361. De sancto Victorino.

la. Christo laus, qui Victorino

Cum germano Severino

Contulit coelestia.

1b. Victorinus In deserto
Lustro se recludens certo
Refutans terrestria.

2 a. Quem In nocte attemptavit

Satan et contaminavit

Luctu ut puellula.

2 b. Defrautatus ob reatum
Durissimum cavit stratum
Gradiens ex cellula.

3 a. Et Iungens fago durae
Manus, plantae ut scissurae
Aboleret crimine.

3 b. Tonitrus e coelo ruens

Fagum trivit, sed hunc tuens
Deus cum munimine.

4 a. Amiterni tunc beatum
Elegerunt In praelatum
Et pastorem gregibus,

4b. Ut praeesset praenotatis
In doctrinis sanctitatis
Et sanctorum sedibus.

5 a. Quo audito Caesar Nerva
Hunc traduxit cum caterva
Forti In exsilium,

5 b. Simulacris qui libare
Sprevit, docens adorare
Solum Dei filium.

6 a. Tunc praeses Aurelianus
Mox In sanctum mittens manus
In sursum cum pedibus

6b. Hunc suspendit super undas
Putrefactas et Immundas ;
Sic a mundi caedibus

7 a. Martyr Christi est ereptas
Tota quoque circumvectus
Coelesti laetitia.

7 b. Ergo, martyr Christi, asta
Coram throno matre casta,
Impetra solatia.

8 a. Meydburg, fausta urbs, laetare,
Caesar Otto quod per mare
Tibi et Saxonibus

8 b. Corpus hujus apportavit,
Qui languores effugavit
Saevis cum daemonibus.