INTER AMNEN. 363

die 24 Septembris iterum decreta anteriora fuere confirmata. At manus non dedit victas, et alias obtulit preces, cui alteri libello significanti omnes rationes controversiae, attenta aliqua quamvis tenui probabilitatis specie decretum fuit sub die 17 Decembris 1892 : Praevio deposito 300 libellarum pro expensis - Ponatur in folio - idque notificetur Episcopo iuxta formam. Hoc decretum paulisper eius audaciam con- fregit, quare alium porrexit libellum significans se a iudicio destiturum si aliqua sibi assignaretur pensio sub beneficio parochiali controverso. Episcopus renuit huic petitioni; quam- obrem quacumque spe deiectus Orator, iterum ad iudicium confugit.

D i s c e p t a t i o S y n o p t i c a

DEFENSIO EPISCOPI. Episcopus in sui defensionem in li- teris Sacrae C. O. datis recolit praecipuas facti circumstan- tias, ex quibus simpliciter enarratis confidit meliorem deduci demonstrationem suae legitimae agendi rationis. Nam ob- servat, ipsum iure merito potuisse privare sacerdotem Fran- chi paroecia, quam ad eius nutum retinebat. Non enim evasit inamovibilis ob impetratum rescriptum perpetuae saeculari- zationis, quod nullius est valoris, quia umquam executioni demandatum non fuit. Executio vero defuit in primis ex parte ipsius Franchi, qui intra sex menses non obtulit re- scriptum Ministro provinciali, uti patet ex huius litteris diei 17 Dec. 1891 - ex parte Episcopi qui non petitus ab ipso Oratore numquam cogitavit de executione, quam aliunde etsi petitus non concessisset ob malam agendi rationem sacerdotis Franchi.

DEFENSIO PAROCHI. Actoris ad iura tuenda procurator constitutus totus est in ostendendo Episcopum per suum de- cretum spolium commisisse. Ex factorum narratione, ait ille, duo clare emergunt : nempe Io realem possessionem beneficii parochialis favore parochi ; 2° spoliationem violentam bono- rum beneficii parochialis ab Episcopo factam per decretum extraiudiciale diei 21 Decembris 1891. Spolium enim observat