CAPUT IX.

De petitione qua oblatio acceptari petitur.

Hanc igitur oblationem. In hac communione triplici Christo et omnibus bonis communicantes, petimus oblationem nostram acceptari, duo intendentes, scilicet quod acceptentur, et modum quo omnes acceptentur. Et hunc modum exprimimus, ibi, Quam oblationem tu, Deus.

In prima autem oratione tria dicimus, scilicet qualiter haec oblatio ad nos refertur, et quid in ea petimus acceptari, et quid petimus nobis fieri a Deo nos in oblatione acceptante.

Dicit igitur : Hanc, igitur oblationem : quia scilicet in sanctorum omnium offertur communionem, qui numquam possunt non acceptari. Igitur hanc (et debet hic inclinatione capitis a sacerdote fieri nutus ad hostiam demonstratam) servitutis. Hoc dicitur pro clero, quia sicut est servitus regis in cubiculariis et dapiferis et pincernis et mariscalcis et ducibus et aliis ministris aulae regalis, ita est servitus Dei in templo ad oblationes consecrato, et haec servitus est janitorum, ceroferariorum, exorcistarum, acolythorum sive lectorum, subdiaconorum, diaconorum, presbyterorum, Episcoporum, etc. : quae servitus AdminBookmark seu Dei cultus vocatur : et sicut victoria non est regis tantum, sed omnium eorum qui in servitute regis ad victoriam aliquid conferunt, ita oblatio non est solius sacerdotis, sed omnium eorum qui in servitute Dei templo aliquid conferunt et faciunt ad oblationem. In exercitu enim regis unus exercitui coquit, alter parat arma, tertius sellat equos, quartus parat milites, quin-

tus ordinat acies, sextus pugnat, septimus praecedentes refraenat, octavus postremos ad adjutorium primorum recurvat : et victoria est per modum diversum omnium illorum : quia quicumque ipsorum defuerit, rex victoriam non consequetur. Ita in oblatione janitor templum in quo est oblatio, mundum custodit : ceroferarius tenebras visibiles et invisibiles propellit : exorcista vim daemonis excludit, ne communicantes a perceptione communionis impedire possit : acolythus veritatem fidei exponit : subdiaconus materiam hostiarum immolandarum ad sacramentum ingerit : diaconus oblationem et pallas corporales in altari disponit : sacerdos autem ut perfector sanctitatis oblationem perficit. Et ideo omnium clericorum aliquo modo est oblatio. Et hoc attendens Gregorius dicit: Hanc igitur oblationem servitutis nostrae, hoc est, ad cujus perfectionem tota nostra ordinatur servitus.

Sed et cunctae familiae tuae. Hoc pro laico populo est adjunctum, qui sicut saepius dictum est, per votum est in oblatione altaris : et sic totus est in oblatione Ecclesiae exercitus. Propter quod dicitur, Cantic.VI, 9, quod Ecclesia terribilis est ut castrorum acies ordinata. Genes.XXXII, 2 : Castra Dei sunt haec. I Regum, v, 11 : Dimittite arcam Dei Israel, et revertatur in locum suum, et non interficiat nos cum populo nostro. Et omnium istorum differenti modo, est oblalio.

Hoc autem sic habito cujus est oblatio, perfector sanctitatis petit hujus oblationis in omnibus, his acceptationem, sicut dicit Gregorius, ut nullius sit irritam votum, nullius vacua postulatio. Et hoc est quod dicitur : Quaesumus, Domine, ut placatus accipias : placatus, inquam, servitute cleri et voto totius populi : accipias, hoc est, acceptes, pro omnibus pro quibus offertur. Malach.III, 4 : Et placebit Domino sacrificium Juda et Jerusalem, sicut dies saeculi, et sicut anni antiqui. Judas enim qui interpretatur confitens et glorificans, signat clerum confitentem confessione veritatis in praedicatione et glorificantem in laude. Jerusalem autem populum signat, cujus sacrificium placet per acceptationem Deo sicut dies saeculi, hoc est, sicut sacrificium a diebus saeculi a sanctis oblatum : et placet sicut anni antiqui, qui sunt anni aeterni, qui non deficient, hoc est, sicut est acceptum ab aeterno in praeordinatione Dei.

Diesque nostros. Hoc est quod petitur ab acceptante Deo nobis praestari. Petuntur autem duo, unum pertinens ad tempus, et alterum pertinens ad aeternitatem. Ad tempus quidem pertinet hoc quod dicit : Diesque nostros, huic vitae concessos, in quibus multa turbantia oriuntur. Ad Ephes. V, 16: Redimentes tempus, quoniam dies mali sunt. Genes. xlvii, 9 : Dies peregrinationis meae pauci et mali.

In tua pace, quia illa sola secura est: et est triplex, temporis, pectoris, et aeternatis. Disponas : quia tuae solius sapientiae est et mala oritura praevidere, et nos in eis ad tuam pacem disponere. Sapient.

VIII, 1 : Attingit a fine usque ad finem fortiter et disponit omnia suaviter.

Deinde tangit quod est aeternitatis duplex, scilicet secundum mali aeterni devitationem, et secundum aeterni boni adeptionem. De mali devitatione dicitur : Ab aeterna damnatione nos eripi, per indulgentiam mortalis peccati. Psal. IX, 19 : Patientia pauperum non peribit in finem. De secundo dicit : Et in electorum tuorum, qui per gratiam finalis et specialis electionis a massa peccatorum separati sunt, jubeas grege numerari : quia ille unus verus est certus in praedestinatione Patris. Psal. cxlvi, 4 : Qui numerat multitudinem stellarum, et omnibus eis nomina vocat. Hoc enim de electis dicitur, quorum nomina in libro vitae sunt descripta : non enim scribuntur ibi per praesentem justitiam, sed per gratiam electionis finalis. Hoc est signatum, I Esdrae, X, 1 et seq., ubi illi qui non potuerunt invenire genealogiam suam, separati sunt a populo Domini : quia non luerunt in numero sanctorum descripti.

Quod autem sequitur: Per Christum Dominum nostrum, est conclusio ad quam nullus respondet Amen, sicut in aliis secretorum conclusionibus, nisi Angeli qui in ministerio esse dicuntur.