107. De sancto Adalberto.

la. Laudes dicat omnis aetas
Deo patri semper laetas
Cum dulci symphonia,

1b. Simul quoque Jesu Christo,
Qui est salus mundo isto
Dans grata subsidia.

2 a. Qui elegit Adalbertum,

Ut de spinis bonum fructum
In terra Bohemia.

2b. Dum hic puer it de scholis,

Ut radius fulgens solis,

Plenus Dei gratia,

3 a. Virgo transit viam ibi,

Quae mox stratur tenta sibi
Scolari insania,

3b. Tacta veste virginali
Puer plangit voce tali:
Commisi mortalia.

4 a. Dum fit ipse episcopus,
Dicit ei Jesus Christus
Verba voce talia:

4 b. O mi praesul, dormis tantum,
Judaeis venditus quantum
Ego fero qualia.

5 a. Plangens pastor Romam vadit,
Summo coram patre cadit
Gregis narrans vitia,

5 b. Resignata gregis cura

Intrat claustrum, pati dura
Cum magna laetitia.

6 a. Plebs patrem rogat redire,
Sibi nolens obedire
Obcaecata miseria,

6 b. Stupens gregis miseriam,
Declinat in Hungariam
Praedicans coelestia.

7 a. Ad olonos inde vadit,
Volentibus illis tradit
Dona spiritalia.

7 b. Hinc Prussiae intrans partes
Damnat dicens surdas artes
Haec sunt infernalia.

8 a. Viam recusans salutis

Genibus sanctum provolutis
Gens occidit impia,

8 b. Sanctum corpus dum portatur.

Salus aegris restauratur,

Fit magna laetitia.

9 a. Unde gaudet Bobemia,
Ejus colens solemnia
Ut festa paschaliaj

9 b. Sit laus patri et filio,
Sancto simul paraclito
In aevum. Alleluja.