Familiaria quaedam colloquia beati Francisci.
COLLOQUIUM III. Superflua aedificia non decere fratres minores.
COLLOQUIUM IV. Bonorum omnium laudem in Deum referendam.
COLLOQUIUM V. Dei fatuos potiores mundi sapientibus.
COLLOQUIUM XI. Dei servos quo sanctiores, eo humiliores.
COLLOQUIUM XV. Quales deceat esse, qui litteris et studio incumbunt.
COLLOQUIUM XVII. Plura pro temporum ratione toleranda.
COLLOQUIUM XXI. Magnam decere minores in adversis patientiam.
COLLOQUIUM XXII. Religiosum nullatenus sacrum obedientiae jugum excutere debere.
COLLOQUIUM XXIII. Dei beneficiorum gratam habendam memoriam.
COLLOQUIUM XXVII. Daemones nostra laetitia tristari.
COLLOQUIUM XXVIII. Tentationes ad majorem permitti profectum.
COLLOQUIUM XXIX. Orationem Dominicam omnium maxime salutarem.
COLLOQUIUM XXX. Daemones faciliter effugari.
COLLOQUIUM XXXI. De eodem, et diabolum hominum corde indurare.
COLLOQUIUM XXXIII. Pauca hic toleranda, ut bonis perfruamur aeternis.
COLLOQUIUM XXXIV. Lenitate duritiam et murmur aliorum vincendum.
COLLOQUIUM XXXV. Subditi inobedientiam a diabolo provenire.
COLLOQUIUM XXXVI. Nullatenus mentiendum aut fratrem scandalizandum.
COLLOQUIUM XXXVII. Deo gratum esse minorum fovere religionem, et in evangelio eam esse praedictam.
Frater Leo socius et a confessionibus b. patris videns plura majora et sumptuosiora in sublime tolli aedificia, strictae minorum paupertati parum decentia, patris voluntatem experiri volens et, quid de hac re sentiret, maximopere scire desiderans coram aliis fratribus ad beatum patrem de his sermonem habuit. Ad quem et circumstantes ait: "Fratres mei, audite, ex nostris quidam modo multa et magna aedificant coenobia, et post nos venient alii fratres nostri, qui magnas facient domos, in quibus notabiles saeculares honorifice habitare poterunt, et tunicas facient sibi valde bonas. Sed sufficit mihi in tempore illo, quod fratres mei custodiant se a peccatis mortalibus. "