Declinatio Nominum Propriorum Et Peregrinorum.

§ 94. Horum nominum et vocabulorum declinatio peculiare requirit examen. Quamvis enim gothus peregrinam graecorum vocabulorum formam quandoque intactam retinuerit, ea tamen quandoque etiam gothicorum vocabulorum ad instar flectere conatus est: hinc eorum deflexionem ab assueta forma praetermittere nefas. Jam vero juxta gothicas declinationes ordinantur, ut sequitur.

A. Vocalia Declinatio. 1. Radic. vocalis a. a. Masculinum. α Forma radicalis -a:

Hanc formam sequuntur peregrina vocabula numero plurima, ut: abjaþar, aibair, abraham, adam, bailiam, bauaus, daveid, ïakob, ïsak, ïsrael, ïosef, kaisar, lod, moses, saulaumon, seimon, siloam, fanuel, etc., eo tamen discrimine, quod ad nominativum s non adjiciant. Idem dicendum est de gothico nomine viljariþ in documento neapolitano.

β. Forma radicalis -ja:

Laivveis, lyddomaeis, (mailkeis, Luc. III, 24) , naitofateis, praizbytaireis, saudaumeis

b. Femininum.

Eo modo declinantur non pauca nomina et vocabula peregrina, ut akaja, antiaukia, asia, galatia, dalmatia, ïairusaulyma, kileikia, lauïdja, makidona vel makidonja, paurpura, seidona, syria, trauada, tyra, filippa, etc.; quae tamen in genitivo terminationem -ais loco -os, recipiunt, ex. gr.: asiais Cor. I, XVI, 19, kileikiais Gal. I, 21. Regularius ïairusaulymos apud Luc. II, 38 occurrit. Synagoge e contrario, quod alias consonanter flectitur, genitivum synagogais apud Luc. VIII, 41 0964 et Joan. IX, 21 habet; dativus autem lauïdja Tim. II, I, 5 mendum est librarii pro lauïdjai.

2. Radic. vocalis i. Masculinum.

Eo modo tantum flectuntur nomina gentilitia, ut saur Syrus, dat. plur. saurim Luc. II, 2, praesertim in plurali: makidoneis, rumoneis, seidoneis, saudaumeis (Luc. XVII, 29) , galateis, ïairusaulymeis. Nonnulla etiam in nominativo sing. graecam terminationem es habent: ïsraeleites, samareites, ïairusaulymeites.

3. Radic. vocalis u. Masculinum.

Huc referenda sunt vocabula numero plurima, ut aggilus, aipiskaupus, aifaisius, akajus, alfaius, apaustaulus, barþaulaumaius, gaddarenus, gairgaisainus, galatius, galeilaius, zaibaidaius, zakkaius, haibraius, ïakobus, ïaurdanus, ïudaius, kaurinþius, nikaudemus, paitrus, pavlus, peilatus, saddukaius, seimonus, teibairius, teimauþaius, teitus, fareisaius, filippisius, etc. Hoc tamen est animadvertendum, quod nominativum plur. in -eis, genitivum plur. in -e efforment, ex. gr.: apaustauleis, apaustaule, ïudaieis, ïudaie, his tantum exceptis, quae in singulari in -ius desinunt, ut aifaisius, kaurinþius, filippisius, quaeque in nominativo plur. eodem hoc modo sonant. Datur etiam nominativus plur. aggiljus Mc. XII, 25; Luc. II, 15; Rom. VIII, 38 cum aggileis Mc. I. 13. Quaedam in nominativo sing. es quoque loco us accipiunt, ut praufetes Mc. VI, 15; XI, 32, ïskariotes Joan. XII, 4, qua nova terminatione ad supra memorata ïsraeleites, samareites, ïairusaulymeites acccdunt. Dativus ïohannau Luc. IX, 9 a ïohannes pariter efficitur

«Annotatio.—Ad vocalicam declinationem pertinent, licet nulli peculiari formae subjiciantur, sequentia: ano, gen. anos; helei, gen. heleis; naggai, gen. naggais; herodes, dat. heroda, gen. herodes vel herodis; ïohannes, acc. ïohannen (ïohanna Mc. I, 19) , dat. ïohanne, ïohannen et ïohannau Luc. IX, 9, gen. ïohannes vel ïohannis. Probabiliter taitrarkes, jannes, mambres, airmogaineis simili modo sunt flectenda.»

B. Consonantica Declinatio. a. Masculinum.

§ 95. Quae huc arcessenda sunt abia, aimmeira, barakeia, helia, þymiama, kajafa, kusa, papa, resa, satana, etc., plane regulariter declinantur, hoc tantum excepto, quod plura graecorum ad instar in nominativo sing. s accipiant, ut aipafras, andraias, annas, barnabas, esaeias, zakarias, helias, þomas, ïairaimias, ïudas, lukas, tobeias, satanas, etc. Sic se habet etiam nomen gothicum sunjaifriþas.

Juxta hanc quoque declinationem plurima flectuntur feminina, ut aiodia, beþania, gaiainna, maria, marþa, samaria, sarra, et probabiliter alia plura, ut aivva, raibaikka, priska, susanna, saudauma, etc. Pariter occurrit accusativus plur. aipistulans Neh. VI, 17, 19 ab aipistule. Ex dativo herodiadein (pro herodiadin?) Luc. III, 19 et genitivo herodiadins Mc. VI, 17, 22 conjicere licet nominativum 0965 herodiada, cujus tamen loco herodias solemnius fuisse videtur, vid. ad Mc. VI, 19.

b. Femininum. α Forma radicalis -on:

Damasko, eikaunio, kaurinþo, aifaiso, ïaireiko, psalmo, aikklesjo, skaurpjo, laiktjo, kavtsjo.

β. Forma radicalis -ein:

Beþsfagei, aipiskaupei, praizbytairei. Quaedam vocabula, graecam terminationem e habentia, hanc juxta declinationem caeteros casus efformant, sic synagoge, acc. synagogein Luc. VI, 6; VII, 5, dat. synagogein Luc. IV, 16, 20; aipistaule, acc. aipistaulein Rom. XVI, 22, dat. aipistaulein Cor. I, V, 9, dat. plur. aipistaulem (loco aipistauleim) Thess. II, III, 17; paraskaive, acc. paraskaivein Mth. XXVII, 62; syntyke, acc. syntykein Phil. IV, 2. Simili modo dativi daikapaulein Mc. V, 20 et ïairaupaulein Col. IV, 13 a daikapaulis, ïairaupolis derivantur.

«Annotatio 1.—Alios casus synagoge irregulariter efficit: gen. sing. synagogais Luc. VIII, 41; Joan. IX, 22; dat. plur. synagogim Mc. I, 39; Luc. IV, 44.

«Annotatio 2.—Nonnulla masculina, quorum nominativus in -n desinit, ut feminina hujus declinationis flectuntur: symaion, gen. symaions Luc. III, 30; aharon, gen. aharons Luc. I, 5; ammon, gen. ammons Luc. III, 25; apaullon (apaullo?), acc. apaullon, Cor. I, XVI, 12, dat. apaullon IV, 6, gen. apaullons I, 12; addein (addei?), gen. addeins Luc. III, 28; mailkein (mailkei?) gen. mailkeins III, 28; nerin, gen. nerins III, 27. Necnon forsan et ïoanan et naiman.

«Annotatio 3.—Pari modo etiam flectitur ïairusalem: acc. ïairusalem Luc. II, 22, dat. ïairusalem Mc. XI, 1, gen. ïairusalems Neh. VII, 2, 3.»

§ 96. In nonnullis tamen casibus graecam declinationem retinuit Gothus:

Sing. nom. huc praeter nomina supra citata in -as, 0966 -es et e etiam adducenda sunt magdalene, salome; praufeteis (προφῆτις); herodias.

Acc. Iudaian Luc. II, 4; Joan. VII; zeloten Luc. VI, 15, ïskarioten Mc. III, 19; Luc. VI, 16, kananeiten Mc. III, 18, ïohannen Mth. XI, 7; Mc. V, 37, paintekusten Cor. I, XVI, 8, synagogen Mc. I, 21 et fortasse etiam quae supra memoravimus cum ei loco e (coll. § 30, 3) aipistaulein, paraskaivein, synagogein, syntykein; byssaun Luc. XVI, 19, teitaun Cor. II, II, 13; VIII, 6, alabalstraun Luc. VII, 37; praitoriaun Mc. XV, 16; Joan. XVIII, 28; coll. kaurbanaun Mth. XXVII, 6; seimona Mc. III, 18; XV, 21.

Dat. aivneika Tim. II, I, 15, arabia Gal. IV, 25, idumaia Mc. III, 8, ïudaia Luc. III, 1; Cor II, I, 16; ïaurdane Mc. I, 5, 9, ïohanne Mth. XI, 4, 11, mose Mc. IX, 4, 5, magdalene Mc. XVI, 9 (et etiam fortasse synagogei Joan. XII, 42 loco synagoge); gazaufilakio Joan. VIII, 20; faraoni Rom. IX, 17.

Gen. Areimaþaias Mth. XXVII, 57; Mc. XV, 43 beþanias Joan. XI, 1, galeilaias Mc. I. 9, 28, ïudaias Mc. X, 1; Luc. I, 5; ïturaias Luc. III, 1, kaisarias Mc. 8, 27; daikapaulaios Mc. VII, 31; synagogeis Luc. VIII, 41 (nisi hic synagogais legendum sit).

Plur. nom. Israelitai Rom. IX, 4; kretes Tit. I, 12; hairaiseis Gal. V, 20.

Acc. aromata Mc. XVI, 1.

Dat. lystros Tim. II, III, 11 (nisi forsan lystron legendum sit, cum g alias Gothus, excepto aþeineis Thess. I, III, 1, nusquam urbis nomen ut plurale tantum usurpaverit.

«Annotatio.—Quaedam nomina ab hebraeo sermone imprimis petita, sunt gothice, sicut et graece, indeclinabilia, ex. gr.: aai, abeilem, aileisabeþ, beþlaihaim, gainnesaraiþ, ïuse, kafarnaum, nazaraiþ, sabbato, sion; necnon et vocabula ab hebraïco vel graeco fonte hausta aiffaþa, amen, anaþaima, kaidron, kaurban, laigaion, manna, maran aþa, paska, raka, taleiþa kumei, osanna, etc.»