' 384 NEAPOLITANA

perfectam defuisse in rem perspectam probamus. Etenim pri- mis visitationibus quas in ordine ad matrimonium ei, nil rei suspicanti, procurabat Francisca Valente callida et inhonesta mulier, vel nulla occurrit idea matrimonii ut puella testatur.

Vehementer red arguitur Iustina ab avia materna, cuius auctoritatem magni faciebat, hinc de consilio scribit Fran- cisco d' Auria se illico abrumpere omnem cum ipso relatio- nem. Et quamvis dictus Franc. d'Auria maxime ob talem puellae resolutionem fuerit indignatus, ut pluribus prolatis et scriptis verbis ostendit, firma, perstitit diu, donec Fran- ciscae Valente opera aliquantulum a dicto proposito dimota videretur.

A decreta vero expulsione Collegii nil , neque preces , neque pericula imminentia puellae, neque literae datae Di- reetrici hanc ceterosque praesides dimovere potuerunt, adeo ut in maximas Iustinarn redegerint angustias. Expulsa cum nullatenus reciperetur in domum patris, a quo nonnisi ne- glectus, contemptus et derelictionis omnimodae evidentissima argumenta accepit, coacta est ad avunculum Nicolaum Cam- pobasso sese convertere, qui nonnisi ea sub conditione, ut infra quindecim dies Francisco d'Auria nuberet, neptim de monasterio abduxit. Refert autem longas mulieris deposi- tiones, quibus ille studet evincere propriam ignorantiam in rebus matrimonialibus ob suam aetatem, et moralem verten- tiam, qua torquebatur a propriis parentibus.

Quibus praenotatis, manifestum fit, ait Consultor, haud extitisse ante celebrationem talem mentis advertentiam in rem, adeoque legitimum consensum in rem perfectam, qui postea habitualiter et virtualiter in ipsam celebrationem in- fluxerit, si in hac omnino qualis requiritur, videtur defuisse.

Sed qualis in ipsa matrimonii celebratione fuerit delibe- ratio deprehenditur ab ipsius Iustinae iurantis ore , quod septima manus testium comprobat.

Quibus omnibus consonant, quae post matrimonii cele- brationem obvenerunt.

Iamvero hic non apparet illa necessaria in mente Iustinae