16. De Transfiguratione DN.

la. Adest dies celebris,
Quo lux luxit tenebris
Christus in monticulo;

1b. Thabor, Hermon gaudeat,
Dominum suscipiat
Verae pacis osculo.

2 a. Hic est lumen luminis,
Menti lucens hominis
Intus sua gratia,

2 b. In qua istud radiat,
Tenebras mens nesciat
Cuncta pellens vitia.

3 a. O lux serenissima,
Christe, salus optima,
Nostris fulge sensibus,

3 b. Quidquid exstat horridum,
Menti nostrae noxium
Nostris aufer cordibus.

4 a. Te praesente stabiles,
Te absente debiles
Sumus et in omnibus:

4 b. Ergo manum porrige,
Mala nostra corrige
Illustrans virtutibus.

5 a. Ut post hanc miseriam
Ducas nos ad patriam
Mansuram perenniter,

5 b. In qua tibi filio,
Patrique paraclito
Decantemus jugiter.