APPENDIX I. 69

partes, christianos illos coetus, qui sacerdotii et catholici nominis he-

reditatem habere se iactant, licet sint ab Apostolica Petri Sede divisi

ac separati. Qua opinione nihil es t , quod magis a genuina catholicae

Ecclesiae notione abhorreat. Catholica enim Ecclesia , ut in meis ad

Episcopos Angliae litteris monetur , ea est quae super unum Petrum

aedificata in unum connexum corpus atque compactum unitate fidei

caritatis assurgit (1) . Equidem hanc fidei et caritatis seu communionis

unitatem ex irreformabili Christi institutione , non modo praecipuam

esse ac fundamentalem verae Ecclesiae proprietatem, sed certissimam

quoque semperque visibilem notam, qua ipsa Ecclesia ab omnibus sectis

tuto ac facile distinguatur, evidentissime vobis, si rem sedulo inspicere

pacatoque animo considerare volueritis demonstrabunt tum Sacrarum

Scripturarum diserta testimonia insignesque metaphorae, parabolae et

imagines, quibus delineatur ac veluti repraesentatur Ecclesia, tum prae-

clarissima sanctorum Patrum antiquissimarumque synodorum documenta,

tum constans agendi ratio, quam Ecclesia a suis usque primordiis sequi

consuevit adversus cuiusque generis haereticos et schismaticus, tametsi

ex iis complures sacerdotii et catholici nominis hereditatem sibi arro-

garent. Quemadmodum igitur Ecclesia Christi propter summam, quam

per omnes gentes et in omne tempus diffusam firmissime retinet, fidei

-communionisque unitatem catholica est et dicitur, ita propter unitatem

eamdem sancta et apostolica praedicatur; et quemadmodum absque tali

unitate desineret et iure et facto esse catholica, ita sanctitatis etiam et

apostolicae successionis insignibus continuo privaretur.

At Christi Ecclesia suam unitatem nunquam amisit, nunquam ne

brevissimo quidem temporis intervallo amittel; quippe quae perenniter,

iuxta divina oracula, duratura sit. Quomodo vero Ecclesia perenniter

duratura credatur, si in essentialem eius statum aetas aetati succedens

non secus atque fit in mundanarum rerum mulabilitate, novam indu-

ceret speciem et formam, et ipsa adeo Ecclesia ab illa fidei et commu-

nionis unitate desciscere aliquando posset, qua et a Iesu Christo fundata

•est, et ab Apostolis deinde propagata ? Ideo enim, ait s. Ambrosius,

regnum Ecclesiae manebit in aeternum, quia individua fides, corpus est

unum (2). Quod si Ecclesia Christi indefectibilis prorsus es t , sponte

sequitur, eam infallibilem quoque dici et credi debere in evangelica

doctrina tradenda; quam infallibilitatis praerogativam Christum Domi-

num Ecclesiae suae, cuius ipse est caput, sponsus et lapis angularis,

mirabili munere contulisse , inconcussum est catholicae fidei dogma.

(1) S. Ambros. de offic, ministr. lib. III, c. 3, num. 19. <2) In Luc. lib. VII, n. 91.