202 APPENDIX l ì .

tantur et bonzi, qui orant et aquam suam benedictam aspergunt supra

modo tonsum. Licet caeremonia sit superstitiosa, videtur tamen, sicut

de ore praefectorum siamensium audierunt nostri christiani, eo potis-

simum fine introducta illa consuetudo, ut pecuniam colligant parentes

quae copiose datur occasione illius caeremoniae. Possuntne christiani

ad illam invitati, praesertim a praefectis suis, dare pecuniam et ad

convivium sedere? Possuntne vendere comestibilia ad huiusmodi con-

vivia facienda? Usque modo prohibuimus nostros. Sunt tamen aliqui

qui furtive adiuvant, seclusa omni superstitione; possuntne christiani

similem adhibere caeremoniam, eo tantum fine ut laetentur et pecu-

niam colligant?

3. Siamenses solent emere passeres, pisces, testudines, quas croco

liniunt, quas iunctis manibus salutant, et sic in flumen demittunt, et

credunt habere meritum magnum, quia sic libertatem et vitam illis

tribuunt, petuntque ab ipsis ut in futuro illos adiuvent : possuntne

christiani praedicta vendere, quin superstitioni illorum conniveant?

R. Ad 1. Nisi publica opinione explosio tormentorum bellicorum

et acceptio eleemosynae ex parte christianorum habeantur in casu, de

quo agitur, tamquam actus superstitiose christianos non esse inquie-

tami os.

Ad 2. Non licere adesse tonsioni capillorum ; et quoad eleemosy-

nam et mensam non licere, si haec habeantur ut partes religiosae cae-

remoniae ; si autem habeantur pro laetitia familiae, l icere.

Ad 3. Nisi constiterit animalia, de quibus agitur, a christianis vendi

gentilibus, ut ab istis libertate donentur aut asserventur ad effectum

fovendi superstitionem, non esse inquietandos.