Familiaria quaedam colloquia beati Francisci.
COLLOQUIUM III. Superflua aedificia non decere fratres minores.
COLLOQUIUM IV. Bonorum omnium laudem in Deum referendam.
COLLOQUIUM V. Dei fatuos potiores mundi sapientibus.
COLLOQUIUM XI. Dei servos quo sanctiores, eo humiliores.
COLLOQUIUM XV. Quales deceat esse, qui litteris et studio incumbunt.
COLLOQUIUM XVII. Plura pro temporum ratione toleranda.
COLLOQUIUM XXI. Magnam decere minores in adversis patientiam.
COLLOQUIUM XXII. Religiosum nullatenus sacrum obedientiae jugum excutere debere.
COLLOQUIUM XXIII. Dei beneficiorum gratam habendam memoriam.
COLLOQUIUM XXVII. Daemones nostra laetitia tristari.
COLLOQUIUM XXVIII. Tentationes ad majorem permitti profectum.
COLLOQUIUM XXIX. Orationem Dominicam omnium maxime salutarem.
COLLOQUIUM XXX. Daemones faciliter effugari.
COLLOQUIUM XXXI. De eodem, et diabolum hominum corde indurare.
COLLOQUIUM XXXIII. Pauca hic toleranda, ut bonis perfruamur aeternis.
COLLOQUIUM XXXIV. Lenitate duritiam et murmur aliorum vincendum.
COLLOQUIUM XXXV. Subditi inobedientiam a diabolo provenire.
COLLOQUIUM XXXVI. Nullatenus mentiendum aut fratrem scandalizandum.
COLLOQUIUM XXXVII. Deo gratum esse minorum fovere religionem, et in evangelio eam esse praedictam.
Regulam minorum non a b. Francisco compositam, sed a Deo desuper esse concessam.
Honorio tertio summo pontifici, qui regulam minorum octavo sui pontificatus anno sub bulla confirmavit, aliqua ejusdem instituti praecepta dura nimis et humanae infirmitati graviora visa sunt. Beatum ergo patrem hortatus est, ut quaedam mitigaret, quaedam mutaret, alia vero omnino tolleret. Cui beatus legislator: "Ego, beatissime pater, praecepta aut verba illa in regula non posui, sed Christus, qui omnia utilia et necessaria saluti animarum ac fratrum et bono statui et conservationi religionis melius omnibus novit, cuique omnia, quae ventura sunt in ecclesia et religione nostra, praesentia sunt et patent. Non ergo debeo nec possum Christi verba mutare aut omnino abolere. "