339. De sancto Stanislao.

la. Jesu Christe, rex superne,
Deo patri coaeterne,
Tibi laus et gloria,

1b. Cujus ope martyr clemens
Stanislaus hostem premens
Triumphat victoria.

2 a. Vir aetate jam maturus,
Sui gregis fortis murus
In Incursu hostium,

2b. Poenas mortis parvipendit,
Sponsam Christi dum defendit
Ingressus per ostium.

3a. Clamans docet obsecrando
Et Interdum objurgando
Christianum populum,

3 b. Ut virtutes Imitentur,
A delictis emundentur
Mundans cordis oculum.

4 a. Boleslaus, rex scelestus,
Furens fremit, fit Infestus
Argutus pro vitio,

4 b. Quantumcunque trux minetur
Tiro Dei nec terretur
Minis nec supplicio.

5 a. Pro reatu labis nequam
In tyrannum praesul aequam
Dirigit sententiam,

5 b. Tortor raptus In furorem
Suam juris In cultorem
Exercet dementiam.

6 a. Ad altare vir cuelestis
Cadit caesns a scelestis
Mille lacer frustulis,

6 b. Corrodendus feris datus
Sed tutelis defensatus
Aquilarum sedulis.

7 a. Sparsos artus jubar caeli
Prodit coetui fideli
Nec perit articulus,

7 b. Sacrum corpus Integratur,
Dum pars parti foederatur,
Videns stupet populus.

8 a. Sepulturae commendatus
Innumeris vir beatus
Corruscat miraculis,

8 b. Signa signis cummulantur,
Mancis manus, pedes dantur
Claudis, visus oculis.

9 a. Ut res gesta protestatur,
Verax nomen eliquatur
A polo Poloniae;

9 b. Poli civis fit Polonus,
Praesul pius et patronus,
Immo pater patriae.

10a. Quem precemur corde mundo,
Donec sumus In hoc mundo,
Ne mergamur In profundo
Pro delicti macula;

10b. Sed ocultis emundati
Prima stola trabeati
Cum beatis jam beati
Vivamus per saecula.