344. (1. ) De Nativitate Domini.

1. Qui cuncta condidit In sapientia, Per eius reddidit

Nobis auxilia, Quae prima perdidit Insipientia,

Per illam reparans, Quos serpens perdidit A Deo separans.

2. Haec domum similis Scrutanti feminae, Quae testae fragilis

Accenso lumine Apparens humilis Dragmam in homine Repperit decimam, Regis imagine

Fulgentem animani.

3. Sol veri luminis,

Quem virgo concipit, De carne virginis

Dum carnem accipit, Naturam hominis, Non culpam suscipit

Et necessariam Poenam non recipit Sed voluntariam.

4. Merito numinis

Fit homo socius

Per ipsum luminis

Lumen, ut alius

Non esset hominis

Quam Dei filius,

Et idem hominum Mediator pius

Esset ad Dominum.

5. Carnem ingenitus Sumere potuit Ut unigenitus,

Sed non opportuit, Quia, qui genitus, Et non, qui genuit,

Humano generi Et mitti debuit Et homo fieri.

6. Cur datum filio,

Carnem ut sumeret, Quae dignos odio Caros efficeret, Est item ratio, Prolis acciperet

Ne nomen alius, Vel idem fieret Pater et filius.

7. Illud angelicum Igitur gloriae Cantemus canticum

Regi iustitiae,

Qui misit unicum,

Ut eius hodie

Nos a miseria Redderet gratiae Misericordia.