227. De sancta Hemma.

la. Hierusalem superna,
Tibi aucta est lucerna
Virtutum omnium laterna
In sancta Hemma clarius,

1b. Haec nam coelicolatum
Plus quam terricolatum
Dilexit incolatum,
Transit hinc felicius.

2 a. Nam fide redimita,
Spe quoque fulcita,
Caritate polita

Triumphavit firmiter;

2 b. Praeceptum salvatoris,
Sui amatoris
Sectans, hinc erroris
Gazam sprevit sagaciter.

3 a. Pauperibus donavit,
Coenobia ditavit,
Diversum consummavit
Opus miserieordiae.

3 b. Semet Ipsam sprevit
Divinis sed accrevit,
Quibus Inolevit

Sagax cedens vecordiae.

4 a. Gurcam Illustravit,
Affatim quam pavit,
Ibi demum dicavit
Corporis suffragium.

4 b. Spiritum Invexit
Coelo, quem dilexit,
Deus hinc porrexit
Multis hic subsidium.

5 a. Debiles curavit,
Infirmos restauravit
Plerisque flagravit

Palam claris miraculis.

5 b. O felix nunc patrona,
Nobis posce bona
In coelis, ne nos zona
Stygis stringat jaculis.

6 a. O gemma sublimata,
Coelitus ditata,
Pro nobis prece rata

Stes semper apud Dominum ;

6 b. Coelestibus ut freti
Tibi jungamur laeti
Expertes omnis meti

Vitae post hujus terminum.