COLLOQUIUM V. Dei fatuos potiores mundi sapientibus.

Propter suggestionem quorundam fratrum laxioris vitae habenas desiderantium Ugolinus cardinalis Ostiensis beatum patrem rogavit, ut doctorum et prudentium quorundam sui ordinis patrum consiliis in regulae praeceptis mitigandis acquiesceret vel unam ex antiquis Augustini, Benedicti vel Basilii institutis pro se et fratribus suis servandam eligeret. Ad quem nulla verba habuit evangelici status zelator, sed fratribus ad capitulum convocatis corani ipso cardinale magno spiritus fervore ait: Fratres mei fratres mei, Dominus vocavit me per viam simplicitatis et humilitatis et hanc mihi pro me et pro illis, qui mihi volunt adhaerere et imitari, in virtute ostendit. Nolo igitur, quod mihi nominetis servandam regulam beati Benedicti, Basilii aut alius cujusvis praeter illam, quam mihi divina misericordia donavit et ostendit. Ipse Dominus dixit mihi se velle me suum fatuellum esse in hoc mundo et me meosque nolle per aliam viam ducere ad coelestem patriam, quam per istam, quae, licet hominibus stultitia videatur, apud Deum tamen pro magna reputatur sapientia. Timeo, ne vestra sapientia et scientia posthac vobis convertatur in ignorantium et confusionem. " Quae verba tam magnum cardinali et fratribus timorem incusserunt, ut ad ejus pedes projecti de petitione sua veniam humiliter imploraverint.