I. De Genere.

§ 176. I. Activum. 1) Activa forma gaudent intransitiva et transitiva: Joan. VII, 37 stoþ ïesus jah hropida qiþands. jabai wana þaursjai, gaggai du mis jah driggkai. saei galaubeiþ du mis, svasve qaþ gameleins, awos us wambai ïs rinnand vatins libandins; Eph. IV, 20 ni sva ganemuþ xristu, jabai sveþauh ïna hausideduþ— ei aflagjaiþ þana fairnjan mannan.

2) Saepius activum pro medio graeco ponitur, vid. § 178, 2, b.

3) Non pauca verba etiam in activo passivam significationem exhibent, vid. § 177 annot. 3, vel quamdam connexionem et constructionem affectant, vid. ibid. annot. 4.

4) Plurima intransitiva graeca Gothus ut reflexiva convertit. Hic vero animadvertendum est, quod pronomen reflexivum post verbum regulariter mittatur; vocabulo autem determinativo ante verbum praeeunte, pronomen inter utrumque poni potest. Sic: μεταβαίνειν discedere Mth. XI, 1 et ἐμβατεύειν Col. II, 18 per ushafjan sik germ. sich erheben, gall. s'en aller; θαρσεῖν confidere Mth. IX, 2 et alibi: þrafstjan sik germ. sich getrösten, gall. se confier; ἐκνήφειν evigilare, prudentem esse Cor. I, XV, 34: usskavjan sik germ. sich bewahren gall. se garder; ὑποστέφειν revertere Mc. IV, 12; Luc. I, 56; X, 17: gavandjan sik germ. sich umwenden, gall. s'en retourner; μετανοεῖν poenitere Luc. XVII, 3; Cor. II, VII, 8: ïdreigon sik germ. sich reuen, gall. se repentir; μέλλειν futurum esse Joan. XII, 4: skaftjan germ. sich anschicken, gall. se préparer; πτωχεύειν pauperem fieri Cor. II, VIII, 9: gaunledjan sik germ. entledigen gall. se dépouiller; ἐγγίζειν propinquare Luc. XV, 1; Mc. I, 15; Luc. X, 11: newjan sik et atnewjan sik germ. sich nähern, gall. s'approcher; ἀπέχειν abesse Mc. VII, 6: fairra haban sik germ. sich fern halten, gall. se tenir de loin, s'éloigner; ἄλλως ἔχειν aliter esse (aliter se habere) Tim. I, V, 25: aljaleikos sik haban germ. sich anders verhalten, gall. se conduire autrement, ἐπιμένειν remanere Rom. XI, 23: gatulgjan sik germ. sich befestïgen gall. s'affermir; μανθάνειν discere Phil. IV, 9: galaisjan sik germ. sich belehren gall. s'instruire; προςκαρτερεῖν haerere Col. IV, 2: haftjan sik germ. sich anhängen gall. s'attacher.

«Annotatio.—Quandoque, etiam sik rejecto, verba haec intransitiva remanent, sic: gavandjan revertere 1034 (ἐπιστρέφειν) Joan. XII, 40; Cor. II, III, 16; Gal. IV, 9; galaisjan discere (μανθάνειν) Tim. I, V, 4 cod. B; haftjan adhaerere (προσκαρτερῖν) Rom. XII, 12; andrinnan certare (διαλέγεσθαι) Mc. IX, 34; immo communius sine sik sequentia occurrere videntur: gagaggan et gaqiman convenire (συνάγεσθαι), atnewjan appropinquare (ἐγγίζειν) et ïdreigon se poenitere, vid. gloss. hb. vv.; in aliis vero locis ex praecedentibus reflexivum supplendum est, sic Skeir. VII, a andþaggkjands ex andþaggkjandins sik.»

§ 177. II. Passivum. 1) Gothica e linguis germanicis sola passivum habet. Hoc autem in ea lingua jam ferme extinctum fuisse conjicitur, ex eo quod formis longe paucioribus quam activum gaudeat (vid. § 132). Verumtamen ex monumentis superstitibus non confirmatur, quippe cum in omnibus, ne uno quidem excepto, passivum occurrat neque tantummodo ad graecum passivum convertendum usurpetur, sed etiam ad exprimendas cogitationes, quae graece activo redduntur (vid. annot. 5) et graecas ellipses supplendas, ut Rom. XII, 19, etc. Jam vero passivum occurrit: Mth. VII, 16 ïbai lisanda (colliguntur) af þaurnum veinabasja; 19 ( all bagme ni taujandane akran god usmaitada jah ïn fon atlagjada, ἐκκόπτεται—βάλλεται), 26 ( galeikoda, mann dvalamma, ὁμοιωθήσεται); VIII, 12; X, 26 ( ni vaiht ïst gahuliþ, þatei ni andhuljaidau, cognoscetur, γνωσθήσεται), 29; XI, 5, 6, 12; XXVI, 2; XXVII, 17; Mc. II, 5, 20; III, 24, 28; IV, 12, 15, 17, 21, 22, 29, 31, 32; IX, 31, 49, 50; X, 33, 38 ( magutsu daupeinai, þizaiei ïk daupjada, ei daupjaindau, ego baptizor—ut baptizemini, βαπτίζομαι—δύνασθε βαπτισθῆναι); XI, 17; XIII, 25; XIV, 9, 41; Luc. I, 15, 20, 32, 60 ( haitaidau ïohannes, vocabitur, κληθήσεται), 61, 76 ( þu barnilo praufetus hauhistins haitaza, vocaberis, κληθήσῃ); II, 4, 23, 35; III, 5, 9; V, 20 ( afleitanda þus fravaurhteis þeinos, remittuntur, ἀφέωνται), 23, 35, 38; VI, 37, 38, 44; VII, 22, 23, 47; VIII, 12, 17, 18, 50; X, 15; XIV, 10, 11, 14, 34; XV, 19 ( ni ïm vairþs, ei haitaidau sunus þeins, ut vocor, κληθῆναι); 16, 4, 16; XVII, 30, 34, 35; XVIII, 14, 31, 32; XIX, 26, 29; XX, 18; Joan. III, 3, 4, 5; VII, 23; IX, 7; XI, 4; XII, 23, 31, 32; XIV, 13, 21; XV, 6; XVI, 1, 32; Rom. VII, 2, 3; VIII, 36 ( in þuk gadauþjanda all dagis, occidimur, θανατύμεθα); IX, 7, 8, 17, 19 (vid. ad annot. 5), 26, 33; X, 10, 15; XI, 19, 22, 23, 24, 35 1035 XII, 19, 21 ( ni gajiukaizau, non vinci, μὴ νικῶ); XIII, 9; XIV, 10, 15, 16; Cor. I, I, 17; IV, 2, 3, VII, 22; VIII, 10; X, 25, 27, 29, 30; XI, 6; XIII, 3, 5, 8; XIV, 24; XV, 9, 12, 15 (ubi in interpretatione invenimur loco inveniuntur restituendum est), 26, 33, 51; Cor. II, I, 6, 11, 19; II, 11 ( ei ni gaaiginondau vel gafaihondau, πλεονεκτηθῶμεν, ubi in interpretatione decipiamur pro decipiamini legendum est); III, 14, 15, 16, 18; IV, 11, 16; V, 1, 3, 4, VI, 3, 12; VII, 9; IX, 4; X, 8; XI, 7, 10, 12, 29; XII, 9 15, 20; Gal. I, 6 ( afvandjanda, μετατίθεσθε); II, 17; IV, 19; V, 11, 12, 15, 18; VI, 1, 7; Eph. III, 15; IV, 31; V, 3; VI, 19; Phil. I, 18, 20; II, 5; III, 9; Col. II, 22; IV, 16; Thess. I, III, 3; IV, 17; V, 23, 27; Thess. II, III, 1, 2; Tim. I, I, 19; III, 10; IV, 5, 10; V, 9, 16; VI, 1; Tim. II, II, 5, 26; III, 6; IV, 6; Philem. 22; Neh. VII, 3; Skeir. VII, a; VIII, c.

2) Gothus etiam verba, quae dativum regunt, in passivo construere potest, ex gr.: fraqiman: Mc. V, 26 qino fraqimandei allamma seinamma et alibi, et inde fragimada Cor. II, XII, 15; Gal. V, 15; fraþjan: Luc. II, 50 ni froþun þamma vaurda et alibi, et inde Phil. II, 5 þata fraþjaidau.

3) Praeter passivam formam adest insuper peculiaris verborum classis, quae passivam significationem habent, verba scilicet tertiae conjugationis, ex. gr.: andbundnan solvi, usgutnan effundi, gahailnan sanari, usmernan narrari, etc., vid. § 131.

«Annotatio 1.—Saepe passivum cum his verbis tertiae conjugationis ex eadem stirpe ortum occurrit, nec in significatione habent, quo distinguantur, sic: vaurda meina usfulljanda în mela seinamma Luc. I, 20 cum usfullnoda þata gamelido Mth. VIII, 17; ushauhjada sunus guþs þairh þata Joan. XI, 4 cum ushauhniþ namo fraujins Thess. II, I, 12; ni uslukaindau daurons Neh. VII, 3 cum haurds mis usluknoda Cor. I, XVI, 9; all gaveihada Tim. I, IV, 5 cum veihnai namo þein Mth. VI, 9; sic afdauþjada Mc. VII, 10 cum gadauþnan; fraletada Luc. VI, 32 cum andletnan; merjada Cor. I, XV, 12 cum usmernan; gatairada Joan. VII, 23 cum gataurnan; mikiljada Phil. I, 20 cum mikilnan. Nec non et cum intransitivis ejusdem stirpis: ganasjada (σώζεται) Luc. VIII, 50 cum ganisan (σώζεσθαι); gabrannjada (καίομαι) Cor. I, XIII, 3 cum brinnan (καίεσθαι); gadrausjada dejicitur (καταβιβάζεται) Luc. X, 15 cum gadriusiþ (βάλλεται) Mth. V, 29; ufsaggqiþs varþ absorptus est (κατεπόθη) dauþus Cor. I, XV, 54 cum gasiggqai (καταποθῇ) sa svaleiks Cor. II, II, 7; in hoc vero casu diversae formae saepius qua in priori diversa significatione discriminantur ut galagjada jacitur, ducitur (βάλλεται) Mth. V, 25, sed ligiþ jactus est, jacet (βέβληται) Math. VIII, 6; hnaivjada humiliatur (ταπεινοῦται) Luc. XIV, 11, sed hneivan inclinare (κλίνειν) Luc. IX, 12.»

4) Passivum graecum, etiam intransivitis respondentibus Gothus vertit, quod saepius significatione comprobatur; sic graecum ὑποτάττεσθαι (subordinari) et πείθεσθαι ( persuaderi) reddit per ufhausjan obedire; 1036 μιμνήσκεσθαι (meminisci), gamunan cogitare; λυπεῖσθαι (dolore affici), saurgan curare; ἴστασθαι (statui), standan stare; hinc etiam Mc. III, 5 gastoþ aftra (ἀποκτεσταθη) so hanaus; Luc. VI, 11; βυθίζεσθαι (immergi), siggqan illabi (Luc. V, 7) , καυματίζεσθαι (consumi), ufbrinnan urere (Mc. IV, 6) ; ἐκλύεσθαι (enervari), ufligan deficere (Mc. VIII, 3) ; μηκύνεσθαι (prolongari), liudan crescere; ἐκπλήττισθαι (stupefieri), sildaleikjan mirari; προςορμίζεσθαι (ad ripam appelli), duatsnivan appellere; καταβιβάζεσθαι (dejici), dalaþ galeiþan in praeceps ire (Mth. XI, 23) , etc.

5) Passivum graecum ut reflexivum quandoque habetur et ut tale convertitur: gakunnan sik pro ὑποάττεσθαι (subordinari) Cor. I, XV, 28; gafilhan sik pro κρύπτεσθαι (abscondi) Joan. VIII, 59; XII, 36; ushafjan sik pro αἴρεσθαι (elevari) Mc. XI, 23; inmaidjan sik pro μεταμορφοῦσθαι (transfigurari) Mc. IX, 2; gavandjan sik pro ἐπιστρέφεσθαι (reverti) Mth. IX, 22; Mc. V, 30; gahaftjan sik pro κολλᾶσθαι (adhaerere) Luc. XV, 15; ataugjan sik pro ὡρᾶσθαι, φαίνεσθαι (videri) Cor. I, XV, 7; Luc. IX, 8 et alibi; afskaidan sik pro ἀφορίζεσθαι (discedere) Cor. II, VI, 17; uslausjan sik us vaurtim pro ἐκριζοῦσθαι (eradicari) Luc. XVII, 6; ussatjan sik φυτεύεσθαι (plantari) Luc. XVII, 6; afgiban sik pro χωρίζεσθαι (secedere) Philem. 15; galisan sik pro συνάγεσθαι (congregari) Mc. IV, 1; Luc. XVII, 37; gasleiþjan sik pro ζημιοῦσθαι (laedere) Mc. VIII, 36; coll. vairpan sis pro βάλλεσθαι (projici) Mc. II, 23.

«Annotatio 2.—Nonnulla horum verborum etiam absque reflexivo pronomine usurpantur: Gal. II, 5; gakunþedum confessi sumus (εἴξαμεν); Tim. I, I, 6; usvandidedun conversi sunt (ἐξετράπησαν); Joan. XII, 40; gavandidedun reversi sunt (ἐπεστράφησαν); Cor. II, XI, 6; gabairhtida me manifestavi (ἐφανερώθην; si enim hoc esset participium praet., uti aliunde φανερωθέντες textus graeci suadet, nulla in contextu foret ratio, cur forma consonantica usurparetur, nisi credatur, genuinam formam esse gabairhtidai, ex quo, propter i vocabuli immediate sequentis, i finale expunctum esset; saltem gabaïrhtjan reflexivum adest etiam apud Luc. I, 79); Luc. IX, 25 ad gasleïþjands sik silban ex praecedente sis silbin supplendum est, coll. § 178, annot. 3 et § 176, annot.

«Annotatio 3.—Nonnulla verba habent etiam in activo passivam nec non et reflexivam significationem, praesertim: daupjan lavare, lavari, se lavare (βαπτίσαι, βαπτίσασθαι, βαπτισθῆναι): Mth. III, 11 ïzvis daupja (ὑμᾶς βαπτίζω); Mc. VII, 4 niba daupjand (ἐὰν μὴ βαπτίσωνται), ni matjand; Luc. III, 21 biþe daupida (ἐν τῷ βαπτισθῆναι); (cujus tamen verbi etiam occurrit passivum: Mc. X, 38 daupeinai þizaiei ïk daupjada ei daupjaindau); binaitan circumcidere, circumcidi, se circumcidere (περιτέμνειν, περιτέμνεσθαι); licet hujus reperiatur participium passivum bimaitans, dum βαπτιζόμενος Cor. I, XV, 29 active dicitur daupjands.

«Annotatio 4.—Communiter activum loco passivi in infinitivo usurpatur, a) ubi finis aliquis indicatur: Luc. V, 15 garunnun leikinon (ἰαθῆναι) fram ïmma 1037 sanari; II, 1 et 5 urrann gameljan—anameljan (ἀπογράφεσθαι) inscribi; Thess. II, I, 10 qimiþ ushauhjan (ἐνδοξασθῆναι) exaltari. Tunc etiam sik stare potest: Luc. VI, 17 qemun hailjan sik (ἰαθῆναι); et modo particulariori Cor. II, I, 16 vilda fram ïzvis gasandjan mik (προπεμφθῆναι); b) semel adhibetur substantiva circumscriptio Mc. X, 45 qam at andbahtjam venit ad ministerium, id est, ut ministerio suo fungeretur (ἦλθε διακονηθῆναι); c) more germanico post verba imperandi, volendi, dandi; Mth. XXVII, 64 hait vitan (ἀσφαλισθῆναι) hlaiva jussit sepulcrum custodiri; Mc. V, 43; X, 49; Luc. XVIII, 40; XIX, 15; Luc. VIII, 15 anabaud ïzai giban (δοθῆναι) mat; Mc. VI, 27; Luc. I, 62 waiva vildedi haitan (καλεῖσθαι) þata barn; Mth. XXVI, 1 sunus mans atgibada du ushramjan (εἰς τὸ σταυρωθῆναι); d) cum skulds visan (oportere) et mahts visan (possibile esse), quibus inest passiva idea: Mc. VIII, 31 sunus mans skulds ïst uskiusan fram þaim sinistam (δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἀποδοκιμασθῆναι); Luc. IX, 44 sunus mans skulds ïst atgiban (μέλλει παραδίδοσθαι); XIX, 11 skulda vas þiudangardi guþs gasvikunþjan; Joan. XII, 34; Cor. II, V, 10; XII, 11; Mc. 14, 5 maht vas þatabalsan frabugjan (ἠδύνατο—πραθῆναι); Luc. VIII, 43 qino ni mahtavas galeikinon (οὐκ ἴσχυσεν θεραπευθῆναι); Joan. III, 4 waiva mahts ïst manna gabairan (δύναται γεννηθῆναι) X, 35; Tim. I, V, 25.»

b) Sententia passive expressa haud infrequenter in activam convertitur, ut sensus concretus fiat:

a) Rom. X, 10 hairto galaubeiþ (cor credit) du garaihtiþai gr. καρδίᾳ πιστεύεται (corde creditur); Mc. II, 1 gafrehun (compererunt) þatei ïn garda ïst, gr. ἠκούσθη ὅτι εἰς οἰκόν ἐστιν; Luc. IX, 17 unte qeþun sumai (nam dicebant quidam) gr. διὰ τὸ λέγεσθαι ὁπό τινων (quia a nonnullis dicebatur); Mc. v. 4 unte galausida (solvit) af sis þos naudibandjos jah þo ana fotum eisarna gabrak (rumpebat) gr. διὰ τὸ διεσπάσθαι ὑπ᾽ αὐτοῦ τὰς ἀλύσεις καὶ τὰς πέδας συντετρίφθαι; II, 2 vein juggata ïn balgins niujans giutand (fundunt) gr. οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς καινοὺς βλητέον (fundendum est); Luc. IV, 43 mik ïnsandida scilicet guþ (misit me) gr. ἀπέσταλμαι (missus sum) scilicet ὑπὸ Θεοῦ; Joan. X, 14 kunnun mik (cognoscunt me) þo meina gr. γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν, vel tamen ut codd. legunt γιγνώσκουσί με τὰ ἐμά.

b) Gal. VI, 12 vrakja galgins xristaus ni vinnand (persecutionem pati) gr. σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ οὐ διώκονται (vexantur); Tim. I, V, 10 aglons vinnan (afflictiones perpati) gr. θλίβεσθαι (affligi), coll. Phil. IV, 12; Luc. I, 11 varþ ïn siunai aggilus (venit in conspectu) gr. ὤφθη (visus est) ἄγγελος; XVI, 21 gairnida sat itan (sat comedere) gr. ἐπεθύμει χορτασθῆναι (satiari); XX, 6 triggvaba galaubjand (credere) allai gr. πεπεισμένος ἐστι πᾶς ὁ λαός. Non pauca horum verborum ad mediam viam pertinent: Gal. V, 4 ïn vitoda garaihtans qiþiþ ïzvis gr. δικαιοῦσθε; Cor. I, XI, 6 qino gahuljai haubiþ sein gr. κατακαλυπτέσθω; Luc. IX, 25 þaurft gataujan sis vel Cor. I, XIII, 3 bota sis taujan gr. ὠφελεῖσθαι.

1038 «Annotatio 5.—Et vice versa quandoque Gothus passivam exhibet sententiam, quae active exprimitur, etiam ut sensus concretus fiat: Rom. IX, 19 wa nu faianda (cur vituperamur? vituperamur enim in interpretatione legendum est pro vituperant) gr. τί ἔτι μέμφεται scilicet θεὸς ἡμᾶς; Luc. VI, 38 mitads goda gibada (bona mensura dabitur) gr. μέτρον καλὸν δώσουσι (dabunt); 44 et Mth. VII, 16 ni us þaurnum lisanda (colligi) smakkans nih þan us aiwatundjai trudanda (vindemiari) veinabasja gr. οὺκ ἐξ ἀκανθῶν συλλέγουσι (colligunt) σῦκα—τρυγῶσι (vindemiant) σταφυλάς: Joan. XVI, 21 biþe gabauran ïst (gigni) barn gr. ὅταν γεννήσῃ (scilicet γυνή) τὸ παιδίον; XV, 6 more Gotho dilecto vertitur: galisada (colligitur) jah ïn fon galagjand (ponunt) jah ïnbrannjada (et crematur) gr. συνάγουσι—βάλλουσι—καίεται. Sic pro intransitivis: Mc. VII, 10 dauþau afdauþjaidau (occidatur) gr. θανάτῳ τελευτάτῳ (morietur); Luc. VI, 21 ufhlohjanda (exhilaramini) gr. γελάσετε; Tim. II, II, 26 usskavjaindau (providentur) ἀνανήψωσι; Mc. IX, 42 galagjada (ponitur) asiluqairnus ana halsaggan gr. περίκειται (jacet) λίθος μυλικός περί τὸν τράχηλον; Joan. XI, 38 hulundi staina ufarlagida vas (contectus est) gr. λίθος ἐπέκειτο ἐπὶ τῷ σπηλαίῳ, coll. Mc. IV, 29 biþe atgibada (offertur) akran gr. ὅταν παραδῳ (scilicet ἑαυτὸν) ὁ καρπός.

«Annotatio 6.—Plurima participia passiva adjectivis convertuntur, vid. § 190, 5.»

§ 178. III. Medium. Non nisi rarissime occurrit medium, cujus indubitata exempla haec sunt: atsteigadau (καταβἁτω) Mth. XXVII, 42; Mc. XV, 32; lausjadau (ῥυσάσθω) Mth. XXVII, 43; ufkunnanda (γνώσονται) Joan. XIII, 35; vaurkjada (κατεργάζεται) Cor. II, IV, 17; ustiuhada (κατεργάζεται) VII, 10; gavasjada equidem (ἐνδύσηται) Cor. I, XV, 54 ut passivum haberi posset, cum nihil obstet, quin undivanein dativi casus sit, (induitur immortalitate); sed sensus simul et contextus suadent, ut tanquam medium habeatur. Dubium esse posset, utrum liugada et liuganda de muliere Mc. X, 12; XII, 25; Luc. XVII, 27; XX 34, 35; Cor. I, VII, 28 passivum sit (duci) an medium (nubere); ex liugandau Cor. I, VII, 9 in gratiam passivi res dirimi videtur.

«Annotatio 1.— Faianda quod prius ut medium obtulerant, Rom. IX, 19 deficit, vid. supra § 177 annot. 5; e contra inter mediorum exempla annumerari possent Mth. XI, 12 anamahtjada et Luc. XVI, 16 nauþjada (βιάζεται), posterius saltem, quod in graeco nonnisi medium est; caeterum Gothus hunc locum non recte intellexit (quisque sibi vim facit), et βιάζεται ut passivum habuit (compellitur, etc., hinc ïn ïzai). Si sunjodana Cor. II, XII, 19 cod. B pro ἀπολογούμεθα reipsa esset, medium tunc adesse dici deberet, sed in cod. A rectius stat sunjoma. Syllaba autem da hic deperdita in aliis locis conservatur; scilicet Joan. XIV, 31 frijoda (dilexit), ubi tamen praeteritum nec requiritur (ἀγαπῶ) nec convenit; hinc inclinaremus ad frijoda ut medium habendum, nisi, collato sunjodama supra memorato, probabilissimum 1039 esset, hoc vocabulum ad exemplar pertinuisse, ubi syllaba da quamdam fortasse annotationem criticam continebat, deinde in textu incongruenter subrepsisse.

«Annotatio 2.—Jam ab aliis judiciose fuit animadversum, quod haec loca, in quibus occurrit medium, non exhibent passiva pro medialibus formis graecis ab interprete male intellectis; nam partim graecis activis nonnulla respondent, partim formae graecae non sunt pro passivis spectandae; itaque nostri saltem interpretes, qui linguae graecae peritos se praebuerunt, ea media sagaciter distinxerunt. Quibus argumentis adde, quod forma media et passiva saltem in conjunctivo discrepent (med. -adau, -andau, pass. -aidau, -aindau), et insuper, quod ex hoc καταβάτω bis et equidem in parallelis locis aliunde diversis occurrente, constet, ea ab interprete simpliciter non fuisse conversa. Ut ut est gothicum medium, quale nobis hic apparet, non minus inexplicatum est genus verbi. De facto semper ferme pro graeco medio ponitur; quoad atsteigadau, si mentem nostram aperire licet, vel duplicem habet significationem: unam scilicet transit. demittere et alteram intransit. descendere, ita ut medium se demittere significet; vel, ut saepe fit, compositione acta, transitivam significationem verbum steigan obtinuit, coll. gagaggan. Sed conspicuum et antiquitatibus germanicis pretiosum est medium verbi liugan; quippe cum ex eo confirmetur, quod puellae non ex arbitrio parentum vel dominorum libidine, ut res, venirent, sed ipsae suos sponsos eligerent vel a suis dilectis libere ducerentur.»

2) Alias graecum medium gothice vertitur

a) Reflexivo, coll. § 176, 4:

aa (Cum sis: δανείσασθαι leiwan sis Mth. V, 43; ἀπεκδύεσθαι afslaupjan sis Col. III, 9; χάριν ἔχεσθαι þagk sis fairhaitan Luc. XVII, 9; ἀγοράζεσθαι bugjan sis Luc. IX, 12; φοβεῖσθαι ogan sis Mth. X, 26 et alibi διαλογίζεσθαι þagkjan sis Luc. I, 29; sed etiam simpliciter ogan, þagkjan, vid. gloss. hh. vv.;

bb) Cum sik: περιβάλλεσθαι gavasjan sik Mth. VI, 29; ἐνδύεσθαι gahamon sik Eph. VI, 11; Col. III, 12; ἀπεκδύεσθαι andhamon sik Col. 2, 15; ἐμπλέκεσθαι dugavindan sik Tim. II, II, 4; μετασχηματίζεσθαι gagaleikon sik Cor. II, XI, 13; συναναμίγνυσθαι blandan sik Thess. II, III, 14; ἀπέχεσθαι afhaban sik Thess. I, V, 22; ἐγκρατεύεσθαι gahaban sik Cor. I, VII, 9 et sik gaþarban IX, 25; χωρίζεσθαι skaidan sik Cor. I, VII, 15; διαχωρίζεσθαι afskaidan sik Luc. IX, 33; ὑπεραίρεσθαι ufarhafjan sik Thess. II, II, 4; ἐπεκτείνεσθαι sik ufþanjan Phil. III, 14; ἀπάγχεσθαι ushahan sik Mth. XXVII, V; ἐντρέπεσθαι gavandjan sik Tim. II, IV, 2; gaskaman sik Thess. II, III, 14; αἰσχύνεσθαι skaman sik Luc. XVI, 3 et alibi; ὲπανέρχεσθαι atvandjan sik Luc. XIX, 15; συνέρχεσθαι gagaggan sik Mc. III, 40; συνάγεσθαι gaqiman sik Mth. XXVII 6; Mc. II, 2; διαλέγεσθαι sik andrinnan Skeir. III, a; ταπεινοῦσθαι haunjan sik Phil. IV, 12; σκύλλεσθαι draibjan sik Luc. VII, 6: ἐνδυναμοῦσθαι ïnsvinþjan sik Eph. VI, 10; θερμαίνεσθαι varmjan sik Mc. XIV, 54; Joan. XVIII, 1040 18; μεθύσκεσθαι anadrigkan sik Eph. V, 18; ἐπαναπαύεσθαι gaweilan sik Luc. X, 6; ἀπολογεῖσθαι sunjon sik Cor. II, XII, 19;

cc) Ita ut pronomen possessivum ad substantivum dependens referatur: Cor. I, XI, 6 jabaï agl ist qinon du kapillon aiþþau skaban, gahuljai haubiþ sein, velat caput suum (gr. κατακαλύπτεσθαι (gall. elle se voile la tête, pro elle voile sa tête).

«Annotatio 3.—Quandoque etiam sik omittitur; sed tunc eodem verbo praecedente communiter adhibetur: Cor. I, V, 11 blandan (συναναμίγνυσθαι) vos commiscere scilicet ïzvis ex vs. 9 blandan ïsvis; Mth. VI, 31 we vasjaima quo (nos) vestiamus scilicet uns ex gavasida sik vs. 29; Cor. I, VII, 15 skaidai discedit (χωριζέσθω), ubi skaidiþ sik immediate praecedit; dum vs. 10 skaidan (χωρισθῆναι) reipsa absolute ponitur: sic Rom. XIII, 12 gavasjam induimus nos (ἐνδυσώμεθα); Eph. IV, 24; Col. III, 11 gahamoþ (ἐνδύσασθε) induite vos.»

b) Activo simplici: sic andhaitan aeque significat ὁμολογεῖν et ἐξομολογεῖσθαι; athaitan, καλεῖν et προσκαλεῖσθαι; gahaitan, συγκαλεῖν (Mc. XV, 16) et συγκαλεῖσθαι (Luc. IX, 1) ; afniman, ἀφαιρεῖν (Luc. I, 25) et ἀφαιρεῖσθαι (Luc. XVI, 3) ; gasigljan, σφραγίζειν (Joan. VI, 27) et sigljan, σφραγίζεσθαι (Cor. II, I, 22) ; ataugjan, δεῖξαι (Luc. IV, 5 et alib.) et ἐνδείξασθαι (Eph. II, 7) ; ganimam, παραλαμβάνειν (Mc. V, 40) et συλλαμβάνεσθαι (Luc. I, 31) ; gafastan, διαφυλάττειν (Luc. IV, 10) et φυλάττεσθαι (Mc. X, 20) ; lagjan, τιθέναι (Mth. XXVII, 60 et alib.) et τίθεσθαι (Luc. I, 60) ; taujan, ποιεῖν (Mth. V, 46 et alib.) et ποιεῖσθαι (Luc. V, 33) . Necnon media et deponentia, ut ῥύεσθαι lausjan, ἀγαλλιᾶσθαι svegnjan, ἀπωθεῖσθαι afskiuban, παῤῥησιάζεσθαι gadaursjan, περιποιεῖσθαι fairvaurkjan (sed Tim. I, III, 13, non semel ἑαυτοῖς convertitur) , διαστέλλεσθαι anabiudan, ἐναγκαλίζεσθαι gaþlaihan, ἐκλέγεσθαι gavaljan, ἐπαγγέλλεσθαι gahaitan, εὐαγγελίζεσθαι spillon et vailamerjan, παύεσθαι gananþjan et anaslavan, etc.

c) Raro passivo, ut Gal. III, 27 xristau gahamodai sijuþ (Χριστὸν ἐνεδύσασθε); saepius tamen in participio: ἐνδυσάμενος gavasiþs Cor. II, V, 3; gapaidoþs Eph. VI, 14; gahamoþs Thess. I, V, 8; περιζωσάμενος bigaurdans Luc. XVII, 8; ufgaurdans Eph. VI, 14.