CAPUT XVIII.

Proposito parvulo docet quisnam major sit in regno caelorum, et quam sit a pusillorum scandalo cavendum : quomodo frater in nos peccans debeat corripi, et Ecclesiam non audiens pro ethnico haberi, potestate ligandi atque solvendi discipulis tradita : docet etiam, quam sit apud Deum efficax duorum petitio sibi consentientium, et quoties fratri in nos peccanti sit ignoscendum, accommodata ad hoc parabola de rege rationem cum servis suis ineunte.

I. In illa hora accesserunt discipuli ad Jesum, dicentes : Quis, putas, major est in regno caelorum ?

2. Et advocans Jesus parvulum, statuit eum in medio eorum ,

3. Et dixit : Amen dico vobis, nisi conversi fueritis, et efficiamini sicut parvuli, non intrabitis in regnum caelorum .

4. Quicumque ergo humiliaverit se sicut parvulus iste, hic est major in regno caelorum.

5. Et qui susceperit unum parvulum talem in nomine meo, me suscipit.

6. Qui autem scandalizaverit unum de pusillis istis qui in me credunt, expedit ei ut suspendatur mola asinaria in collo ejus, et demergatur in profundum maris .

7. Vae mundo a scandalis ! Necesse est enim ut veniant scandala. Verumtamen vae homini illi per quem scandalum venit I

8. Si autem manus tua vel pes tuus scandalizat te, abscide eum et projice abs te : ''bonum tibi est ad vitam ingredi debilem vel claudum, quam duas manus vel duos pedes habentem, mitti in ignem aeternum. 9. Et si oculus tuus scandalizat te, erue eum et projice abs te : bonum tibi est cum uno oculo in vitam intrare, quam duos oculos habentem, mitti in gehennam ignis.

10. Videte ne contemnatis unum ex his pusillis : dico enim vobis quia Angeli eorum in caelis semper vident faciem Patris mei qui in caelis est .

11. Venit enim Filius hominis salvare quod perierat .

12. Quid vobis videtur ? si fuerint alicui centum oves, et erraverit una ex eis, nonne relinquit nonaginta novem in montibus, et vadit quaerere eam quae erravit ?

13. Et si contigerit ut inveniat eam, amen dico vobis, quia gaudet super eam magis quam super nonaginta novem quae non erraverunt.

14. Sic non est voluntas ante Patrem vestrum qui in caelis est, ut pereat unus de pusillis istis.

15. Si autem peccaverit in te frater tuus, vade et corripe eum inter te et ipsum solum. Si te audierit lucratus eris fratrem tuum .

16. Si autem te non audierit, adhibe tecum adhuc unum vel duos, ut in ore duorum vel trium testium stet omne verbum .

17, Quod si non audierit eos, die Ecclesiae : si autem Ecclesiam non audierit, sit tibi sicut ethnicus, et publicanus .

18. Amen dico vobis, quaecumque alligaveritis super terram erunt ligata est in caelo, et quaecumque solveritis super terram erunt soluta et in caelo .

19. Iterum dico vobis, quia si duo ex vobis consenserint super terram, de omni re quamcumque petierint fiet illis a Patre meo qui in caelis est.

20. Ubi enim sunt duo vel tres congregati in nomine meo, ibi sum in medio eorum.

21. Tunc accedens Petrus ad eum, dixit : Domine, quoties peccabit in me frater meus, et dimittam ei ? usque septies ?

22. Dicit illi Jesus : Non dico tibi usque septies, sed usque septuagies septies.

23. Ideo assimilatum est legnum caelorum homini regi, qui voluit rationem ponere cum servis suis.

24. Et cum coepisset rationem pone- re, oblatus est ei unus qui debebat ei decem millia talenta.

25. Cum autem non haberet unde redderet, jussit eum dominus ejus venumdari, et uxorem ejus, et filios, et omnia quae habebat, et reddi.

26. Procidens autem servus ille, orabat eum, dicens : Patientiam habe in me, et omnia reddam tibi.

27. Misertus autem dominus servi illius, dimisit eum, et debitum dimisit ei.

28. Egressus autem servus ille, invenit unum de conservis suis, qui debebat ei centum denarios : et tenens suffocabat eum, dicens : Redde quod debes.

29. Et procidens conservus ejus, rogabat eum, dicens : Patientiam habe in me, et omnia reddam tibi.

3o. Ille autem noluit : sed abiit, et misit eum in carcerem donec redderet debitum.

31. Videntes autem conservi ejus quae fiebant, contristati sunt valde : et venerunt, et narraverunt domino suo omnia quae facta fuerant.

32. Tunc vocavit illum dominus suus, et ait illi : Serve nequam, omne debitum dimisi tibi quoniam rogasti me :

33. Nonne ergo oportuit et te misereri conservi tui, sicut et ego tui misertus sum?

34. Et iratus dominus ejus tradidit eum tortoribus, quoadusque redderet universum debitum.

3b. Sic et Pater meus caelestis faciet vobis, si non remiseritis unusque fratri suo de cordibusvestris.