370. De sancto Willibrordo.

la. Festa patris Willibrordi
Sint jucunda pio cordi.
Psallat mater ecclesia,

1b. Cujus verbo foecundatur,
Cujus fide perlustratur
Dante Dei gratia.

2 a. Hic Wilgiso patre satus,
Plenae lunae praesignatus
Est matri per somnia,

2 b. Magnus fore praemonstratur,
Summa prorsus educatur
Patris diligentia.

3 a. Applicatur litterali
Disciplinae spiritali
Subsequente gratia,

3 b. Hic Instructus regulari
Vita studet Informari,
Frequentat coenobia.

4a. Exhinc vitae verbum sevit,
De quo seges parta crevit
Renitente Frisia,

4b. Quae, ne ferat semper spinas,
Sanas continet doctrinas,
Innovat novalia.

5 a. Hujus nomen ut emersit.
Dux Pippinus hunc accersit,
Cui parebat Francia;

5 b. Hic baptizat natum ducis.
Totam gentem verae lucis
Imbuit notitia.

6 a. Suadet dux, aditur Roma,
De quo pontifex aroma
Capit hoc In somnia:

6 b. Post tres dies vir beatus
Adventabit, praesulatus
Hunc sublimes Infula.

7 a. Sanctus adest, currunt turbae
Clerus, papa prodit urbe,
Suscipitur cum gloria,

7 b. Archipraesul ordinatur,
Nomen Gemens adaptatur,
Redit auctus gratia.

8 a. Danis stillat vitae verbum,
Quod non capit cor superbum,
Visitatur Frisia,

8b. Hic baptizat, de Fosite
Fonte fontem sacrans vitae,
Ter denorum corpora.

9 a. Friso videt et fatiscit,

Morti dare sanctum gliscit.
Sed coercet Francia;

9 b. Cui tandem parens victa,
Willibrordi capit dicta
Devovens daemonia.

10 a. In Trajecto praesulari
Sede sita salutari
Totus vacat opera,

10 b. Acta vita, verbo, signis
Ut columna fulgens Ignis
Transit ad coelestia.

11a. Nos peccati mersi sorde
Tua, pater Willibrorde,
Poscimus suffragia,

11b, Firma stantes, lapsos tolle,
Noxas aufer, morbos pelle,
Christo nos concilia.

12. Ut post hujus finem vitae
Dicat: Electi, venite
Ad superna gaudia.