▾
Francis of Assisi, Familiaria Quaedam Colloquia
⎗←→⎘
▾
Familiaria quaedam colloquia beati Francisci.
COLLOQUIUM III. Superflua aedificia non decere fratres minores.
COLLOQUIUM IV. Bonorum omnium laudem in Deum referendam.
COLLOQUIUM V. Dei fatuos potiores mundi sapientibus.
COLLOQUIUM XI. Dei servos quo sanctiores, eo humiliores.
COLLOQUIUM XV. Quales deceat esse, qui litteris et studio incumbunt.
COLLOQUIUM XVII. Plura pro temporum ratione toleranda.
COLLOQUIUM XXI. Magnam decere minores in adversis patientiam.
COLLOQUIUM XXII. Religiosum nullatenus sacrum obedientiae jugum excutere debere.
COLLOQUIUM XXIII. Dei beneficiorum gratam habendam memoriam.
COLLOQUIUM XXVII. Daemones nostra laetitia tristari.
COLLOQUIUM XXVIII. Tentationes ad majorem permitti profectum.
COLLOQUIUM XXIX. Orationem Dominicam omnium maxime salutarem.
COLLOQUIUM XXX. Daemones faciliter effugari.
COLLOQUIUM XXXI. De eodem, et diabolum hominum corde indurare.
COLLOQUIUM XXXIII. Pauca hic toleranda, ut bonis perfruamur aeternis.
COLLOQUIUM XXXIV. Lenitate duritiam et murmur aliorum vincendum.
COLLOQUIUM XXXV. Subditi inobedientiam a diabolo provenire.
COLLOQUIUM XXXVI. Nullatenus mentiendum aut fratrem scandalizandum.
COLLOQUIUM XXXVII. Deo gratum esse minorum fovere religionem, et in evangelio eam esse praedictam.
De ultramarinis plagis, quas ad disseminandum Dei verbum et Aegypti Soldanum convertendum petiit, Assisium rediens socium habuit fratrem Leonardum de Assisio, nobilibus ortum parentibus. Contigit autem fatigatum et lassum parumper asellum conscendere. Subsequens autem pedes socius non modicum defessus, humanum aliquid passus coepit dicere intra se: Non de pari ludebant parentes ejus et mei; en ipse equitat, et ego pedester asinum ejus sequor. Hoc illo cogitante protinus descendit vir sanctus et ait: "Non convenit, frater, ut ego equitem, et tu venias pedes, quia tu nobilior et potentior me in saeculo fuisti. " Ostupuit illico frater et rubore suffusus deprehensum se cognoscens procidit ad pedes ipsius et lachrymis irrigatus humanum exposuit cogitatum veniamque poposcit. Bon. c. XI. n. 8.