Ulfila, Epistolae

0861 Cast. existimat, Gothum pro ὅν legisse οὖν; sed hujus conjecturae nulla est necessitas, þanuh pro panei dictum est, uti saepius, vid. ad Joan. VIII, 26, ubi adde Luc. XVI, 20 · XVII, 12.— ïnsandida] misi, gr. ἀνέπεμψα.] mea viscera, cod. A marg. meina h((air))þra, quod idem significat; litteras air, cum membranae parte abscissas, Cast. probe restituit, vid. Cor. II, VI, 12.]—iþ nu þus jah mis bruks. þanuh ïnsandida. ïþ þu ïna þat-ïst meinos brusts andnim. cod. A et Cast. + þiuþeinssijai, modo omissa littera þ propter sequentem eamdem (vid. ad Marc. X, 44) , modo falso duplicata littera s.—us lustum] cod. A marg. gabaurjaba (libenter), quod saepius pro ἡδέως positum est, vid. Marc. VI, 20; XII, 37; XIV, 65; Cor. II, IX, 15.] þanei ïk vilda at mis gahaban ei faur þuk mis andbahtidedi ïn bandjom aivaggeljons. iþ ïnu þein ragin ni vaiht vilda taujan ei ni svasve bi nauþai þiuþ þein sijai ak us lustum. aufto auk duþe afgaf sik du weilai ei aiveinana ïna andnimais. ju ni svasve skalk ak ufar skalk broþar liubana ussindo mis ïþ wan filu maïs þus jah ïn leïka jah in fraujin. jabai nu mik habais du gamana andnim þana notandum est, ad skula ïs, pariter atque nos hodieque loquimur, accusativum esse positum, quasi illud esset verbum transitivum; Rom. autem XIII, 8. ni ainummehun vaihtais skulans 0862 sijaiþ, res debita genitivo ponitur. De accusativis, similiter ita positis, cf. Grimm Gr. IV, 755 sqq.] sve mik. ïþ jabai wa gaskoþ þus aiþþau skula ïst þata mis rahnei. ik pavlus gamelida meinai handau ïk usgiba ei ni qiþau þus þatei jaþ-þuk silban mis skula ïs. jai broþar ïk þeina niutau ïn fraujin anaþrafstei meinos brusts ïn xristau. gatrauands ufhauseinai þeinai gamelida þus vitands þatei unde hoc verbum ductum sit et quid vere significet, adhuc dubium est. Cast. Spec. p. 31 comparat anglosax. bigeondan, angl. beyond, et convertit per praeterea; Grimm Gr. II, 127 *) a verbo bijan (i. e. praeterire, transire, progredi) ducit, et genitivum participii anomalum esse et pro adverbio positum pariter, ulterius, praeterea significare, existimat. Si bijands vere est participium, quod non dubitamus, etiam nominativus esse potest (Grimm autem genitivum aut pluralis accusativum esse putat), ad subjectum enuntiati referendus, hoc sensu: pergens, addens para mihi hospitium; sic pro adverbiis graecis Gothus participia ponit: Cor. I, XVI, 10 ei taimauþaius unagands sijai at ïzvis, gr. ἀφόβως γένηται. Thess. I, II, 13 veis aviliudom guþa unsveibandans (sic pro edito unsveibandane in cod. legitur) gr. ἀδιαλείπτως. sic V, 17. Aliis autem locis ἅμα, quod gr. h. l. habent, gothice est samana Ps. LIII, 3; Col. IV, 3; Thess. I, V, 10, aut suns Thess. I, IV, 17.] jah ufar patei qiþa taujis. bijandzuþ-þan manvei mis saliþvos venja auk ei þairh bidos ïzvaros fragibaidau ïzvis. goleiþ þuk aipafras sa miþfrahunþana mis ïn xristau ïesu——