujusmodi cognitionem, nec aliud requiritur, ut patet consideranti, et sic patet responsio ad istas instantias.

Quarto principaliter dubitatur de hoc, quod species intelligibilis est medium cognoscendi objectum, licet cognoscibilitas sua propria deficiat a cognoscibilitate objecti, dum tamen sit natum ducere in illud, ut cognoscibile. Instatur primo, quia si species est ratio cognoscendi objectum, ergo est causa cognitionis illius; ergo continet entitatem objecti, sive ejus cognoscibilitatem, quaecumque sit illa. Sed est impossibile quod imperfectius simpliciter contineat perfectius, imo est impossibile quod causatum immediate ab aliquo contineat illud ; sed lapis immediate causat speciem suam in intellectu Angeli, si ponitur praesens, imo essentia Angeli immediate causat speciem sui in intellectu suo, ut patet a Doctore in secundo, dist. 3. quaest. 11. et sic species Angeli contineret ipsum Angelum.

Secundo instatur sic, si causat notitiam objecti, aut causat notitiam abstractivam perfectam secundum quod objectum est intelligibile abstractive perfecte, ergo non continet ipsum objectum deficiendo a cognoscibilitate ejus, quia causat notitiam, ita perfectam quantum objectum natum est intelligi, aut non causat perfectam notitiam ; ergo per speciem aliquam non haberetur distincta et perfecta notitia objecti. Si dicatur quod causat distinctam et perfectam abstractivam, sed non intuitivam, contra, tum quia species sensibilis in sensu exteriori causat intuitivam et perfectam, et tunc, ut prius arguatur, quia si causat visionem perfectam quantum ipsum objectum est visibile ; ergo sequitur quod continet objectum visibile secundum totam suam visibilitatem, et sic non deficit a visibili secundum ejus visibilitatem. Si imperfectam causat,

ergo sequitur quod nunquam poterit haberi visio perfecta alicujus visibilis, cum visio tantum causetur a potentia, et a specie in organo. Tum etiam, quia loquendo de abstractiva, si per speciem cognoscitur objectum abstractive, quantum, ut sic, est cognoscibile, sequitur quod saltem, ut sic, contineat totam ejus cognoscibilitatem, et tamen species ipsa est simpliciter imperfectior ipso objecto, cum sit imitativa ipsius.

Tertio instatur, quia sic conceditur quod species est ratio sic cognoscendi, et per consequens, ut sic, continet cognoscibilitatem objecti, quare etiam non conceditur quod per ipsum contineat, ut cognita ; videtur enim quod ex quo ipsa est praesens ipsi intellectui, et perfecte praesens, cum ipsum actu informet, quod etiam prius causet cognitionem sui quam objecti, et sic poterit eodem modo dici modicum, ut cognitum, sicut etiam conceditur de aliis mediis, ut cognitis, vel saltem oportet assignare differentiam istorum.

Respondeo, praemittendo aliqua : Primum illud, quod proprie est ratio cognoscendi aliud tanquam per medium cognitum, sic virtualiter continet illud quod nullo modo continetur ab illo, imo omnino sibi repugnat sic posse contineri, quia sic causans, ut objectum cognitum modo praeexposito est essentialiter perfectius contento, quod per ipsum cognoscitur tanquam per medium cognitum, et hoc satis patet ex superius declaratis ; et ideo tale medium nunquam potest causare notitiam contenti, nisi prius causet notitiam sui perfectam quantum potest, ut supra patuit. Secundum est, quod medium proprie non ut cognitum, sed quod est ratio cognoscendi primo objectum, cujus ponitur tale medium, sicut species intelligibilis, semper vel dependet in esse ab objecto primo, vel saltem natum est dependere ; quando enim species lapidis causatur immediate ab ipso lapide in intellectu Angeli, talis species dependet actu a lapide ; si vero talis species causaretur a Deo immediate, adhuc eo modo repraesentaret lapidem, sicut si esset immediate causata a lapide, ut patet a Doctore in primo et secundo, et sic nata est contineri ab ipso. Dico ergo quod tale medium non dicitur continere objectum in se, nec secundum ejus entitatem, nec secundum cognoscibilitatem, cum vel dependeat ab objecto, vel sit natum dependere si ab alio causetur ; habet enim ab objecto, quod sit ratio sic causandi, quia objectum causando id secundum suam entitatem, causat etiam illud secundum conditiones consequentes ipsum. Dicitur ergo diminute continere cognoscibilitatem objecti ex hoc solo, quod immediate est ratio causandi notitiam objecti abstractivam, et in hoc, quia supplet vicem objecti, et per consequens non sequitur quod contineat objectum secundum cognoscibilitatem, imo ipsum objectum continet suam cognoscibilitatem abstractivam etiam perfectam, quantum. ipsum est sit cognoscibile, licet causet eam mediante suo effectu dando sibi naturam talem, quod causet non cognitus notitiam abstractivam objecti, et etiam notitiam abstractivam contentorum in tali objecto, ut supra dixi ; non est ergo simile de medio, ut cognito, et de isto medio. Multa alia dubia essent circa multa alia dicta in isto articulo, quae tamen causa brevitatis pro nunc transeo.