352. (9. ) De sancto Aegidio.

1. Quantum decet, quantum valet, Quanto Dei zelo calet

Caterva fidelium, Digna laude veneretur, Cui digna laus debetur,

Beatum Aegidium.

2. Hic Athenis oriundus

Adhuc aevo tener, mundus

A mundi lascivia, Vicit opes virtutibus, Genus excessit moribus,

Aetatem scientia.

3. Hic fons largae pietatis Opus piae largitatis

Primum suae tribuit Sanctitatis argumentum, Dans egeno vestimentum,

Quo se magis induit.

4. Ut compararet caelicam,

Terrenam dedit tunicam,

Dedit, immo vendidit;

Emit enim largiendo,

Quod avare possidendo

Primus homo perdidit.

5. Sanum prece pretiosa Reddit virum, quem virosa

Consumebat laesio; Solvit clave labiorum Et virtute meritorum

Captum a daemonio.

6. Christi verus imitator Paupertatis fit amator Et relictis omnibus Exsul abit, tollit crucem, Mavult Christum sequi ducem, Quam praeesse ducibus,

7. Praedam ventis atque mari Datos munit salutari

Precum propugnaculo; Dat salutem destitutis, Opem vitae constitutis

Mortis in articulo.

8. Arelatem transfretavit, Hic a febre revocavit

Filiam Theocritae; Fines petit Nemausorum, Gratuletur gens Gotorum

Tanto felix hospite.

9. Corvus pavit in deserto Servum Dei, quem aperto

Currus tulit aere; Mel, locusta praecursori, Cerva patris huius ori

Lac propinat ubere.

10. Armipotentis Franciae Regem orando gloriae

Regi reconciliat, Suum ei dum reatum, A quo sibi revelatum,

Et dimissum nuntiat.

11. Nobis ergo propitius Sanctus pater Aegidius

Precum suarum aegide Gregem se venerantium, Nostrae salutis ostium,

Defendat a tyrannide.