PARISIEN. 205

coniugum ; 2) ex septimae manus testimonio ; 3) ex physica exploratione corporis. Singula itaque, prout in actis iacent, perscrutemur.

Uxor seu actrix nihil haesitans non solum matrimonium nunquam fuisse consummatum, sed ulla nunquam ex parte mariti in ordine ad consummationem habita fuisse tentamina, sub sacramento declaravit. Interrogata utrum maritus cum ipsa copulam coniugalem habuerit, respondit : numquam, neque ipsa prima nocte, ulla fecit tentamina maritus qui abhorret a feminis et ab officiis matrimonialibus.

Paulo prius dixerat solitariis turpitudinibus maritum consueto induisisse. Iam vero apud molles naturalem ad fe- mineum sexum inclinationem exulare, experientia utique duce, auctores communiter docent. Cfr. Alibert El ment thérap. t. 2, pag. 521; Roubaud Traite' de V Impuissance. Praeterea in Neapolitana Nullitatis seu dispensationis ma- trimonii, die 14 Iunii 1862, recte observatum est « nefan- dum mollitiei vitium necnon veneris abusus haud raro im- potentiam producunt ». Quare si in iis stare velimus quae actrix testata est, praesumptio nascitur, virum ea de causa ad actum matrimonium consummantem non devenisse, quia absolute incapacem se sentiebat.

Vir autem sciens se de impotentia esse suspectum, atque uxorem, - prout infra dicam - a peritis intactam inventam esse, medicos duos extraiudicialiter adiit qui eum inspicerent atque potentiam scripto testarentur. Coram iudice itaque vocatus horum testimonia produxit, atque circa coniugale debitum interpellatus, dixit se continuo per integrum vitae communis spatium, singulis fere noctibus, rei uxoriae in- duisisse et copulam maritalem habuisse, quam putabat esse perfectam; quod si uxor deflorata non fuerit, hoc oh defe- ctum proportione contigisse.

In hisce verbis vir non solum mulieri contradicit, sed secumetipso pugnat, cum ex una parte ob defectum propor- tionis se istam deflorare, seu copula perfecta penetrare non po- tuisse fatetur, ex altera putat se matrimonium consummasse.