COLLOQUIUM XXIV.

Religiosos magnatum non debere curias frequentare.

Rogatus a domino Leone, Cardinali sanctae crucis, ut secum aliquantulum moraretur in urbe, acquievit humiliter ob petentis reverentiam et amorem. Prima vero nocte, cum post orationem quiescere vellet, supervenerunt daemones in Christi militem atrociter insurgentes, quem, cum diu et dure verberassent, quasi seminecem reliquerunt. Discedentibus illis socius advocatus accessit. Cui cum vir Dei rei narrasset eventum, subjungens ait: "Credo, frater, quod daemones, qui nihil possunt, nisi quantum providentia superna disponit, ideo in me nunc tam ferociter irruerunt, quia non bonam spem praefert mansio mea in curia magnatum. Fratres mei, qui in locis pauperculis commorantur, audientes me cum cardinalibus esse suspicabuntur forsitan me mundanis implicare, efferri honoribus et deliciis abundare. Ideo melius judico eum, qui in aliorum ponitur in exemplum, curias fugere et humiliter inter humiles in locis conversari humilibus, ut sustinentes penuriam fortes efficiat similia sustinendo. " Summo ergo mane surgunt et excusatione proposita cardinali valedicunt. Bon. c. VI. n. 10.