Familiaria quaedam colloquia beati Francisci.

 COLLOQUIUM I.

 COLLOQUIUM II.

 COLLOQUIUM III. Superflua aedificia non decere fratres minores.

 COLLOQUIUM IV. Bonorum omnium laudem in Deum referendam.

 COLLOQUIUM V. Dei fatuos potiores mundi sapientibus.

 COLLOQUIUM VI.

 COLLOQUIUM VII.

 COLLOQUIUM VIII.

 COLLOQUIUM IX.

 COLLOQUIUM X.

 COLLOQUIUM XI. Dei servos quo sanctiores, eo humiliores.

 COLLOQUIUM XII.

 COLLOQUIUM XIII.

 COLLOQUIUM XIV.

 COLLOQUIUM XV. Quales deceat esse, qui litteris et studio incumbunt.

 COLLOQUIUM XVI.

 COLLOQUIUM XVII. Plura pro temporum ratione toleranda.

 COLLOQUIUM XVIII.

 COLLOQUIUM XIX.

 COLLOQUIUM XX.

 COLLOQUIUM XXI. Magnam decere minores in adversis patientiam.

 COLLOQUIUM XXII. Religiosum nullatenus sacrum obedientiae jugum excutere debere.

 COLLOQUIUM XXIII. Dei beneficiorum gratam habendam memoriam.

 COLLOQUIUM XXIV.

 COLLOQUIUM XXV.

 COLLOQUIUM XXVI.

 COLLOQUIUM XXVII. Daemones nostra laetitia tristari.

 COLLOQUIUM XXVIII. Tentationes ad majorem permitti profectum.

 COLLOQUIUM XXIX. Orationem Dominicam omnium maxime salutarem.

 COLLOQUIUM XXX. Daemones faciliter effugari.

 COLLOQUIUM XXXI. De eodem, et diabolum hominum corde indurare.

 COLLOQUIUM XXXII.

 COLLOQUIUM XXXIII. Pauca hic toleranda, ut bonis perfruamur aeternis.

 COLLOQUIUM XXXIV. Lenitate duritiam et murmur aliorum vincendum.

 COLLOQUIUM XXXV. Subditi inobedientiam a diabolo provenire.

 COLLOQUIUM XXXVI. Nullatenus mentiendum aut fratrem scandalizandum.

 COLLOQUIUM XXXVII. Deo gratum esse minorum fovere religionem, et in evangelio eam esse praedictam.

 COLLOQUIUM XXXVIII.

 COLLOQUIUM XXXIX.

 COLLOQUIUM XL. Verum obedientem mortuo assimilari.

 COLLOQUIUM XLI. Quam pretiosus paupertatis thesaurus.

COLLOQUIUM XVIII.

Spiritui sancto eum mentiri, qui ad religionem sinistra intentione accedit.

E civitate Lucana juvenis quidam, parentum illustri prosapia clarus, sed nimia levitate et inconstantia obscurus, ad lacrymas, quam ad devotionem, promptior humanis quibusdam causis condescendens, non Dei spiritu agitatus ad fratres accessit seque illorum catalogo adscribi maximopere velle significavit. Quem ut ad b. Patrem adduxerunt, multis profusis lacrimis et ficto cum fervore ad suum admitti consortium humiliter denuo rogavit. Qui externae fictionis conscius et internae tepiditatis non ignarus commoto vultu et verbis increpatoriis ait: "Miser atque carnalis, cur Spiritui sancto mentiris et me fallere cupis? Carnaliter plangis, et spiritus tuus cum Deo non est. Vade, ad carnales revertere, spiritualibus non es dignus, quoniam nihil spiritualiter sapis. "