119. De sancto Andrea.

la. Chori nostri jubilent
regi symphonia,

1b. Cujus coeli per orbem
enarrant gloriam,

2 a. Rore verbifero
ariditate rigida

2 b. Qui corda transformant
velut nubes in maria.

3 a. In quis rutilans
Andreas sidus
cluit inter
clara sidera

3 b. Et sterilia
mentium dumis
arva vertit
in fertilia.

4 a. Qui semina
passim spargit
vitalia ;
Ast Aegeae
vana

prohibere tendit
cultorem insania.

4 b. Apostoli

sed non cedit

constantia.

Nam magistri

Christi

suam tollens crucem

tenuit vestigia.

5 a. Quis rex, cujus habent
et mori
palmam agmina,

5 b. Nec esse mori sed
fieri
immortalia?

6 a. O quam ineffabilia

virtutis sperata praemia!

6b. O quam fortis patiendo
atque miranda victoria I

7 a. Crucem ovans
pie salutas
amplecterisque
mortem, virilis Andrea.

7 b. Quid desipis,

quis hunc terrebit?
optat torqueri,
resipe, miser Aegea.

8 a. Vir felix, non terreri
summi paracliti
dant consolamina,

8 b. Qui crucem gradum facis
ad coelos ascensus,
relinquis infima.

9 a. Nam ab humo crucem,
de cruce petis sidera,

9 b. Quo nos te precantes
tua levent suffragia ;

10. Ubi collaudemus
Deum aeterna
per saecula.