230. De sancto Hilario.

1. Sancti praesulis
celebremus gaudia,

2 a. Doctorem et patronum
resonet
vox Hilarium.

2 b. Quem Christus pro columna
erexit In ecclesia.

3 a. Laicus Ipse

inter summos Galliae

3 b. Lux erat, alter

in hoc mundo lucifer.

4 a. Lucerna

Christi non latere
in absconso potuit,

4b. Fit praesul
manifestus orbi,
verus cultor Domini.

5 a. Nubem tenebrosam
criminum
luce fugavit dogmatum

5 b. Et haereticorum
proelia
devicit armis fidei.

6 a. Potentiam
imperatoriam
spernens tumidam

6 b. Constantium
arguit perditum
sectis Arrii.

7 a. Exsilium

missus praesul
venit Phrygiam, Illuc
directus ob Invidiam.

7 b. Hinc reversus
roboravit

cum fiducia Christi
synodum In Seleucia.

8 a. Ibi omnibus

per verbum suum
fides vera
revelatur pleniter.

8 b. Gaudet synodus,
triumphat clerus,
fugit omnis
vero falsa haeresis.

9 a. O admirandam
unius oris
hanc facundiam,

9 b. Qua Intonante
hostium mille
cadit rabies.

10 a. Postquam pastor
oves revisit
proprias
Pictavensi cathedra,

10 b. Miraculis

potentissimum

prodidit

confessorem Dominus.

11a. Sanctae crucis
per signum fugat
serpentes
et mortuos
fide suscitat.

11b. Lumen caecis

et gressum claudis,
leprosis
uniformem
dedit speciem.

12 a. Nunc salutis

auctorem Deum,
ut nos omnes
meritis hujus sancti
confirmet,
rogitemus supplices.

12b. Nos sacerdos
et exorcista
suus curet,
hilaris Hilarius,
et meritis
nos Martinus muniat.

13. Sit decus trinitati
perenni.