311. De sancto Nicolao.

la. Nobis dies gloriosa

Refulsit, dum a poenosa
Nicolaus rapitur,

1b. Infans adhuc corpus terit,
Jejuniis Deum quaerit,
Sub praeceptis capitur.

2 a. Cor succensum caritate,
Diffusumque pietate
Miseris exhibuit.

2 b. Opus trium puellarum
Auri pondo sic nuptarum
Nefandum prohibuit.

3a. Limen templi Ingreditur,
Vox de coelis mox auditur:
Hic est pastor ovium ;

3 b. Ad hanc vocem eligitur,
Nicolao Injungitur
Pastoris officium.

4 a. Ecce decus sacerdotum,
Pius pastor, qui se totum
Tradidit obsequio,

4b. Salus fuit naufragorum,
Liberator puerorum
Prudenti colloquio.

5 a. Dato sedat ex frumento
Famem plebis In momento,
Plebs congaudet fidei.

5 b. Liquor ejus tumba manat,
Caecos, surdos, claudos sanat
Superfusus olei.

6 a. Voce clara te laudamus,
Pie pater, supplicamus,
Nos digneris visere ;

6 b. Educti de mundi facce
Mereamur tua prece
Semper tecum vivere.