APPENDIX III. 323

intermiscent. Haec enim sunt ipsissima Vicarii Apostolici verba : « Se

» il prete cattolico... . possa ricevere le candele, bruciare l ' incenso , co-

» me funzione religiosa fatta da gente che non è cristiana se non di

» nome, tanto più che anche in questo non mancano di avere molte

•» superstizioni miste nelle lore idee tradizionali. » Verum cum eiusmodi

superstitiones locum quidem habere, dicantur, sed minime explicentur,

idcirco Emi Patres dilata praesentis dubii resolutione iusserunt, ut lau-

datus Vicarius Apostolicus clare distincteque referat, in quo consistant

multae illae superstitiones candelarum, thurisque oblationem comitantes,

et quae sint ideae traditionales, unde multae illae superstitiones emanant.

(Ad 2 . ) Quoad functionem in dubio 2. memoratam, qua scilicet

animalia quaedam in honorem S S . Georgii, Michaelis aut Gabrielis of-

feruntur, Sancti nomine a presbyteris acceptantur, et postea a diacono

coelibe prope ecclesiam immolantur, ea certe, prout exponitur, non

licet, neque ullo pacto in christifidelibus toleranda est, nisi remove-

antur omnia superstitiosa vel superstitionis speciem praeseferentia; po-

tissimum vero quaecumque sacrificii intentio, mactatio per diaconum

caelibem, et adipis combustio ad instar holocausti. Quod enim anima-

lium mactatio nulli alii demandetur quam diacono eidemque caelibi,

et quod totus adeps holocausti instar comburatur, id manifestam con-

tinet superstitionem ; ad quam proinde quomodocumque concurrere

nefas est presbytero catholico. Atqui concurreret si animalia sacrificiis

destinata acceptaret. Neque eum excusat aut protestatio adversus impia

animalium oblatorum sacrificia, aut quaesita opportunitas praedicandi

in has superstitiones. Nam et talis protestatio nihil prodest, utpote con-

traria facto, quum presbyter sponte sua, nulla cogente necessitate,

cooperetur , et absurdissimum est communicare quempiam posse in ritu

superstitiose, ut nanciscatur occasionem improbandi ritum eumdem co-

ram populi multitudine; siquidem, monente S. Augustino, ea quae

constant esse peccata nullo bonae causae obtentu, nullo quasi bono

fine, nulla velut bona intentione facienda sunt (Lib. contr. mendae.

Cap. VII). (Ad 3 . ) Negative pariter respondendum est ad dubium 3. si asper-

sio vel petatur cum intentione superstitiosa, vel afferat periculum con-

firmandi aut fovendi vanam perniciosamque fiduciam ex eadem asper-

sione conceptam. At si constet, illam intentionem et hoc periculum

prorsus abesse, neque scandalum timeatur, nihil vetat quominus lu-

strari possint aqua benedicta homines solo licet nomine christiani :

quandoquidem ipsae irrationales et inanimae creaturae simili modo lu-

strantur.