157. De sancto Benedicto.

1 a. Ad mirandum et laudandum
Domini magnalia

1b. Nos invitat atque citat
Patris nostri gloria.

2 a. Hic est dictus Benedictus
Nomine, plus gratia,

2 b. Quem instruxit et perduxit
Ad se sapientia.

3 a. Dei verus et sincerus
Cultor ab infantia

3 b. Urit, secat, vincit, necat
Carnis in se vitia.

4a. Domum patris, solum matris,
Res reliquit patrias,

4 b. Sciens vere dissidere
Christum et divitias.

5 a. Et cunctorum jam justorum
Habens in se spiritum,

5 b. Ut sequatur, assequatur

Christum, mutat habitum.

6 a. Fugit mundum ut immundum,
Mundi fugit opera,

6b. Eremita fit, ut vita

Vivat magis aspera.

7 a. Reluctatur, cum temptatur
Post volatum merulae.

7 b. Quem confligunt et affligunt
Vepres et urticulae.

8 a. Hic Germanum Capuanum
Promeretur cernere,

Cum exuto carnis scuto
Coelum scandit libere;

Pater natum suscitatum
Suscipit de funere.

8 b. Tumens unda transeunda

Fidei remigio
Mauro cedit, dum obedit

Jubentis imperio
Et ad patrem trahit fratrem

Raptum de naufragio.

9 a. A profanis, ab insanis
Virus vino jungitur,
Vas signatur et quassatur,
Liquor humi funditur.

9b. Sanctus ferrum audit mersum
Securis in fluvio,
Quo precante stat ut ante
Ferrum in manubrio.

10 a. Dum attente tota mente
Solis spectat oculum,
Mundus totus est admotus
Ejus ad spectaculum.

10b. Tandem pressus et defessus
Febrium angustia
Morti cedit et decedit,
Migrat ad coelestia.

11a. O confessor et consessor
Supernorum civium,
Audi vota mente tota
Tibi supplicantium,

11b. Et ad Christum chorum istum
Tersa labe criminum
Post praesentis non manentis
Vitae traufer terminum.