333. De sancto Roclio.

la. Jubilando clerus totus
Deo psallat jam devotus,

1b. Dum laudatur non Ignotus
Rochus, pestis dulcis potus.

2 a. Pessulanum famat montem,
Medicorum clamat fontem,

2 b. Hic produxit mons Insontem,
Miserorum Rochum pontem.

3 a. Regis natus hic Johannis
Et tenellus adhuc annis

3b. A vitiis fit Immunis,
Vitae signa dat In cunis.

4 a. Cruce Rochus praesignatur,
Nicolaum Imitatur,

4 b. Lacte raro nam potatur,
Infans Deo famulatur.

5 a. Parentibus jam orbatus
Procellosus mundi flatus

5 b. Rochus sprevit, pauper status
Ejus bonis est dicatus.

6 a. Italiam peragrando,

Hos et Illos nunc sanando,

6 b. Pestem fugat vitam dando
Nec terretur visitando.

7 a. Pestis tenet Placentiam,
Rochi propter praesentiam
Cessat, cunctis amentiam
Tollit Rochus dans veniam.

7b. Rochum tandem rapit pestis,
Efficitur febris testis,
Ejicitur a scelestis,
Cura sanat hunc coelestis.

8 a. Canis Rocho portat panem,
Admiratur Rochus canem,
Nubes fontis fluit amnem,
Silva rigat hic Immanem.

8 b. Vitam Rochus exhalavit
In carcere, quem Intravit,
Per quem durum exclamavit
Mater regis et ploravit.

9 a. Corde, verbo, mente, voce
Te precamur, sancte Roche,

9b. Nos Infirmos jam agnosce
Et salutis dona posce.

10 a. Dona nobis, pater, vitam
Tuque fili, verus Titan,

10 b. Tu spiritus compositam
Trinitatem per unitam.